รักนี้ จริงหรือ?

ตุบ!!!! เสียง เหมือนสิ่งของหนักๆ หล่นลงมา ทำให้ เด็กน้อยร่างเล็ก ที่กำลังเดินทางจะกลับบ้าน หันมามอง 

" ใครน่ะ!!" เสียงเล็ก ตระโกนข่มความกลัวในใจ พร้อมกับพาร่างกายเดินหาเจ้าของเสียงที่หล่นลงมาทำให้เค้าตกใจ

" ช...ช่..ช่ว...ช่วย.. ด้วย...." เสียงแหบพร่า เอ่ยออกมาจากรีมฝีปากที่แตก เพระาถูกทำร้ายร่างกาย อย่างหนัก ทำให้ร่างเล็กรีบวื่งมาดูคนเจ็บอย่างตกใจ

" ทำใจดีๆไวนะฮะ เดี๋ยวแบมจะโทรเรียกรถโรงพยาบาลให้ " เสียงเล็ก เอ่ยออกมาอย่างรีบเร่ง เพราะกลัวคนเจ็บจะเป็นหนักกว่านี้

"อย่า...อย่าเรียก พวกมันจะ....ตา.มมา " ร่างคนเจ็บเอ่ยออกมาอย่างเหนื่อยล้า พร้อมกับดวงตาที่ปิดสนิท ทำให้แบมแบมรู้ว่าร่างสูงหมดสติไปแล้ว

" ทำไงดี...." แบมแบม ก้มมองคนเจ็บที่โครงหน้ายังคงเป็นเด็กหนุ่มวัยรุ่นอยู่เลย อายุน่าจะประมาณ พี่ชายคนโต ที่ตอนนี้กำลังงอลเค้า เรื่องที่เค้าไม่ให้มารับที่โรงเรียน

" เอ๋ะ!! ..พี่ชาย" คิดได้ดังนั่น แบมแบมรีบโทรบอกเจบีพี่ชายคนโตให้มารับตนทันที พร้อมกับก้มเช็ดเลือดที่แห้งติดกับรีมฝีปากของร่างสูงเบาๆ

........

      ที่นี่ที่ไหน คำถามแรก ฝุดขึ้นมาในหัวของแจ็คสัน เด็กหนุ่มลุกขึ้นพร้อมสำรวจรอบๆห้องอย่างระแวง ไม่ใช่สถานที่ ที่พวกเลวนั่นจับเค้ามา แถมพอก้มมองเสื้อผ้าและเนื้อตัวของเค้าก็ไร้รอยแผลเป็นอย่างที่ตอนวิ่งหนีพวกมันออกมา ทำให้เค้าเสียเลือดไปมาก 

แจ็คสัน....

" ใครน่ะ " เด็กหนุ่มหันไปมองรอบตัวเค้าอย่างหวาดระแวง และเกร็งตัวมากขึ้น 

" ออกมาน่ะ..." เด็กหนุ่มตระโกนออกไปพร้อมกับมองหาอาวุธที่เค้าพอจะใช้เป็นอาวุธได้สักชิ้น ขอแค่ชิ้นเดียวเอง

อย่ากลัว...... เสียงที่เอ่ยแผ่วเบา ทำให้แจ็คสันลดความเกร็งขึ้น เสียงนี้ ทำไมคุ้นเคยจังนะ แจ็คสันคิด เสียงที่เค้าเหมือนเคยคล้ายเสียงที่ไพเราะมากกว่าดนตรีใด เสียงของมารดาของเค้าที่ร้องกล่อมให้เค้านอนฝันดีทุกคืน แต่ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป เมื่อพ่อของเค้าขึ้นครองแก็งค์มาเฟียที่ใหญ่ที่สุดในเอเชีย จากนั่นการสูญเสียก็ทำให้เค้าชินชามากขึ้น ๆ

 " คุณ คุณ .." เสียงเรียกทำให้ร่างที่นอนหลับไหล ลืมตาขึ้นช้าๆ

  "นาย เป็นใคร " แจ็คสันหลังจากที่ปรับโฟกัสสายตา พร้อมเหลือบมองไปรอบๆ จนหยุดที่ร่างบางตรงหน้า 

  " แบมแบม นั่นชื่อของผม " ร่างเล็กตรงหน้าพูดขึ้น อย่างช้าๆ พร้อมรอยยิ้มที่ทำให้แจ็คสันแทบลืมหายใจ

 " แบมแบม " ชื่อเรียกออกมาจากแจ็คสันช้าๆ 

 " ฉันชื่อ แจ็คสัน " จำไว้ นะ เจ้าสาวในอนาคตของฉัน

มาต่อตอน 2 นิดหน่อย นะเออ แบบ ฟิคเรื่องนี้ ยากมาก เพราะแต่ละคน มีเหตุการณ์ที่โหดร้ายกับตัวละคร ใครอ่านแล้ว เซ้งก็ขออภัยด้วยะเออ เพราะเรื่องนี้ ไรค์ต้องใช้เวลา แต่งจริงๆๆ เพราะมันดราม่า ทารุณ โหด เจ็บทรวงอกระนาว ใครอยากอ่านเรื่องที่ทำให้ยิ้ม ก็ต้องอ่าน เรื่อง You  หรือ  วิกฤตรักหนุ่มแบ๊ว เป็นเรื่องฮาๆ เฮๆ ตลก แต่ใครรออ่านฟิคนี้ ก็ต้องอดทนหน่อยเน้อ ไรค์จะ

พยายามอัพเรื่อยๆๆ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านจ้า