อุบัติเหตุรัก

 

 

 

 

     ภายในห้องทำงานของโทโมะ

 

 

 

     "คุณโทโมะ กลับมาแล้วหรอคะ"  พิมดีใจหน้าระรื่นวิ่งเข้าไปหาโทโมะ

 

 

 

     "อืม นี่ของฝากของคุณ"   โทโมะยื่นถุงเล็กๆใบหนึ่งให้กับพิม ทำเอาพิมเขินไม่น้อยเลย

 

 

 

     "โอ้โห สวยจังเลยค่ะ ขอบคุณโทโมะมากๆนะค่ะ"   พิมเมื่อเปิดถุงดูก็ดีใจกับสร้อยคอที่โทโมะซื้อมาฝาก แต่ก็ต้องหน้าเสียเมื่อเห็นการ์ด  'แด่เลขาพิมพ์ จาก แก้วใจ'

 

 

 

     "คุณขอบคุณแก้วจะดีกว่านะ"   โทโมะพูดจบแล้วเดินออกไปยังห้องประชุม

 

 

 

     "แล้วทำไมคุณไม่มีของฝากให้พิมบ้างล้ะคะ"   พิมพูดด้วยน้ำเสียงอ่อน จริงๆเธอไม่ได้ต้องการของฝากเลยเพียงแค่เธออยากให้เค้านึกถึงเธอ เท่านั้นเอง...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

    บ้านแก้ว

 

 

 

 

     กับสิ่งที่เธอถามฉันจะถามใคร มันเจ็บที่ถูกทิ้งต้องนานเท่าไหร่...

 

 

 

       เสียงมือถือของแก้วดังขึ้นเข้าของเห็นชื่อโชว์ก็อมยิ้มแล้วรีบกดรับทันที 

 

        

         Tomo <3

 

 

 

     "ว่าไงคะ"  แก้วพูดกับปลายสายด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

 

 

 

    "คิดถึงคุณจังเลยที่รัก คุณรู้ไหมผมไม่อยากกลับจากเมาดีฟเลย อยากใช้เวลาทั้งชีวิตอยู่กับคุณที่นั่น"   โทโมะหยอดแก้วแต่เช้าทำเอาเจ้าตัวเขินไม่น้อย

 

 

 

     "แหมคุณคะ เดี๋ยวแก้วก็ไม่ต้องทานข้าวกัพอดีหรอกคะ  คิดถึงเหมือนกันนะคะที่รัก"   แก้วหยอดคืน

 

 

 

     "ครับ เย็นนี้เดี๋ยวไปรับนะ ทานข้าวกันนะครับ"

 

 

 

     "โอเคคค่ะ แก้วจะรอนะคะ"

 

 

 

     "แก้ว ผมประชุมก่อนนะกรรมการมากันแล้ว ไว้เจอกันนะครับ"   

 

 

 

     "ค่ะ"  แก้วพูดจบก็อดอมยิ้มไม่ได้ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

     บริษัทโทโมะ

 

 

 

 

     หลังจากเสร็จสิ้นการประชุม

 

 

 

     "เอ่อคุณโทโมะคะ นี่ก็เที่ยงพอดีเลยไปทานข้าวกันนะคะ"  พิมชวนโทโมะด้วยเสียงใสพร้อมกับความหวังจากคำตอบ

 

 

 

     "อืม ก็ได้ครับ ไปกันเลยไหม"  โทโมะพูดแล้วทำท่าเชิงให้เธอเดินนำหน้า

 

 

 

     "ไปค่ะ^_^"  พิมเดินไปแล้วยิ้มด้วยความดีใจ

 

 

 

     

 

 

 

 

 

 

 

 

 

      ร้านอาหาร

 

 

 

     "เออพิมพ์คุณสั่งทานไปก่อนนะเดี๋ยวผมไปโทรหาแก้วสักหน่อย"  โทโมะพูดแล้วลุกออกไปโดยไม่รอฟังคำตอบจากพิมเลย ทำเอาพิมจุกไม่น้อย

 

 

 

     "ขนาดมากับพิมคุณยังแคร์คุณแก้วทุกนาทีเลยนะคะ ทำไมผู้หญิงคนที่คุณรักไม่ใช่พิมคะ แต่ถึงยังไงพิมก็ทำหน้าที่แทนคุณแก้วตอนอยู่กับคุณ"  พิมพูดด้วยความรัก เธอไม่ได้ต้องการแย่งแค่ทำเพื่อคนที่เธอรักแค่นั้นเอง

 

 

 

 

 

 

   

 

 

     "ทานข้าวยังครับที่รัก"  โทโมะพูดกับคนในสาย

 

 

 

     "ทานแล้วคะ คุณละคะ"

 

 

 

     "กำลังออกมาทานครับ"  

 

 

 

    "ค่ะ ไปทานข้าวเถอะนะคะไว้ตอนเย็นเจอกันนะคะ จุ้บบ"  

 

 

 

     "ครับผม"

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

    ทันทีที่โทโมะเดินมายังโต๊ะอาหารก็ต้องอึ้งที่เห็นแต่ของโปรดของเค้าถูกนำมาวางเรียงรายเต็มไปหมด

 

 

 

 

     "นี่คุณสั่งมันหรอ"  โทโมะถามเพราะเค้าไม่คิดว่าเธอจะรู้

 

 

 

     "ใช่คะ พิมทราบมาว่าคุณโทโมะชอบ"   พิมพูดแล้วทำท่าเขินอาย

 

 

 

     "รู้เยอะจังเลยนะครับเนี่ย55"  โทโมะพูดแล้วหัวเราะเบาๆ

 

 

    "ลองทานอันนี้นะคะ"   พิมตักสลัดกุ้งทอดให้โทโมะ โทโมะสบตาพิมเพราะงงกับสิ่งที่เธอทำเล็กน้อย

 

 

     "ขอบบคุณครับ"  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

      บริษัทโทโมะ 

 

 

 

     "เอ่อคุณพิม"  โทโมะเรียกพิมให้หยุดเดิน

 

 

 

     "คะ คุณโทโมะ"  พิมยิ้มร่าดีใจ

 

 

 

     "ขอบคุณสำหรับอาหารวันนี้ ผมชอบทั้งหมดเลยที่คุณสั่งมา :)"  โทโมะพูดแล้วส่งยิ้มหวานให้พิม

 

 

 

     "ค่ะ ><"  พิมเขินจนตัวบิด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

     ตอนเย็น

 

 

 

     พิมด้วยความที่วันนี้โทโมะดีกับเธอเป็นพิเศษทำให้เธอเหลิงคิดว่าโทโมะเริ่มมีใจให้เลยคิดแผนการบาอย่าง

 

 

 

     "โอ๊ยยย"  พิมแกล้งทำเป็นสะดุดให้โทโมะเห็น

 

 

 

     "คุณพิมเป็นอะไรไหม"  ตามคาดโทโมะรีบวิ่งเข้ามาพยุงเธอ

 

 

 

     "เท้าพิมต้องแพลงแน่ๆเลยคะ แย่จริง"   พิมบ่นแกล้งบ่นตัวเอง

 

 

 

    "งั้นเดี๋ยวเย็นนี้ผมไปส่งละกันนะ"  โทโมะพูดพลางพยุงพิมออกไป

 

 

 

     "ขอบคุณค่ะ คุณเลยต้องผิดนัดกับคุณแก้วเลยพิมนี่แย่จังเลยนะคะ"  พิมยังคงทำตัวใสใสต่อไปป

 

 

 

     "ไม่เป็นไรคุณเองก้ไม่อยากเจ็บนักหรอก"   โทโมะพูดอย่างใจเย็น

 

 

 

     "ฮัลโหลที่รัก เย็นนี้ผมคงไปรับคุณไม่ได้แล้วนะพอดีพิมเท้าแพลงผมต้องไปส่งพิมนะครับคนดี"   โทโมะพูดอ้อนแก้วทำให้พิมไม่ค่อยพอใจสักเท่าไหร่

 

 

 

     "ไม่เป็นไรคะคุณไปส่งพิมเถอะค่ะ"  แก้วพูดด้วยความเข้าใจแต่เธอก็แอบนอยด์ไม่น้อยเลย

 

 

 

     "ขอบคุณนะครับที่รัก ผมรักคุณนะแก้ว"  โทโะพูดก่อนจะวางหูลง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

   บ้านแก้ว

 

 

 

 

     "เอาหน่าแก้วไม่มีอะไรหรอกเค้าแค่ไปส่งเลขาอีกอย่างพิมกับเราก็สนิทกัน ไว้พรุ่งนี้ไปเซอร์ไพรส์โทโมะที่บริษัทดีกว่า"  แก้วพูดปลอบใจตัวเองทั้งๆที่ในใจเธอกลับเสียดายเพราะเดทนี้เป็นเดทแรกที่เธอยอมใส่กระโปรงเพื่อเค้า แต่สุดท้ายเธอก็ต้องรอเก้อ......

 

 

 

 

 

 

 

 

 

      มาแล้วจัดให้สงสารแก้วซัง อ้อเค้าอยากถามรีดทุกคนว่าอยากให้เรื่องนี้มี NC ไหม เค้าก้อยากแต่งนะแต่อยากถามรีดทุกคนก่อนยังไงช่วยบอกด้วยน้า ส่วนตอนหน้าหยวนไปให้ป็อปโฟร์ ฟาง เขื่อนเฟย์ละกานนน อิ้อิ้     ถ้าชอบอย่าลืมโหวตน้าา