อุบัติเหตุรัก

 
 
 
 
     "นายเรียกใครมิจฉาชีพ!"  ฟางตอกกลับเสียงแข็ง
 
 
     "เธอนั่นแหละ คิดว่าฉันไม่รู้หรอว่าเมื่อคืนเธอมีแผนอะไร!!"  ภาณุเริ่มตะคอกทำให้ฟางอึ้งจนพูดไม่ออกที่เค้ารู้แผนการของเธอ
 
 
 
      "เสียงอะไรน่ะค่ะพี่ฟาง อืม"  เฟย์ที่พึ่งรู้สึกตัวถามขณะหลับตา แต่ก็ต้องเบิกตาโพลง
 
 
 
      "เธอแย่มากเลยนะที่คอยบงการน้องสาว!"  ภาณุยังคงต่อว่าฟาง ฟางเองก็ได้แต่เงียบ
 
 
 
      "ส่วนเธอฉันรู้ว่าเธอโดนบังคับ ออกไปรอข้างนอก เขื่อนพาเธออกไป"  ภาณุสั่ง
 
 
 
     "แต่พี่ฟาง เอ่อคือ"   เฟย์พูดขัดๆ
 
 
 
     "ไปเถอะครับ พี่คุณไม่เป็นไรหรอก"  เขื่อนพูดแล้วพาเฟย์ออกไป
 
 
 
     "นี่นาย มีสิทธิ์อะไรมาสั่งนู้นนั่นนี่!"  ฟางพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ
 
 
 
     "ฉันต้องถามเธอมากกว่าเธอไปบงการให้น้องเธอทำเรื่องต่ำๆเหมือนเธอได้ยังไง!"  ภาณุยังตะคอกใส่ฟาง
 
 
 
     "นายไม่รู้อะไรก็อย่ามาพูด หลีกไป!"  ฟางพยายามจะเบียดออกแต่ก็ถูกดักหน้าไว้
 
 
 
     "คิดว่าหนีไปได้ง่ายๆอย่างนั้นหรอ ยัยขี้ขโมย ทำไมบ้านมีปัญหาหรอถึงได้ทำแบบนี้ พ่อติดพนันหรือแม่ป่วยใกล้สิ้นใจ"  ภาณุพูดยียวนแต่เค้าไม่รู้เลยว่ากำลังจี้ปมของเธออยู่ทำเอาฟางโกรธจัด
 
 
 
      เพี๊ยะ!
 
 
 
     "อย่ามายุ่ง!! "  ฟางที่กำลังจะเดินออกไปแต่ถุกเค้าดึงไว้ให้หันมา แล้วบดจูเธอด้วยความแค้น ความโกรธรวมถึงต้องการระบายทุกสิ่งทุกอย่างกับเธอ  ฟางดิ้นแต่เธอไม่อาจต้านมานแรงของเค้าได้เลย สุดท้ายเธอก็รวบรวมพลังทั้งหมดแล้วผละเค้า
 
 
 
     เพี๊ยะ!
 
 
 
    "เลว ชาตินี้อย่าได้เจอะเจอกันอีกเลย!!"  ฟางพูดทั้งน้ำตาแล้วเดินออไปทันที
 
 
 
      "โธ่เว้ย!!! บ้าจริง!!"  ภาณุโมโหที่เค้าดันไปจูบกับผู้หญิงที่เค้าพูดเอาไว้เองว่าน่ารังเกียจ
 
 
 
    "พี่ฟางเป็นอะไรคะ"   เฟน์ที่เห็นพี่สาวเดินออกมาทั้งน้ำตาถาม
 
 
 
     "กลับเฟย์"  ฟางพูดแล้วดึงเฟย์ไป เขื่อนที่มองตามเฟย์ด้วยความเสียดาย
 
 
 
     "ทำไมเธอจะต้องร่วมมือทำเรื่องแบบนั้นกับพี่สาวเธอด้วย...เฟย์"   เขื่อนพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าสร้อย
 
 
 
     "เขื่อน กลับก่อนนะเว้ย"  ภาณุเดินออกมาด้วยสีหน้าและคำพูดที่ยังคงโมโหเธออยู่
 
 
 
     "เดี๋ยว เกิดอะไรขึ้นว้ะ"  เขื่อนถามด้วยความสงสัยจากอาการของทั้งสอง
 
 
 
     "เออไว้เล่าให้ฟังไปนะ "  พูดจบภาณุเดินไปทันที
 
 
 
     "เออๆ อะไรของมันวะ"  เขื่อนสงสัยยต่อไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
     ประเทศฮอนแลนด์
 
 
 
     โฟร์ที่ตั้งแต่ได้อ่านข่าววันนั้นก็นั่งคิดหาแผนการที่จะไปประเทศไทยเพื่อทวงป็อปปี้กลับมา
 
 
 
     "นั่งคิดอะไรอยู่ครับที่รัก"   ธามไทเดินมากอดโฟร์จากข้างหลัง
 
 
 
     "เอ่อ ปะเปล่าคะ ก็คิดไปเรื่อยเปื่อย"   โฟร์ตอบอึกๆอักๆ
 
 
 
     "หรอครับ"  ธามไทถามต่อด้วยความสงสัย
 
 
 
     "ธามคะ เมื่อไหร่เราจะไปเที่ยวเมืองไทยบ้างล่ะคะ"  โฟร์ถามด้วยน้ำเสียงออดอ้อน
 
 
 
     "ทำไมละ หรือคุณอยากกลับไปหาไอป็อป"  ธามไทพูดแล้วหันหลังหนี
 
 
 
     "เปล่านะคะ โฟร์แค่อยากไปเยี่ยมพี่กวินบ้าง"  โฟร์พูดแล้วลุกขึ้นไปกอดเอวธาม
 
 
 
     "จริงหรอ"  ธามไทถามทั้งี่ยังหันหลังง
 
 
 
     "จริงสิคะ โฟร์มีธามทั้งคน"   โฟร์พูดอย่างสตอ
 
 
 
     "งั้นขอผมเคลียร์งานก่อนนะที่รัก แต่ถ้าคุณรีบคุณไปก่อนก็ได้นะแล้วอีกสองอาทิตย์ผมจะบินตามไป"   ธามไทพูดแล้วหันหน้ามาหาโฟร์
 
 
 
    "จริงหรอคะ โฟร์รักธามที่สุดในโลกเลย"  โฟร์พูดแล้วโผกอดธาม
 
 
 
     "ผมทำเพื่อคุณได้ทุกอย่างนะที่รัก"  ธามไทกอดตอบด้วยความรัก แต่หารู้ไม่ว่าเค้ากำลังถูกเธํอหลอก
 
 
 
     (สำเร็จ อีกไม่นานฉันจะกลับไปทวงคุณคืน ภาณุ!)  โฟร์พูดในใจแล้วแสยะยิ้มออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
         มาแว้วตามคำเรียกร้อง ตอนนี้อีกตอนเน้อใครรอโทโมะแก้วพิม ตอนหน้าจัดให้เต็มๆเลย อยากอ่านเม้นเยย จู้บบบ