วิวาห์รักลวง

บ้านนีระสิงห์

ป๊อปปี้ขับรถกลับมาที่บ้านของฟางทันที หลังจากที่เฟย์ได้โทรมาบอกเขาว่าฟางเป็นลม ทำให้เขาต้องรีบขับรถมาหาเธอทันที

เท้าแกร่งเดินเข้ามาในบ้านทันที ที่ลงจากรถ ก่อนจะเดินตรงไปหาฟางที่นอนอยู่ในห้องนั่งเล่น โดยที่มีเฟย์นั่งอยู่ข้างๆ อย่างเป็นห่วง

"เฟย์ ฟางยังไม่ฟื้นอีกเหรอ? แล้วเป็นตั้งแต่เมื่อไหร่?"ป๊อปปี้รีบถามทันที ด้วยความเป็นห่วง

"พอกลับมาถึงบ้านจู่ๆ พี่ฟางก็เป็นลมไปเลยอ่ะพี่ป๊อป ตอนนี้ยังไม่ฟื้นเลย"เฟย์ตอบแล้วจับมือเรียวของฟางแน่น

"พี่ว่าพาไปหาหมอดีกว่าไหม?"

"ก็ดีค่ะ..."

"อืม..."ฟางครางออกมาเบาๆ ก่อนจะค่อยๆ ลืมตาขึ้น ทำให้ป๊อปปี้กับเฟย์ที่กำลังจะพาเธอไปหาหมอยิ้มออกมาทันที

"ฟิ้นแล้วเหรอฟาง? เป็นไงบ้าง? ไปหาหมอไหม?"ป๊อปปี้รีบถามฟางทันที

"เอ่อ... ทีละคำถามได้ไหมค่ะ ถามเยอะแบบนี้ฟางตอบไม่นะ"

"ก็พี่เป็นห่วงฟางนี่ แล้วตกลงว่าไง ไปหาหมอไหม?"

"ไม่ดีกว่าค่ะ ฟางแค่เป็นลมเฉยๆ ไม่ได้ป่วยสักหน่อย"

"แล้วทำไมถึงเป็นลมได้ล่ะ? ปกติพี่ฟางไม่เคยเป็นนี่ค่ะ"เฟย์ถามอย่างสงสัย เพราะปกติพี่สาวเธอไม่เคยเป็นลมเลยสักครั้ง

"คงเพราะนอนน้อยมั้ง..."

"นอนน้อยเหรอ? แล้วทำไมพี่ฟางนอนน้อยล่ะ?"ถามอย่างไร้เดียงสา ทำให้ฟางถึงกับหน้าแดงทันที

ป๊อปปี้ยิ้มเมื่อเห็นว่าฟางหน้าแดงกับคำถามของเฟย์ที่ถามออกมาอย่างสงสัยจริงๆ

"ไม่มีอะไรหรอกเฟย์"ป๊อปปี้ตอบแทน ก่อนที่เฟย์จะพยักหน้าเข้าใจ

"งั้นเฟย์ขอตัวก่อนนะค่ะ พี่ฟางก็อย่านอนดึกนะค่ะ เดี๋ยวจะเป็นลมอีก"พูดจบก็เดินขึ้นบันไดไปทันที

ฟางหันมามองป๊อปปี้ ก่อนจะเดินตามหลังเฟย์ไป โดยมีป๊อปปี้ที่เดินตามหลังเธอขึ้นมาชั้นบน

"อ้าว ทำไมพี่ป๊อปไม่กลับบ้านล่ะค่ะ? เดินตามฟางขึ้นมาทำไม?"ฟางถาม เมื่อเห็นป๊อปปี้เดินเข้าในห้องของเธอ

"ก็กลับมาแล้วไง จะให้กลับบ้านไหนอีกล่ะครับ?"

"บ้านพี่ไงค่ะ"

"ก็เมียพี่อยู่นี่ จะให้กลับไปได้ไงล่ะ?"

"ได้สิ ในเมื่อตอนนี้เรายังอยู่ในสถานะที่หย่าขาดจากกันอยู่"

"นั่นมันฟางคนเดียวต่างหาก อีกอย่างฟางยังไม่มีลูกให้พี่เลย..."

"งั้นแสดงว่าถ้ามี พี่ป๊อปจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับฟางอีกใช่ไหมค่ะ?"ฟางถามขึ้นเบาๆ ทำให้ป๊อปปี้เงียบไปทันที

"แล้วทำไมฟางถึงอยากหย่ากับพี่นักล่ะ ทั้งๆ ที่ฟางก็รักพี่ไม่ใช่เหรอ?"

"ก็พี่ป๊อปไม่ได้รักฟางนี่ค่ะ... อยู่กันไปจะมีอะไรดีขึ้นมา ถ้ามีลูกแล้วพี่ป๊อปอาจจะ..."ฟางพูดยังไม่ทันจบ ป๊อปปี้ก็แทรกขึ้นมาทันที

"พี่ว่าพี่พูดไปแล้วนะว่า พี่รักฟาง และเราไม่ได้หย่ากันจริงๆ"

"แล้วฟางจะแน่ใจได้ยังไงว่าพี่ป๊อปรักฟางจริงๆ ไม่ใช่แค่ต้องการให้ฟางตายใจ แล้วตอนจบพี่ก็กลับไปหาพี่พิม..."

"พี่รักฟางจริงๆ และพี่ก็ไม่เคยคิดจะกลับไปหาพิม... แม้ว่าตอนแรกพี่จะไม่เคยอยู่ดูแลฟางเลยสักครั้งก็ตาม"ป๊อปปี้พูดเสียงหนักแน่นเพื่อยืนยันกับเธอ

ฟางมองป๊อปปี้นิ่ง ตอนนี้เธอเชื่อใจเขาได้แล้วใช่ไหม ว่าเขารักเธอจริงๆ

"ฟางเชื่อพี่ก็ได้... แต่โอกาศมีแค่ครั้งเดียว ถ้าพี่ป๊อปโกหกฟาง... รับรองได้ว่าพี่หาตัวฟางไม่เจอแน่!"

"ครับๆๆๆๆ กลัวแล้วครับ"ป๊อปปี้พูด ก่อนจะเดินเข้ามากอดฟางไว้แน่น

"พี่สัญญา ว่าพี่จะมีแค่ฟางคนเดียว... แต่ตอนนี้พี่ว่า..."ป๊อปปี้เงียบไป ทำให้ฟางเงยหน้ามามองหน้าป๊อปปี้ด้วยความสงสัย

"อะไรเหรอค่ะ?"

ป๊อปปี้ไม่ตอบ แต่กดริมฝีปากลงบนปากบางของฟางแทน

สัมผัสที่อ่อนโยนค่อยๆ แปลงเปลี่ยนไปร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ

ป๊อปปี้ค่อยๆ ดันร่างของฟางให้เดินไปที่เตียง แล้วดันร่างของเธอให้นอนลง โดยที่เขายังไม่ผละริมฝีปากออกจากปากบาง

"อื้อ..."เสียงครางเบาๆ บอกให้เขารู้ว่าเธอกำลังจะขาดอากาศหายใจ ก่อนที่เขาจะเลื่อนริมฝีปากมาซุกไซ้ที่ลำคอขาวเนียนของเธอแทน

ฝากรอยแดงจ้ำที่แสดงให้รู้ว่าเธอเป็นของเขาเพียงแค่คนเดียวเท่านั้น

"อ่า... พี่ป๊อป..."เสียงครางหวานของฟางทำให้ป๊อปปี้วกกลับมากดจูบที่ริมฝีปากบางอีกครั้ง

มือหนาลูบไล้ไปตามส่วนโค้งเว้าของเธออย่างหลงไหล ก่อนจะมาหยุดที่ทรวงอกอวบที่มีขนาดใหญ่กว่าเดิม นวดคลึงเบาๆ ทำให้ร่างบางต้องแอ่นอกให้อย่างลืมตัว

"อืม..."เสียงครางเบาๆ เมื่อป๊อปปี้ละมือออกจากทรวงอกของเธอ เพื่อปลดเปลื้องที่สวมอยู่ออกจนไมเหลืออะไรเลย ก่อนทีเขาะผละกายออกห่างเพื่อจัดการกับเสื้อผ้าของเขาที่ตอนนี้เหมือนเป็นสิ่งเกะกะสำหรับเขาไปแล้ว

ป๊อปปี้ทาบทับร่างบางอีกครั้ง เมื่อกำจัดเสื้อผ้าของเขาอย่างรีบร้อน

มือหนานวดคลึงทรวงอกเบาๆ แล้วกดจูบอย่างอ่อนโยน มือหนาอีกข้างค่อยๆ ไล่ต่ำลงไปจนถึงกายสาวเพื่อเตรียมความพร้อมให้กับเธอ

"อ๊ะ...พี่ป๊อป.."ฟางครางชื่อของป๊อปปี้ออกมาเบาๆ เมื่อป๊อปปี้ค่อยๆ ดันแกนกายความเป็นชายของเขาเข้ามาจนสุดลำ

"ซี๊ด... แน่นจัง..."ป๊อปปี้คำรามออกมาดังลั่น เมื่อเข้ามาในกายสาวของฟางที่บีบรัดเขาแน่นจนเขาแทบทนไม่ไหว

สะโพกสอบขยับเข้าออกอย่างช้าๆ ก่อนจะเร่งเครื่องให้เร็วขึ้นเรื่อยๆ จนร่างบางสั่นคลอนไปตามแรงของเขา

"อืม... อ่า... พี่ป๊อป... ฟาง... ไม่ไหวแล้ว"ฟางครางออกมาเบาๆ

"อ่า... อีกนิดคนดี... รอพี่ด้วย ซี๊ด..."ป๊อปปี้ครางตอบ ก่อนจะเร่งสะโพกหนาให้เร็วขึ้น

กายสาวที่บีบรัดความเป็นชายเอาไว้แน่น ยิ่งทำให้สะโพกแกร่งกระแทกแรงขึ้นเรื่อยๆ

"อ่า... / กรี๊ด!"เสียงครางดังลั่น ก่อนที่ร่างจะกระตุกถี่ สายธารขุ่นหลั่งเข้าสู่กายสาวทุกหยาดหยด เสียงหอบหายใจที่ดังขึ้นถี่ ค่อยๆ กลับสู่สภาวะปกติ

ป๊อปปี้ค่อยๆ ถอดถอนแกนกายออกจากกายสาว แล้วดึงผ้าห่มมาห่มร่างบางที่ผล็อยหลับไป เพราะความเหนื่อย ก่อนจะเขาจะเดินเข้าห้องน้ำชำระกาย

30นาทีต่อมา

ป๊อปปี้เดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมอ่างน้ำและผ้าขนหนูผืนเล็ก เพื้อเช็ดตัวให้ฟาง

หลังจากที่ป๊อปปี้เช็ดตัวให้ฟางเสร็จแล้ว ก็เดินไปหยิบชุดนอนมาสวมใส่ให้เธอ ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำอีกครั้ง เพื่อเก็บอ่างน้ำ แล้วกลับมานอนข้างๆ ฟางอีกครั้ง

ป๊อปปี้มองใบหน้าหวานของฟางที่หลับสนิทก็ยิ้มออกมาบางๆ

"พี่รักฟางนะ..."ป๊อปปี้พูดจบก็กดจูบที่ขมับของฟางเบาๆ แล้วหลับตามร่างบางไป

ทางด้านพิชชี่

พิชชี่เดินเข้ามาในบ้านก็เจอกับพิมที่กำลังนัวเนียกับผู้ชายคนอื่นอยู่ที่โซฟาอย่างเร้าร้อน

"เนี่ยเหรอ? ที่บอกว่ารักไอ้ป๊อป แล้วทำไมมาจูบกับผู้ชายคนอื่นอย่างนี้ล่ะพี่พิม!?"พิชชี่เดินเข้าไปกระชากแขนพิม ก่อนจะถามเธอเสียงดัง

พิมสะบัดแขนออกจากพิชชี่อย่างแรง

"ป๊อปปี้บอกเลิกฉันแล้ว! แกได้ยินไหมพิชชี่!"ตอบเสียงดัง

"เลิก... แล้วทำไมพี่ถึงคิดจะฆ่าฟางล่ะ!?"

"ก็เพราะมันไง ฉันถึงอยากฆ่ามันให้ตาย! และในเมื่อแกไม่ช่วย แกก็อย่ามาขวางทางฉัน! เพราะใครที่ขวางทางฉัน ฉันจะฆ่ามันให้หมด! รวมทั้งแกด้วยพิชชี่!"พิมพูดจบก็เดินออกจากบ้านไปพร้อมกับผู้ชายอีกคนที่มากับเธอ

"พี่ไม่มีวันได้ทำแบบนั้นหรอก เพราะผมไม่ยอมให้พี่ทำอะไรฟางได้อีกแล้ว!"

--------------------------------------------

มาแล้วๆๆๆ

อัพให้แล้วนะค่ะ อย่าลืมเม้นและติดตามกันด้วยนะค่ะ