Don't worry ฉันจะดูแลเธอเอง
เขียนโดย 
ployfin
วันที่ 26 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558 เวลา 22.41 น.
แก้ไขเมื่อ 16 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 16.14 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
32) ยังอยู่ที่เดิม (Poppy&Fang) 2
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
"นอนซะนะพี่ฟาง เลิกคิดเลิกพะวงอะไรทั้งนั้น จะได้ไม่ต้องไม่สบายใจ"แก้วห่มผ้าให้ฟาง
ช้าๆ "กู๊ดไนท์นะพี่ฟาง ไม่มีเค้า...พี่ก็ยังมีน้องๆนะ"เฟย์บอกก่อนจะก้มลงหอมแก้มพร้อมๆกับแก้ว
"ขอบคุณพวกเธอมากนะ รีบไปนอนเถอะตอนนี้พี่อยากจะอยู่คนเดียว"ฟางว่าก่อนจะหันหลัง
ให้ด้วยท่าทางที่ซึมเศร้าทำให้แก้วกับเฟย์เดินออกไปช้าๆ "กู๊ดไนท์นะครับ..."เสียงผู้ชายแผ่วเบา
เอ่ยขึ้น ทำให้ฟางได้ยินแบบผ่านๆก็นึกว่าแก้วกับเฟย์เป็นคนพูด
"มันเจ็บใช่มั้ยล่ะฟาง คุณน่ะควรจะเจ็บมากกว่านี้ด้วยซ้ำ คุณมันคือผู้หญิงคนแรก ที่ทำให้
ไอป๊อปเสียน้ำตาได้ คุณควรจะเจ็บมากกว่าเพื่อนผมได้ยินมั้ย!!"
"คุณคิดว่าความสุขของเพื่อนผมมันคือความฝันงั้นหรอ แล้วคุณไม่คิดบ้างรึไงว่าความสุข
ของเพื่อนผมมันคือการได้อยู่ข้างๆคุณ ไม่ว่าจะทุกข์ จะสุข คุณคงจะคิดได้แต่เรื่องแบบนั้นสินะ
ถึงได้ทำกับเพื่อนผมแบบนี้"
"เลิกคิดซะนะ ว่าคุณจะไม่คิด ไม่รู้สึก เพราะถ้าคุณทำแบบนั้นอีก นั่นแหละมันเรียกว่า
สายเกินไป"
ภาพและเสียงที่เธอสนทนากับเขื่อนฉายเข้ามาในหัวมากขึ้นเป็นลำดับทำให้เธออดไม่
ได้ที่จะปล่อยน้ำตาแห่งความรู้สึกผิดนั่นออกมาท่ามกลางความรู้สึกข่มขื่น
"คิดตามส่วนลึกๆของหัวใจ อย่าใช้สมอง..."ฟางนึกทบทวนคำพูดเขื่อนก่อนจะลุกขึ้นมา
เช็ดน้ำตาตัวเองเพื่อแปลคำนั้นออกมาอย่างชัดเจน
"หรือเขื่อนหมายถึง...จริงสิ!"ฟางคิดบางอย่างออก "ถ้าในวันที่ผ่านๆมา...เราใช้หัวใจ
คิด โดยที่ไม่สมองมาคิด มันคงไม่เป็นแบบนี้"ฟางซึมลง
"เพราะชั้นใช้สมองในการคิดเรื่องความรักสินะมันถึงได้สับสนอยู่ตลอดเวลา ทำไมในวัน
นั้น ชั้นไม่ใช้หัวใจในการบอกเค้าไปในสิ่งที่ชั้นต้องการจริงๆนะ"ฟางเริ่มรู้สึกผิดเพราะในวันที่เธอ
บอกให้เค้าอย่ามาเจอกันอีก ที่แท้แล้ว เธอต้องการให้เค้ามาอยู่ข้างๆทุกเมื่อ
"เฮ่อ!....."ฟางถอนหายใจออกมาก่อนจะเดินไประเบียงช้าๆละพยายามเงียบที่สุดเพื่อ
ให้ทุกคนคิดว่าเธอเองหลับไปแล้ว
"ชั้นนี่มัน...โง่จริงๆเลย"ฟางยิ้มเยาะกับสิ่งที่เธอทำกับป๊อปปี้เพื่อสมน้ำหน้าตัวเอง "ทีนี้
ใช้อะไรคิดอีกล่ะ..."ชายบางคนเดินมาข้างหลังฟางทำให้ฟางหันควับ
"เขื่อน!!"ฟางบอกพลางถอยหลบเพราะไม่รู้ว่าอารมณ์โกรธของเขาหมดไปหรือยัง
"ตกใจอะไรล่ะ! ผมถามไม่ได้ยินหรอ"เขื่อนว่าพลางเดินมายืนข้างๆพร้อมกับชมบรรยากาศกรุงเทพ
ยามค่ำคืน
"ทำไมคุณไม่กลับคอนโดคุณไปล่ะ"ฟางหันหน้าไปมองวิวแบบสั่นๆแต่ก็ยังคงถามเขื่อน
"คุณคิดหรอว่าผมจะปล่อยคุณให้ทำร้ายจิตใจเพื่อนผมอีก"เขื่อนมองหน้าฟาง "ล้อเล่นน่าา"เขื่อน
ยิ้มทำให้ฟางรู้สึกว่าเค้าเป็นคนเดิมแล้ว
"แล้วคุณล่ะ ตอบผมได้รึยังว่าตอนนี้คุณใช้อะไรคิด"เขื่อนนิ่งอีกครั้งทำให้ฟางรีบหายใจ
เข้า ลึกๆก่อนจะรีบตอบ
"ตอนนี้ชั้นใช้สมอง"ฟางพูดทำให้เขื่อนหันควับแล้วทำหน้าดุ "แต่...ถ้าเค้ากลับมาตาม
สัญญาที่ให้ไว้เมื่อไหร่ ชั้นคงจะรักเค้าอีกครั้ง แล้วถ้าถึงตอนนั้น ชั้นคงใช้หัวใจทุกวินาที"ฟางยิ้ม
"คุณสัญญาแล้วนะฟาง"เขื่อนมองหน้า "อื้ม!"ฟางยื่นคำขาดก่อนที่เขื่อนจะหันไปยิ้มให้
กับบางสิ่งที่อยู่ข้างหลังตัวเขาและเธอภายในมุมมืด
"ยังไงต้องขอบคุณเขื่อนด้วยนะ..."ฟางเปรยออกมาทำเขื่อนยิ้มด้วยความงง "ถ้าเขื่อน
ไม่บ้า! พูดแบบนั้นออกมา ฟางจะคงคิดมันไม่ได้เลย"ฟางยิ้มพร้อมกระแทกเสียงใส่
"ตกลงชมหรือว่าเนี้ย"เขื่อนเล่น "ชมสิ! ฟางมันโง่เองคิดไม่ได้ โดนแบบนี้ก็ดีแล้ว"ฟาง
เศร้าลงอีกครั้ง "แน่ะๆ เศร้าอีกแล้ว คราวนี้เขื่อนดุมากกว่าเดิมอีกนะจะบอกให้"เขื่อนหยอกทำให้
ฟางยิ้มออกมาอีกครั้งนึง
"พี่ฟางแน่ใจหรอว่าจะไปน่ะ"เฟย์ที่เพิ่งช่วยฟางขนกระเป๋าเสื้อผ้ามาก็ถาม "แน่ใจสิ พี่
อยากไปปลดปล่อยความทุกข์ทิ้งไปให้ไกลๆ เพื่อต้อนรับความสุขใหม่ที่กำลังจะเข้ามาหาฟางคน
ใหม่ ที่จะมีแต่ความเข้มแข็ง"ฟางยิ้มทำให้เขื่อนแอบเบ้ปาก
"แล้วอยู่คนเดียวได้แน่นะ"แก้วถาม "ได้สิ ขอเวลาพี่อีกซักพักนึงเลย"ฟางยิ้ม "ไม่ให้พี่
ไปส่งแน่หรอ มันอันตรายนะฟาง"จองเบที่แอบห่วงก็ถามขึ้น
"ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะพี่จองเบเชื่อฟางสิ พี่เองก็เป็นคนบอกให้ฟางหัดเข้มแข็งไม่ใช่หรอ
ปล่อยฟางไว้สักพักเถอะ"ฟางเดินไปกุมมือชายหนุ่มก่อนจะยิ้มออกมา
"ถ้าคุณคิดจะทำอะไรบ้าๆอีก ผมไม่ทำแค่ดุแน่นะฟาง"เขื่อนเยาะ "ค่าา คุณชายมหาโหด
ชั้นคงต้องฝากน้องสาวให้คุณชายเขื่อนและคุณชายโทโมะดุแลภายใต้อำนาจด้วยนะคะ"ฟางยังคง
มีลูกเล่น ทำให้เฟย์และแก้วยิ้มเขิน
"เอาเถอะครับ เดี๋ยวรถจะติดเอาซะก่อน มาเดี๋ยวโทโมะช่วยขนของนะ"โทโมะขัดขึ้นก่อน
จะหิ้วกระเป๋าเสื้อผ้าฟางไปที่รถ
"ขับรถดีๆนะ เฟย์เป็นห่วง"เฟย์ทำหน้าเศร้าเพราะเธอไม่เคยต้องให้ฟางอยู่คนเดียวแบบ
นี้นานๆ "ไม่ต้องห่วงหรอกน่า แค่สามวันเอง"ฟางลูบหัวน้องสาว "ฟางไปก่อนนะคะทุกคน"ฟางพูด
พร้อมเข้าไปกอดเฟย์และแก้วด้วยความห่วงใยก่อนจะรีบขึ้นรถไป
"เอาล่ะ...ฟางไปแล้ว เรารีบไปดักกันก่อนดีกว่า"เขื่อนว่าพลางชวนโทโมะไปขนสัมภาระ
ที่แอบเตรียมไว้ไปขึ้นรถ
"มันจะสำเร็จมั้ยนะ เฟย์ล่ะกลัวพี่ฟางจะไม่ใจอ่อนง่ายๆจริงๆ"เฟย์กอดอกพูดกับแก้ว
พลางมองเขื่อนและโทโมะที่กำลังเตรียมตัว
"มันต้องสำเร็จสิ วันนั้นเฟย์กับคนอื่นๆก็ได้ยินนิ่ว่าพี่ฟาง เค้าสัญญาแล้ว...."แก้วพูดนิ่งๆ
ก่อนจะนึกถึงคืนที่เขื่อนยืนคุยกับกับฟางที่ระเบียงและเธอกับคนอื่นๆนั่นแหละที่มาฟังตามแผนที่
วางไว้
"อื้มมม"ฟางสูดหายใจเข้าอย่างเต็มปอดเมื่อถึงสถานที่แห่งความทรงจำของเธอ เธอจึง
เลือกมาที่นี่เพื่อปรับตัวเองให้เข้มแข็งแล้วลืมเรื่องทุกข์ๆที่ผ่านมา เพื่อต้อนรับความสุขที่กำลังจะ
เข้ามา โดยการจองที่พักไว้อยู่คนเดียว
"นานแค่ไหนแล้วนะที่ชั้นไม่ได้มาที่นี่"ฟางนั่งกอดเข่ามองวิวที่เธอชอบที่สุดในชีวิต
"ชั้นต้องเข้มแข็งให้ได้ เพื่อรอวัน...ที่นายจะกลับมา"ฟางพูดพลางมองดูสร้อยคอที่เธอสวมใส่
เพราะเป็นสิ่งที่ป๊อปปี้ให้
"ฮึๆ นึกไม่ออกเลยนะ ว่าถ้านายกลับมา...ชั้นจะทำตัวยังไงดี"ฟางยิ้มพลางนึกถึงวันแรก
ที่เธอและป๊อปปี้ได้พบหน้ากัน
"มันเป็นโชคชะตาหรืออะไรกันแน่นะที่ทำให้เราได้เจอกัน"ฟางพูดพลางค่อยๆหลับตาลง
ช้าๆ เพื่อคิดถึงความหลังแบบมีความสุขที่สุด
"ไหนป้าแม่บ้านบอกว่าจะมาทำความสะอาดให้ตอนหกโมงนะ ทำไมมันมืดไปหมด"ฟาง
ที่ขับรถกลับมาที่บ้านพักก็ต้องสงสัยเพราะตอนนี้น่าจะเป็นช่วงเวลาที่แม่บ้านต้องมาทำความ
สะอาดในบ้าน แต่ทำไมมันกลับมืดราวกับไม่มีคน
แป้ก!
ฟางเดินย่องมาเปิดไฟในบ้านทันที
"อะไรเนี่ย!!"ฟางอึ้งกับภาพตรงหน้าที่ทุกคนมายืนกองรวมกันพร้อมกับมีออุปกรณ์ตกแต่ง
มากมายที่ประดับอยู่ในบ้านไม่ว่าจะเป็นลูกโป่ง หรือแม้กระทั่งดอกกุหลาบสีแดงสดที่ถูกโปรยปราย
ลงมาอย่างสวยงาม
"เซอร์ไพร์ส!!!"ทุกคนเอ่ยพร้อมกันทำใหฟางเริ่มงงกันไปใหญ่ "พวกเธอมาที่นี่กันได้ไง
พี่บอกแล้วไงว่าอยากอยู่คนเดียว"ฟางว่า
"เอาน่าพี่ฟาง เราไม่ปล่อยพี่ฟางให้ฟุ้งซ่านหรอก"แก้วพูดแต่ยังคงยืนชิดกับคนอื่นๆราว
กับปิดบังอะไรบางอย่างไว้
"แล้วมากันนี่มีเหตุผลเดียวใช่มั้ย ถ้างั้นพี่ไปอาบน้ำก่อนนะ"ฟางทำท่าทีงอนแต่ก็ถูกห้าม
ไว้ก่อน "อะไรกันอีกล่ะ นี่พุดแล้วไม่มีใครฟังเลยรึไง"ฟางเริ่มหงุดหงิด
"อ่ะ...เอ่อ...คือ...."เฟย์ชะงักไม่กล้าพูดทำให้เขื่อนต้องพูดแทน "เรามีอีกเหตุผลนึง"
เขื่อนว่าก่อนจะส่งายตาให้โทโมะูดต่อเพราะตัวเองก็ตื่นเต้นแทนไม่น้อย
"คือ...วันนี้เราไม่ได้มาแค่อยู่เป็นเพื่อนครับ...แต่เรา...ต้องพาคนๆนึงมาตามคำสัญญา"
โทโมะชะงักทำให้ฟางงงมากขึ้นก่อนที่ทุกคนจะเดินถอยออกจากกันเผยให้เห็นชายชุดขาวที่ถือ
ช่อดอกไม้สีแดงสดอยู่
"ป๊อปปี้!!!"ฟางตื่นเต้นจนพูดอะไรไม่ถูก "ใช่! ป๊อปเอง ป๊อปาตามสัญญาแล้วนะ"ป๊อปปี้
พูดก่อนจะยื่นช่อดอกไม้ให้ฟางซึ่งฟางก็รับมาแต่โดยดี
"มาตามสัญญาก็กลับไปได้แล้ว! อย่าลืมสิเราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้วนะ"ฟางพูดแต่ก็ไม่
วายหันไปมองเขื่อนที่ทำตาดุอยู่ก็รีบหลบตา
"อะไรกันมาหักดิบกันแบบนี้ได้ไง ผมไม่ยอมคุณซักหน่อย"ป๊อปปี้ทำหน้าอ้อนแต่ฟางก้
ยังคงเชิดใส่
"ก็อย่างที่บอกนะ ชั้นรู้อยู่แล้วว่าเธอแกล้งเลิกกับชั้นเพราะต้องการให้ชั้นไปทำตามฝัน
เพราะฉะนั้น ชั้นไม่เลิกกับเธอง่ายๆแน่ ตราบใดที่เธอยังคงแกล้งกับหัวใจคนอย่างชั้น"ป๊อปปี้ทำ
หน้าเยาะ
"นายนี่มันคนยังไงแน่เนี่ย!!"ฟางที่เขินก็ใช้ช่อดอกไม้ตีป๊อปปี้เบาๆ "แลล้วมีอะไรอีกมั้ย
ถ้าไม่มี ชั้นจะไปพักผ่อน"ฟางปัดเพื่อจะหลบสายตาป๊อปปี้
"มีสิ..."ป๊อปปี้ตอบสั้นแล้วค่อยๆคุกเข่าลง "นายจะทำบ้าอะไรเนี่ย! ลุกขึ้นมานะ"ฟางดึง
ป๊อปปี้ขึ้นแต่ไม่เป็นผลแล้วก็ต้องชะงักเมื่อป๊อปปี้หยิบเอากล่องกำมะหยี่สีแดงขึ้นมาก่อนจะเปิดมัน
ออก ทำให้เธอเห็นแหวนเพชรเม็ดโตที่อยู่ในนั้นก็ถึงกับอึ้ง
"อย่างที่ชั้นบอกนะฟาง ชั้นต้องเป็นคนจับปลาสองมือที่สำเร็จคนแรกของโลกให้ได้ แล้ว
ชั้นก็ทำได้แล้ว เพียงแค่เธอตอบตกลง...เท่านั้นเองฟาง"ป๊อปปี้ยิ้มก่อนจะดึมือหญิงสาวมากุมไว้
"นายเก็บมันไว้เถอะป๊อปปี้"ฟางพูดพลางน้ำตาไหลทำให้ป๊อปปี้รวมไปถึงคนอื่นๆชะงัก
"ทำไมล่ะฟาง ไหนเธอสัญญาแล้วไงว่าถ้าชั้นกลับมาเธอก็พร้อมจะเริ่มใหม่"ป๊อปปี้อึ้งและช็อค
พร้อมยืนขึ้นแต่ไม่ปล่อยมือฟาง
"ใครว่า...ชั้นหมายถึงให้นายเก็บมันไว้ใส่ให้ชั้นในวันแต่งดีกว่านะ"ฟางพูดท่ามกลาง
เสียงเฮของคนในบ้านและความดีใจของป๊อปปี้
"เธอนี่มันร้ายจริงๆนะฟาง"ป๊อปปี้ยิ้มก่อนที่จะรีบสวมแหวนให้ฟางทันที "ร้ายเพราะใคร
ล่ะ"ฟางกระซิบเมื่อป๊อปปี้กอดเธอแน่น
"แหมๆ อนาคตคู่บ่าว-สาวครับ ช่วยหันมาสนใจผู้ร่วมกระบวนการหน่อยเถอะครับ"เขื่อน
ขัดพลางเดินมาหาพร้อมกับคนอื่นๆ
"ดูแลพี่สาวชั้นให้ดีนะ ไม่งั้นชั้นเอานายถึงตายแน่!!"แก้วดุก่อนจะยิ้มให้ป๊อปปี้ "แต่งกันที
ก็ขอให้มีหลานเร็วๆล่ะ"เฟย์ที่โดนเขื่อนโอบก็พูดขึ้นมา
"เดี๋ยวเถอะยัยเฟย์ หยิกให้เขียวเลย"ฟางหยอกกลับพลงทำท่าทางดุ "โชคดีนะเว่ย
ไอป๊อป อย่าลืมค่าจ้างนะ"โทโมะล้อ
"ค่าจ้าง...ค่าจ้างอะไรกัน นี่นายจ้างคนอื่นๆมาช่วยเลยงั้นหรอ"ฟางทำหน้าดุใส่ป๊อปปี้
"แหมพี่ฟาง! ทำเป็นดุไปได้ รางวัลดีๆแบบนี้ใครบ้างที่ไม่เอา"เฟย์ล้อ
"นายไปจ้างคนอื่นด้วยอะไรถึงได้ยอมกันขนาดนี้เนี่ยห๊ะ!"ฟางมองหน้าแล้วเขินเล็กน้อย
"อืม...ไม่รู้สิ ตั๋วที่นั่งของเพื่อนเจ้าบ่าว-เจ้าสาวมั้ง"ป๊อปปี้ตอบ มีลูกเล่นเล็กน้อยทำให้ฟางตีด้วย
ความอาย
ในที่สุดก็ happy กันทุกคู่แล้ว ติดตามต่อ
มีเหลืออีกแค่ไม่กี่ตอนเท่านั้นแหละ
อย่าลืม! เม้น+โหวต (ก่อนจะจบขอหน่อยนะ
)
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
