เหมือนจะรัก

"พี่ไวท์..ผมเป็นห่วงแทบแย่...พี่ทำไมกลับดึกจัง.."
"พอดีรถมันติด...อ่อ..ขอโทษนะที่ไม่ได้โทรมาบอก...แล้วพรุ่งนี้ที่ร้านเค้าโทรมาสั่งเค้กเพิ่มใช่ป่ะ...กัสช่วยเอาไปส่งให้ด้วยนะ...พี่รู้สึกไม่ค่อยสบายนิดหน่อย...พรุ่งนี้ขอปิดร้านละกันนะ..."
" นั่นไงกัสบอกพี่แล้วว่าทำงานหนักแบบนี้มันจะทำให้ป่วย...แต่พี่ก็ไม่ฟัง..แล้วตอนนี้พี่กินข้าวกินยายัง"
"เรียบร้อยแล้วละ...ฝากดูฮั่งเปาด้วยนะ"
"อืม....พี่ไปพักผ่อนเถอะ"
....รุ่งเช้า.....
"สวัสดีครับ...เอาเค้กมาส่งครับ..."
"อ่อ...ค่ะวางไว้เลยค่ะ...แล้วพี่คนเมื่อวานเป็นไงบ้างค่ะ.."
"ดีขึ้นมาแล้วครับ...วันนี้ก็เลยปิดร้านให้พี่เค้าพักนะครับ..."
" ค่ะ...รบกวนขอเบอร์มือถือพี่เค้าไว้ได้ไหมค่ะ...พอดีที่ร้านจะจัดงานขอบคุณลูกค้าก็เลยอยากจะอุดหนุนเค้กจากร้านคุณ..."
"ได้ครับ...นี่ครับเบอร์มือถือ..."
"ขอบคุณมากนะค่ะ"
"เช่นกันครับ"
"มึงทำไมไปนานจังว่ะ... แค่เข้าไปส่งเค้ก...แม่งจะคุยไรกันนักหนา" เสียงไอ้เงินบ่นผมเป็นชุด...เพราะวันนี้มันว่างผมก็เลยให้มันมาเป็นเพื่อนส่งเค้ก...แล้วเราจะเวาะไปทำธุระด้วยกัน..
"หึ....หึ...หึงเหรอครับ" ถามคนตรงหน้าที่หน้าบึ้งอย่างกับตูด...พร้อมกับส่งรอยยิ้มกวน ๆ ไปให้
"เออ..หึง...และห็หวงมากด้วย.." ผมตอบกลับไปเพราะอารมณ์หึงที่ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกัน...ว่าทำไมต้องหึง..ทั้ง ๆ ที่ผมกับกัสเราก็คบกับมานานแล้ว...แต่เวลาที่เห็นกัสอยู่กับคนอื่นผมเป็นงี้ทุกที...ผมนิ่งไปสักพักจนกระทั่งนึกได้ว่า...
"ไอ้กัส...เมื่อวานกัปโทรมาหากูว่ะ..มันชวนไปงานเลี้ยง...มึงไปกับกูนะ"
"เหรอ...มึงไม่โกรธมันแล้ว...." ความจริงผมก็ไม่ได้โกรธแล้ว...แค่อยากแกล้งใครบางคนสักหน่อย ฐานที่มันเหวี่ยงใส่ผมเมื่อกี้...
"เอาน่า..ยังไงมันก็เพื่อนกู...อีกอย่างเรื่องมันก็จบไปนานแล้ว...จะเก็บมาคิดให้รกสมองทำไมว่ะ"
ผมชักใจเสียเมื่อเห็นว่ากัสเริ่มอารมณ์ไม่ดี...เมื่อผมพูดถึงกัปตัน...
"งานเลี้ยงที่ไหนล่ะ...แล้วทำไมมันต้องชวนมึงด้วย" ขอเล่นบทคนเหวี่ยง...เอาคืนมันบ้าง...น่าจะสนุก...
"เออ..ไม่รู้ว่ะ..กูไม่ทันได้ถาม...แต่งานจะมีในวันอาทิตย์หน้านะ...มึงไปกับกูนะ" ผมพยายามพูดออดอ้อนกัสที่ตอนนี้หนึ้าดึงอย่างกับฉีดโบท็อก...
"ขอคิดดูก่อน...แล้วกูจะโทรบอกมึงอีกที.." การแกล้งคนให้มันเดือดน้อย ๆ แบบนี้ สนุกจริงๆ
"โถ่..ได้กัสมึงอย่าทำแบบนี้ดิว่ะ...กูก็แค่อยากให้มึงกับกัป...ได้คุยกัน...ได้เจอกันก็แค่นั้น.."
" กูว่า...วันนี้กูไม่มีอารมณ์ไปไหนกับมึงล่ะ...มึงไปส่งกูที่ร้านเลยละกัน..."
"เฮ้ยได้ไงว่ะ...มึงขี้โกง...ไหนบอกวันนี้จะพากูไปเปลี่ยนบรรยากาศไง.."
"ก็มึงเสือกทำให้กูอารมณ์ไม่ดีเอง...ช่วยไม่ได้..."
เห็นที่บทที่ผมเล่นจะทำให้คนตรงหน้าเป็นเอามาก...นาน ๆ ที่ได้เห็นเงินมัน หึง อ้อน และก็น้อยใจแบบนี้... มันมีความสุขนะครับ...อย่างน้อยผมได้รู้ว่ามันแคร์ผมแค่ไหน... เสียงไลน์ผมดังขึนทำลายความเงียบ...
.......พี่กัส...เกิดเรื่องใหญ่แล้ว!!! ขโมยปล้นร้าน...พี่รีบกัลบมานะ..ตอนนี้ผมกำลังรอดูสถานการณ์อยู่ด้านนอก...ไม่มีใครอยู่ในร้านใช่ป่ะ..."
"พี่ไวท์!!!!..."
ไม่ทันที่ผมจะอ่านไลน์นั้นจบ ความร้อนรนในจิตใจผมตอนนี้นึกเป็นห่วงพี่ไวท์ที่สุด...ผมจึงไลน์กลับไปบอกให้โอ๊ต...โทรบอกตรวจแล้วรอผมที่ตรงนั้น..ผมไม่รอช้าพุ่งรถออกไปอย่างรวดเร็วท่ามกลางความตกใจของเงิน...
จบตอนแล้วค่ะ... กำลังสนุกเลย...อย่าลืมมาติเตามกันต่อนะค่ะ..ไม่นานเกินรอแน่นอนค่ะ...