Don't worry ฉันจะดูแลเธอเอง

 
 
 
 
         "ชั้นว่าเราน่าจะทำให้ฟางกับป๊อปปี้เค้าดีกันนะ"แก้วที่เดินลงบันไดมาพร้อมกับโทโมะก็ท้วง
ขึ้น "อะไรทำให้เธอต้องคิดแบบนั้นล่ะแก้ว"โทโมะที่สงสัยก็ถามทันที
 
         "เวลาไง!"แก้วตอบสั้นๆ "เธอหมายความว่าไงน่ะ"โทโมะที่เห็นแก้วล่วงหน้าไปก่อนก็คว้า
มือเอาไว้ "นายคิดว่าชั้นไม่รู้หรอว่าถ้าคดีจบพวกนายก็ต้องกลับไปน่ะ"แก้วสะบัดมือแล้วเดินลงมา
ทันที
 
 
         "พี่แก้ว พี่โทโมะ ลงมาพอดีเลยแบมกำลังทำอาหรเลยนะคะ"แบมที่กำลังวุ่นกับการทำ
อาหารก็ทักขึ้นมาทันที
 
         
        "ชั้นว่าวันนี้เค้าสดใสแปลกๆนะ ไม่เหมือนกับคนที่กำลังทุกข์เลยนะ"แก้วกระซิบบอกกับ
โทโมะ "นั่นสิ กินอะไรแปลกๆไปรึเปล่าก็ไม่รู้"โทโมะพูดทำให้แก้วพยักหน้างึกๆ
 
         
        "อ้าว! ยืนรออะไรหรอคะ แบมเห้นมีของเยอะในตู้เย็นเยอะแยะเลยลองทำอาหารดู มีน้ำ
พันซืด้วยนะ แบมทำให้พี่โทโมะเป็นพิเศษเลย"แบมรีบเดินเข้ามาควงแขนโทโมะไปนั่งที่โต๊ะ
หารทันที
 
        
       "นี่ค่ะ! น้ำพันซ์สูตรพิเศษ...ทำด้วยใจล้วนๆ"แบมเผลอปากออกมาทำให้โทโมะและแก้ว
ชะงักทันที "เอ่อ...แบมหมายถึง...แบมตั้งใจทำมากน่ะค่ะ ทำให้..ทุกคนเลย"แบมปัด
 
       
 
       "หืม! หอมจังเลย วันนี้แก้วทำอะไรทานเนี่ย"เฟย์ที่เดินลงมากับฟางก็ถามอย่างสงสัย 
"ไม่ใช่ชั้นหรอกย่ะ แต่เป็นน้องแบมต่างหาก"แก้วนั่งลงบนเก้าอี้ตรงข้ามโทโมะก็ตอบขึ้นทำให้แบม
ยิ้มอย่างจริต
 
       "โห!! น้องแบมทำอาหารเป็นด้วยหรอ แล้วนี่ทำอะไรอ่ะ"ฟางเดินไปในครัวที่แบมยืนขวาง
อยู่ "พี่ฟางไปนั่งรอเถอะค่ะ เดี๋ยวแบมเอาปเสริฟให้เอง"แบมเดินไปขวางฟางจากหม้อที่น้ำกำลัง
เดือดอยู่
 
     
     
      "ได้แล้วค่ะ"แบมถือถาดอาหารมาวางบนโต๊ะแล้วแจกจ่ายอาหรให้ทุกคน "หืม น่ากินน่ะ งั้นพี่
เฟย์ทานแล้วนะ"เฟย์ตักช้อนจะเข้าปากแต่ถูกมือชายหนุ่มดึงไปก่อน
 
      "โห! แบมทำเองหรอ อร่อยไม่เบานะ"เขื่อนที่ยืนอยู่ข้างหลัเฟย์แล้วดึงมือเฟย์มาป้อนตัวเอง
ก็เอ่ยปากชมขึ้น
 
      "ขอบคุณค่ะ"แบมแกล้งยืนเขินที่มีคนชม "นี่...นายรู้จักคำว่ามารยาทมั้ยยะ"เฟย์ว่าเข้าให้
"ทำไมอ่ะ ไม่เห็นแปลก คนสนิทกันเค้าก็ทำกันแยะ"เขื่อนเชิดไหล่ขึ้นก่อนจะนั่งลงข้างเฟย์
 
  
      "อ้าว!"ป๊อปปี้ที่เดินมาก็ยืนงงที่แบมดูสดใสแปลกๆ "พี่ป๊อป นั่งก่อนสิคะ"แบมที่นั่งข้าง
โทโมะก็เลื่อนเก้าอี้ที่อยู่ข้างฟางให้ป๊อปปี้
 
      "เออะ...เอ่อ..."ป๊อปปี้ยืนงง "ยืนทำไมล่ะคะ ไปนั่งสิ"แบมลุกมาดันหลังให้ป๊อปปี้นั่งลง ทำ
ให้แก้วและโทโมะยิ้มอย่างสุขใจ
 
      
      "นี่แก้วว่าเราไปเที่ยวกันดีมะ"แก้วยิ้มแล้วเหล่ตาไปทางโทโมะเพื่อวางแผนให้ป๊ปปี้และฟางดี
กัน "อื้ม...ดีสิ งั้นเดี๋ยวแก้วไปกับโทโมะนะ"โทโมะมองตาก้วทำท่าทีเจ้าเล่ห์
 
      "อ้าว! ไปเที่ยวกัน นี่..ไม่ได้หมายความว่าไปด้วยกันทั้งหมดหรอ"เฟย์ถาม "ไม่ ไม่สิ ถ้าไป
ด้วยกันก็...."แก้วชะงักหาข้ออ้างไม่ถูก "ก็อะไรยัยแก้ว"ฟางถาม
 
      "ไม่มีอะไรน่ะ เอาเป็นว่าเราไปเป็นคู่ดีกว่าเนอะ"โทโมะขัดขึ้น "เดี๋ยวชั้นไปกับโทโมะเอง"
แก้วบอกเพื่อเข้าแผน "แบมขอไปกับพี่แก้วได้มั้ยคะ"แบมทำหน้าอ้อน "ได้ ได้สิ"แก้วที่หาคำ
ปฏิเสธไม่ได้ก็ตอบตกลง
 
      "เฟย์ไปกับเขื่อนนะ"เขื่อนจับมือเฟย์ใต้โต๊ะ "ก็ปล่อยมือก่อนสิถึงจะไปด้วย"เฟย์หยิกเขื่อนทำ
ให้เขื่อนสะดุ้งท่ามกลางคนอื่นๆ
 
      "คุณฟางไปกับป๊อปนะ"โทโมะแทรก "ทำไมล่ะ จริงๆฟางไม่ไปก็ได้นะ"ฟางปฏิเสธ "เอาน่า
ไปเถอะ ไปเปิดหูเปิดตาปิดความรู้สึกส่วนตัวได้แล้ว"แก้วบอกทำให้ฟางยอมแต่โดยดี
 
      "งั้น...ชัชไปด้วย"ชัชชญาที่หายไปนานเดินเข้ามาบอกกับทุกคนทำให้ป๊อปปี้มองด้วยสายตา
แค้นใจ "ไม่ต้อง!!!"ป๊อปปี้พูดแล้วจับมือฟาง 
 
      "แฟนเค้าจะไปกันสองต่อสอง เธอไปคนเดียวเถอะ"ป๊อปปี้มองตาฟางแล้วทำท่าสวีท "นี่นาย
..."ฟางดุป๊อปปี้ ทำให้ป๊อปปี้ต้องยอมปล่อยมือ "ไปกับฟางก็ได้ค่ะคุณชัช อีกไม่นานเราสองคนก็
ไม่ได้อยู่ด้วยกันแล้ว ทดลองใช้ชีวิตแบบนั้นก่อนก็ดี"ฟางบอกทำให้ชัชชญายิ้มแล้วมองหน้าป๊อปปี้
ทำให้ป๊อปปี้กำมือแน่น
 
 
 
 
 
 
 
 
      "นายว่าแผนนี้จะสำเร็จมั้ย"แก้วที่นั่งมองดูป๊อปปี้กับฟางและชัชชญาที่เตรียมตัวจะขึ้นรถ "น่า
จะไม่มั้ง"โทโมะตอบ 
 
      "อะไรทำให้นายดูถูกแผนชั้นขนาดนั้นห๊า!"แก้วตะคอก "ก็เธอไม่คิดหรอไง ถึงแม้จะไปเที่ยว
ด้วยกันแต่ถ้าเค้าไม่คุยกันก็ไม่มีวันคืนดีกันหรอก"โทโมะอธิบาย
 
      "อืม...มันก็น่าคิดอยู่นะ ยิ่งมียัยชัชชญาอยู่ด้วยนะ ยิ่งแล้วใหญ่"แก้วกอดอกทำท่าเหวี่ยง 
"อ้าว! แล้วนี่เราจะไปไหนกันน่ะ"โทโมะถามทำให้แก้วมองเห็นแบมที่กำลังเดินมา
 
      "นั่นไงมาแล้ว คนที่นายสมควรถามมากว่าชั้น"แก้วชี้ไปทางแบมทีกำลังเดินมา "อ้าว! อยู่นี่
เอง ตกลงเราจะไปไหนดีคะ"แบมเดินมาเกาะแขนโทโมะ 
 
      "แก้ว...อยากไปไหนล่ะ"โทโมะถามทำให้แก้วเมิน "ชั้นอยาก...ไป...สวนดอกไม้ แถวนี้มี
มั้ยล่ะ"แก้วเมินใส่ "โอ๊ย! ร้อนจะตาย"แบมเผยความรู้สึกคุณหนูออกมาทำให้แก้วและโทโมะมอง
หน้าอย่างงง
 
      "เอ่อ เอ่อแบมหมายความว่า แบมแพ้แดดน่ะค่ะกลัวว่าจะเป็นลมเอาเดือดร้อนพวกพี่ แบมว่า
เราไปเดินห้างเย็นๆกันดีกว่านะคะ ไม่ร้อนด้วยเดินหาอะไรทานกันสบายๆน้าา"แบมเอาหัวซบกับ
ไหล่ของโทโมะ
 
      "เอ่อ...แก้วว่าไงล่ะ"โทโมะจับมือแก้ว "น่ารำคาญ!!!"แก้วพูดออกมาอย่างไม่ตั้งใจ "ชั้น
หมายถึง...ไปไหนก้ไป แล้วแต่เลย ชั้น ไม่ เรื่อง มาก"แก้วปัดแล้วพูดเป็นจังหวะใส่หน้าแบม
 
 
 
 
 
 
        "แล้วนี่เราจะไปไหนกันหรอคะ"ชัชชญาพูดใส่หน้าป๊อปปี้ทำให้ป๊อปปี้เมิน "แล้วแต่คุณชัช
เลยค่ะ"ฟางยิ้มอย่างเบิกบานแล้วจับมือชัชชญาเมื่อเห็นหน้าป๊อปปี้
 
        "ไม่นะ!!!"ป๊อปปี้ตะหวาดเพราะไม่ต้องการแบบที่ฟางพูด "ชั้นไม่ยอมหรอก ต้องตามใจ
ฟางสิ เพราะว่าเธอก็คือคนที่ขอมาด้วย ไม่ใช่คที่ชั้นอยากให้มาด้วย"ป๊อปปี้ว่าชัชชญาทันที
 
        "ฟางว่าคุณชัชเลือกเถอะค่ะ"ฟางว่าทำให้ชัชชญาเดินไปข้างๆแล้วจับมือฟางแสดงท่าที
อ่อนไหว "ไม่ดีกว่าค่ะ ชัชว่าป๊อปเค้าคงอยากให้ฟางเลือก ไม่ใช่ชัชเลย"ชัชชญาทำท่าทีหน้า
สงสาร 
 
        "แล้วถ้าชั้นเลือก เธอจะไปถูกมั้ยล่ะ"ฟางบอกทำให้ป๊อปปี้รีบวิ่งมาจับมือ "ได้สิ ชั้นไปได้
ทุกที่ที่ฟางต้องการเลยแหละ"ป๊อปปี้ยิ้มแล้วจิกตาใส่ชัชชญา
 
        "ชั้นอยากไปที่...สถานที่แห่งความทรงจำ"ฟางบอกกับป๊อปปี้ทำให้ป๊อปปี้ทำหน้างง "ชั้น
ไม่รู้หรอกนะว่าที่นั่นอยู่ที่ไหน แต่ถ้าเธอบอกทาง ชั้นจะพยายามพาไปนะ นะ"ป๊อปปี้กุมมือแล้วเปิด
ประตูรถให้ฟางนั่ง
 
        "ชั้นไม่อยากจะพูดหรอกนะว่าฟางเค้าไม่มีทางคืนดีกับนายหรอก"ชัชชญาพูดแต่ป๊อปปี้ไม่
สนใจ "แต่ถ้านายอยากจะคืนดีขนาดนั้น ชั้นก็จะไม่ขวาง"ชัชชญาไม่หยุดพูดแต่ป๊อปปี้หยุดเดิน
แล้วมองหน้าชัชชญทันที
 
        ก๊อกๆๆ
     ชัชชญาเคาะกระจกรถฝังที่ฟางนั่งทำให้ฟางเปิดกระจก
     
        "ชัชว่าชัชไม่ไปแล้วดีกว่าค่ะ"ชัชชญาพูดแล้วมองหน้าป๊อปปี้ "ทำไมล่ะคะ มีอะไรกันรึ
ป่าว"ฟางหันหน้าไปทางป๊อปปี้ "ป่าวค่ะ แต่ชัชว่าชัชมีงาน ชัชไปก่อนนะคะ"ชัชชญารีบเดินเข้า
บ้านทันทีท่ามกลางป๊อปปี้ที่ยืนยิ้มอยู่
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
         "เฟย์ เราไปไหนกันดีน่ะ"เขื่อนเดินไปถามเฟย์ที่นั่งอยู่ที่ริมทะเล "ไม่อ่ะ เฟย์อยากนั่งอยู่
ตรงนี้แหละ"เฟย์บอกเขื่อนทำให้เขื่อนมานั่งข้างๆ
 
         "ทำไมล่ะ ไม่อยากไปเที่ยวหรอ"เขื่อนถามแล้วยื่นถาดผลไม้ให้เฟย์ "ไม่อยากหรอกนั่ง
เฉยๆที่ริมทะเลมันดู สดชื่นกว่านะ"เฟย์พูดแล้วสูดลมหายใจเข้าเพื่อรับลมธรรมชาติ
 
         "อีกอย่างนะ"เฟย์พูดทำให้เขื่อนหันมาสนใจทันที "ที่แก้วกับโทโมะพูดอย่างนั้นอาจจะเป็น
แผนล่อให้พี่ฟางกับป๊อปปี้ออกไปกัสองต่อสอง แต่ก็มาผิดแผนตรงที่คุณชัชเค้าขอไปด้วยแค่นั้น
แหละ"เฟย์พูดทำเอาเขื่อนพยักหน้าเข้าใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
         "โอ้โห! พี่โทโมะตรงนั้นมีร้านไอศกรีมด้วยเราไปทานกันมั้ยคะ"แบมชี้ไปทางร้านไอศกรีม
"เอ่อ...แต่"แก้วกระอึกกระอัก
 
         "มีอะไรหรอแก้ว"โทโมะทำหน้าสงสัย "ไม่มีอะไรนิก็กินสิป่ะ"แก้วเดินนำไปพร้อมทำหน้า
หยีเราะเค้าไม่ชอบไอศกรีม 
 
         
 
         "ของแบมอร่อยนะคะ พี่แก้วพี่โทโมะลองชิมสิ"แบมชักชวนแต่แก้วทำหน้าเหมือนจะอ้วก
"ไม่ดีกว่าจ้ะ แบมกินเถอะ"แก้วปฏิเสธ
 
         "โถ่! พี่แก้วไม่ชิม งั้นพี่โทโมะชิมนะ เดี๋ยวแบมป้อน"แบมพูดแกมบังคับก่อนจะตัวไอศกรีม
ยื่นให้โทโมะจนโทโมะต้องยอม ทำให้แก้วมองอย่างหมันไส้
 
 
         กริ๊งงงงง
      เสียงโทรศัพท์แบมดังขึ้น
 
         "เอ่อ...แบมขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ"แบมที่พลิกโทรศัพท์ดูก็พบว่าเป็นเบอร์ของ
ธามก็ขอตัวไปเข้าห้องน้ำทำให้โทโมะและแก้วมองหน้ากันอย่างสงสัย
 
 
 
 
 
 
         "นี่พี่ธามจะโทรมาอะไรตอนนี้ เดี๋วพวกมันก็สงสัยกันหรอก"แบมว่าเข้าให้ "พี่แค่จะมาถาม
ว่าตอนนี้พร้อมรึยังสำหรับแผนที่เราวางไว้"ปลายสายตอบกลับ
 
         "พร้อมบ้าอะไรล่ะ! ยัยแก้วมันบอกให้ออกมาเที่ยวเพื่อที่ยัยฟางกับนายป๊อปอะไรนั่นมันจะ
ได้คืนดีกัน ชั้นต้องออกมาห้างแบบนี้เสี่ยงเจอคนรู็จักชะมัด"แบมบ่นยาว
 
         "เอาเป็นว่าเธอหลอกล่อให้ยัยแก้วอยู่คนเดียวเพื่อที่ลูกน้องชั้นจะได้ไปเอาตัวมันมาได้
ง่ายๆ"ธามบอกกับแผนกับน้องสาว
 
         "ได้ แล้วอย่าลืมสัญญาี่ให้ไว้กับแบมล่ะพี่ธาม ไม่งั้นแบมไม่ยอมแน่"แบมยิ้มมุมปากแล้ว
นึกถึงเรื่องที่วางไว้
 
 
 
 
 
 
 
         "ที่นี่น่ะหรอที่เธออยากมาน่ะ"ป๊อปปี้มองไปรอบๆก็พบแต่หญ้าและเนินผาซึ่งมีด้านหน้าเป็น
ทะเลสีฟ้าครามสดใส
 
         "ใช่! ที่นี่แหละที่แห่งความทรงจำของชั้น"ฟางสูดลมหายใจเข้าแล้วนึกถึงเรื่องเก่าๆ
 
 
         "ฟาง!"ชายหุ่มคนหนึ่งเรียกฟางที่นั่งกอดเข้ารับลมทะเลอยู่ "อ้าว! พี่จองเบมาตั้งแต่เมื่อ
ไหร่คะ"ฟางลุกขึ้นมาพูดคุยกับชายหนุ่ม 
 
        "เมื่อกี้เองน่ะ"จองเบพูดทำนองเสียงหนุ่มเกาหลี "เอ่อ...ฟาง"จองเบเรียกเธออีกครั้ง
"คะ มีอะไรหรือป่าว"ฟางยิ้มให้กับชายหนุ่มตรงหน้า
 
        "พี่มีแฟนใหม่แล้วนะ"จองเบพูดทำให้ฟางชะงัก ก่อนจะเดินจากไปช้าๆ
 
 
        "ฟางๆ ฟางเป็นอะไรน่ะ"ป๊อปปี้เขย่าฟางที่นั่งกอดเข่าเหม่อลอย "อะ..เอ่อ ป่าว ป่าวฟางไม่
เป้นไรหรอกแค่มาถึงที่แห่งความทรงจำทีไร นึกถึงความทรงจำทุกทีเลยล่ะ"ฟางน้ำตาคลอ
 
       "ขอถามอะไรหน่อยได้มั้ย"ป๊อปปี้มองหน้าฟาง "ก็ถามสิ"ฟางตอบกลับทันควัน "คนที่ถ่ายรูป
กับเธอที่อยู่ในกล่องสำคัญอะไรนั่นน่ะ แฟนเก่าเธอหรอ"ป๊อปปี้กลั้นใจถามแต่ก็ไม่พร้อมฟังคำตอบ
 
       "บ้า! นายใช้อะไรคิด ชั้นกับเค้าไม่เห็นเหมาะกันซักนิด"ฟางตีป๊อปปี้แล้วหัวเราะ "ก็...เธอ
เขียนแคปชั่นไว้หลังรูปด้วยนี่นา...Miss you"ป๊อปปี้จับมือของตัวเองแล้วแก้มแดงเขิน
 
       "นายจะบ้าหรอ นั่นน่ะพี่จองเบแฟนเก่าพี่โฟร์ ชั้นแค่ผูกพันธ์กับเค้าเลยเขียนไปว่าคิดถึง"
ฟางตอบก่อนจะหัวเราะอีกครั้ง
 
 
       "พี่มีแฟนใหม่แล้วนะ"จองเบพูดทำให้ฟางชะงัก ก่อนจะเดินจากไปช้าๆ "เี๋ยวค่ะ"ฟางตะโกน
เรียกก่อนจะรีบวิ่งเข้าไปหาจองเบ
 
       "พี่จองเบมีแฟนใหม่ แล้วพี่โฟร์ล่ะคะ"ฟางจับมือจองเบแน่น "พี่บอกกับโฟร์ไปแล้วฟางไม่
ต้องห่วง"จองเบกำลังปล่อยมือฟางแต่ฟางกำแน่นกว่าเดิม
 
       "แล้วพี่จองเบจะต้องกลับไปเกาหลีใช่มั้ย"ฟางบอกจองเบแล้วน้ำตาเอ่อ "มันต้องเป็นอย่าง
นั้นแหละ คนเก่ง...ต้องไม่ร้องไห้นะรู้มั้ย"จองเบใช้มือเช็ดน้ำตาให้ฟาง
 
       "พี่เลิกกับพี่โฟร์แล้ว แต่ฟางยังคุยกับพี่ได้เหมือนเดิมใช่มั้ย"ฟางร้องไห้โฮ "คุยได้สิ แล้วที่
สำคัญฟางต้องเข้มแข็งรู้มั้ย ต่อไปนี้พี่ปกป้องฟางไม่ได้แล้ว ฟางต้องเข้มแข็งเพื่อช่วยตัวเองไม่ให้
ถูกคนอื่นแกล้งนะ"จองเบบอกก่อนจะจูบที่หน้าผากของฟางอย่างอ่อนโยนเป้นการบอกลาก่อนจะ
เดินขึ้นรถไปอย่างอาลัย
 
 
 
 
        "หึ! ป๊อปปี้ นายรู้มั้ย ชั้นน่ะอยากจะบอกรัคนที่ชั้นรักก่อนที่เค้าจะจากไปเหมือนกับพี่โฟร์กับ
พี่จองเบ ที่ชั้นไม่เคยบอกรักเลย แต่ตอนนี้ชั้นรู้แล้วล่ะว่าการที่มีความในใจแล้วไม่ยอมพูดออกไป
น่ะ มันทรมานแค่ไหน"ฟางพูดทำให้ป๊อปปี้ยิ้มอ่อนๆ
 
       "ชั้นรักนายนะ"ฟางพูดออกมาทำให้ป๊อปปี้สวมกอดทันที "ชั้นก็รักเธอนะถ้าชั้นทำอะไรผิดไป
ชั้นขอโทษด้วยนะ"ป๊อปปี้กระซิบข้างหูฟางที่พูดความในใจออกมาเต็มที่