รอ...วันที่เธอจะรักกัน

   
            วันนี้ฟางออกจากโรงพยาบาล แต่ก็ยังไม่เลิกแกล้งป็อบปี้ ตอนนนี้ฟางคิดชื่อของลูกออกแล้ว พ่อชื่อภาณุ แม่ชื่อ ธนันต์ธรญ์ ลูกชื่อ ธนันต์ภา ชื่อเล่น น้องเฟรน 
 
ฟาง: ดูสิคะแม่ น้องเฟรนยิ้มใหญ่เลย
แม่ฟาง: นั้นสิ หนูดีใจอะไรคะ 
ป็อบ: ฟาง พี่เอาของเก็บใส่รถหมดแล้ว กลับบ้านกันเถอะ
ฟาง: เดี๋ยวคะ กั้งยังไม่มาเลย 
ป็อบ: แล้วทำไมต้องรอกั้งด้วย
ฟาง: ก็ฉันจะพาลูกกลับบ้านกับกั้งนิ 
ป็อบ: แต่พี่ไม่ยอม 
ฟาง: ยอมไม่ยอม แล้วเกี่ยวอะไรกับคุณ 
ป็อบ: ฟาง เลิกทรมานพี่เถอะนะ พี่ขอร้องละ นะ 
 
กั้ง: ฟาง 
ฟาง: กั้ง กั้งมาแล้ว ฟางดีใจจัง 
กั้ง: สวัสดีครับทุกคน 
ฟาง: กั้งดูสิ ลูกฟางน่ารักมั้ย 
ป็อบ: ผมไปรอที่รถนะครับ 
กั้ง: ฟาง เอาอีกแล้วนะ 
ฟาง: ฟางไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย 
แม่ฟาง: พอเถอะลูก 
ฟาง: ฟางก็แค่ อยากได้ยิน พี่เขาพูดว่ารัก แค่นี้เองคะ แค่คำๆนี้เอง
แม่ป็อบ: หนูฟาง ป้าเข้าใจนะ 
กั้ง: เอาเป็นว่า เรากลับไปคุยกันที่บ้านดีกว่านะครับ
ฟาง: อืม ไปคะทุกคน
 
          ไร่ธารรัก 
 
ฟาง: กั้ง ช่วยฟางหน่อยนะ ฟางขอร้อง
กั้ง: ช่วยอะ ช่วยได้ แต่ฟางต้อง เลิกคิดเอาคืน พี่เขาได้แล้วนะ 
ฟาง: อืม แค่พี่ป็อบพูดออกมาคำเดียวนะ ฟางก็ ยอมแล้ว ละ 
 
                 ฟางไม่รู้เลยว่าป็อบปี้กำลังแอบฟังอยู่ ป็อบปี้ดีใจมากที่ฟางให้อภัยเขาแล้ว แต่ถ้าฟางจะเล่นแบบนี้ เขาก็จะเล่นด้วย 
 
ฟาง: กั้ง วันนี้เราพาน้องเฟรนไปข้างนอกกันนะ 
กั้ง: อ่อ เอ่อ ได้สิได้ 
ป็อบ: ยังไง พี่ฝากกั้งช่วยดูแลลูกพี่ด้วยนะ พอดีพิมเขาจะมาเที่ยวที่นี้อะ พี่ก็เลย อาสาไปรับเขา
ฟาง: ไปเถอะกั้ง ฟาง ไม่อยากอยู่แถวนี้ นาน 
ป็อบ: ฟางเดียวก่อน พี่ขอคุยกับลูกหน่อยนะ 
ฟาง: คุยอะไร (ฟางกำลังอุ้มลูกอยู่) 
ป็อบ: น้องเฟรนครับ พ่อรักลูกนะ อ่อแล้วก็พ่อทำทุกอย่างตั้งแต่เจอแม่ ก็เพราะ พ่อ พ่อรัก พ่อรัก รักลูกนะ (ก้มลงหอมน้องเฟรน ทำให้ฟางโกรธมาก) 
ฟาง: ไปเถอะกั้ง 
 
ป็อบ: เรื่องทั้งหมดก็เหมือนที่เล่าให้ฟังอะ 
พิม: ถ้าอย่างงั้น ป็อบก็บอกรัก คุณฟางสิ ทุกอย่าจะได้จบสักที
ป็อบ: ไม่อะ ก็ฟางอยากแกล้งป็อบเอง ช่วยไม่ได้
พิม: แล้วอย่างนี้จะจบมั้ยเนี่ย ป็อบ
ป็อบ: พิมก็ต้องช่วยป็อบนะ 
พิม: เอาก็เอา 
ป็อบ: ขอบคุณพิมมากนะ 
พิม: อืม 
 
ฟาง: กั้งทำไม มันเป็นแบบนี้อะ เขาไม่สนใจฟางเลย นี้ จริงๆแล้วเขาต้อง ง้อฟางสิ ทำไมมันผิดแผนไปได้นะ 
กั้ง: ไม่รู้สิ แต่ถ้าอยากให้ทุกอย่างจบลงก็ จบเรื่องนี้ซะ
ฟาง: ไม่ ไม่คือไม่ 
 
ป็อบ: เอ่อพิมป็อบคิดออกแล้ว 
พิม: คิดออกแล้ว อะไร อะ 
ป็อบ: งานนี้สงสัย ต้องยืมตัวช่วย อย่างทุกคนแล้วละ 
 
ป็อบ: ทุกคนครับผมว่าทุกคนก็รู้แล้วนะครับว่าฟางกำลังทำอะไรอยู่ 
แม่ป็อบ: ทำ อะไร
ป็อบ: ก็ที่ฟางแกล้งผมไง
แม่ฟาง: นี้ ป็อบรู้แล้วเหรอ
ป็อบ: ครับรู้แล้ว แล้วผมก็อยากให้ทุกคนช่วยผม (แล้วเขาก็เล่าแผนการให้ทุกคนฟัง) 
พ่อฟาง: พ่อเห็นด้วยนะ
ป็อบ: ขอบคุณทุกคนนะครับ ที่ช่วยผม