the past tomorrow

หลังจากที่เราทั้งห้องกินข้าวด้วยกันเสร็จแล้ว พวกเราก็แยกย้ายกันไปเป็นกลุ่มๆ แต่ละกลุ่มของตัวเอง และนั่นก็ทำให้ฉันรู้จักตัวตนของพวกนั้นจริงๆ 555 โอ๊ะ !! จู่ๆก็รู้สึกปวดท้องขึ้นมาเฉยเลย เป็นอะไรอีกเนี่ยยยยย หรือว่าจะเป็น ...

     "เดี๋ยวฉันมานะ" ฉันบอกทุกคนแล้วก็ลุกออกจากที่นั่งแต่บัทก็เรียกฉันไว้ก่อน แล้วก็เดินตามมา แต่ตอนนี้ฉันไม่ไวละ ขอจั่มไปก่อนละกัน

     "เป็นไรป่าวแก ?" บัทถามฉันด้วยสีหน้าที่ดูแล้วจะเป็นดูจะเป็นห่วง

     "เหมือนจะเป็น ปจด นะ ขอดูก่อนละกัน" ฉันบอกบัทและเดินเข้าห้องน้ำและปรากฏว่าฉันเป็นจริงๆด้วย ฉันไม่ได้เอาผ้ามาด้วยสิ

     "บัทๆๆๆ พี่ผ้าป่ะ" ฉันตะโกนออกไป และซักพักบัทก็ตะโกนกลับมา

     "มีๆ เดี๋ยวฉันไปเอาให้นะ" บัทตอบมาซักพักและฉันก็ได้ยินเสียงวิ่งของเธอ ซักพักเสียงวิ่งก็ดังขึ้นใกล้ๆที่หน้าห้องน้ำ

     ก๊อกๆ !

"เลจัง" บัทจังเคาะประตูห้องฉันและก็ยื่นผ้าเข้ามาให้ตอนฉันเปิดประตูออกไป 

"ขอบใจมากนะบัท" ฉันขอบคุณบัทและเดินไปพร้อมกับเธอ 

"ไม่เป็นไรหรอกสำหรับเธอเราเต็มใจทำให้" บัทพูดและยิ้มให้ฉัน ยิ้มของเธอดูจริงใจและน่ารัก 

หลังจากนั้นฉันก็นั่งเรียนและเหมือนว่าบัทจังจะมองมาทางฉันตั้งหลายครั้งด้วยแหละ ฉันไม่ได้คิดไปเองด้วยนะ เธอมองมาจริงๆ 

     กริ๊งงงงงงงงง 

เป็นกริ่งที่เตือนให้เรารู้ว่านี่คือเวลาเลิกเรียนและเราก้ต้องกลับบ้านและนั่นเป็นสิ่งที่ทำให้ฉันดีใจที่สุดเพราะว่าฉันจะได้กลับไปนอนที่บ้านเพราะฉันรู้สึกไม่โอเคเลย ณ ตอนนี้

     "เลจัง" จู่ๆบัทจังก็เรียกฉัน

     "ว่าไง บัท มีอะไรรึป่าว ?" ฉันหยุดเดินและหันไปถามบัท 

     "วันนี้ฉันขอไปนอนด้วยได้มั้ยอ่ะ พอดีแม่ฉันไปสัมมนาที่ต่างจังหวัดน่ะ" เอ่อ... แต่ก็ดีนะ เพราะแม่ฉันก็ไปต่างจังหวัดเหมือนกัน จะได้มีคนเฝ้าด้วย

     "อืม มาดิ เพราะแม่เราก็ไปต่างจังหวัดเหมือนกัน เราไม่อยากอยู่คนเดียวด้วยตอนนี้น่ะ" ฉันตอบและเดินต่อไปเรื่อยๆ จนถึงหน้าบ้านพอดีว่าบ้านฉันอยู่ใกล้กับโรงเรียนน่ะ เดินไม่เท่าไรก็ถึง

     "โอเค รบกวนด้วยน้าา" และเธอก็ยิ้มให้ฉันอย่างเดิม รอยยิ้มของเธอมันดูจริงใจเกินไปแล้วนะ มันจะทำให้ฉันหวั่นไหวเอาได้ง่ายๆเลยนะเนี่ยย

     แกร๊กกกก !! 

ฉันเปิดประตูเข้าบ้านและไม่ลืมที่จะอนุญาติให้คนที่เป็นแขกเข้ามา และผู้เป็นแขกก็เดินเข้ามาและตรงไปที่โซฟาเสมือนกับเป็นบ้านของตัวเอง

     "เธอไปอาบน้ำก่อนได้เลยนะห้องน้ำอยู่ขวามือถัดจากห้องครัว" และเธอก็ยิ้มให้ฉันอย่างเดิม และยิ้มนั่นมันจะละลายใจฉันอยู่แล้ว ฉันนั่งและเปิดทีวีแต่จู่ๆก็มีมือของบัทเอื่อมมาจับมือของฉันและ ค่อยๆขยับมาใกล้ๆกับฉัน 

     "ธะ..เธอ จะทำอะไรน่ะ ><" ฉันตอบไปเพราะว่าตอนนี้เธอกำลังจะเอาหน้าซุกไปที่ซอกคอของฉันและมือของเธอก็กำลังจะล้วงเข้าไปใต้เสื้อของฉัน 

     "ฉันชอบเธอนะ เลจัง" และเธอก็ย้ายตำแหน่งปากของเธอมาไว้ตรงหน้าปากของฉันและก็ประกบเข้าไปอย่างแนบแน่น และลิ้นร้อนๆของเธอก็แทรกแซงเข้ามาในปากของฉัน

     "อืมมมม...ยะ อย่านะ" และจากนั้นเธอก็ซุกไซ้ที่ซอกคอของฉันอย่างเดิมและค่อยๆเลื่อนปากของเธอต่ำลงเรื่อยๆและเธอก็หยุด แต่มือของเธอก็ไม่หยุดและยังเริ่มรุกหนักขึ้นเรื่อยๆ  

     "ฉันขอไปอาบน้ำก่อนได้มั้ย ?" อะไรของบัทจังเนี่ยวันนี้ฉันไม่โอเคเลย 

บัทจังไม่ตอบและเธอก็เริ่มเอาหน้ามาซุกไซร้อีกเรื่อยๆจนตอนนี้เสื้อของฉันหายไปไหนและหายไปตอนไหนก็ไม่รู้ เหลื่อแต่...เสื้อซับในและตอนนี้เหมือนบัทจังจะรำคาญมันก็เลยทำท่าจะถอดมันออก และฉันเพิ่งสังเกตที่ตัวเธอว่าตอนนี้เหลือแค่กางเกงขาสั้นตัวจิ๊ดริดและเอ่อ...ที่รัดหน้าอกสีดำ เธอเป็นเลสหรือทอมกันแน่เนี่ย และตอนนี้อารมณ์ของฉันกำลังจะระเจิงเพราะอยู่ๆฉันก็จับเธอกดลงกับโซฟาและก็

     "ฉันขอโทษนะ แต่เธอเป็นฝ่ายเริ่มเอง วันนี้ฉันจะยังไม่เอาจริงเพราะฉันเป็น...อยู่" ฉันเริ่มซุกไซร้ซอกคอของบัทจังและมือที่ไม่ได้มีหน้าที่อะไรเลยในตอนแรกฉันก็ได้มอบหน้าที่ให้มันจัดการถอดที่รัดหน้าอกนั่นออกแล้วก็ซุกหน้าลงไปที่ยอดอกของเธอและเริ่มซุกไซร้ไปเรื่อยๆจนถึงยอดสีชมพูของเธอและหยุดเพียงแค่นั้นและเริ่มประทับเรียวปากของฉันลงไปที่เรียวปากคมของเธอและเธอก็เอาลิ้นร้อนๆของเธอสอดเข้ามาให้ปากฉันและฉันก็เลยสอนองให้จนทำให้ในตอนนี้เราเอ่อ..แลกลิ้นกันอยู่และจู่ๆบัทจังก็ครางออกมาตอนที่ฉันกำลังจะกดริมฝีปากลงไปที่ซอกคอขาวของเธอ

     "อ๊า...ละ..เลจัง ฉะ..ฉันชอบเธอ จ..จริงๆ นะ เธอล่ะ..ชะ..ชอบ..อ๊าา..ฉันรึป่าวว..อ๊าๆ"  แลเธอก็จับหน้าฉันขึ้นไปมองหน้าเธอตอนนี้สายตาของฉันอยู่ระดับเดียวกับสายตาของบัทจังเรียบร้อยแล้ว ฉันเห็นความจริงใจที่ผ่านออกมาจากสายตาของเธอและนั่นจึงทำให้ฉันพูดอะไรออกไปโดยไม่รู้ตัว

     "ฉัน..ก็ชอบเธอนะ" และหลังจากนั้นเราสองคนก็มอบจูบที่แสนหวานให้แก่กันและแยกย้ายกันไปอาบน้ำและหลังจากที่อาบน้ำเสร็จแล้วฉันก็มานอนรอบัทจังที่เตียงและพอบัทจังอาบน้ำเสร็จแล้วก็ออกมาแต่งตัวแต่ใส่ชุดนอนของฉันเพราะว่าเธอไม่ได้เอามาจากบ้าน

     "ฝันดีนะ มายเลิฟ" และเธอก็ก้มลงมาจูบฉันอีกครั้งและเธอก็ลับไปนอนที่เดิมของเธอด้วยเหตุผลที่ว่า 'วันนี้เราเหนื่อยกันมากแล้ว เผื่อไว้วันอื่นบ้าง' ฉันนี่อึ้งกับเธอจริงๆ