Don't worry ฉันจะดูแลเธอเอง
เขียนโดย 
ployfin
วันที่ 26 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558 เวลา 22.41 น.
แก้ไขเมื่อ 16 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 16.14 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
4) จะยิงแล้วนะ!!!!!!!
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
"ห๊าาาาาา" อะไรนะ นายจะให้ชั้นยิงปืนหรอ!!!!"ฟางมือสั่นกับปืนที่อยู่ในมือ "เอาน่า
จะตายอยู่แล้วเร็วเข้า"ชายหนุ่มพูดพร้อมหักรถเข้าการท่าเรือที่เป็นที่ว่างโล่างมีเพียงแม่น้ำกับถนนที่
คล้ายกับจะเป็นที่ฝึกหัดขับรถซะมากกว่า
"เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดดด"ชายหนุ่มเบรครถเมื่อพบทางตัน "ให้มันได้อย่างนี้สิ
วะ"ชายหนุ่มโวยวายก่อนที่จะเปิดประตูลงไปลากฟางที่ช็อกกับปืนในมืออยู่ในรถให้ออกมา แต่ไม่
ทันแล้ว กลุ่มผู้ร้ายขับรถตามมา 2-3 คัน จอดรถแล้วออกมายืนทำให้ชายหนุ่มต้องพาฟางไปหลบ
ข้างหลังรถ
"เห้ย!ไอหน้าหล่อส่งอีนั่นมา ไม่งั้นมึงตายแน่!!!"ชายผู้คุมลูกน้องทั้งหมดกล่าวออกมา
"นายๆ ไม่เอานะ อย่าส่งชั้นไปนะ"ฟางกอดแขนชายหนุ่มพลางขาสั่นแต่มือก็ถือปืนอยู่
ปังงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
เสียงปืนดังเมื่อผู้คุมลูกน้องรู้ว่าฟางไม่ยอมจึงยิงปืนเข้าหาทั้งสอง ชายหนุ่มจึงสะบัด
แขนฟางออกแล้วผลักฟางไปไกลทำให้ฟางเสียหลังล้มลง
ปังงงงง ปังงงงงงงงง ปังงงงงงงง แป่ก แป่ก
"เห้ย! ให้มันได้อย่างนี้สิวะ"ชายหนุ่มโวยวายเมื่อยิงปืนแค่สามนัดแล้วลูกกระสุนหมด
ลง ทันทีที่สายตามองไปเห็นฟางกำลังยืนขึ้นเขาก็มองปืนในมือฟาง
"คุณยิง ยิงเลย ยิงสิ"ชายหนุ่มตะโกนให้ฟางยิงเพราะรู้ว่าถ้าโยนจะไม่ทันการและ
อาจจะลั่นใส่เขาด้วย
"ยิง ยิง ไม่นะ"ฟางมองปืนก็ขาสั่นแล้วตัดสินใจ "อร๊ายยยยยยยยยยยย"ฟางกรี๊ดแล้ว
หลับตาปี๋กราดยิงด้วยความไม่รู้ แต่โชคชะตาเข้าข้าง ฟางยิงโดนคนร้ายล้มนอนไปนับสิบรายด้วย
ความไม่รู้ ประกอบกับชายหนุ่มเปลี่ยนลูกกระสุนสำเร็จจึงช่วยยิงอีกแรง
"อร๊ายยยยยยยยยยยยย"ฟางกรี๊ดเฮือกสุดท้ายก่อนจะวางปืนลงแล้วนั่งลงกับพื้นทั้งที่
ตายังหลับอยู่ "ตึ้ก ตึ้ก ตึ้ก"เสียงฝีเท้าก้าวมาใกล้ๆ เธอคิดว่าเธอไม่น่าจะรอดแล้วล่ะ
"ยิงปืนเป็นด้วยหรอเราน่ะ เก่งชะมัด"ชายหนุ่มจับไหล่แล้วกระซิบข้างหูฟาง "นายยย"
ฟางลืมตามาพบชายมที่ช่วยเธอไว้ก็สวมกอดด้วยความกลัวจชยหุ่มก็เผลอกอดตอบ
"เอาคืนไปเลยไอปืนนายน่ะ"ฟางยื่นปืนคืนชายหนุ่ม "เก็บเอาไว้เป็นความทรงจำเถอะ
ว่าเธอเคยบรรลุความกลัวได้"ชายหนุ่มยื่นปืนคืนฟางแล้วยิ้มกรุ้มกริ่ม "เธอดูสิ เธอยิงไปหลายราย
เลยล่ะ"ชายหนุ่มชี้ให้ฟางดู "ไม่เอาชั้นกลัว"ฟางเบือนหน้าหนี
"เฟย์ เฟย์กับแก้วล่ะ ชั้นจะไปหาน้องชั้นหลบไป"ฟางลุกพรวดพราดจะวิ่งไป "หยุด!"
ฟางหยุดทันทีที่ชายหนุ่มพูด "เดี๋ยวชั้นจะพาไปเอง อย่าอวดเก่งเลยดีกว่า"ชายหนุ่มพาฟางขึ้นรถ
แล้วพาขับเพื่อไปหาเฟย์และแก้ว
บ้านริมทะเล(ที่พักเพื่อความปลอดภัยของพยาน)
"ที่นี่มันที่ไหนเนี่ย"ฟางถอดรองเท้าแล้วมองดูรอบๆ "เร็วๆเถอะอย่ามัวแต่ตื่นเต้น"
ชายหนุ่มจูงมือพาฟางเดินเข้าบ้าน
"พี่ฟาง!!!!!!!!!!!!!!"เฟย์เรียกฟางด้วยความดีใจแล้วรีบพาแกวไปกอดฟางด้วย
ความห่วงใย "เฟย์กับแก้วมาไงเนี่ยห้ะ"ฟางลูบหัวเฟย์เบาๆ "อ๋อ! คุณเขื่อนกับคุณโทโมะเค้ามาส่ง
เค้าช่วยเฟย์กับแก้วด้วยล่ะ"แก้วบอกแอบชมนิดๆ "อ้าว!พี่ฟางแล้วนี่..."เฟย์มองไปทางชายหนุ่ม
"เอ่อ...นี่คุณ...."ฟางชะงัก "ผมป๊อปปี้ครับ"ชายหนุ่มที่ช่วยฟางคือป๊อปปี้นั่นเอง
"ต้องขอบคุณคุณป๊อปปี้ด้วยนะคะที่ช่วยฟางน่ะ ไม่งั้นฟางตายแน่ๆ"ฟางขอบคุณแล้วยิ้มกริ่มๆ
ทั้งฟางและป๊อปปี้สบตาของซึ่งกันและกันอย่างไม่มีทางจะหยุด
"ป๊อปปี้เป็เพื่อนพวกเราเองครับบบบ"เขื่อนขัดจังหวะและตบไหล่ป๊อปปี้ "ผมโทโมะ
ส่วนนี่เขื่อน แล้วที่รู้กันคือนี่ป๊อปปี้"โทโมะแนะนำหนุ่มๆให้สาวๆรู้จัก "ชั้นชื่อเฟย์ค่ะ ส่วนนี่พี่ฟาง
และนี่ก็แก้ว"เฟย์ไปบังหน้าฟางก่อนจะจับมือทักทายกับโทโมะ
"รู้จักกันแล้วก็รู้จักชั้นด้วย ชั้นชื่อชัชชญาเป็นผู้ดูแลคดีนี้ และอีกอย่างนี่คือคุณตำรวจ
จากทางญี่ปุ่น ซึ่งไม่มีใครเป็นญี่ปุ่นแท้หรอกค่ะ มีก็แต่คุณโทโมะที่เป็นลูกครึ่งไทย-ญี่ปุ่น"ป๊อปปี้
หญิงเดินเข้ามาในตัวบ้านก่อนจะกล่าวทักทาย "ต่อไปนี้เรียกชั้นว่าหมวดชัชชญากันะคะทุกคน"
หมวดชัชชญาชี้แจง
"อีกอย่าง ต่อแต่นี้เป็นต้นไป ทั้งสามคนจะมาทำคดีนี้ร่วมกับชั้น และจะคอยคุมหรือ
ดูแลพวกคุณนะคะ"หมวดชัชชญาบอกเฟย์ ฟาง แก้ว
"งั้นถ้าดูแลทุกคนมันคงจะยากไป ถางั้นเอาตามรายชื่อที่ทางราชการตำรวจจัดเป็นคู่
ให้แล้วกัน โดยฝ่ายตำรวจต้องคู่กับพยาน ตามรายชื่อต่อไปนี้ค่ะ คุณเขื่อนกับคุณเฟย์ คุณป๊อปปี้
กับคุณฟาง และแน่นอนคู่ที่เหลือคือคุณโทโมะกับคุณแก้วค่ะ"หมวดชัชชญาแบ่งคู่
"โอ๊ยยย ทำไมชั้นต้องมาคู่กับนายด้วยเนี่ย ไอคนไม่ตามใจหึ!"แก้วบ่นใส่โทโมะ "ชั้น
ก็ไม่อยากคู่กับเธอหรอก ยัยอวดเก่ง แต่มันเป็นหน้าที่ที่ชั้นต้องดูแลเธอ"โทโมะพูดแล้วสบตาแก้ว
"เย้! เราได้คู่กัน เราได้คู่กัน เราได้คู่กัน"เฟย์กับเขื่อนกระโดโลดเต้นด้วยความที่เริ่ม
ผูกพันจนเผลอกอดกันในที่สุด "อ่ะ อ้าว! ผมขอโทษครับ"เขื่อนปล่อยกอดออกแล้วขอโทษเฟย์
"ชั้นก็.......ขอโทษ...นะ"เฟย์เริ่มหน้าแดงด้วยความเขินอายพร้อมมองไปที่ป๊อปปี้กับฟาง
"นี่คุณฟาง ถ้าผมทำให้โกรธก็ขอโทษไว้ก่อนนะ"ป๊อปปี้พูดงงๆ "อืม ไม่เป็นเป็นไร แต่
นายยังไม่ได้ทำอะไรให้ทำอะไรให้ชั้นโกรธซักหน่อย"ฟางงงกับคำพูดป๊อปปี้ "ป่าว! ชั้นแค่กลัวว่า
ในอนาคตถ้าชั้นทำอะไรไม่ถูกใจเธอแล้วเธอจะเอาปืนมายิงชั้นฮ่าๆๆๆ"ป๊อปปี้ล้อฟาง "นี่! นายบ้า
หุบปากไปเลยนะชั้นอาย นี่ นี นี่"ฟางทุบป๊อปปี้อย่างน่ารัก "ว้ายยยยยยยย"
ฟางสดุดกับขาโต๊ะด้วยความซุุ่มซ่ามทำให้เสียหลัก แต่มีป๊อปปี้คว้าแขนไว้ทำให้ฟาง
ตัวหมุนเข้ามาหาป๊อปปี้ราวกับท่าเต้นรำ เมื่อฟางหมุนมานั้นป๊อปปี้ก็โอบหลังที่เอนอยู่ไว้ทัน เมื่อคง
ที่แล้วก็ปล่อยฟางเพราะมีเสียงล้อเลียนจากคนอื่นๆ "เดี๋ยวก็ล้มหัวแตกหรอก"ป๊อปปี้พพูโแสดง
ความห่วงใย "ชั้น...ชั้นไปเก็บของดีกว่าเนอะ ป่ะแก้ว"ฟางลากแก้วไปด้วยความเขินอาย
แต่กลับมีสายตามองภาพนั้นด้วยความเสียใจ "ป๊อปปี้จะรู้มั้ยว่าชัชแอบรักป๊อปปี้อยู่"
เสียงในจากความรู้สึกที่แท้จริงจากชัชชญาเก็บความรู้สึก
วันนี้อัพให้สองตอนนะ อย่าลืม! เม้น+โหวต ไม่งั้นฟางยิงแน่5555
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
