รักนี้ จริงหรือ?

" จะไปตายที่ไหนก็ไป !! ถ้าคนรักของฉันเป็นอะไรขึ้นมา ฉันเอานายตายแน่ แบมแบม!!!! " เสียงตวาดดัง ออกจากปากร่างสูง เจ้าของผมสีแดงเพลิง ใบหน้าหล่อเหลา ที่ตอนนี้กับเต็มไปด้วยความโกรธกริ้ว ร่างบางตรงหน้า

"ฮือ...พี่...มาร์ค..แบม..." ร่างเล็กเจ้าของใบหน้าสวยหวานราวกับผู้หญิง สะอื้นไห้ พร้อมกับพยายามขอโทษกับสิ่งที่ตัวเองไม่ได้ตั้งใจทำ

" ออกไป!!! ออกไป!! ก่อนที่กูจะฆ่ามึง ไปจากชีวิตกูซะ!แบมแบม กูไม่เคยรักมึง " เหมือนมีสายฟ้าฟาดผ่านกลางใจของแบมแบม เมื่อสิ้นเสียงของชายคนรัก หัวใจแหลกละเอียด นี่หรือคนที่เป็นรักแรกของเขา คนที่เคยสัญญาว่าจะไม่ทิ้งกัน

    วันนี้เป็นวันครบรอบวันที่เขาคบกับมาร์ค รุ่นพี่ที่เป็นรักแรกของเขา เขาคิดว่า คงไม่มีโอกาสได้เป็นคนรักของผู้ชายที่แสนสมบูรณ์แบบอย่าง มาร์ ต้วน หนุ่มลูกครึ่ง ฮ่องกง-อเมริกัน ทายาทเจ้าของบริษัท ส่งออกรถนำเข้า ที่ใหญ่ที่สุดในเอเชีย ชายที่เขาคิดว่าคงไม่อาจเอื้อมถึง แต่แล้ววันจบการศึกษาระดับม.ปลาย มาร์คมาขอเขาคบด้วย ในวันนั่นจนถึงตอนนี้ เป็นหมือนสวรร์คสำหรับเขา และวันนี้เขามีเรื่องเซอร์ไพร์คนรักของเขา แบมแบมนึกถึงตอนที่เขาคุยกับพี่หมอ 

" ตอนนี้ นายไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวแล้วนะแบมแบม อย่าลืมทานยาตามที่พี่สั่ง เข้าใจไม ว่าที่คุณแม่ "

นึกถึงตอนนี้ ร่างบางก็ยกมือลูบหน้าท้องที่นูนน้อยๆอย่างสุขใจ วันนี้ เขาจะได้มีครอบครัวที่สมบูรณ์แบบสักที พ่อ แม่ ลูก 

     แต่แล้วเขากลับเจอ เซอร์ไพร์ซะเอง มาร์คพาผู้หญิงคนนั่น คนที่มีข่าวล่าสุดกับเขา คนที่มาร์คอ้างกับร่างบางเสมอ ว่าแค่เพื่อน แต่สถานการณ์ตอนนี้ แบมแบมมองไม่เห็นว่าตรงไหน ที่เรียกว่าเพื่อน เมื่อทั้งสองร่างกอดเอว กระซิกแทบจะเป็นเนื้อเดียวกัน รอยยิ้มนั่นที่สมควรจะให้เขาเห็นเพียงคนเดียว ทว่าตอนนี้ผู้หญิงที่ยืนข้างคนรักของเขากลับได้มันไป

" พี่มาร์ค นี่มันอะไรกันครับ " ร่างบางพูดเสียงเบา เสียงเหมือนคนหมดแรง

" ก็เห็นนิ เราเลิกกันเถอะแบมแบม " เสียงหนักแน่นที่เอ่ยออกมา จากปากเรียวของบุคคลตรงหน้า กระทบเข้าสู้สมองของแบมแบมอย่างจัง ทั้งๆที่เสียงก็ไม่ได้ดังอะไร แต่ทำไม มันกลับก้องไปทั่วสมองของเขากันนะ 

" เลิก..เลิกหรอ " ร่างบางพูดเสียงเบา

" เก็บข้าวของ ของนายออกไปจากห้องฉันได้แล้ว เพราะต่อไปนี้ คนรักของฉันจะเข้ามาอยู่แทนนาย " มาร์ค เอ่ยเสียงเรียบ

True love has no guarantee

l guess life's a mystery

You're fire and I'm water....

เสียงโทรศัพท์ของร่างสูงดังขึ้น พร้อมกับคำสบถ ออกมาจากร่างสูง พร้อมกับก้มไปกระซิบกับร่างของหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างกาย หลังจากร่างสูงหายลับไปพร้อมกับเสียงประตูที่ปิดลง หญิงสาวที่ยืนนิ่งอยู่ตรงร่างบาง ก็เริ่มแสดงสิทธิ์

" มาร์ค ไล่ขนาดนี้แล้ว เป็นฉันคงออกไปตั้งแต่ฟัง ประโยคบอกเลิกครั้งแรกแล้ว จะมัวยืนหน้าด้านอยู่ทำไม เก็บของสิจ๊ะ " ริตาร์เอ่ยยิ้ม ที่อาบยาพิษ พร้อมกับก้าวเดินมาหาร่างเล็ก พร้อมกระซิบสิ่งที่ทำให้ร่างบางช็อด

" ตอนนี้ ฉันกับมาร์ค กำลังจะมีลูก คงเข้าใจนะว่าหมายถึงอะไร นายคงไม่อยากพรากพ่อ พรากลูกหรอกใช่ไม เด็กน้อย" 

เสียงริตาร์พร้อมกับเสียงชายที่เค้ารักสุดใจก้องไปทั่วหัวของแบมแบม ไม่ใช่ว่าเขาไม่รู้ว่า มาร์คเจ้าชู้ นอกใจเขาก็หลายครั้ง แต่ทุกครั้งมาร์คก็แสดงให้เห็นตลอดว่าเขาไม่จริงจังด้วย แต่ทำไม กับผู้หญิงคนนี้ นานเท่าไหร่แล้วที่เขาแกล้งโง่เพียงเพราะไม่ต้องการจะเสียมาร์คไป เขาพยายาม พยายามที่จะยืนอยู่เคียงข้างร่างสูงให้สมกับที่ร่างสูงเลือกเขา ที่ผ่านมาคืออะไร หรือเพียงเพราะเขาไม่ใช่ผู้หญิง หรือเพียงเพราะอามมณ์พาไป หากเพียงเพราะอามารณ์ ทำไมมันถึงยาวนาน ตั้ง 6 ปี 

 ริตาร์เมื่อเห็นร่างเล็กยืนนิ่ง ไม่เก็บข้าวของตามที่ตัวเองสั่ง ก็เริ่มโมโห ตรงเข้าไปกระชากแขนแบมแบมอย่างแรง พร้อมกับย้ำสถานะของตัวเงอให้ร่างเล็กฟัง 

" ออกไปจากมาร์ค ซะ ไปซะ!!! "

ตุ๊บ!! เสียงร่างหญิงสาวที่เพลอก้าวพลาดที่หวังจะผลักแบมแบมล้ม แต่ตัวเองดันล้มซะเอง แต่แล้วริตาร์ก็ยิ้มร้าย พร้อมกับกริดร้อง 

" มาร์ค มาร์ช่วยริตาร์ด้วย โอ๊ย!! เจ็บ เจ็บเหลือเกิน มาร์ค!!! " 

ชายหนุ่มที่กำลังเดินเพื่อที่จะกลับมาจัดการ เรื่องร่างบาง ก็ได้ยินเสียงหญิงสาวคนรัก รีบวิ่งพร้อมกับภาพที่ทำให้เค้าโมโห ร่างเล็ก เลือดสีแดงไหลตามเรียวขาของหญิงสาวคนรัก พร้อมกับเสียงร้องด้วยความเจ็บปวด 

"พี่มาร์คแบม....." ร่างบางพยายามที่จะอธิบาย แต่แล้วเขาก็ต้องหน้าชาอีกครั้ง 

" จะไปตายที่ไหนก็ไป!!  ถ้าคนรักของฉันเป็นอะไรไปขึ้นมา ฉันเอานายตายแน่แบมแบม!!!! เสียงตวาดดังออกจากปากร่างสูง  เจ้าของผมสีแดงเพลิง ใบหน้าหล่อเหลา ที่ตอนนี้กับเต็มไปด้วยความโกรธกริ้วร่างบางตรงหน้า

" ฮือ...พี่...มาร์ค..แบม..." ร่างเล็ก เจ้าของใบหน้าสวยงามราวกับผู้หญิง สะอื้นไห้ พร้อมกับพยายามขอโทษกับสิ่งที่ตัวเองไม่ได้ตั้งใจทำ

" ออกไป!!!ออกไป!! ก่อนที่กูจะฆ่ามึง ไปจากชีวิตกู!ซะแบมแบม กุไม่เคยรักมึง " เหมือนมีสายฟ้าฟาดผ่านกลางดวงใจของแบมแบม เมื่อสิ้นเสียงของชายคนรัก หัวใจแหลกละเอียด นี่หรือคนที่เป็นรักแรกของเขา คนที่เคยสํญญาว่าจะไม่ทิ้งกัน ร่างบางยืนมองชายคนรักอุ้มผู้หญิงคนนั่นด้วยความรัก ความรักที่เขาเคยคิดมาตลอดว่าได้รับแต่แท้จริงแล้ว ไม่เคยได้รับเลย 

ปัง!! เสียงประตูปิดตัวลง เรียกสติร่างบางของแบมแบม ใช่สิ ในเมื่อตอนนี้เขาท้อง เขากำลังจะมีลูกกับมาร์ค เขาจะไม่ยอมเสียมาร์คไป คิดได้ดังนั่น ร่างบางวิ่งตามร่างสูงทันที่แต่เมื่อมาถึงชั้นที่ใช้จอดรถ กับเห็นเพียงข้างหลัง แบมแบมตัดสินใจวิ่งตามรถของมาร์ค

" พี่มาร์ค !! พี่มาร์ค รอแบมก่อน ฮือ..ฮือ ...พี่มาร์ค แบมท้อง!!! "

" แบมก็ท้อง ลูกของพี่นะ ฮืฮฮอออ....ฮึก " ร่างบางวิ่งตามไปจนรู้สึกเจ็บหน่วงๆที่ช่องท้อง แบมแบมใจหายวูบ เขาลืมนึกไปว่าตัวเองท้องอ่อน อ่อนอยู พร้อมความรู้สึกถึงของเหลวที่ไหลตามเรียวขา 

"เลื.....เลือด " ยังไม่ทันที่แบมแบมจะตั้งตัว เสียงล้อรถที่ดันขึนด้านหลัง 

ตุบ!!!! ร่างแบมแบม กระแทกกับ กระโปรงด้านหน้ารถอย่างแรก เขาใช้แขนทั้งสองข้างประครองท้องเอาไว้

" เจ็บ.. เจ็บ พี่มาร์ค...ช่วยแบมแบมด้วย ..."

( พระผู้เป็นเจ้าครับ ได้โปรด ได้โปรดอย่าพรากดวงใจของผม ไปจากผมตอนนี้เลย )

( ได้โปรดให้เขาได้ลืมตาบนโลกใบนี้ ได้โปรด.....)

" แบมแบม ได้โปรด เข้มแข็งไว้ ดวงใจของผม " ......

[ รู้สึกแต่งๆๆไปมาดาม่าซะงั้น ตอนนี้เป็นตอนที่เริ่มเรื่องเน้อ ยังไม่จบง่ายๆๆ เรื่องราวยังอีกยาวไกล ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน นะคะ จุ๊บๆๆ ]