เหมือนจะรัก

ผ่านไปสองสัปดาห์แล้วที่ผมหนีมาอยูู่บ้านป้าหวาน  เพื่อรอดูสถานการณ์ของไอ้วาทิตย์และพบว่าไอ้วาทิตย์มักจะเข้าออกซอยนี้เป็นประจำ...และทุกครั้งที่เข้ามาก็มักจะมีเด็กผู้หญิงที่ชื้อปลายตามมาด้วยเสมอ...ซึ่งเธอแก็คือคนที่พ่อผมอยากให้แต่งงานด้วย...ดูจากหน้าตาแล้วน่าจะอ่อนกว่าผมสัก สอง-สาม ปี ....ผมต้องสืบให้รู้ได้ว่าไอ้วาทิตย์พาน้องปลายมาทำอะไร...
"ป้าหวานเดี๋ยวผมจะออกไปทำงานก่อนนะครับ" ผมทำงานเป็นพนักงานเสริฟที่ร้าน              Book @ Coffe  ปากซอยบ้าน....เนื่องจากผมไม่อยากรบกวนป้าหวาน.....เพราะเงินในบัญชีผมป๊าอายัดไปหมดแล้ว...
" สวัสดีครับ...ร้าน Book @ Coffe ยินดีต้อนรับ ไม่ทราบว่าจะรับเมนูอะไรดีครับ"  ผมพูดพร้อมกับยื่นเมนูให้กับลูกค้า
" ขอกาแฟและเค้กชาเขียว สองที่ครับ" 
" รอสักครู่นะครับ"
ผมคงต้องทำอะไรสักอย่างกับผู้ชายคนนี้...เพราะเห็นเดินออกมาจากตรงที่นายวาทิตย์และน้องปลายเดินเข้าไปเมื่อกี้...
"น้องปลายพี่ไม่โอเคเลยนะที่พ่อน้องปลายจะเข้ามายุ่งกับธุรกิจของพี่...ไม่ใช่ว่าพี่ไม่ไว้ใจ...แต่น้องปลายก็น่าจะรู้ว่าพ่อน้องปลายเคยมีประวัติการโกงบริษัท...ซึ่งพี่ไม่อยากเสี่ยงทั้ง ๆ ที่รู้หรอกนะ...เราต้องออกมาคุยกันนะปลาย...พี่รักปลาย...และพร้อมจะอยู่ข้าง ๆ ปลายเสมอ นะ...สำหรับเรื่องพ่อของน้อง...ในเมื่อท่านทำผิด...คงต้องว่ากันไปตามกฎหมาย..."
ในเมื่อเรื่องทุกอย่างมันพร้อมที่จะเปิดเผยแล้ว  เพียงแต่เรายังขาดหลักฐานการโกงเงิน ซึ่งถ้าหากเราสามารถหาหลักฐานนั้นได้...ทุกอย่างก็จบ...พ่อผมเองก็จะได้ไม่โดยโกง...ผมคงต้องร่วมมือกับผู้ชายคนนี้...โดยใช้น้องปลายเป็นตัวช่วยแล้วล่ะ...ผมจึง
" อ่อ...สวัสดีครับผม..ณวัชร์  พุ่มโพธิงาม..."  ผมตัดสินใจเล่าเรื่องบริษัทพ่อผมให้ผุ้ชายตรงหน้าฟังพร้อมกับยื่นข้อเสนอเกี่ยวกับแผนการของผมให้...
"จากที่ผมฟังคุณเล่ามา...ผมเองก็อยากจะทำตามแผนของคุณนะแต่ถ้าจะให้ปลายเข้าไปเป็นตัวล่อแบบนั้นผมว่ามันอันตรายเกินไป"
"ถ้าคุณคิม....กังวลเรื่องนี้ผมว่าทางที่ดีคุณ....ก็เข้าร่วมในแผนการนี้ด้วยเลยดีไหมครับ...ไหน ๆ ไอ้วาทิตย์นั้น....มันก็จ้องจะจับคุณเป็นลูกเขยอยู่แล้ว..."
"ถ้าคุณมั่นใจว่าแผนการของคุณจะสำเร็จ...ผมตกลงให้ความร่วมมือ....เต็มที่...แต่คุณต้องสัญญานะว่าคุณจะไม่เอาเรื่องปลาย..."
"ผมไม่เอาเรื่องปลายหรอกครับ...ในเมื่อคนที่ทำผิดคือคุณพ่อเธอไม่ใช่เธอ"
"แล้วเราจะเริ่มแผนได้วันไหน...คือผมใจร้อน...กลัวปลายจะเป็นอันตราย...คุณก็น่าจะรู้ดีว่าไอ้วาทิตย์มันหน้าเงินขนาดไหน..."
" อีกสองวันผมจะติดต่อคุณกลับไปเอง...และอีกอย่างคุณอย่าเพิ่งบอกเรื่องนี้กับปลายนะครับ...เพื่อความปลอดภัยของคุณและผม..."
" ครับ...แล้วเจอกัน..."
ณ. คอนโดออกัส..
"ห๊ะ!!!...พี่ไวท์หนีออกจากบ้านเหรอพี่กัส...เกิดอะไรขึ้น...แล้วตอนนี้พี่ไวท์อยู่ที่ไหน...อยู่กับใคร...แล่้ว..."
"กัปใจเย็น ๆ ตอนนี้ยังไม่มีใครรู้ว่าพี่ไวท์อยู่ไหน...แต่ไม่ต้องห่วงนะ...พี่ไวท์หนีไปกับป้าหวาน ซึ่งเป็นแม่บ้านที่น้ั้น...อย่างน้อยคงไม่ปล่อยให้พี่ไวท์ต้องลำบากหรอก..แต่ที่น่าห่วงคือ...พี่ไวท์กำลังตกอยู่ในอันตรายรึเปล่า...."
"กูว่าเราแจ้งตำรวจดีไหมว่ะ..ให้เค้าช่วยตามหาอีกแรง..."
"กูว่าอย่าเลยไอ้เงิน...เกิดเรื่องมันบานปลาย...พี่ไวท์จะเดือดร้อนเปล่า ๆ ...ทางที่ดีกูว่าเราต้องช่วยตามหากันเองก่อน..."
"แล้วเราจะไปตามหาพี่ไวท์ได้ที่ไหนพี่กัส"
"บ้านป้าหวาน..."
"แล้วมึงรู้จักเหรอว่ะ..."
"รู้จักสิ...รู้จักดีชะด้วย" รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของกัส...แสดงให้เห็นว่ากัสคงรู้ว่าจะต้องทำอย่างไรต่อไป...
"อีกสองวันพวกเราจะไปบ้านป้าหวาน...แต่มีข้อแม้คือทุกคนต้องปลอมตัว..."
"ห๊ะ!!...ปลอมตัว"
....... ภาระกิจส่งท้ายตอนจบ.........จะเป็นอย่างไร มีใครต้องเสียเลือดหรือเสียใจไหม  รอติดตามกันด้วยนะค่ะ ใกล้จบแล้ววววว^^