วิวาห์รักลวง

แอ๊ด...

พิมที่ได้ยินมาว่าฟางเข้าโรงพยาบาลก็เปิดประตูเข้าในห้องของฟาง หลังจากที่ทุกคนกลับไปกันหมดแล้วส่วนป๊อปปี้ก็กลับไปเอาเสื้อผ้าที่บ้าน เพื่อที่จะอยู่เฝ้าไข้ฟางในคืนนี้

'ตายยากนักใช่ไหม ครั้งนี้แกได้ตายจริงๆ แน่นังฟาง!'พิมคิดในใจ เมื่อเดินมาถึงเตียงแล้วเห็นว่าฟางหลับอยูา จึงให้คนที่เธอจ้างมาโป๊ะยาสลบฟางแล้วอุ้มเธอออกจากห้องไป

พิมวางกระดาษแผ่นบางที่โต๊ะข้างเตียง ก่อนจะเดินออกจากห้องไป

แอ๊ด...

ป๊อปปี้เปิดประตูเข้ามาในห้อง ก่อนจะวางกระเป๋าบนโซฟา แล้วหันมามองฟางก็พบแต่ความว่างเปล่า

ป๊อปปี้ขมวดคิ้วแล้วเดินไปหาฟางที่ห้องน้ำแต่ก็ว่างเปล่าจนเขาเริ่มใจไม่ดีกับการหายตัวไปของฟาง

"ฟาง! ฟางอยู่ไหนครับ!?"ป๊อปปี้ตะโกนหาฟางลั่นห้อง ก่อนจะออกมาที่ระเบียงห้องก็ไม่เจอ

ป๊อปปี้หันไปมาในห้องอีกครั้ง ก่อนที่สายตาจะสะดุดที่กระดาษแผ่นบางที่วางอยู่บนโต๊ะข้างเตียง ป๊อปปี้รีบหยิบขึ้นมาอ่านทันที

'ในเมื่อฉันไม่ได้คุณ ใครหน้าไหนก็อย่าหวังว่าจะได้คุณเหมือนกัน!'

ป๊อปปี้ขยำกระดาษในมือทันที ก่อนจะรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดโทรออกหาพิชชี่ทันที

[ฮัลโหล...]พิชชี่กดรับสายอย่างงัวเงีย

"ไอ้พิชชี่ พิมจับตัวฟางไป!"ป๊อปปี้เอ่ยเสียงเข้ม ขณะที่เท้าแกร่งเดินตรงไปที่รถอย่างรีบร้อน

พิชชี่เด้งตัวลุกขึ้นนั่งทันที ที่ได้ยินป๊อปปี้บอกว่าฟางถูกจับตัวไป

[พี่พิมจับตัวฟางไป! ตั้งแต่เมื่อไหร่ว่ะไอ้ป๊อป!?]

"กูไม่รู้ แต่พอกูกลับมา กูก็ไม่เห็นฟางแล้ว มีแต่กระดาษที่เขียนทิ้งไว้เท่านั้น"

[ชิบ! แล้วจะทำยังไงต่อว่ะ?]

"มึงพอจะรู้ไหม ว่าพิมจะเอาตัวฟางไปไว้ที่ไหน?"

[รู้ ตึกร้าง... มึงไปที่นั้นเลย แล้วกูจะตามไป]พูดจบก็ตัดสายป๊อปปี้ไปทันที

ด้านพิม

ซ่า...

น้ำสาดใส่ร่างของฟาง ทำให้ฟางที่หลับด้วยฤทธิ์ยาสลบถึงกับสำลักน้ำทันที

"แค่กๆๆ แค่กๆๆ พะ พี่พิม..."ฟางชานชื่อของคนที่สาดน้ำใส่เธออย่างแผ่วเบา

"ไง ยังจำฉันได้อยู่อีกเหรอนังฟาง!"พิมพูดแล้วกระชากผมของฟางอย่างแรง จนฟางหน้าเหยเกเพราะความเจ็บ

"เจ็บ... ปล่อยฟางไปเถอะพี่พิม..."

"ฉันไม่เคยมีน้องอย่างแก! ไม่ต้องมาเรียกฉันว่าพี่!"

"แต่เราเป็นพี่น้องกันนะ..."

"ไม่ใช่! เพราะแกมันตัวมาร! แกทำให้พ่อกับแม่ฉันต้องเลิกกัน!"

"แต่แม่ฟางก็ไม่ได้ยุ่งอะไรกับคุณพ่อนะพี่พิม ท่านไม่ได้..."

"ไม่ต้องพูด! และแกก็เตรียมตัวตายได้แล้ว!"

พิมสะบัดมือออกจากหัวฟางอย่างแรง ก่อนจะเดินออกจากห้องนั้นไป

"ฮือ... พี่ป๊อปช่วยฟางด้วย..."ฟางร้องไห้ออกมา ในใจร้องหาป๊อปปี้ให้เขามาช่วยเธอ

ตึกร้าง...

เอี๊ยด!

เสียงเหยียบเบรกดังขึ้นอย่างแรง บ่งบอกให้รู้ว่าคนที่มานั้นโกธรอย่างแรง เท้าแกร่งลงจากรถแล้วเดินเข้าไปในตัวตึกทันที

"ป๊อป! คุณรู้ได้ไงว่าพิมจับตัวมันมาที่นี่? หรือว่า..."พิมถาม ก่อนจะนึกถึงพิชชี่ที่น่าจะเป็นคนบอกป๊อปปี้ว่าเธอจับตัวฟางมาไว้ที่นี่

"ใช่! ผมเป็นคนบอกมันเองแหละ พี่หยุดทำแบบนี้สักทีเถอะ!"พิชชี่ที่เพิ่งมาถึงเอ่ยออกมาเสียงเข้ม ก่อนจะยืนข้างๆ ป๊อปปี้

"ไม่! ในเมื่อฉันไม่ได้คนอื่นก็อย่าหวัง!"

"มันจบไปแล้วพิม เรื่องนั้นฟางไม่เกี่ยว มันเป็นเพราะตัวคุณต่างหากที่ทำลายความรักของผมที่มีต่อคุณจนพัง!"ป๊อปปี้เอ่ยเสียงเข้ม แล้วกวาดสายตามองหาฟางแต่ก็ไม่พบ

"ฟางอยู่ไหน!?"ป๊อปปี้ตะโกนถามทันที

"หึ! เป็นห่วงมันจังเลยนะค่ะ"

"ก็ฟางเป็นเมียผมนี่ ถ้าไม่ห่วงเมียแล้วจะห่วงใคร!?"

พิมชะงักไปทันที ที่ได้ยินเรียกฟางว่า'เมีย'ต่อหน้าเธอ

"เมียเหรอ!? หึ! จำได้ไหมว่าคุณ..."พิมยังพูดไม่จบป๊อปปี้ก็พูดแทรกขึ้นมาทันที

"ผมยังไม่ได้หย่ากับเธอ!"คำพูดของป๊อปปี้ ทำให้พิมกับพิชชี่มองป๊อปปี้นิ่งไปทันที

--------------------------------------------

มาแล้วๆๆๆๆ

อัพให้แล้วน๊า อย่าลืมติดตาม เม้นกันด้วยนะค่ะ