วิวาห์รักลวง

เช้าวันต่อมา
ฟางตื่นขึ้นมาก็ไม่เห็นป๊อปปี้นอนอยู่ เธอจึงลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัว ก่อนจะลงมาด้านล่าง ซึ่งก็ไม่เจอคนที่เธอตามหา
"ไปไหนของเขา..."ฟางพึมพร่ำกับตัวเองเบาๆ แล้วเดินเข้ามาในห้องครัวเพื่อทำอาหารเช้าสำหรับสองคน ที่ถึงแม้เธอจะยังไม่เห็นเขาเลยก็ตาม
"คุณหนูค่ะ"เสียงของแม่นมจันทร์ดังขึ้นด้านหลังของหญิงสาว ทำให้ฟางหันกลับมามองทันที
เธอยิ้มให้แม่นมจันทร์ที่เลี้ยงดูเธอมาตั้งแต่เล็กๆ พร้อมกับน้องสาวของเธออีกคน
"แม่จันทร์"ฟางเอ่ยชื่อของแม่นมจันทร์แล้วเดินเข้าไปกอดหญิงวัยกลางคนทันที แม่นมจันทร์ยิ้มให้กับความไร้เดียงสาของหญิงสาวที่ถึงแม้จะแต่งงานไปแล้ว แต่ก็ยังทำตัวเป็นเด็กอยู่
"แล้วคุณป๊อปปี้ล่ะค่ะ?"แม่นมจันทร์ถาม เมื่อไม่เห็นสามีของคุณหนูของนาง
"พี่ป๊อปคงออกไปทำงานแล้วน่ะค่ะ แม่จันทร์มาพอดี อยู่ทานข้าวเป็นเพื่อนฟางหน่อยนะค่ะ"ฟางรีบอ้อนแม่นมจันทร์ทันที
"ค่ะๆๆ คุณหนูของจันทร์อ้อนซะขนาดนี้ จันทร์ก็ใจอ่อนสิค่ะ"แม่นมจันทร์เอ่ย ก่อนที่ทั้งสองจะช่วยกันตั้งโต๊ะแล้วทานอาหารด้วยกัน
 
ทางด้านป๊อปปี้
ป๊อปปี้ขับรถออกจากบ้านแต่เช้าเพื่อมารับพิมไปทานอาหารเช้าด้วยกันและไปส่งเธอที่คอนโดของเขาก่อนจะเข้าบริษัท
"ป๊อปแล้วหนูฟางล่ะ?"คุณหญิงจารุวรรณถามลูกชายของนางทันที ที่เขาเข้ามาในห้องทำงานแล้ว
ป๊อปปี้ขมวดคิ้วเมื่อเห็นมารดานั่งรอเขาอยู่ พร้อมกับถามถึงอีกคนที่เขาไม่อยากเจอและไม่อยากได้ยินแม้แต่ชื่อ
"เธอก็อยู่บ้านสิครับ"ป๊อปปี้ตอบแล้วนั่งลงที่เก้าอี้ด้านหน้าโต๊ะทำงานของเขา
"อยู่บ้าน จริงสินะ แม่ไม่ได้บอกเรานี่น่าว่าน้องจะต้องมาทำงานที่บริษัท"คุณหญิงจารุวรรณพูดออกมาเหมือนเพิ่งนึกออก
"อะไรนะครับ!? ฟางจะมาทำงานที่บริษัทเหรอ?"ป๊อปปี้ตะโกนถามอย่างตกใจ เมื่อได้ยินมารดาพูดออกมา
"แกจะตกใจทำไมตาป๊อป? นั่นเมียแกนะจะมาทำงานที่บริษัทมันน่าตกใจมากหรือไงกัน"
"แต่ผมว่า ให้ฟางอยู่บ้านก็ดีแล้วนี่ครับ"ป๊อปปี้พูดทันที เพราะไม่อยากให้ฟางมาทำงานที่บริษัท
บทสนทนาระหว่างคุณหญิงจารุวรรณกับป๊อปปี้นั้น ทำให้อีกคนที่ได้ยินต้องชะงักแล้วยืนฟังที่ประตู
'ที่อยากให้เธออยู่บ้าน คงเพราะไม่อยากทำงานร่วมกับเธอ ไม่อยากจะเห็นหน้าเธอสินะ...'ฟางคิดในใจ น้ำตาตกในทุกครั้ง เมื่อรู้สึกได้ว่าป๊อปปี้ไม่ได้อยากมีเธออยู่เคียงข้างกาย
ก๊อกๆๆ
ฟางตัดสินใจเคาะประตูก่อนจะเปิดเข้าไปในห้องเมื่อได้ยินเสียงอนุญาตของป๊อปปี้แล้ว
"อ้าว มาแล้วเหรอจ้ะหนูฟาง มานั่งข้างๆ พี่เขาสิลูก"คุณหญิงจารุวรรณเอ่ยกับหญิงสาวด้วยรอยยิ้มที่อบอุ่น
ซึ่งต่างจากป๊อปปี้ที่เห็นหน้าฟางแล้วทำหน้าเซ็ง เบือนหน้าหนีราวกับไม่อยากเห็นหน้าเธอแม้เสี้ยววินาทีเดียว และเป็นสัญญานที่บอกฟางได้เป็นอย่างดีว่า เขาไม่ต้องการมีเธอ...
 
หลังจากที่คุณหญิงจารุวรรณได้คุยกับป๊อปปี้เรียบร้อยแล้วก็พาฟางมาที่ห้องทำงานใหม่ของเธอทันที ซึ่งอยู่ติดกับห้องทำงานของคุณหญิงจารุวรรณ
"หนูฟางทำงานห้องนี้นะลูก แล้วเดี๋ยวตอนเที่ยงเราไปทานข้าวด้วยกันนะลูก"คุณหญิงจารุวรรณเอ่ยกับหญิงสาวด้วยรอยยิ้ม ก่อนที่นางจะเดินออกจากห้องทำงานของฟางไป
ฟางนั่งลงที่เก้าอี้ด้านหลังโต๊ะทำงานแล้วถอนหายใจออกมาเบาๆ
'เราจะอดทนได้ถึงเมื่อไหร่กัน ในเมื่อเขาไม่ได้ต้องการเธอเลยสักนิด...'ฟางคิดในใจ เมื่อนึกถึงคำพูดและการแสดงออกของเขาที่ไม่แม้จะมีเงาของเธออยู่ในสายตาของเขาเลย
--------------------------------------------
 
 
มาแล้วๆๆ ฝากติดตามกันด้วยนะค่ะ