รอ...วันที่เธอจะรักกัน

    หลายอาทิตย์ผ่านไป หลังจากงานศพกวินเส็จ 

ฟาง: คุณพิมเป็นไงบ้างคะ 

ป๋อบ: พิมก็ยังไม่ค่อยดีหรอก ยังซึมอยู่เลย

ฟาง: น่าสงสารคุณพิมนะคะ

ป็อบ: ใช่พิมน่าสงสาร น่าสงสารมาก 

ฟาง: แต่ยังไงเธอก็ต้องสู้ ต้องอยู่เพื่อลูกทั้งสองคนนะคะ 

ป็อบ: อืม ฉันขึ้นไปอาบน้ำก่อนนะ

ฟาง: คะ

กั้ง: ฟาง 

ฟาง: อ้าวกั้ง 

กั้ง: ซื้อเค้กมาฝากของชอบนิ

ฟาง: ดีเลย กำลังหิวเลย

     ป็อบปียืนดูอยู่ที่หน้าต่าง

ฟาง: เดี๋ยวฟางไปใส่จานก่อนนะ

กั้ง: เคๆ แล้วนี้พี่เขาไม่อยู่เหรอ

ฟาง: อ่ออยู่สิ มีอะไรเหรอ

กั้ง: อ่อ เอางานมาให้นะ เห็นไม่เข้าไปบริษัทหลายวันแล้ว

ฟาง: อ่อ เดี๋ยวให้คนไปตามให้นะ พี่เพ็ญคะ ช่วยตามพี่ป็อบให้หน่อยนะคะ กั้งจะคุยงานด้วยนะคะ

เพ็ญ: ได้คะ

เพ็ญ: คุณป็อบคะ คุณกั้งจะคุยด้วยคะ 

ป็อบ: ครับเดี๋ยวผมลงไป

เพ็ญ: คะ

ฟาง: เป็นไงบ้างทำงานที่นี้ 

กั้ง: ก็เรื่อยๆนะ ก็ดีทุกคนเป็นกันเองดี

ฟาง: อ่อ

กั้ง: เออฟาง แล้วตอนนี้ พี่เขาเป็นไงบ้างอะ

ฟาง: ก็โอเคแล้วมั้ง

ป็อบ: มีอะไรเหรอ

กั้ง: อ่อ คือผม เอางานมาให้นะครับเห็นว่าพี่ไม่เขาบริษัทหลายอาทิตย์แล้ว

ป็อบ: อ่อขอบคุณนะ ขอตัวก่อนนะ

ฟาง: พี่ป็อบจะไปไหนคะ

ป็อบ: ไปหาพิมนะ

ฟาง: คะ(หน้าก็เศร้าลงมาทันที) 

กั้ง: อย่าร้องเลยนะ 

ฟาง: เปล่าซะหน่อย

       ป็อบปี้กลับบ้านมาเมากลับมาอีกแล้ว 

ฟาง: เมามาอีกแล้วเหรอคะ 

ป็อบ: ไม่ต้องมายุ่งได้มะ ฉันไม่ได้เมา

ฟาง: ฟางไม่ยุ่งไม่ได้หรอกคะ ฟางเป็นห่วงพี่

ป็อบ: ไม่ต้องมายุ่งวุ่นวายกับชีวิตฉัน

ฟาง: ฟางไม่ยุ่งไม่ได้ ฟางบอกแล้วไงคะ 

ป็อบ: อยากยุ่งมากใช่มั้ยได้ งั้นช่วยอะไรฉันหน่อยนะ 

ฟาง: อะไรคะ จะทำอะไร อะพี่ป็อบ อย่าคะ อย่า 

ป็อบ: อยากช่วยไม่ใช่เหรอ ช่วย ฉันหน่อยสิ  ฉันต้องการมัน 

ฟาง: พี่ป็อบ อย่าาาา อือ อือออออ อย่าาา 

       เช้าวันรุ่งขึ้น 

   ป็อบปี้ตื่นมาแต่งตัวไปทำงานเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งๆ ที่ฟางยังนอนอยู่พร้อมคราบน้ำตา แต่งตัวเส็จก็ออกจากห้องไปบริษัท ทันทีโดยไม่พูดและหันไปมองฟางเลย

ฟาง: อืออออออ ฟางมันตัวอะไร ทำมั้ยต้องทำเหมือนฟางไม่มีค่าด้วย 

      ฟางรีบแต่งตัวแล้วออกมาข้างนอก ไปหาแม่ของเธอที่บ้าน

แม่ฟาง: ฟางมาไงลูก มาหาแม่ มีอะไรรึเปล่า

ฟาง: ฟางคิดถึงแม่นะคะ แล้วพ่อละคะ

แม่ฟาง: พ่อออกไปข้างนอกนะลูก 

ฟาง: แม่คะ ฟางเหนื่อยคะ เหนื่อเหลือเกิน

แม่ฟาง: ฟางเป็นอะไรลูก หึเป็นอะไรคะ ไม่ร้องนะ คนเก่งของแม่

ฟาง: ฟาง มันอ่อนแอ ฟางมันขี้แย ฟางไม่มีอะไรดีเลย 

แม่ฟาง: เป็นอะไรลูกเล่าให้แม่ฟังสิ ว่าเกิดอะไรขึ้น