Little my love รักครั้งนี้มีแค่เธอ
เขียนโดย 
PPROUND
วันที่ 1 มีนาคม พ.ศ. 2558 เวลา 16.28 น.
แก้ไขเมื่อ 1 มีนาคม พ.ศ. 2558 16.35 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
13) อาการแปลกๆ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ปัง! ปัง!
เสียงปืนด้านนอกดังสนั่นไปทั่ว ทางด้านป๊อปปี้และโทโมะ อาศัยจังหวะนี้เข้ามาหาฟางทันที แต่มันดูเหมือนว่าป๊อปปี้จะช้าไป ตอนนี้ฟางวิ่งเข้าไปหาโทโมะ ทั้งสองกอดกันแน่น โทโมะกอดปลอบฟาง ป๊อปปี้เองได้แต่มอง ทำไมไม่เป็นเขา ที่ยืนตรงนั้น
“โอ๊ย!”
“พี่ป๊อป!”
“ฟางครับอย่าเข้าไป”
ป๊อปปี้ล้มลงกับพื้นทันทีที่ถูกท่อนไม้ตีลงบริเวณศีรษะ ฟางเองก็รีบพลั่กออกจากโทโมะจะเข้าไปหา แต่โทโมะกลับดึงหญิงสาวไว้
“หึ! ว่าไงละครับคุณภาณุ ผู้หญิงสุดที่รักของคุณเลือกคนอื่นที่ไม่ใช่คุณซะแล้ว”
“อย่ายุ่งกับเธอ”
“คงจะไม่ได้ ผมจะปล่อยเธอไปก็ต่อเมื่อคุณยกอำนาจทั้งหมดของคุณให้ผม”
“ไม่มีทาง”
“เฮ้ย! เอาตัวมันมา”
ลูกน้องทามตรงเข้ามาล้อม ฟางกับโทโมะ โทโมะเอาตัวหญิงสาวมาให้หลังตนทันที ถึงแม้เขาอาจจะไม่เก่งการต่อสู้เหมือนกับ
ป๊อปปี้ แต่เขาก็รักฟางไม่เคยแพ้กับป๊อปปี้รักเธอเลย
“พี่โมะอย่าสู้เลยนะ ฟางไม่อยากให้พี่เจ็บตัว”
หญิงสาวบอกคนรักอย่างเป็นห่วง เธอรู้ดีว่าโทโมะไม่ได้เก่งด้านต่อสู้เลยเธอเองก็ไม่อยากเห็นคนที่เธอรักต้องเจ็บตัว
“ต่อให้พี่เจ็บแค่ไหนพี่ก็จะปกป้องฟาง พี่จะต้องพาฟางออกไปจากที่นี้”
เสียงต่อสู้ดังขึ้น โทโมะเขาเป็นฝ่ายที่เสียเปรียบกว่า แน่นอนกว่าเขาต้องแพ้ ลูกน้องของทามจับตัวฟางไปอีกครั้ง ป๊อปปี้เองก็พยายามจะลุกขึ้น แต่ทามกลับเหยียบหลังเขาแทบหัก
“อย่าพยายามเลยครับคุณภาณุ ยังไงคุณก็ต้องแพ้ ยอมยกอำนาจให้ผมเถอะครับ”
“ปล่อย...เธอไป”
ป๊อปปี้เองก็เจ็บไปทั้งร่างกาย เลือดที่หัวยังไหลไม่หยุด เขารู้สึกเหมือนแรงกำลังจะหมด เขาเหนื่อยเต็มที ใจของเขาอยากจะช่วยคนตรงหน้า ช่วยคนที่เขารัก แต่ร่างกายของเขาในตอนนี้มันกลับตรงกันข้าม
“ตำรวจมา!!”
เสียงลูกน้องของทามตะโกนเข้ามา ก่อนที่เสียงรถตำรวจหลายคันจะตามมา ทามไทเองก็ไม่มีทางเลือก เขายอมปล่อยฟางลง แล้ววิ่งหนีไป เขาจะต้องกลับมาอีกแน่ กลับมาเอาอำนาจมาเป็นของเขา
“ฟางครับ ไปกับพี่”
โทโมะเขามาหาฟาง
“แต่พี่ป๊อปเขา”
“ชั่งมัน ลูกน้องมันมีตั้งเยอะ เดี๋ยวลูกน้องมันก็มาดูแลมันเอง”
โทโมะลากฟางออกไป ป๊อปปี้มองภาพนั้น ก่อนจะสลบไป เขาเสียเธอไปอีกแล้ว...
โรงพยาบาล
ป๊อปปี้ถูกนำตัวส่งโรงพยาบาล อาการของเขาหนักเอาการ ที่ศีรษะของเขาเย็บเกือบยี่สิบเข็ม ไหนจะรอยช้ำตามตัวอีก
“ฟาง”
“คุณป๊อปครับ รู้สึกตัวแล้วหรอครับ”
พีมเดินเข้าไปหาชายหนุ่มที่เตียงคนไข้
“ฟางเป็นไงบ้าง”
“คุณโมะเอาตัวคุณฟางกลับไปแล้วครับ”
“นั้นสิเนาะ ฉันเอาฟางมา ฉันกลับพาฟางมาเจอแต่อันตราย”
“คุณป๊อปอย่าโทษตัวเองเลยครับ คุณป๊อปนอนพักผ่อนเถอะครับ”
“ฉันเหนื่อยเหลือเกินพีม”
ป๊อปปี้พูดก่อนจะหลับตาลง พีมเองก็ได้แต่มองเจ้านายเขาอย่างน่าสงสาร เขารู้ว่าเจ้านายของเขารักหญิงสาวมากแค่ไหน รักยิ่งกว่าชีวิตของตัวเอง แต่เจ้านายของเขาเป็นมาเฟีย ชีวิตในวงการมืด มันไม่ได้สวยหรูเหมือนชีวิตคนทั่วไป ชีวิตมีแต่การเข้นฆ่า มีอันตรายรอบด้าน เจ้านายของเขาก็คงไม่อยากให้คนที่เขารักมาเจอเลือกแบบนี้หรอก
คฤหาสน์ไทยานนท์
โทโมะลูบหลังของคนรัก ตั้งแต่เธอกลับมา เธอเอาแต่อาเจียน ข้าวปลาไม่ยอมทาน
“ฟางครับไปหาหมอมั้ย”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ฟางคงเหนื่อย”
“งั้นฟางนอนพักนะครับ เดี๋ยวพี่ไปหายามาให้”
โทโมะพยุงหญิงสาวมานั่งลงบนเตียง ก่อนจะเดินออกไปหายาให้หญิงสาว
“นี้เราเป็นอะไรกัน ทำถึงได้รู้สึกแปลกๆ แบบนี้”
ฟางหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ก่อนจะเปิดไปดูปฎิทิน
“ประจำเดือนเราไม่มาสองเดือนแล้ว!”
วันรุ่งขึ้น
“รอพี่พาไปดีกว่ามั้ยครับ”
“ไม่เป็นไรค่ะ ฟางไปเองดีกว่า พี่โมะงานเยอะ”
“ก็ได้ครับ แต่คราวนี้ต้องให้คนพาไปนะครับ”
“ก็ได้ค่ะ”
เสียงสนทนาของฟางกับโทโมะในโต๊ะอาหารเช้าวันนี้ เธอเองก็อยากจะไปตรวจที่โรงพยาบาลจึงขออนุญาติแฟนหนุ่มของเธอ
โรงพยาบาล
“เป็นแบบนี้มานานยังครับ”
“ก็สักพักแล้วนะค่ะ ฟางคงจะเครียดมากไป ประจำเดือนเลยไม่มา”
“ไม่ใช่หรอกครับ อาการของคุณฟาง มันคืออาการของคนกำลังตั้งครรภ์ครับ”
“ท้อง!”
“ครับ คุณตั้งครรภ์ได้สองเดือนแล้ว หมอยินดีด้วยนะครับ”
หญิงสาวเดินออกมาจากห้องตรวจด้วยสภาพเหม่อลอย นี้เธอท้อง ลูกของเขากับเธอ...
“คุณฟางครับ คุณฟางจะกลับเลยมั้ยครับ”
บอดี้การ์ดที่โทโมะส่งมาดูแลความปลอดภัยของหญิงสาว ถามขึ้นเมื่อเธอรับยาเสร็จ แต่สายตาของฟางดันหันไปเห็น ร่างสูงของพีมที่ยื่นซื้อกาแฟอยู่อีกมุมหนึ่ง
“เออคือ เดี๋ยวฟางขอไปซื้อของแป๊ปนึงนะค่ะ”
“ให้ผมไปด้วยมั้ยครับ”
“ไม่เป็นไรจ๊ะ รอฟางตรงนี้ก็ได้”
“ครับ”
ฟางเดินตรงไปหาพีมที่ร้านกาแฟทันที
“พีม”
“คุณฟาง”
“พี่ป๊อปเป็นไงมั้ง”
“คุณป๊อปนอนพักอยู่ข้างบนน่ะครับ”
“ฟางอยากไปหาพี่ป๊อป”
“แล้วคุณโทโมะละครับ ไม่มากับคุณฟางหรอครับ”
“ฟางมาหาหมอคนเดียวน่ะ”
“ครับ งั้นเดี๋ยวผมพาไปครับ”
Coming Soon...
"พี่ป๊อปเขาเจ็บ เพราะเขาช่วยเรานะค่ะ"
"ไม่จำเป็น คนอย่างมันตายไปซะได้ก็ดี"
....................................................................................................................
เม้นหายอีกแล้วอ่า หรือว่านิยายเราไม่สนุกแล้ว ถ้าไม่สนุกบอกเราได้นะ เราจะได้ไม่อัพต่อ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
