คำตอบของหัวใจ..มีแค่เธอ

  
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ของฝากอยู่ในกระเป๋าใบนี้ เป็นของแกกับเฟย์" จริงๆแล้วของใช้มันไม่เยอะหรอกแต่ของฝาก น่ะสิเยอะอยู่ใช้ได้
 
 
 
 
 
 
 
 "เยอะไปมั้ยเนี่ย แต่ยังไงขอบคุณนะครับ" คุณฟางช็อปใช้ได้นะเนี่ย ซื้อของเป็นกระเป๋าๆ
 
 
 
 
 
 
 
 "เรื่องเล็กค่ะแต่ต้องมีค่าตอบแทนโดยการเลี้ยงข้าว เดี่ยวนี้นะค่ะ" หิวข้าวมากมาย อยากกินอาหารไทยอร่อยๆ
 
 
 
 
 
 
 
 "ไม่มีปัญหา ว่าแต่ที่ไปอยู่2เดือนเนี้ยคือเพื่อนยอมกลับมาด้วยใช่ป่ะ" ผมงงๆกับเรื่องที่ฟางไปอังกฤษ2เดือนเหมือนกัน คือแม่คุณบอกว่าจะไปตามเพื่อนกลับแต่ผมไม่เห็นเพื่อนคุณฟางเลย
 
 
 
 
 
 
 
 "ยอมสิระดับชั้นแล้ว ตามใครกลับก็ต้องกลับ" ยังไม่เข้าใจหรือไงเนี้ยพี่ชาย ฟางอ่ะเก่งอยู่แล้ว
 
 
 
 
 
 
 
 "ไอเราก็คิดว่าแกทำตัวเป็นแม่แค่ชั้นนะเนี่ย นี่รวมเพื่อนด้วยเหรอ" ขำๆครับ ถ้าระดับฟางแล้วเนี่ย บางครั้งแม่ยังไม่ดุผมเท่าน้องสาวคนนี้เลย
 
 
 
 
 
 
 
 "นี่ๆไม่ต้องพูดมาก เพื่อนที่ชั้นตามกลับมาแกก็รู้จัก ถ้าไม่สนิทชั้นคงตามกลับไม่ได้หรอกยะ" ดูคำพูด นี่คือถ้าไม่เห็นว่าเป็นพี่นะจะว่ากลับคอยดู(แล้วที่พูดเมื่อกี้คือไม่ได้ว่ากลับเหรอฟางฟาง><)
 
 
 
 
 
 
 
 
"เดี่ยวๆก็นึกดูดีๆ แกไม่ได้บอกชั้นนะว่าคนที่แกไปตามกลับคือใคร จะมาบ่นอะไรไม่ได้น่ะครับ" แหนะมีมาบ่นใส่ ผมจำได้ทุกเรื่องครับจะมาบ่นใส่แบบผมไม่รู้เรื่องอะไรได้ยังไงละครับ
 
 
 
 
 
 
 
 
"ขับรถไปสิ หิวข้าวมากแล้วด้วย" เซ็งเถียงกับโทโมะไม่เคยจะได้ เดี่ยวเหอะอย่าให้มีเรื่องที่พลาดๆบ้างแล้วกัน จะใส่เต็มแน่
 
 
 
 
 
 
 
"มุขนี้ตลอดไปไม่รอดอ้างหิวข้าว เดี่ยวไปรับเฟย์ก่อนนะจะได้กินข้าวพร้อมๆกัน" เป็นตลอดสินะ คิดอะไรไม่ออกก็อ้างไปเรื่อย5555
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
.
 
.
 
.
 
.
 
.
 
.
 
.
 
.
 
.
 
 
 
 
 
 
 
"เอาแกงเขียวหวาน ต้มยำกุ้ง ผัดผักรวมใส่กุ้ง ผัดไทย แกงมัสมั่นไก่ หมูสะเต๊ะ แค่นี้ก่อนและกันค่ะ" ตอนนี้แก้วอยู่ร้านอาหาร เมนูเต็มโต๊ะเพราะอยากกิน 
 
 
 
 
"เจ้สั่งเยอะไปไหน ป๊อปไม่ได้มาช่วยกินนะค่ะ" ไปอดมาจากไหน สั่งอาหารมาล้นขนาดนี้แต่ป๊อปเชื่อว่าระดับเจ้แก้วคงจะกินหมด
 
 
 
 
"ไม่เยอะขนาดนั้น ก็นั่งเป็นเพื่อนเจ้เฉยๆก่อนสิ" ถึงตะไม่มีใครช่วยกินจะมานั่งกินคนเดียวคงแปลกๆอยู่นะ
 
 
 
 
"ได้แต่นั่งเป็นเพื่อนได้แค่1ชั่วโมงน่ะ ป๊อปจะไปดูหนัง" พี่สาวกลับมาถึงแต่ป๊อปเจอพี่แก้วบ่อยนะ อีกอย่างยัยเจ้ก็คุยface time กับป๊อปตลอด เห็นหน้าทุกวัน 
 
 
 
 
"สบายๆกับเวลา1ชั่วโมง วันนี้เรียนเป็นไงบ้าง" ระหว่างแก้วรออาหารก็นั่งคุยกับป๊อปไปเรื่อยๆ
 
 
 
 
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
 
 
 
 
 
 
"โทโมะเดินเร็วๆหน่อยได้ป่ะ หิวข้าวแล้ว" หิวข้าวอ่ะไม่เท่าไหร่ แต่จะโมโหมากกว่าน้องกลับมาก็ยืนคุยกับสาวอยู่ได้
 
 
 
 
`คิดถึงสิครับ แปปนึงนะครับ` "คุณฟางก็รีบเดินเข้าร้านสิครับ แล้วเข้าไปสั่งอาหาร" โถ่โทโมะคุยกับสาวอยู่ก็มีคนขัดอยู่เรื่อย เซ็งจริงๆ
 
 
 
 
"จะวางไม่วาง ถ้าไม่ชั้นฟ้องแม่ว่าแกยังไม่เลิกเพลย์บอยนะ" คุณแม่สั่งให้โทโมะเลิกเจ้าชู้ค่ะ แต่ยังไงๆก็รู้ๆว่ายังไงก็ไม่ฟังอยู่ดี 
 
 
 
 
`แค่นี้ก่อนนะเดี่ยวจะโทรไปหานะคะ จุ๊บๆ` "อะไรๆแค่นี้เองทำเป็นฟ้องแม่ไปได้" นี่ถ้าไม่ติดว่ารอบนี้ถ้าโดนฟ้องโทโมะแล้วจะโดนจับแต่งงานก็ไม่ยอมแน่ๆครับ
 
 
 
 
"ไงละคุณแม่กลับมาแล้ว อย่าซนให้มากน่ะค่ะ" เฟย์ว่าฟางเหมือนแม่เข้าจริงๆคุณแม่สั่งให้ฟางดูแลทั้งเฟย์และโทโมะเป็นตัวแทนแม่ไปเลยเพราะแม่ต้องไปดูงานเป็นเพื่อนคุณพ่อบ่อยๆ จึงไม่ค่อยว่าง
 
 
 
 
"คุณแม่คนนี้ดุกว่าแม่แท้ๆอีกนะครับเนี้ย" พูดไปขำกับเฟย์ไป ก็มันจริงนิครับ
 
 
 
 
"อ้าวแก้ว แกกินข้าวร้านนี้เหมือนกันเหรอ บังเอิญอ่ะ" ปล่อยให้2คนนั้นพูดกันไปเลย งอนๆยัยแก้วก็อยู่ร้านนี้ดีสุดไปเลย
 
 
 
 
"พี่ฟางนั่งเป็นเพื่อนพี่แก้วสิ ป๊อปจะไปแล้วอ่ะ ไปก่อนนะเจ้" เจ้มีเพื่อนแล้ว ถึงเวลาจะไปดูหนัง"พี่โทโมะ พี่เฟย์ สวัสดีค่ะ ไปก่อนนะค่ะ"
 
 
 
 
"เออออ!! ชั้นจะเซ็งหรือดีใจดี ว่าแต่แกมากั..." ยังไม่ทันจะได้ถามว่ามากับใคร เสียงที่คุ้นหูดังขึ้น
 
 
 
 
"แก้ว คิดถึงแกมากเลยกว่าแกจะกลับมา คิดถึง คิดถึง คิดถึง" เห็นหน้าคนที่ฟางคุยก็เข้าไปกอดทันที ไม่ได้เจอตั้งนานสวยขึ้นอีกสวย
 
 
 
 
"เบาๆแกชั้นก็คิดถึงพวกแกและเพื่อนทุกคนเหมือนกัน ปล่อยๆก่อนจะตายก่อนได้กินแล้วมั้ยเนี่ย" เหมือนเดิมจริงๆทั้งเฟย์ ทั้งฟาง 
 
 
 
 
"รวมชั้นหนึ่งในนั้นป่ะ ไม่ตอบแสดงว่ารวม สวัสดีนะครับคุณจริญ" ผมพูดและกอดคอเฟย์ไปด้วยไม่ได้เจอกันนานสวยขึ้นใช้ได้เลยนะ 
 
 
 
 
"สวัสดีค่ะคุณวิศว ปากนี่พูดมากได้แล้วนิค่ะ" เมื่อก่อนที่รู้จักนะ พูดน้อยแถมยังนิ่งๆอีก ดูจากตอนนี้คงไม่น่าจะใช่แบบนั้น
 
 
 
 
"ได้แล้วสิครับพูดมากขึ้นและอาจจะจัดการคุณจริญได้แบบง่ายๆด้วยนะครับ" สวยขึ้นแบบนี้ ปากก็ดีแบบนี้ น่าจะต้องเจอผมหน่อยแล้วล่ะครับ
 
 
 
 
 
"โทโมะกวนแก้วเค้า กินข้าวได้แล้ว อาหารมาเพิ่มอีกเยอะเลย" นี่บรรยากาศการปะทะกันระหว่างโทโมะกับแก้ว กำลังจะกลับมาแน่ๆเลย ฟางล่ะปวดหัว
 
 
 
 
"ฟางนั่งข้างชั้นดิ แล้วให้เฟย์นั่งตรงนั้นนู้น" จะให้แก้วเปลี่ยนที่ไปนั่งกับนายโทโมะละก็ไม่ได้กินแบบมีความสุขแน่ๆ
 
 
 
 
"นี่เธอชั้นก็เพื่อนเธอ เรียกชื่อดีๆไม่ได้ไง" ผมกับเฟย์ฟาง อายุห่างกันแค่1ปี เฟย์ฟางก็เรียนก่อนวัยเลยได้เป็นทั้งเพื่อนผมไปด้วย
 
 
 
 
"เรียกจะแต่ไม่เรียกมีปัญหาอะไรมั้ย ถ้ามีค่..." ยังไม่ทันพูดจบโดนขัดซะละ ห่วงพี่แน่ๆเลยยัยฟาง
 
 
 
 
"แกๆกินข้าวเหอะเดี่ยวค่อยไปเถียงกันต่อ อีกอย่างแกก็กลับมาเหนื่อยๆ" ตอนนี้ยัยเฟย์ก็กินใหญ่ละ ส่วนสองคนนี้ก็ไม่มีท่าทีจะหยุดเถียง คนฟังมันเหนื่อย
 
 
 
 
                                            ตอนที่3มาแล้ว
                        สนุกไม่สนุกยังไง จะพัฒนาต่อไปเรื่อยๆนะค่ะ
                                  ขอบคุณทุกคนๆที่อ่านกันนะค่ะ