อุบัติเหตุรัก
เขียนโดย 
Linin
วันที่ 20 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558 เวลา 14.17 น.
แก้ไขเมื่อ 20 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558 15.27 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
7) การกลับมา
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
บริษัทภาณุ
ภายในห้องประชุม
"ไตรมาสที่ผ่านม่ถือว่าดีครับ ขอบคุณทุกคนที่ให้ความร่วมมือเสมอมาครับ" ภาณุพูดในขณะที่กำลังประชุม
"ไม่ได้นะคะคุณ คุณภาณุกำลังประชุมอยู่" เสียงของพนักงานหน้าห้องห้ามผู้หญิงคนนึงไว้
"หลีกไป แกไม่รู้หรอว่าฉันเป็นใคร หะ!!" หญิงสาวคนนั้นตะหวาดใส่พนักงาน
"เสียงอะไร เอะอะข้างนอก" ภาณุบ่นพึมพำ
"ยังไงก็ไม่ได้ค่ะคุณ" พนักงานยังห้ามต่อ
"โอ๊ย! กรี๊ดดดดดด ฉันบอกให้หลบไปไง!!" หญิงสาวคนนั้นรวบรวมแรงสุดท้ายผลักพนักงานคนนั้นออกไปแล้วเปิดประตูเข้าไปทันที
"ป็อปคะ *0*" เมื่อเธอเปิดประตูเข้ามาก็ต้องอึ้งในหน้าตาที่หล่อเหล่ากว่าเดิมถึง 100 เท่าทำเอาหญิงสาวต้องการเขามากขึ้น
"โฟร์" ภาณุพูดแบบอึ้งๆเพราะไม่คิดว่าชีวิตนี้จะเจอเธออีก
"ค่ะ โฟร์คิดถึงคุณจัง" โฟร์พูดจบก็เดินเข้าไปกอดเอวภาณุ ทำเอาคณะกรรมการมองกันด้วยความหน่าย
"นี่คุณทำอะไร ปล่อย!" ภาณุผลักเธอออก
"เพราะพวกแแก มองกันทำไมห๊ะ!!" โฟร์หันมาตะหวาดคณะกรรมการที่นั่งประชุมอยู่่
"คุณไม่มีสิทธิ์มาว่าคณะกรรมการที่นี่! เอาละทุกคนผมขอโทษนปิดประชุมแค่นี้ก่อน ส่วนคุณมานี่!!" พูดจบภาณุก็ลากโฟร์ออกมาที่ห้องทำงานของตน
"ปล่อยโฟร์นะ! คุณลากโฟร์ออกมาทำไมคะโฟร์จะจัดการพวกมัน!" โฟร์พูดด้วยอารมณ์โมโห
"คุณไม่มีสิทธิ์อะไรทั้งนั้น! ละมาทำไม!" แต่คนที่โมโหกว่าคือภาณุ
"ก็แหม โฟร์คิดถึงคุณนิคะ" โฟร์เปลี่ยนเป็นเสียงหวาน
"ออกไป!" ภาณุพูดเน้นเสียง
"นี่คุณ ทำไมไล่โฟร์แบบนี้ล่ะ่่ะค่ะ" โฟร์พูด
"ผมไม่เคยไล่คุณเลยนะ มีแต่คุณที่เลือกเดินไปจากผมเอง" ภาณุลดเสียงลง
"เอ่อ คือ คือโฟร์" โฟร์อึกอักพูดไม่ออก
"ออกไป!! ผมบอกให้อออกไป! หรือจะให้ รปภ. มาลากคุณออกไป!!" ภาณุพูดด้วยความโมโหพร้อมน้ำตาที่เอ่อล้น
"...." โฟร์ได้แต่เงียบและเดินออกไปด้วยท่าทีไม่พอใจ
"คุณกลับมาทำไม กลับมาทำไม!!!!" ภาณุพูดด้วยความโมโห ความเจ็บปวดขณะที่เค้าพูดน้ำใสใสก็ค่อยๆไหลริน เค้ายังรักเธออยู่แต่เค้าก็ไม่อาจจะกลับไปคบบเธอได้อีกแล้ว เมื่อเธอทำให้เค้า มีน้ำตาลูกผู้ชายไหลออกมา
โรงแรมแห่งหนึ่ง
เฟย์มาหางานทำที่แห่งนี้เพื่อหวังว่าจะได้หาเงินไปรักษาแม่ แต่เธอเด็กจนไม่รู้เลยว่าสถาณที่แห่งนี้เป็นอันตรายต่อเธอมากแค่ไหน
"แม่คะ เฟย์มาสมัครงานแล้วนะคะแม่ เฟย์จะนำเงินที่ได้ไปรักษาแม่นะคะ" เฟย์พร้อมกอดเอกสารในมือ
"ยินดีที่ได้ร่วมงานนะครับ" เขื่อนยเองก้บังเอิญไปนัดคุยงานกัลลูกค้าที่นั่น แล้วก็บังเอิญหันไปเห็นเฟย์ที่กำลังเดินไป
"ขอตัวก่อนนะครับ" เขื่อนแอบตามเธอไป
ในห้องสัมภาษณ์
"อะไรกัน การศึกษาก็ไม่มี นี่เธอมาสัมครงานแต่ไม่มีการศึกษาเนี่ยนะ!" เสียงของเจ้าหน้าที่รับสมัครงานต่อว่าเธอ ประตูเป็นกระจกใสทำให้เขื่อนสามารถมองเห็นเหตการณ์ข้างในได้รวมถึงได้ยินทั้งหมดที่คุยกัน
"คือฐานะทางบ้านฉันไม่มั่งมี เลยไม่สามารถไปเรียนหนังสือได้ พี่สาวฉันจบแค่ ม.3 เองค่ะส่วนรฉัน" เฟย์พูดด้วยความเศร้า เขื่อนที่แอบฟังอยู่ก็เห็นใจเธอสงสารเธอจับใจ
"ชีวิตเธอทำไมน่าสงสารขนาดนี้ละเฟย์" เขื่อนพูดเสียงอ่อนด้วยความสงสาร
"พอๆ! ฉันไม่อยากฟังละครน้ำเน่า! อ้อแต่ถ้าอยากทำงานจริงๆละก็มีอยู่งานนึง" เจ้าหน้าที่ยิ้มเจ้าเล่ห์
"งานอะไรคะ เฟย์ทำได้ทุกอย่าง" เฟย์ตอบด้วยความหวัง
"มาเป็นเมียฉันสิ ฮ่าฮ่า" เจ้าหน้าที่บอกแลวดึงเธอเข้ามาพยายามจะซุกไซร้เธอ
"ไม่นะปล่อย ปล่อย! ฮือๆ" เฟย์พยายามดิ้นร้องไห่้สะอื้น เขื่อนที่เห็นเหตการณ์ก็ตกใจแต่ก็รีบพังประตูเข้าไปช่วยเธอ
ปึง!!
"หยุดนะเว้ยย!!"
ผัวะ!!
"คุณเขื่อนช่วยเฟย์ด้วยคะฮือๆ" เฟย์พูดทั้งน้ำตา
"คุณออกไปรอข้างนอก" เขื่อนสั่งอย่างใจเย็นแล้วจัดการกับไอชั่วนั้นต่อ
"ไอเลว!!"
ผัวะ!!
" จำไว้อย่ายุงกับคนของฉัน!" เขื่อนพูดเบาๆแล้วเดินออกไปหาเฟย์ที่ยังร้องไห้ด้วยความกลัว
"คุณเป็นยังไงบ้าง" เขื่อนถามเฟย์ด้วยน้ำเสียงที่เป็นห่วง ห่วงเธอเหลือเกิน
"ฮืออคุณเขื่อน เฟย์กลัว ฮือๆ" เฟย์โผกอดเขื่อน เขื่อนกอดตอบด้วยความเห็นใจ
"โอ๋ ไม่เป็นไรแล้วนะ ปะไปกันเถอะ" เขื่อนพูดแล้วพาเฟย์ไปยังโรงแรมของตัวเอง
"คุณสนใจมาทำงานกับผมไหมเฟย์" เขื่อนถามเพราะเหตุการณ์วันนี้ทำให้เค้ารู้ว่าจะไม่ปล่อยเธอไปไหนอีก
"งานอะไรหรอคะ คนไม่มีการศึกษาอย่างฉันทำอะไรไม่เป็นหรอก" เฟย์ตอบอย่างเจียมตัว
"เป็นผู้ช่วยฉัน ไม่จำเป็นต้องใช้การศึกษา แค่เธอคอยดูแลความเรียบร้อยทุกอย่างของฉัน ทำได้ไหม ?" เขื่อนถาม
"ได้คะ งานแค่นี้สบายมาก เอ่อแต่เฟยือยากรบกวนคุณเขื่อนอีกอยางได้ไหมคะ" เฟย์ตอบอย่างดีใจที่เธอก็สามารถมีงานทำได้แล้ว
"ว่าไง :)" เขื่อนย้มอ่อนโยน
"คุณช่วยหางานให้พี่ฟางด้วยได้ไหมคะ ให้พี่ฟางร้องเพลงในคลับคุรก็ได้ค่ะ" เฟย์พูด
"อืม ก็ได้นะ อีกย่างผมอยากให้คุณและพี่สาวคุรมาอยู่ที่โรงแรมของผม ไม่ต้องห่วงเรื่องค่าใช้จ่ายผมจัดการเอง" เขื่อนบอกเฟย์
"จะดีหรอคะ คือฉันเกรง"
"ไม่ต้องเกรงใจย้ายเข้ามาวันนี้เลยยิ่งดี" เขื่อนยิ้มหวานให้เฟย์ด้วยความดีใจ
โรงพยาบาล
"แม่คะ ฟางและน้องได้งานทำแล้วนะคะ อีกไม่นานแม่ต้องหายนะคะ" ฟางกุมมือแม่ของตนแล้วพูด
"ใช่คะอแม่ แม่อทนอีกนิดนะคะ" เฟยืพูด
"ฟางกับน้องไปก่อนนะคะแม่ ไว้จะมาเยี่ยมใหม่นะคะ"
โรงแรมเขื่อน
"ไอเขื่อน วันนี้โฟร์มาอาลวาดทีบริษัทฉันวะ" ป็อปปี้พูดอย่างอารมเสีย
"แล้วแกทำไงวะ" เขื่อนถามอย่างสงสัย
"ไล่กลับไปดิวะ"
"โหไอนี่" เขื่อนอึ้ง
"สวัสดีคะ คุยอะไรกันอยู่หรอคะ" ฟางที่เดินเข้ามาพร้อมเฟย์พูดขึ้นอย่างร่าเริง
"เธอ! มาทำไม!" ป็อปเมื้อเห็นฟางก็อารมเสีย
"ฉันว่าคุณถามเพื่อนคุณดีกว่านะคะ ;)" ฟางยิ้มยั่วโมโห ทำเอาป็อปปี้หันขวับตจาขวางไปทางเขื่อน
"จ้ะอุ้ยยย เอ่อคืองี้ฉันให้คุณเฟย์และคุณฟางมาทำงานที่บริษัทฉันเว้ยเพื่อน" เขื่อนอธิบายหน้าเจื่อน
"หึ ให้คุณเฟย์มาทำฉันไม่อะไร แต่ทำไมต้องเป็นยัยนี่!!" ป็อปพูดแล้วชี้หน้า เฟย์แอบเขินในสิ่งที่ป็อปพูด
"แล้วนายจะทำไมหรออออออออ" ฟางลากเสียงยาวยั่วโมโหป้อป
"อย่างเธอจะทำงานอะไรได้" ป็อปถามอย่างดูถูก
"เห้ยๆคุณฟางนี่จะมาร้องเพลงที่คลับฉันเว้ยยย" เขื่อนอธิบาย
"หึ ขายแต่เสียงละกันอย่าเผลอไปขายอย่างอื่น" ป็อปพูดแล้วไล่สายตามองเรือนร่างของฟาง
เพี๊ยะ!!
ฟางฟาดมือหนักๆลงไปที่ใบหน้าของภาณุทำเอาเค้าโกรธไม่น้อย และกระชากมือฟาง
"ปล่อยนะฉันเจ็บ!" ฟางพูดแล้วผลักป็ฮปออก
"ขอตัวก่อนนะคะ" ฟางพูดแล้วมองขวางไปทางเขื่อนแล้วเดินไปทันที
"หึ ผู้หญิงอะไ!" ป็อปพูดเบาๆแล้วมองฟางด้วยความโกรธ
มาแล้ว ยาวไปหน่อยนะ พอดีเดี๋ยวไรท์ต้องสอบ เลยจัดให้ยาวๆใครรอ NC อดใจอีกนิดน้าาาา พระนางเกลียดกันขนาดนี้แถมยังมีมารเพิ่มมาอีก เค้าทั้งสองจะลงเอยกันอย่างไร
ชอบก้โหวตเม้น ให้กำลังใจไรท์ด้วยนะอิ้อิ้
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
