Sorry love game

 
          หมากเป็นผู้ชายที่ตัวใหญ่พอดู ยิ่งเข้ามายืนใกล้ แบบนี้ยิ่งเห็นความแตกต่างกันอย่างชัดเจน ส่วนสูงร้อยหกสิบห้าของหยิงสาวที่นับว่าไม่น้อยหน้าใครหากเทียบกับผู้หญิงด้วยกัน แต่เมื่อต้องมาอยู่ใกล้กับหมากกลับดูไร้คาหมายไปเลย
 
          "ฉันไม่แลกอะไรทั้งนั้น ถอยออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะ ไม่งั้นฉันจะร้องให้คนช่วยจริงๆ ด้วย" หญิงสาวขู่เสียงแหลม พยายามใช้เสียงดังกลบเกลื่อนความหวาดหวั้นที่ก่อเกิดภายในใจ ยิ่งเมื่อเขาใช้หลังมือลูบไล้แก้มหล่อนเล่นเบาๆ หญิงสาวยิ่งขนลุกซู่ไปทั้งร่างราวกับว่าเขาไม่ได้คุกคามเพียงแค่ใบหน้า แต่กำลังลูบไล้เรือนทั่วทั้งร่าง อาจเป็นเพราะสายตาวาววับของเขาที่ก้มลงมองร่องอกของหญิงสาวแบบโจ่งแจ้งไม่คิดปิดบังนั่นเอง
 
          "มารยาททรามที่สุด" หญิงสาวรีบยกมือขึ้นปิดบังหน้าอกเอาไว้
 
          "ช่วยไม่ได้นี่น่ะก็มันล่อตาล่อใจ" ยักไล่ท่าทีที่ไม่ยี่หระต่อคำต่อว่าต่อขาน อย่างที่่บอก หน้าอกของหญิงสาวมันล้นเหลือจนเขาต้องห้ามใจหลายครั้งไม่ให้ใช้มือขยำแทนการวัดขนาดด้วยสายตา
 
          แม่เจ้าโว้ย ! ตัวเล็กนิดเดียวแต่หน้าอกสะบึมเป็นบ้า
 
          "คุณนี่มัน ฮึ่่ย !..." หมดปัญญาสรรหาคำมาก่นด่า สุดท้ายจึงทำได้เพียงสะบัดหน้าหนีอย่างนึกรังเกียจ เพิ่งคิดขึ้นมาได้ว่าที่แท้จริงผู้ชายที่กอดรัดฟัดเหวี่ยงอยู่กับแฟนสาวเมื่อครู๋คือเขานั่นเอง...น่ารังเกียจที่สุด
 
          "ตกลงคุณกับมันคบหากัยถึงขั้นไหนแล้ว ฮึ...คิม พอจะเรียกว่าแฟนได้หรือยัง ไอ้พอร์ชมันหลงคุณหัวปักหัวปำแล้วหรือยัง ถ้ายังผมจะได้ยื้อเวลาต่อให้อีกหน่อย" ถามพลางใช้นิ้วมือเกลี่ยแก้มสาวเล่นไม่หยุดมองใกล้ๆ อย่างนี้ยิ่งเห็นชัดว่าผิดของหญิงสาวเนียนใสยิ่งกว่าผิวเด็ก แถมยังแอบได้กลิ่นแป้งอวลออกมาจากซอกคองามระหง ไหนจะแก้มที่เนียนเด้งของหญิงสาวนี่อีก
 
          บ๊ะ ! ผู้หญิงอะไรน่าฟัดเป็นบ้า
          เพียงแค่คิดอยู่ในสมองชายหนุ่มก็คลั่งไคล้จนเผลอก้มลงหอมแก้มสาวฟอดใหญ่เสียแล้ว
 
          "อ๊าย ! คนบ้า เรื่องอะไรคุณมาลวนลามฉันแบบนี้ฮ้ะ คนผีทะเลโรคจิต" ยกมือขึ้นเช็ดใบหน้าบริเวณที่ถูกขโมยหอมแก้มอย่างเอาเป็นเอาตาย
 
          ผู้ชายบ้า  นิสัยไม่ดี ความสัมพันธ์ระหว่างกันก้ไม่มี เรื่องอะไรมาฉวยโอกาสหญิงสาวแบบนี้ เจ็บใจนักที่ไม่สามารถเอาคืนกับเขาได้เลย ข้อด้อยของผู้หยิงมันทำให้ตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบอย่างนี้นี่เอง
 
           "อ้าว ! เมื่อกี้ผมทำจริงหรอกหรอ แหม...โทษที นึกว่าแค่คิดอยู่ในใจเสียอีก" ใบหน้ายิ้มๆ ไม่มีร่องรอยความสำนึกผิดให้เห็นเลยแม้แต่น้อย
 
           ช่วงเวลาที่ผ่านมาหมากเว้นระยะห่างปล่อยให้พอร์ชได้สานสัมพันธ์กับคิมอย่างเต็มที่ เพื่อรอเวลาที่เหมาะสม เวลาที่เขาจะได้ยื้อเย่งเอาผู้หญิงที่เปรียบเสมือนดวงใจมาอ้อมอกของมัน เหมือนเช่นที่เคยหักหลังเขามาแล้วครั้งหนึ่ง
 
            "คุณยังไม่ได้ตอบคำถามผมเลยนะสาวน้อย ตกลงว่าความสัมพันธ์ระหว่างคุณกับไอ้พอร์ชไปถึงไหนกันแล้ว ?"
 
             "จะถึงขั้นไหนมันเกี่ยวอะไรกับคุณ เหมือนอย่างที่ความแค้นแต่หนหลังของพวกคุณก็ไม่เกี่ยวกับฉัน เพราะฉะนั้นเลิกยุ่งกับฉันเสียทีจะไปแก้แค้นกันยังไงก็เชิญ แต่อย่ามาลากฉันไปร่วมเดือดร้อนด้วย ฉันไม่เต็มใจ" ว่าเสียงกระแทก ตัดสินใจรวบรวมเรี่ยวแรงทั้งหมดที่มีออกแรงผลักอกกว้าง ส่งผลให้ชายหนุ่มเซถอยหลังหลายก้าว เปิดโอกาสให้หญิงสาวได้เดินออกมาจากตรงนั้น
 
              "เดี๋ยวสิ..."
 
               เดินหนีไปได้ไม่กี่ก้าวชายหนุ่มก็คว้าเรียวแขนเอาไว้ได้ทันทั้งยังออกแรงกระตุกจนร่างบางเซถลาเข้าปะทะกับอกกว้าง ตวัดท่อนแขนแข็งแรงโอบรัดเอวบางเอาไว้ สะโพกสาวแนบชิดเข้ากับต้นขากำยำของเขาอย่างไม่มีทางหลีกเลี่ยง นั่นยังไม่ร้ายแรงเท่ากับอะไรบางอย่างของเขาที่บดเบียดเข้ากันหน้าท้องแบบราบของหญิงสาว ทั้งยังแผ่อำนาจกว้างขางใหญ่โตจนสัมผัสรับรู้ได้ผ่านเนื้อผ้า
 
               ...........โทษทีที่อัพช้านะพอดีมากรุงเทพนะ............