Oop! ซุป'ตาร์วายร้าย กับ ยัยอินดี้

                                                  Section 1
 
     "อันดา หยุดเดินทำไมอ่ะ"
     ยัยเวย์ เพื่อนสนิทของฉันหันมาถามเมื่อฉันหยุดเดินกระทันหันทั้งๆที่เราเดินเกือบถึงป้ายรถเมย์แล้ว
     "เพิ่งนึกได้ว่าลืมมือถือไว้ที่แนนนี่อ่ะ กลับไปเอาก่อนได้ป่ะ"
     ดันลืมทวงมือถือคืนจากยัยแนนซะได้ ยัยนั่นก็ยืมไปเล่นเกมส์จนลืมคืนเหมือนกันล่ะมั้ง
     "อืม ก็ไปสิ ยังพอมีเวลานะ เพิ่ง 4 โมงเย็นเอง"
     เวย์ก้มดูเวลาแล้วเราก็พาเดินกลับไปที่สวนสาธารณะหน้าโรงเรียน ที่ที่เพิ่งแยกจากเพื่อน 2 คนมาไม่ถึงสิบนาทีดี กลุ่มเรามีกันสี่คน พวกเราสนิทกันเป็นพิเศษ ประกอบด้วย ฉัน เวย์ แนนนี่ แล้วก็ครีม พวกเรารักกันมากและหลังเลิกเรียน พวกเรามักแวะกินส้มตำเจ้าประจำก่อนกลับบ้านเสมอ วันนี้ก็เช่นกัน
     "เสียงเอะอะอะไรนะอันดา มาจากทางหลังสวนน่ะ"
     ยัยเวย์สะกิดยิกๆที่ชายเสื้อนักเรียนให้ฉันหันไปดูกลุ่มคนที่หลังสวน มีคนมุงอยู่เต็มไปหมด ทันใดนั้นลางสังหรณ์ก็แล่นมาจุกอยู่ที่อก
     "แนนนี่กับครีม!"
     "ว่าไงนะอันดา แกหมายถึง...!"
     แล้วเวย์ก็ทำตาโตด้วยอีกคนก่อนที่เราทั้งสองจะจูงมือกันวิ่งไปทางหลังสวนที่เกิดเหตุ
     เป็นจริงดังคาด กลุ่มยัยมิ้นคู่อริกับเพื่อนของฉันกำลังตบตีกันนัวเนียเชียวล่ะ คนพวกนี้ก็น่าตีนัก ทำไมถึงยืนดูกันเฉยๆนะ ไม่คิดจะห้ามกันเลยหรือไง บางคนยืนเชียร์ บางคนถึงกับคว้ามือถือขึ้นมาอัดคลิบ ซึ่งคนพวกนี้ก็ล้วนแต่เป็นนักเรียนด้วยกันทั้งนั้น
     "บ้าจริง ทำอะไรกันอยู่เนี่ย เวย์!"
     ฉันหันไปหายัยเวย์ที่ตอนนี้ทิ้งกระเป๋านักเรียนลงอย่างรวดเร็ว
     "ได้ เดี๋ยวฉันจัดการยัยออยเอง!"
     "ไม่ใช่ ฉันหมายถึงให้เธอเข้าไปแยกทั้งสองฝ่าย ไม่ได้ให้เข้าไปผสมโรง เร็วเข้าเถอะ ก่อนที่ตำรวจจะมา!"
     "อ้าวหรอ"
     ยัยเวย์ทำหน้าเหรอหราแต่ก็ยอมเดินเข้าไปแยกทั้งสองฝ่ายพร้อมกับฉัน แต่ก็ลำบากมากเลยเพราะฝ่ายคู่อริมีมากกว่าถึง 5 คน เพื่อนฉันก็เก่งนะ 2 คนยังฮึดสู้อีก
     "พอเถอะ อย่าตีกันเลยนะ ยัยครีมออมมาเถอะ"
     "ไม่เห็นหรอว่ามันรุมฉัน อันดา แกถอยไปดีกว่า!"
     "พอเถอะแก เดี๋ยวตำรวจมา"
     ฉันพยายามแกะมือยัยมิ้นออกจากแขนยัยครีม และพยายามดึงมือยัยครีมออกจากหัวยัยมิ้น
     "ทางนี้คงห้ามไม่อยู่นะอัน ฉันคงต้อง!"
     ยัยเวย์พูดได้แค่นั้นก็เอามือไปกระชากหัวยัยออยออกจากยัยแนนนี่ เพื่อตัดคู่ต่อสู้ให้เพื่อนไปอีกหนึ่ง กรรม ฉันให้มาห้ามทัพแต่ยัยเวย์กลับร่่วมผสมโรงซะนี่=_=
     "พอเถอะ ยัยปลา ปล่อยเพื่อนฉันนะ"
     "ยุ่งน่ายัยอัน!"
     แล้วยัยปลาก็สะบัดแขนมาโดนหน้าฉันเต็มแรง เล่นเอามึนอยู่เหมือนกัน แต่ฉันยังคงไม่ละความพยายามนะ ยังพยามห้ามทัพทำหน้าที่เทพีเสรีภาพต่อไป
     "บอกว่าอย่ายุ่งไง นังอันดา อยากเจอดีใช่มั้ย!"
     โอ๊ะ ถีบฉันเลยหรอยัยปลา เกินไปแล้วนะ!
     "เธอทำเกินไปแล้วนะปลา"
     เพี๊ยะ!
     "โว้ย! อยากจะลองกับฉันใช่มั้ยอีนังบ้า มานี่เลย! ห้ามกันดีดีแล้วไม่ฟัง มาให้ฉันตบให้เลือดกลบปากซักหน่อยเป็นไร!"
     ย้าก!!! เลือดขึ้้นหน้าแล้วนะ นาทีนี้ใครหน้าไหนก็ฉุดฉันไม่อยู่อีกแล้ว อันดาสู้ตายยยยย!