the past tomorrow

     "อรุณสวัสดิ์นักเรียนทุกคน วันนี้ฉันมีเพื่อนใหม่มาแนะนำ" 
เสียงอาจารย์ฮานะพูด จึงทำให้ทุกคนหันไปหน้าห้อง และพบกับเด็กหญิงคนหนึ่งก่อนที่เค้าจะพูดขึ้น
     "สวัสดีเราชื่อ เลซี่ เรียกเราเลจังก็ได้ ฝากตัวด้วยนะ" พอเธอพูดจบเธอก็โค้งให้
     "งั้นฝากเพื่อนใหม่ด้วยนะจ๊ะ ดูแลเค้าให้ดีๆล่ะ" อาจารย์ฮานะพูดก่อนจะเดินออกไปนอกห้องและทำให้ทุกคนเปลี่ยนจุดมุ่งหมายมาอยู่ที่เลจังแทน
     "สวัสดีจ้ะเลจัง เราชื่อบัทจังนะ ยินดีที่ได้รู้จักนั่งตรงนี้ก็ได้นะ" นามิจังเดินมาหาฉันและก็จูงมีฉันเข้าไปนั่งที่ข้างๆเธอ ซึ่งมีอยู่ 4 คนที่นั่งอยู่ด้วย 
     "สวัสดีค่ะเราชื่อ ซากุซัง นี่บัดดี้เราชื่อ มิกุซัง ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ" เสียงใสๆของเซริดังขึ้นเมื่อฉันนั่งลงและเค้าก็แนะนำบัดดี้เค้าให้ฉันรู้จักฉันยื่นมือไปจับมือกับ เซริจังและมิกุซัง 
     "สวัสดีเราชื่อ พลอยโกะ และนี่ก็บัดดี้เราชื่อ บิ้นคุง ยินดีที่ได้รู้จักนะ"ฉันยื่นมือไปจับมือกับทั้งสองคน แสดงว่าฉันก็ต้องมาเป็นบัดดี้ให้กับนามิน่ะสิ
     "และสุดท้ายเราชื่อ บัทจัง และเธอก็ต้องมาเป็นบัดดี้เรา 555 เพราะว่าบัดดี้เราเพิ่งออกไปเรียนต่างประเทศเมื่ออาทิตย์ก่อน และเราก็หาบัดดี้อยู่" บัทยิ้มให้ฉันและยื่มมือมาจับมือของฉัน
     "อือ...เราจะเป็นบัดดี้เธอ" และฉันก็จับมือกับบัทอีกครั้ง 
หลังจากนั้น ฉันก็นั่งเรียนโดยมีบัทจังแนะนำนู่นแนะนำนำนี่ให้ฉันอยู่เรื่อย 555 ฟังดูแล้วก็คือบัท เป็นคนพูดเก่งส่วน ซากุ ก็อยู่ในมาดเด็กเรียน มิกุซังดูออกทอมๆหน่อย ส่วนพลอยโกะกับบิ้นคุง ดูเป็นสาวที่มีความมั่นใจเกินร้อย เอ่อ...บิ้นคุงก็จะเรียกว่าสาวไม่ได้สิ เพราะเธอเป็นแต๋ว 555 ตอนแรกฉันคิดว่าเป็นผู้ชายแต่ที่ไหนได้เป็น.... ตอนที่เธอกรี๊ดออกมานี่ทำฉันอึ้งไปซักพักแต่ก็ดีแล้วล่ะ เพราะฉันไม่ค่อยชอบพวกผู้ชายซักเท่าไร
     ปึ้กก !!
โอ้ยย ! ใครวิ่งมาชนเนี่ยย เจ็บอ่ะ ฉันเงยหน้าขึ้นไปสบตากับผู้ชายคนหนึ่งนายคนนี้ถ้าจำไม่ผิดน่าจะชื่อบอมคุงนะ เพราะว่าบัทจังเคยนินทราให้ฟัง = =
     "ขอโทษนะ เราไม่ได้ตั้งใจ เธอเด็กใหม่ใช่มั้ย ?" นายบอมขอโทษและเอื้อมมือมาจับฉันให้ลุกขึ้น แต่ดูเหมือนว่าจะไม้ได้จับมือน่ะสิ มันโอบเลย 
     ตุ้บ !
"โอ้ย ! ทำอะไรของเธอเนี่ย" มันตะโกนกลับมา และปล่อยมือออกจากฉันทำให้ฉันร่วงลงไปกองกับพื้นห้องเหมือนเดิม
"แล้วนายมาโอบฉันทำไมล่ะ ?" ฉันตอบมันและก็พยายามประคองตัวเองให้ขึ้นมาเหมือนเดิม
"ก็เธอน่ารักนี่นา...เธอน่ารักจนฉันอยาก...รักเลยล่ะ" นายบอมทำหน้าหื่นและพยายามเอาหน้ามาใกล้ๆกับซอกคอของฉันแต่ฉันตกหมัดขึ้นจึงทำให้นายบอมหยุดและยกมือขึ้นเหมือนยอมแพ้และอยู่ดีๆผีอะไรก็เข้าสิงฉันก็ไม่รู้ฉันเลยตะโกนออกไป
     "เราไม่ได้ชอบผู้ชาย ไม่ต้องมาจีบเรา โอเคนะ" และด้วยเหตุนี้จึงทำให้ทุกคหันมามองหน้าฉันอย่างอึ้งๆ อันที่จริงฉันก็ชอบนะผู้ชายนะแต่ว่าฉันแค่รำคาญเฉยๆ ก็เลยพูดออกไป = =
     "นี่เธอพูดจริงหรอ O.O" บัทจังหันมาถามฉัน และทั้ง 4 คนก็หันตามมา
     "เธอรับไม่ได้สินะ ที่ฉันชอบเพศเดียวกัน ถ้างั้นฉันไปล่ะ" ฉันทำหน้าเศร้าและกำลังจะหันหน้าหนีแต่ก็มีมือของบัทจังมาจับไหล่ไว้และหันไปประจันหน้ากับเธอ
     "ทำไมจะรับไม่ได้ล่ะ เพราะเราก็เป็นแบบเธอกันทั้งนั้นน่ะ จริงมั้ยพวกเรา" บัทจังพูดพร้อมหันไปมองพวกนั้นและำลังจะผงึกหัวรับว่าตัวเองไม่ได้ชอบผู้ชาย แต่มีคนขัดขึ้นมา
     "ไม่จริง ฉันชอบผู้ชายนะ ฮ่าฮ่าฮ่า" บิ้นคุงพูดตะโกนออกมาและระเบิดเสียงหัวเราะ จึงทำให้พวกเราหัวเราะตามไปด้วย
     "อะไรวะ พวกผู้หญิงแม่มจะกินกันเองหมดห้องละ เซ็งว่ะเฮ้ยยย !!!" อยู่ๆนายบอมก็สบถขึ้นมา 5555 ช่วยไม่ได้ก็ดูผู้ชายทำตัวดิ
     "ดูพวกแกทำตัวก่อนเถอะ จะมีใครมาชอบวะ 5555" บัทจังพูดพร้อมทำหน้าล้อเลียน 
     "เดี๋ยวเถอะบัท เดี๋ยวจับทำเมียแม่ม" บอมพูดออกมา 
และหลังจากนั้นเราก้ไปกินข้าวกัน ทั้งห้องที่โรงอาหาร ฉันก็ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องไปทั้งห้อง ทั้งๆที่กัดกันออกจะบ่อย ชั่งเถอะกินข้าวดีกว่าหิวละ 5555