รอ...วันที่เธอจะรักกัน

    หลายอาทิตย์ผ่านไป หลังจากงานศพกวินเส็จ 
 
ฟาง: คุณพิมเป็นไงบ้างคะ 
ป๋อบ: พิมก็ยังไม่ค่อยดีหรอก ยังซึมอยู่เลย
ฟาง: น่าสงสารคุณพิมนะคะ
ป็อบ: ใช่พิมน่าสงสาร น่าสงสารมาก 
ฟาง: แต่ยังไงเธอก็ต้องสู้ ต้องอยู่เพื่อลูกทั้งสองคนนะคะ 
ป็อบ: อืม ฉันขึ้นไปอาบน้ำก่อนนะ
ฟาง: คะ
 
กั้ง: ฟาง 
ฟาง: อ้าวกั้ง 
กั้ง: ซื้อเค้กมาฝากของชอบนิ
ฟาง: ดีเลย กำลังหิวเลย
 
     ป็อบปียืนดูอยู่ที่หน้าต่าง
 
ฟาง: เดี๋ยวฟางไปใส่จานก่อนนะ
กั้ง: เคๆ แล้วนี้พี่เขาไม่อยู่เหรอ
ฟาง: อ่ออยู่สิ มีอะไรเหรอ
กั้ง: อ่อ เอางานมาให้นะ เห็นไม่เข้าไปบริษัทหลายวันแล้ว
ฟาง: อ่อ เดี๋ยวให้คนไปตามให้นะ พี่เพ็ญคะ ช่วยตามพี่ป็อบให้หน่อยนะคะ กั้งจะคุยงานด้วยนะคะ
เพ็ญ: ได้คะ
 
เพ็ญ: คุณป็อบคะ คุณกั้งจะคุยด้วยคะ 
ป็อบ: ครับเดี๋ยวผมลงไป
เพ็ญ: คะ
 
ฟาง: เป็นไงบ้างทำงานที่นี้ 
กั้ง: ก็เรื่อยๆนะ ก็ดีทุกคนเป็นกันเองดี
ฟาง: อ่อ
กั้ง: เออฟาง แล้วตอนนี้ พี่เขาเป็นไงบ้างอะ
ฟาง: ก็โอเคแล้วมั้ง
 
ป็อบ: มีอะไรเหรอ
กั้ง: อ่อ คือผม เอางานมาให้นะครับเห็นว่าพี่ไม่เขาบริษัทหลายอาทิตย์แล้ว
ป็อบ: อ่อขอบคุณนะ ขอตัวก่อนนะ
ฟาง: พี่ป็อบจะไปไหนคะ
ป็อบ: ไปหาพิมนะ
ฟาง: คะ(หน้าก็เศร้าลงมาทันที) 
กั้ง: อย่าร้องเลยนะ 
ฟาง: เปล่าซะหน่อย
 
       ป็อบปี้กลับบ้านมาเมากลับมาอีกแล้ว 
 
ฟาง: เมามาอีกแล้วเหรอคะ 
ป็อบ: ไม่ต้องมายุ่งได้มะ ฉันไม่ได้เมา
ฟาง: ฟางไม่ยุ่งไม่ได้หรอกคะ ฟางเป็นห่วงพี่
ป็อบ: ไม่ต้องมายุ่งวุ่นวายกับชีวิตฉัน
ฟาง: ฟางไม่ยุ่งไม่ได้ ฟางบอกแล้วไงคะ 
ป็อบ: อยากยุ่งมากใช่มั้ยได้ งั้นช่วยอะไรฉันหน่อยนะ 
ฟาง: อะไรคะ จะทำอะไร อะพี่ป็อบ อย่าคะ อย่า 
ป็อบ: อยากช่วยไม่ใช่เหรอ ช่วย ฉันหน่อยสิ  ฉันต้องการมัน 
ฟาง: พี่ป็อบ อย่าาาา อือ อือออออ อย่าาา 
 
       เช้าวันรุ่งขึ้น 
   ป็อบปี้ตื่นมาแต่งตัวไปทำงานเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งๆ ที่ฟางยังนอนอยู่พร้อมคราบน้ำตา แต่งตัวเส็จก็ออกจากห้องไปบริษัท ทันทีโดยไม่พูดและหันไปมองฟางเลย
 
ฟาง: อืออออออ ฟางมันตัวอะไร ทำมั้ยต้องทำเหมือนฟางไม่มีค่าด้วย 
     
      ฟางรีบแต่งตัวแล้วออกมาข้างนอก ไปหาแม่ของเธอที่บ้าน
 
แม่ฟาง: ฟางมาไงลูก มาหาแม่ มีอะไรรึเปล่า
ฟาง: ฟางคิดถึงแม่นะคะ แล้วพ่อละคะ
แม่ฟาง: พ่อออกไปข้างนอกนะลูก 
ฟาง: แม่คะ ฟางเหนื่อยคะ เหนื่อเหลือเกิน
แม่ฟาง: ฟางเป็นอะไรลูก หึเป็นอะไรคะ ไม่ร้องนะ คนเก่งของแม่
ฟาง: ฟาง มันอ่อนแอ ฟางมันขี้แย ฟางไม่มีอะไรดีเลย 
แม่ฟาง: เป็นอะไรลูกเล่าให้แม่ฟังสิ ว่าเกิดอะไรขึ้น