วิวาห์รักลวง

"หมายความว่ายังไง?"พิมถาม ก่อนที่น้ำตาหยดใสจะไหลอาบแก้มนวล
"ก็หมายความตามที่พูด ผมกับฟางเรายังไม่ได้หย่ากัน"ป๊อปปี้ตอบเสียงเรียบ หัวใจแกร่งกระตุกเมื่อเห็นน้ำตาหยดใสของพิมที่ไหลอาบแก้มนวล
"ไม่จริง... ในเมื่อคุณเซ็นชื่อในใบหย่าแล้ว คุณจะบอกพิมว่าคุณยังไม่ได้หย่ากับมันได้ยังไง!"
"ผมคงไม่หย่ากับคนที่ผมรักตามที่คุณกับพิชชี่ต้องการหรอก แค่เซ็นชื่อลงไปคุณไม่ดูให้ดีๆ ล่ะว่าลายเซ็นของผมเป็นยังไง"
พิมนิ่งไปทันที จริงอย่างที่ป๊อปปี้บอกเขาเซ็นแค่ชื่อเท่านั้น ไม่ได้เซ็นลายเซ็นที่แท้จริงลงไปสักหน่อย ผิดที่เธอเองไม่ระคายเคืองเรื่องลายเซ็นนั้นของเขา
เมื่อคิดได้ดังนั้นน้ำตาก็ยิ่งไหลลงมามากกว่าเดิม กับคำว่า'คนที่ผมรัก'ทั้งๆ ที่เธอเคยอยู่ในตำแหน่งนั้นมาก่อน แต่เขาก็ตัดขาดจากเธออย่างง่ายๆ ไม่แคร์เธอเหมือนเดิม ทั้งๆ ที่เขาเคยสัญญาว่าจะแต่งงานกับเธอ
ยิ่งคิดยิ่งแค้นที่เขาไม่รักเธอเหมือนเมื่อครั้งก่อน เพียงเพราะมารหัวใจอย่างฟางที่แย่งพ่อของเธอไปและมาครั้งนี้เธอยังจะแย่งป๊อปปี้ไปอีก
น้ำตาหยดใสไหลอาบแก้มไม่หยุด เมื่อคิดได้ว่าไม่มีใครที่รักเธอสักคน แม้แต่พิชชี่น้องชายแท้ๆ ของเธอก็ยังแปลงเปลี่ยนไปรักน้องต่างมารดาอย่างฟาง
"พี่พิมพอเถอะนะ เชื่อผมสิว่าฟางไม่เอาเรื่องพี่แน่นอน ฟางรักพี่พิมมากนะ..."พิชชี่พูด เพื่อให้พิมหยุดทำร้ายฟาง หากแต่พิมก็ตะคอกกลับมาทั้งๆ ที่เขายังพูดไม่จบ
"มันจะมารักฉันทำไม! และฉันก็ไม่เคยต้องการความรักจอมปลอมของมันด้วย!"
"แต่ฟางรักพี่พิมจริงๆ นะ... ฟางเคยบอกไอ้ป๊อปให้กลับไปหาพี่นะ แต่..."
"ป๊อปก็ไมกลับมา... อึก พิมผิดเอง พิมขอโทษ..."พิมพูดออกมาแผ่วเบา
ป๊อปปี้มองพิมนิ่ง ไม่ใช่ว่าเขาจะไม่รู้สึกอะไรที่เห็นเธอร้องไห้ แต่จะให้เขาทำยังไงได้ ในเมื่อตอนนี้เขาเลือกฟางแล้ว และอีกอย่างฟางกำลังท้องลูกของเขาอยู่...
"ป๊อปยกโทษให้พิมนะ แต่ป๊อปขอให้พิมปล่อยฟางก่อนได้ไหม อย่าทำอะไรฟางเลย ป๊อปขอร้อง..."ป๊อปปี้เอ่ยขอพิม ทำให้พิมพยักหน้าเบาๆ ก่อนจะเดินนำเข้าไปในห้องๆ หนึ่งที่ฟางนั่งร้องไห้อยู่บนพื้น
"ฟาง..."ป๊อปปี้เรียกเธอเบาๆ ก่อนที่ฟางจะหันกลับมามองป๊อปปี้ที่เดินมาพร้อมกับพิมและพิชชี่
"พี่ป๊อป... อึก พี่ป๊อปช่วยฟางด้วยนะค่ะ..."ฟางเอ่ยออกมาทั้งน้ำตา
กึก
ป๊อปปี้ที่กำลังจะเดินเข้าไปหาฟางชะงักทันที เมื่อเห็นพิมหยิบปืนออกมาจากด้านหลังของเธอแล้วชี้ไปทางฟางที่กำลังร้องไห้ออกมาเบาๆ ด้วยความกลัว
"ถ้าป๊อปอยากช่วยมัน คุณก็ต้องหย่ากับมันก่อน! แล้วฉันจะปล่อยมันไป"พิมพูดออกมา ก่อนจะรับเอกสารมาจากลูกน้องของเธอ
"พี่พิม! แบบนี้ไม่เกินไปหน่อยเหรอ!"พิชชี่แย้งออกมาทันที
"ไม่มากเกินไปหรอก! แกไม่ช่วยก็อยากขวางฉัน!"
"ได้ ผมจะหย่ากับฟาง แต่คุณต้องปล่อยเธอไปทันที หลังจากที่ผมเซ็นใบหย่าให้คุณแล้ว"ป๊อปปี้ตอบทันที เพราะเขาต้องการให้คนที่เขารักทั้งสองคนปลอดภัยก่อน แล้วหลังจากนั้นค่อยจัดการอีกที
พิมเหยียดยิ้ม ก่อนจะเดินเข้ามาใกล้ป๊อปแล้วส่งใบหย่าให้เขาเซ็น โดยที่ป๊อปปี้ก็เซ็นให้แต่โดยดีแล้วส่งคืนให้พิม
"พี่ป๊อป..."ฟางขานชื่อป๊อปปี้ออกมาเบาๆ เมื่อเห็นว่าเขายอมเซ็นใบหย่าให้พิมจริงๆ ทั้งๆ ที่เขาเคยสัญญาว่าจะไม่ทิ้งเธอกับลูกไปไหน...
มือบางหยิบปากกา ก่อนจะเซ็นชื่อลงด้วยมือที่สั่นเทา น้ำตาหยดใสไหลลงอาบแก้ม ก่อนจะเงยหน้ามองใบหน้าของป๊อปปี้อีกครั้ง
"ปล่อยมัน ส่วนคุณ... เราจะไปจดทะเบียนสมรถกันที่อำเภอนะค่ะป๊อป"พิมสั่งลูกน้องให้ปล่อยฟาง ก่อนจะหันมาพูดกับป๊อปปี้เสียงหวาน
พิชชี่รีบเข้าไปประคองฟางทันที ที่เธอถูกปล่อยตัวแล้ว
ฟางมองป๊อปปี้อีกครั้ง ก่อนที่สติจะดับวูบไป
พิชชี่รีบอุ้มฟางขึ้นบนท่อนแขนทันที โดยที่มีสายตาของป๊อปปี้ที่มองด้วยความเป็นหว่งเธอกับลูกในท้อง
"พี่จำไว้นะพี่พิม วันนี้พี่ทำอะไรไว้ แล้วสิ่งที่พี่ทำจะย้อนกับเข้าตัวพี่เอง!"พิชชี่เอ่ยออกมาเสียงเรียบ ก่อนจะอุ้มฟางออกไปทันที
ป๊อปปี้มองตามหลังแกร่งของพิชชี่ที่ห่างออกไปจนลับสายตาเขาไป
"ไปกันค่ะป๊อป"พิมพูดจบก็เดินลากแขนป๊อปปี้ให้เดินตามเธอไปทันที
--------------------------------------------
 
 
 
มาแล้วๆๆๆๆๆ
อัพให้แล้วน๊า อย่าลืมติดตาม เม้นให้กำลังใจด้วยนะค่ะรีดเดอร์ คืนนี้ฝันดีนะค่ะ