วิวาห์รักลวง

เช้าวันต่อมา

"อ้วก... อ้วก..."เสียงอาเจียนดังลอดมาจากห้องน้ำ ปลุกให้ร่างแกร่งที่นอนอยู่บนเตียงตื่นขึ้นมา

ป๊อปปี้ลงจากเตียงแล้วเดินตรงไปที่ห้องน้ำทันที ก่อนจะเห็นฟางที่โก่งคนอาเจียนอยู่ ทำให้เขารีบเข้าไปลูบหลังให้เธอเบาๆ

"ฟางเป็นอะไรมากหรือเปล่า?"ป๊อปปี้ถามด้วยความเป็นห่วง

"มะ ไม่เป็นไรค่ะ... พี่ป๊อปออกไปรอข้างนอกเถอะ"ฟางตอบเบาๆ อย่างหมดแรง เพราะเธออาเจียนมาตั้งนานแล้ว แต่ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดสักที

"จะให้พี่ไปรอข้างนอกทำไม ฟางหมดแรงแบบนี้จะให้พี่ทิ้งฟางไว้คนเดียวได้ยังไงล่ะครับ"

"แต่มันเหม็นนะค่ะพี่ป๊อป..."

"ไม่เห็นเป็นไรเลย ฟางเป็นเมียพี่นะ พี่ไม่รังเกียจเพราะฟางอ้วกหรอกครับ"ป๊อปปี้พูดจบก็ยิ้มให้ฟางบางๆ แล้วลูบหลังเธอเบาๆ เมื่อเห็นว่าเธอหันกลับไปอาเจียน

15นาทีผ่านไป

ป๊อปปี้อุ้มฟางที่อาเจียนจนหมดแรงออกมาจากห้องน้ำ ก่อนจะวางเธอให้นอนบนเตียงแล้วดึงผ้าห่มมาห่มให้เธอ เมื่อเห็นว่าเธอหลับไปเพราะความอ่อนเพลียจากอาการอาเจียนนานหลายนาที

มือหนาหยิบโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะข้างเตียง ก่อนจะกดโทรออกหาเลขาของเขา

"ขนมจีน วันนี้ผมไม่เข้าบริษัทนะ ฝากคุณดูงานให้ด้วยนะครับ ถ้ามีงานหรือเอกสารที่ต้องเซ็นด่วน ก็โทรมาหาผมได้ตลอดนะครับ"ป๊อปปี้วางสายจากเลขาสาวทันที ที่สั่งงานกับเธอเสร็จแล้ว

"พี่ป๊อปไปทำงานเถอะค่ะ เดี๋ยวฟางก็หายแล้ว..."ฟางที่ตื่นมาแล้วได้ยินป๊อปปี้โทรสั่งงานเลขาก็พูดขึ้นเบาๆ เพราะไม่อยากให้เขาทิ้งงานที่บริษัท

"จะให้พี่ไปทำงานทั้งๆ ที่ฟางไม่สบายอยู่นะเหรอครับ? ไม่ดีกว่า ถ้าฟางเป็นอะไรขึ้นมาล่ะ ใครจะดูแลฟาง?"

"ยัยเฟย์ก็อยู่ดูแลฟางได้นี่ค่ะ พี่ป๊อปไปทำงานเถอะค่ะ..."

"ไม่ ฟางไม่สบายแบบนี้ พี่ไม่ทิ้งฟางไปไหนแน่ๆ"

"แต่คุณแม่..."

"เรื่องนั้นไม่ต้องห่วงหรอกฟาง พี่ไม่ทิ้งฟางไว้คนเดียวแน่ อีกอย่างถ้าคุณแม่รู้ว่าฟางไม่สบายแล้วพี่ทิ้งฟางไว้คนเดียวท่านจะเอาพี่ตายน่ะสิ"

"ก็ได้ค่ะ..."

"งั้นนอนพักก่อนเถอะ ตื่นมาแล้วค่อยทานข้าวต้มนะ เดี๋ยวพี่บอกแม่นมจันทร์ให้นะครับ"

ฟางพยักหน้าเบาๆ ก่อนจะหลับตาลงแล้วผล็อยหลับไปอีกครั้งด้วยความอ่อนเพลีย

ป๊อปปี้ที่เห็นว่าฟางหลับไปแล้ว จึงลุกไปเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำชำระกายทันที

"อ้วก... อ้วก... อ้วก..."เสียงอาเจียนยังคงดังให้ได้ยิน ทำให้ป๊อปปี้ที่ลูหลังให้ฟางถึงกับเครียดที่อาการอาเจียนของฟางยังไม่หาย

เพราะตั้งแต่ที่เธอตื่นขึ้นมา เขาก็ได้ให้เธอทานข้าวต้ม แต่พอทานไปได้แค่สามคำ เธอก็วิ่งลงจากเตียงมาอาเจียนในห้องน้ำทันที จนเขาเริ่มใจไม่ดีกับอาการของเธอ

"อ้วก... อ้วก..."

"ฟาง พี่ว่าไปหาหมอให้หมอตรวจเถอะ"ป๊อปปี้ชวนฟางอีกครั้ง หลังจากที่เธอปฏิเสธที่จะไม่ไปหาหมอหลายต่อหลายครั้งแล้ว

"ไม่เอา... ฟางไม่ไป... เดี๋ยวก็หายแล้ว... อ้วก"และเป็นอีกครั้งที่เธอปฏิเสธเขา ก่อนจะหันกลับไปอาเจียนอีกครั้ง

"ฟาง พี่ขอร้อง ไปหาหมอเถอะ พี่เป็นห่วงฟางนะ อย่าดื้อเลย ไปหาหมอให้หมอตรวจหน่อยเถอะพี่ขอร้อง..."

ฟางหันกลับมามองป๊อปปี้อีกครั้ง ก่อนจะยอมจำนนต่อคำขอร้องของเขาที่แสดงออกทางสายตาว่าเขาเป็นห่วงเธอจริงๆ

ฟางพยักหน้าเบาๆ ทำให้ป๊อปปี้ถึงกับใจชื้นที่เธอยอมไปหาหมอตามคำขอของเขาสักที

พรึบ

ร่างบางที่เป็นลมไป ทำให้ป๊อปปี้ต้องรีบรับร่างของเธอเอาไว้ ก่อนที่เขาจะอุ้มร่างบางขึ้นท่อนแขนแกร่งของเขาแล้วรีบเดินออกจากห้องน้ำทันที

"พี่ฟาง! พี่ป๊อป พี่ฟางเป็นอะไรค่ะทำไมถึงหน้าซีดแบบนี้ล่ะ?"เฟย์ที่เห็นป๊อปปี้อุ้มฟางลงมาจากบันไดถามทันที เมื่อเห็นว่าพี่สาวของเธอหน้าซีดมาก

"ฟางเป็นลมไปน่ะ พี่เลยจะพาไปหาหมอเพราะฟางอาเจียนตั้งแต่เช้าแล้วน่ะ"ป๊อปปี้ตอบเฟย์ แต่เท้าแกร่งยังคงก้าวเดินไปที่รถด้วยความรีบร้อน

"งั้นเฟย์ไปด้วยนะค่ะ"เฟย์พูดจบก็ขึ้นรถไปทันที

ป๊อปปี้รีบขับรถออกจากบ้านแล้วตรงไปที่โรงพยาบาลทันที ด้วยความเป็นห่วงฟางที่เป็นลมไม่ได้สติอยู่ข้างๆ เฟย์

--------------------------------------------

มาแล้วๆๆๆๆ

อัพต่อให้แล้วนะค่ะ อาจจะสั้นไปหน่อย ยังไงก็ฝากติดตาม ฝากเม้นกันด้วยนะค่ะรีดเดอร์