วิวาห์รักลวง

บ้านนีระสิงห์...
พิชชี่ขับรถมาจอดที่หน้าบ้านของฟาง ก่อนจะหันมามองฟางนิ่ง เพราะตั้งแต่เขาขับรถมาส่งเธอ เธอก็เอาแต่นั่งเงียบไม่พูดอะไรเลยสักคำ
"ฟาง พี่ขอโทษนะที่ทำแบบนี้..."พิชชี่เอ่ยออกมาเบาๆ ทำให้ฟางที่กำลังเปิดประตูลงจากรถชะงัก
พี่เหรอ...
ฟางหันกลับมามองพิชชี่นิ่ง ใช่! เธอมีพี่สาวและพี่ชาย แต่คนละแม่กันนั่นคือพิมกับพิชชี่...
"อย่าแทนตัวเองว่าพี่เลย... เพราะคุณไม่เคยเห็นพวกเราเป็นน้องอยู่แล้ว…"ฟางพูดจบก็เปิดประตูลงจากรถไปทันที
พิชชี่มองฟางที่เดินเข้าไปในบ้านจนลับหลังบางไป ก่อนจะขับรถออกจากหน้าบ้านเธอไป
ทำไมเขาจะไม่เคยคิดว่าฟางกับเฟย์เป็นน้องสาวของเขา แต่มารดากับพี่สาวของเขาต่างหากที่ไม่ยอมรับ เพราะคุณหญิงธัญญาธรญ์นั้นได้แย่งความรักของบิดาไปจนมีฟางกับเฟย์
แต่ถึงแม้ว่าเขาจะโกธรบิดามากแค่ไหน แต่ฟางกับเฟย์ก็เป็นน้องสาวของเขาอยู่ดี...
 
หลังจากที่ฟางเดินเข้ามาในบ้านแล้ว เธอก็เจอกับบุคคลที่เธอไม่อยากเจอมากที่สุด
"ฟาง! หนูเป็นอะไรมากไหม? พ่อเป็นห่วงเรามากเลยนะที่รู้พิชชี่จับตัวเราไป..."คุณพิชิตพูดยังไม่ทันจบฟางก็พูดแทรกทันที
"อย่าเรียกตัวเองว่าพ่อเลยค่ะคุณพิชิต เพราะฉันไม่เคยมีพ่อไม่เคยมีพี่สาวหรือพี่ชาย... ฉันมีแต่แม่กับน้องสาวเท่านั้น เชิญคุณกลับไปได้แล้ว! และเอาความห่วงใยของคุณกลับไปด้วย!"ฟางพูดจบก็เดินขึ้นบันไดไปทันที
คุณพิชิตมองตามหลังลูกสาวไปอย่างรู้สึกผิดระคนเป็นห่วงเธอ
"ไหนคุณเคยบอกผมว่าฟางความจำเสื่อมไง?"คุณพิชิตหันมาถามคุณหญิงธัญญาธรญ์ที่นั่งอยู่บนโซฟานิ่ง
"คงเพราะลูกของคุณมั้งค่ะที่ทำให้ฟางความจำกลับมาแล้ว... ในเมื่อลูกของคุณได้ในสิ่งที่ต้องการแล้ว ฉันหวังว่าพวกเขาคงไม่มายุ่งกับฟางอีกนะค่ะ เพราะถ้ามีอีกฉันคงไม่ยอมแน่!"คุณหญิงธัญญาธรญ์พูดจบก็เดินออกจากห้องรับแขกไป
 
ห้องฟาง...
ก๊อกๆๆ
เสีวงเคาะประตูดังขึ้น ทำให้ฟางที่เดินออกมาจากห้องน้ำเดินไปเปิดประตูทันที
"แม่ขอเข้าไปหน่อยได้ไหม?"คุณหญิงธัญญาธรญ์ถาม ก่อนที่ฟางจะเปิดประตูให้กว้างขึ้นเพื่อให้มารดาเข้ามาในห้อง
"เขากลับไปแล้วใช่ไหมค่ะ?"ฟางถาม หลังจากที่มารดานั่งที่โซฟาในห้องของเธอแล้ว
"อืม... แล้วพวกนั้นได้ทำอะไรหนูหรือเปล่า?"
"ไม่หรอกค่ะ... แค่เซ็นใบหย่า... แม่ค่ะ ฟางเหนื่อยจัง..."
"เหนื่อยก็พัก... อย่าลืมสิว่าฟางยังมีแม่กับเฟย์อยู่ข้างๆ นอนพักเถอะนะ แล้วทุกอย่างจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม..."คุณหญิงธัญญาธรญ์พูด ก่อนจะพาฟางมานอนที่บนเตียงนอนของเธอ
"หนูไม่ต้องคิดอะไรแล้วนะ ที่นี่บ้านของเราไม่มีใครมาทำร้ายฟางได้อีกแล้ว"
คุณหญิงธัญญาธรญ์ลูบผมของฟางเบา ก่อนที่เธอจะหลับตาลงแล้วหลับไปเพราะความเหนื่อยล้าทางร่างกายและหัวใจ...
 
ด้านป๊อปปี้
ป๊อปปี้ขับรถมาที่บ้านนีระสิงห์ในช่วงค่ำ หลังจากที่คุณธัญญาธรญ์ได้โทรบอกเขาว่าฟางได้กลับมาถึงที่บ้านแล้ว
"ฟางล่ะครับคุณป้า?"ป๊อปปี้ถามหาฟางกับคุณหญิงธัญญาธรญ์ทันที
"นอนหลับอยู่บนห้องน่ะป๊อป"คุณหญิงธัญญาธรญ์ตอบ
"เอ่อ ผมขอขึ้นไปหาเธอได้ไหมครับ?"
"ได้สิ ดึกมากแล้วจะนอนนี่ก็ได้นะป๊อป แม่ไม่ว่าหรอกและเรียกแม่เหมือนเดิมเถอะ ป๊อปไม่ได้หย่ากับฟางจริงๆ สักหน่อย"
"ขอบคุณครับคุณแม่ ที่เข้าใจผมเรื่องนั้น"
"จ้ะ แต่คนที่ป๊อปจะต้องคุยคือฟางนะ อธิบายให้เข้าใจแม่เชื่อว่าฟางต้องเข้าใจป๊อปนะ"คุณหญิงธัญญาธรญ์ยิ้มให้ป๊อป ก่อนที่ชายหนุ่มจะเดินขึ้นบันไดไปที่ห้องของฟาง
 
ป๊อปปี้เดินเข้ามาในห้องอย่างเงียบๆ เมื่อเห็นว่าฟางหลับไปแล้วเขาจึงนั่งลงบนเตียงข้างๆ ฟาง มือหนายกขึ้นลูบผมของเธอเบาๆ
"อือ..."เสียงหวานครางเบาๆ เมื่อมีบางอย่างรบกวนการนอนของเธอ ก่อนที่เปลือกตาบางจะลืมขึ้นแล้วมองฝ่าความมืดเพื่อหาสิ่งรบกวนนั้น แต่แล้วสายตาคู่สวยก็ต้องหยุดที่ร่างสูงของใครบางคนที่นั่งมองเธอในความมืดนั้น
"พี่ป๊อป!!!"ฟางตะโกนชื่อชายหนุ่มออกมาอย่างตกใจ ก่อนจะรีบลุกขึ้นนั่งทันที
--------------------------------------------
 
มาแล้วๆๆๆ
อะไรจะตกใจขนาดนั้น
ยังไงก็ฝากเม้น ฝากติดตามกันด้วยนะค่ะรีดเดอร์