Little my love รักครั้งนี้มีแค่เธอ
เขียนโดย 
PPROUND
วันที่ 1 มีนาคม พ.ศ. 2558 เวลา 16.28 น.
แก้ไขเมื่อ 1 มีนาคม พ.ศ. 2558 16.35 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
10) งานเลี้ยง
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
“พี่ป๊อปจะไปจริงๆ หรอค่ะ”
ฟางนั่งมองชายหนุ่มที่ยืนแต่งตัวอยู่หน้ากระจก
“พี่ต้องไป งานนี้เป็นงานของบริษัทพี่ พี่ไม่ไปไม่ได้หรอก”
“พี่ป่วยอยู่นะ”
“ก็ฟางไปดูแลพี่ไงครับ”
“แต่ถ้าพี่ป๊อปเป็นลมขึ้นมา ฟางไม่แบกพี่หรอกนะ”
“แค่ฟางไปด้วย พี่ก็หายป่วยแล้ว”
ก๊อก! ก๊อก!
“คุณป๊อปครับ ได้เวลาแล้วครับ”
ลูกน้องคนสนิทของป๊อปปี้เดินเข้ามาตามชายหนุ่ม เมื่อถึงเวลาที่เขาต้องไปแล้ว
“ไปครับคนสวยของพี่”
ป๊อปปี้เดินไปหาหญิงสาวที่เตียงก่อนจะจับให้หญิงสาวลุกขึ้น ชายหนุ่มจับแขนหญิงสาวมาคล้องแขนของตนเอง ก่อนจะเดินออกไป
เมื่อมาถึงงาน ทันทีที่ทั้งคู่ก้าวลงจากรถ สายตาทุกคู่ต่างจับจ้องมาที่เขาทั้งสอง ชายหนุ่มควงหญิงสาวเดินเข้าไปในงาน ก่อนจะเดินไปนั่งโต๊ะที่ลูกน้องเตรียมไว้ให้ ไม่นานอาหารก็มาเสริฟ์ลงบนโต๊ะ
“กินกุ้งนี้ดู อร่อยมากเลยนะ”
ป๊อปปี้ตักกุ้งใส่จานของฟาง
“ของโปรดพี่ไม่ใช่หรอค่ะ”
“พี่แบ่งให้”
ฟางยิ้มกับความน่ารักของชายหนุ่ม
"คนควงคนใหม่หรอครับคุณภาณุ"
ชายหนุ่มมาดเข้ม เดินเข้ามาทักป๊อปปี้
"ผู้หญิงคนนี้เป็นผู้หญิงของผม"
"ให้ตายสิ คุณภาณุมีภรรยาตั้งแต่เมื่อไรกันครับ"
"เรื่องของผม ผมว่าคุณควรไปได้แล้วคุณทาม"
"โอเคครับ แล้วเจอกันใหม่นะครับสาวน้อย"
ชายคนนั้นหันมายิ้มให้ฟางก่อนจะเดินออกไป
"เกลียดขี้หน้ามันชะมัด"
"พี่ป๊อปค่ะ ผู้ชายคนนั้นคือใครหรอค่ะ"
"ทามไท เขาเป็นมาเฟียเหมือนกันกับพี่"
"พวกมาเฟียเนี้ยน่ากลัวจัง"
"คุณป๊อปครับ คุณภูมิต้องการคุยกับคุณป๊อปครับ"
พีมเดินเข้ามากระซิบชายหนุ่ม
"เดี๋ยวฉันไป"
ป๊อปปี้หันไปบอกลูกน้องคนสนิท พีมพยักหน้าก่อนจะเดินออกไป
"ฟางครับ นั่งอยู่นี้ก่อนนะครับ เดี๋ยวพี่มา"
"พี่ป๊อปจะไปไหนค่ะ"
"ไปคุยธุระครับ"
ป๊อปปี้ลุกขึ้น ก่อนจะเดินไปหาพีมที่ยืนอยู่ด้านหลัง
"ดูแลฟางให้ดี รู้ใช่มั้ยว่างานนี้ฉันไม่ไว้ใจใคร"
"ครับคุณป๊อป"
อีกด้านนึงของงาน ป๊อปปี้ยืนคุยอยู่กับชายอีกคน
"ผมอยากทราบว่าเรื่องที่ผมให้ทำไปถึงไหนแล้ว"
"ผมไม่จำเป็นต้องรายงานคุณ"
"แต่ผมจ้างคุณ"
"คุณจ้างผมตอนไหนไม่ทราบ"
"100 ล้านแลกกับการฆ่ามัน"
"หึ!"
"คุณไม่มีทางเลือกหรอกครับคุณภาณุ"
"ฉันมีทางเลือกที่จะไม่ทำ"
"แต่ผู้หญิงคนที่มากับคุณ จะกลายเป็นร่างไร้วิญญาณ ภายในสองวัน"
"อย่ายุ่งกับเธอ"
"จะหวงทำไมละครับ คุณก็ไปแย่งของคนอื่นมาเหมือนกัน"
"กลับไปซะ"
"ทำไมละครับ สาวสวยน่ารักคนนั้น หรือจะเรียกให้ถูก อดีตภรรยาของคุณ!"
"ออกไป!!!"
ป๊อปปี้ตะหวาดลั่นจนคนในงานหันมามองชายหนุ่มเป็นตาเดียวกัน
"พี่ป๊อปค่ะ"
ฟางเดินเข้ามาแตะแขนชายหนุ่มอย่างเป็นห่วง แต่ป๊อปปี้กลับสะบัดเธอด้วยความโกธร
"อย่ามายุ่ง!"
"ฮึก.."
ร่างบางถูกเหวี่ยงลงบนพื้น น้ำตาไหลออกมาอย่างช่วยไม่ได้ ทั้งเจ็บใจ ทั้งโกธร ทั้งอายคนอื่นที่ถูกทำแบบนี้
"ฟาง พี่..."
"คนใจร้าย"
ฟางลุกขึ้นก่อนจะวิ่งออกไป ชายหนุ่มจะตามออกไป แต่พีมกล้บรั้งชายหนุ่มไว้
"จะถึงพิธีเปิดงานแล้วนะครับ"
"ชั่งมัน"
"คุณป๊อปครับ ทุกคนรอคุณป๊อปอยู่นะครับ"
"โธ่เว้ย! ไปตามหาฟางกลับมา ถ้าหาฟางไม่เจอ ก็ไม่ต้องกลับมาเป็นลูกน้องฉัน!"
"ครับนายท่าน!"
ป๊อปปี้หันไปสั่งลูกน้องที่ยื่นอยู่
หลังจากเสร็จงานชายหนุ่มรีบตามหาหญิงสาวทันที เธอหายไปไหนกันฟาง
"ไม่เจอเลยครับนายท่าน"
เขาหาเธอมาเกือบสองชั่วโมงแล้ว เวลาดึกเช่นนี้ แถบจะมองไม่เห็นด้วยซ้ำ รอบข้างมืดไปหมด
"ไปหาให้เจอ!"
ลูกน้องป๊อปปี้รีบวิ่งหาหญิงสาวกันยกใหญ่ ถ้าพวกเขาหาเธอไม่เจอ ป๊อปปี้ต้องฆ่าพวกเขาแน่
"ฟางครับพี่ขอโทษ"
Coming Soon...
“พวกมึงทำอะไรเมียกุห๊ะ!”
“พวกเราขอโทษครับ พวกเราไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนี้เป็นเมียของคุณ”
....................................................................................................................
พระเอกเราใจร้ายเนาะ ทำนางเอกได้ไง 
อยากอ่านต่อ เม้นต้องมานะ 
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
