Don't worry ฉันจะดูแลเธอเอง
เขียนโดย 
ployfin
วันที่ 26 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558 เวลา 22.41 น.
แก้ไขเมื่อ 16 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 16.14 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
19) แขกไม่ได้รับเชิญ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
"นี่พี่ฟาง รู้รึยังว่าป๊อปเค้าเป็นอะไรถึงเดินตึงตังแบบนั้นน่ะ"เฟย์กระซิบถามฟางเมื่อมองเห็น
ป๊อปปี้ที่บึงตึงอยู่ "ไม่รู้สิ พี่ไม่กล้าถามหรอกรอให้เค้าใจร่มก่อนน่ะ"ฟางตอบน้องสาวอย่างเย็นชา
ด้วยความห่วง
"ยังไงพี่ฟางก็ต้องคุยกับเค้านะ เผื่อจะมีอะไรที่มันเกินจะรับไหวคนเดียว อย่าลืมนะว่าตอนนี้
พี่ฟางกับเค้าไม่เหมือนตอนพบกันครั้งแรกแล้ว"เฟย์เตือนพี่สาวอย่างห่วงใยทำให้ฟางพยักหน้ารับ
คำ
"ป๊อป"ฟางเดินถืออาหารกลางวันไปหาป๊อป "อ้าว! ฟางมีอะไรหรอ"ป๊อปปี้ที่นั่งเหม่ออยู่
ริมสระน้ำหน้าบ้านก็เอ่ยขึ้น
"ฟางเอาอาหารกลางวันมาให้น่ะ เห็นป๊อปยังไม่ทานข้าวเช้าไม่ใช่หรอ"ฟางยื่นถาดอาหาร
ที่มีของโปรดป๊อปอยู่
"อืม ขอบคุณนะ"ป๊อปก็ยังเหม่อมองบรรยากาศอันน่าจดจำอยู่ "ฟางขอนั่งข้างๆได้มั้ย"
ฟางชี้ไปที่เบาะข้างป๊อปปี้ทำให้ป๊อปสบตาก่อนที่จะพยักหน้าตอบรับ
"นายคิดว่าพี่ฟางจะทำสำเร็จมั้ย"แก้วที่แอบซุ่มมองฟางที่กำลังทำแผนที่ถูกวางไว้ก็ถาม
โทโมะที่เป็นผู้คิดแผนร่วมกัน
"เธอไม่รู้อะไรอีกแล้ว คนรักกันน่ะมันก็ต้องเชื่อกัน เชื่อสิคุณฟางเธอทำได้แน่ๆ"โทโมะ
สบตาแก้วที่ยืมอยู่ข้างๆ
"ฟางมีอะไรรึป่าว ถึงได้คิดดจะมานั่งข้างป๊อป"ป๊อปปี้ถามอย่างสงสัย "เอ่อ...คือ ป๊อป...
ทำไมมานั่งตรงนี้คนเดียวล่ะ"ฟางปัด
"ก็แค่อยากจะลองนั่งคิดอะไรเพลินๆ คนเดียว เผื่อจะได้ชินน่ะ"ป๊อปี้พูดแล้วเน้นที่คำว่า
คนเดียว "ป๊อปไม่เคยเป็นอย่างนี้นิ่ มีอะไรให้ฟางช่วยมั้ย"ฟางเข้าเรื่องที่เตรียมแผนมา
"ไม่มีนิ่..."ป๊อปปี้ยังคงปฏิเสธ "ฟางถามจริงๆนะ หัวหน้าป๊อปเค้าเรียกป๊อปไปคุยอะไร
หรอป๊อปถึงกลับมาแล้วเครียดขนาดนี้ ฟางไม่ชอบเลยนะเวลาที่ป๊อปทำหน้าเครียดน่ะ"ฟางค่อยจับ
มือของชายหนุ่ม
"ป่าว..."ป๊อปไม่กล้าพูดทั้งๆที่ในใจก็อยากจะบอก
"ป๊อปรู้มั้ย...คนรักกันน่ะ มีอะไรก็ต้องบอกกัน ไม่ใช่เก็บไว้อัดอั้นคนเดียว มีอะไรที่ฟาง
พอช่วยได้ ก็ให้ฟางได้ทำหน้าที่แฟนที่ดีของป๊อปเถอะ"ฟางมองหน้าชายหนุ่มที่กำลังอมทุกข์อยู่
"ป๊อปไม่มีอะไรหรอก ที่หัวหน้าเค้าพูดมันก็ไม่มีอะไรที่ป๊อปที่จะทำให้ป๊อปต้องคิดหนัก
ป๊อปแค่...อยากจะใช้เวลาที่เหลือให้เป็นประโยชน์น่ะ"ป๊อปปี้พูดอย่างแฝงความรู้สึก
"ป๊อปหมายความว่าไง"ฟางเริ่มซักไซร้มากขึ้น "ก็อย่างที่ป๊อปบอกนั่นแหละ ถ้าคดีจบ
ป๊อปก็จบ เพราะป๊อปต้องไปทำตามความฝัน ตอนนี้ป๊อปต้องเลือกสองอย่างระหว่างความฝัน...
กับ...ฟาง"ป๊อปปี้พูดทำให้ฟางน้ำตาเอ่อ
"รู้มั้ย...ฟางไม่สนับสนุนให้ป๊อปทิ้งความฝันเพื่อผู้หญิงบ้านๆ......อย่างฟาง"ฟางทิ้ง
ท้าย ก่อนจะเดินหนีน้ำตาไหลผ่านแก้วกับโทโมะที่ซุ่มดูความเป็นไปของแผนอยู่
"พี่ฟางเดี๋ยว"แก้วพยายามจะคว้ามือฟางแต่ไม่เป็นผล "แก้ว..."โทโมะคว้ามือแก้วที่จะ
วิ่งตามไปไว้ทัน "ปล่อยเค้าไปเถอะแก้ว ลองให้เค้าคิดทบทวนกับตัวเองคนเดียวดูบ้าง"โทโมะ
บอกแก้วที่แสนจะห่วงพี่สาว
"กริ๊ง!"เสียงกดออดหน้าบ้านทำให้เฟย์กับเขื่อนสะดุ้งเฮือก
"บ้านนี้ไม่มีใครรู้จักพวกเรานะ ทำไมมีคนมากดออดด้วยล่ะ"เฟย์ถามเขื่อนอย่างงงๆ
"เดี๋ยวเขื่อนไปเปิดเองดีกว่า เผื่อจะอันตราย"เขื่อนลุกไปเปิดประตูรั้วหน้าบ้านที่มีหญิงสาวท่าทาง
กลัวบางอย่างยืนอยู่
"มาหาใครคร้าบ"เขื่อนไปเปิดประตูเพราะกลัวว่าอาจจะเป็นบุคคลอันตราย "ช่วยด้วยค่ะ
ช่วยชั้นด้วย พวกมันจะฆ่าชั้นค่ะ"หญิงสาวทำท่ารุกรี้รุกรนมองดูข้างหลังบ่อยๆก่อนจะมาจับแขน
เขื่อนที่ยืนอยู่ข้างหน้า
"ใครครับ ใครจะฆ่าคุณ"เขื่อนพยายามจับมือหญิงสาวออก "พวกแก๊งทวงหนี้ค่ะ นั่นไง
มันมาแล้ว ช่วยด้วยค่ะ"หญิงสาวชี้ไปทางกลุ่มผู้ชายที่วิ่งมาทางเขา หญิงสาวผู้บอบบางจึงรีบไป
หลบอยู่หลังพุ่มไม้ตามคำบอกของเขื่อน
"ขอโทษนะครับ เห็นผู้หญิงที่ร้องไห้มาทางนี้บ้างมั้ยครับ"หนึ่งในชายฉกรรจ์ถามเขื่อน
"ไม่เห็นนะ มีอะไรรึป่าว"เขื่อนทำหน้าทะเล้นใส่ "งั้นไปเถอะพวกเรา"กลุ่มชายฉกรรจ์รีบวิ่งท่าทาง
ตามหา
"คุณๆ ออกมาได้แล้วพวกมันไปแล้ว"เขื่อนเดินไปบอกหญิงสาวที่ร้องไห้งม "ขอบคุณ
ขอบคุณมากจริงๆค่ะ ชะ...ชั้น..."หญิงสาวเป็นลมล้มไปทันที แต่เขื่อนก็รับได้ทันจึงรีบพาเข้าไป
ในบ้าน
"แหม! เขื่อนออกไปซะนานเลยนะ"เฟย์ที่หันหลังให้ก็เอ่ยออกมา "เอ๊ะ! ใครเนี่ย"เฟย์
เมื่อหันหน้ามาหาเขื่อนก็ตกใจที่เขื่อนพาหญิงสาวร่างบางมานอนบนโซฟา
"เขื่อนก็ไม่รู้ เค้ามาขอความช่วยเหลือจากการตามล่าของไอพวกแก๊งหนี้นอกระบบเขื่อน
เลยช่วยไว้ แล้วเค้าก็เป็นลม เลยได้มาสภาพนี้"เขื่อนรีบเดินไปเอาผ้าสะอาดพร้อมน้ำมา "งั้นเดี๋ยว
เฟย์ไปเอายาดมมาให้นะ"เฟย์รีบวิ่งไปเพื่อช่วยเหลือ
10 นาทีต่อมา
"โอ๊ะ! โอ๊ย!"สาวร่างบางฟืนขึ้นมาท่ามกลางคนในบ้านที่รู้เรื่องหมดแล้ว "ที่นี่ที่ไหน..."
หญิงสาวถามอย่างงงๆ
"บ้านพักพวกเราเอง"เฟย์บอก "เธอชื่ออะไรเนี่ย มีบ้านมั้ย"แก้วถามอย่างสงสาร "ชะ...
ชั้นชื่อแบม ชะ..ชั้นไม่มีบ้านแล้วล่ะ โดนไอพวกนั้นมันยึดไปแล้ว ชั้นไม่มีที่ไปแล้ว"แท้จริงแล้ว
หญิงสาวคนดังกล่าวก็คือแบมที่ถูกพี่ชายว่าจ้างมา แบมร้องไห้ทันทีที่พูดจบเพื่อสร้างความสงสาร
"ไม่ต้องเสียใจนะอยู่กับเราที่นี่ก็ได้"โทโมะเอื้อมมือไปจับที่บ่าของแบม ทำให้แบมหัน
ไปสบตาได้จังหวะพอดี
...นี่สินะโทโมะผู้ที่มีเสน่ห์ ตัวจริงเสน่ห์ก็แรงเหมือนกันนะ ชั้นรู้สึกชอบนายจริงๆ...
แบมคิดในใจ
"เหม่ออะไรล่ะแม่สาวน้อย เดี๋ยวชั้นจะพาไปที่ห้องเธอเอง"ชัชชญาเดินมาแล้วยิ้มให้
แปลกๆ "ค่ะ"แบมสบตากลับด้วยสายตาไม่ผูกมิตร
"แต่ห้องน้ำอยู่ไหนหรอ แบมปวดท้องน่ะ"แบมถามหาห้องน้ำเพื่อเริ่มแผนการ "อ๋อ! อยู่
ทางนี้เอง เดินตรงไปเดี๋ยวก็เจอ"เฟย์ชี้นิ้วไปอย่างเป็นมิตร
"ชั้นรู้แล้ว ว่าทำไมคนบ้านนี้ถึงเจอเรื่องร้ายๆบ่อยๆ...เพราะมันโง่ไงล่ะ แอ๊บนิดบีบน้ำตา
หน่อยก็เชื่อกันแล้ว สมกับเป็นศรัตรูพี่ชั้นจริงๆ"แบมหัวเราะคิกคักกับตัวเองก่อนจะกดเบอร์แปลก
"ฮัลโหล"ปลายสายตอบรับสายที่แบมโทร "ตอนนี้แบมเข้ามาในบ้านได้แล้วนะ ไม่มีใคร
จับได้เลย โง่จริงๆ"แบมหัวเราะอีกครั้ง
"ดีมาก สมแล้วล่ะที่เป็นน้องสาวพี่"ปลายายตอบกลับ "แบมจ้างพวกลูกน้องพี่ให้มาช่วย
ในแผนน่ะ อย่าลืมเอาเงินให้พวกมันด้วยนะ"แบมชี้แจง
"เรื่องนั้นมันต้องอยู่แล้วล่ะ แต่เธอทำแผนให้สำเร็จแล้วกัน พรุ่งนี้ชั้นจะส่งคนไปกำจัด
พวกมัน แค่เะอบอกว่าเวลาไหนสมควร"ปลายสายพูดขึ้นแล้วตัดสายทิ้งปล่อยให้แบมยืนยิ้มคน
เดียวภายในห้องน้ำ
อัพอีกแล้ววว ช่วงนี้อัพบ่อยโหน่ยใกล้จบแล้ว
อย่าลืม! เม้น+โหวตด้วยนะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
