วิวาห์รักลวง

บ้านนีระสิงห์...

พิชชี่ขับรถมาจอดที่หน้าบ้านของฟาง ก่อนจะหันมามองฟางนิ่ง เพราะตั้งแต่เขาขับรถมาส่งเธอ เธอก็เอาแต่นั่งเงียบไม่พูดอะไรเลยสักคำ

"ฟาง พี่ขอโทษนะที่ทำแบบนี้..."พิชชี่เอ่ยออกมาเบาๆ ทำให้ฟางที่กำลังเปิดประตูลงจากรถชะงัก

พี่เหรอ...

ฟางหันกลับมามองพิชชี่นิ่ง ใช่! เธอมีพี่สาวและพี่ชาย แต่คนละแม่กันนั่นคือพิมกับพิชชี่...

"อย่าแทนตัวเองว่าพี่เลย... เพราะคุณไม่เคยเห็นพวกเราเป็นน้องอยู่แล้ว…"ฟางพูดจบก็เปิดประตูลงจากรถไปทันที

พิชชี่มองฟางที่เดินเข้าไปในบ้านจนลับหลังบางไป ก่อนจะขับรถออกจากหน้าบ้านเธอไป

ทำไมเขาจะไม่เคยคิดว่าฟางกับเฟย์เป็นน้องสาวของเขา แต่มารดากับพี่สาวของเขาต่างหากที่ไม่ยอมรับ เพราะคุณหญิงธัญญาธรญ์นั้นได้แย่งความรักของบิดาไปจนมีฟางกับเฟย์

แต่ถึงแม้ว่าเขาจะโกธรบิดามากแค่ไหน แต่ฟางกับเฟย์ก็เป็นน้องสาวของเขาอยู่ดี...

หลังจากที่ฟางเดินเข้ามาในบ้านแล้ว เธอก็เจอกับบุคคลที่เธอไม่อยากเจอมากที่สุด

"ฟาง! หนูเป็นอะไรมากไหม? พ่อเป็นห่วงเรามากเลยนะที่รู้พิชชี่จับตัวเราไป..."คุณพิชิตพูดยังไม่ทันจบฟางก็พูดแทรกทันที

"อย่าเรียกตัวเองว่าพ่อเลยค่ะคุณพิชิต เพราะฉันไม่เคยมีพ่อไม่เคยมีพี่สาวหรือพี่ชาย... ฉันมีแต่แม่กับน้องสาวเท่านั้น เชิญคุณกลับไปได้แล้ว! และเอาความห่วงใยของคุณกลับไปด้วย!"ฟางพูดจบก็เดินขึ้นบันไดไปทันที

คุณพิชิตมองตามหลังลูกสาวไปอย่างรู้สึกผิดระคนเป็นห่วงเธอ

"ไหนคุณเคยบอกผมว่าฟางความจำเสื่อมไง?"คุณพิชิตหันมาถามคุณหญิงธัญญาธรญ์ที่นั่งอยู่บนโซฟานิ่ง

"คงเพราะลูกของคุณมั้งค่ะที่ทำให้ฟางความจำกลับมาแล้ว... ในเมื่อลูกของคุณได้ในสิ่งที่ต้องการแล้ว ฉันหวังว่าพวกเขาคงไม่มายุ่งกับฟางอีกนะค่ะ เพราะถ้ามีอีกฉันคงไม่ยอมแน่!"คุณหญิงธัญญาธรญ์พูดจบก็เดินออกจากห้องรับแขกไป

ห้องฟาง...

ก๊อกๆๆ

เสีวงเคาะประตูดังขึ้น ทำให้ฟางที่เดินออกมาจากห้องน้ำเดินไปเปิดประตูทันที

"แม่ขอเข้าไปหน่อยได้ไหม?"คุณหญิงธัญญาธรญ์ถาม ก่อนที่ฟางจะเปิดประตูให้กว้างขึ้นเพื่อให้มารดาเข้ามาในห้อง

"เขากลับไปแล้วใช่ไหมค่ะ?"ฟางถาม หลังจากที่มารดานั่งที่โซฟาในห้องของเธอแล้ว

"อืม... แล้วพวกนั้นได้ทำอะไรหนูหรือเปล่า?"

"ไม่หรอกค่ะ... แค่เซ็นใบหย่า... แม่ค่ะ ฟางเหนื่อยจัง..."

"เหนื่อยก็พัก... อย่าลืมสิว่าฟางยังมีแม่กับเฟย์อยู่ข้างๆ นอนพักเถอะนะ แล้วทุกอย่างจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม..."คุณหญิงธัญญาธรญ์พูด ก่อนจะพาฟางมานอนที่บนเตียงนอนของเธอ

"หนูไม่ต้องคิดอะไรแล้วนะ ที่นี่บ้านของเราไม่มีใครมาทำร้ายฟางได้อีกแล้ว"

คุณหญิงธัญญาธรญ์ลูบผมของฟางเบา ก่อนที่เธอจะหลับตาลงแล้วหลับไปเพราะความเหนื่อยล้าทางร่างกายและหัวใจ...

ด้านป๊อปปี้

ป๊อปปี้ขับรถมาที่บ้านนีระสิงห์ในช่วงค่ำ หลังจากที่คุณธัญญาธรญ์ได้โทรบอกเขาว่าฟางได้กลับมาถึงที่บ้านแล้ว

"ฟางล่ะครับคุณป้า?"ป๊อปปี้ถามหาฟางกับคุณหญิงธัญญาธรญ์ทันที

"นอนหลับอยู่บนห้องน่ะป๊อป"คุณหญิงธัญญาธรญ์ตอบ

"เอ่อ ผมขอขึ้นไปหาเธอได้ไหมครับ?"

"ได้สิ ดึกมากแล้วจะนอนนี่ก็ได้นะป๊อป แม่ไม่ว่าหรอกและเรียกแม่เหมือนเดิมเถอะ ป๊อปไม่ได้หย่ากับฟางจริงๆ สักหน่อย"

"ขอบคุณครับคุณแม่ ที่เข้าใจผมเรื่องนั้น"

"จ้ะ แต่คนที่ป๊อปจะต้องคุยคือฟางนะ อธิบายให้เข้าใจแม่เชื่อว่าฟางต้องเข้าใจป๊อปนะ"คุณหญิงธัญญาธรญ์ยิ้มให้ป๊อป ก่อนที่ชายหนุ่มจะเดินขึ้นบันไดไปที่ห้องของฟาง

ป๊อปปี้เดินเข้ามาในห้องอย่างเงียบๆ เมื่อเห็นว่าฟางหลับไปแล้วเขาจึงนั่งลงบนเตียงข้างๆ ฟาง มือหนายกขึ้นลูบผมของเธอเบาๆ

"อือ..."เสียงหวานครางเบาๆ เมื่อมีบางอย่างรบกวนการนอนของเธอ ก่อนที่เปลือกตาบางจะลืมขึ้นแล้วมองฝ่าความมืดเพื่อหาสิ่งรบกวนนั้น แต่แล้วสายตาคู่สวยก็ต้องหยุดที่ร่างสูงของใครบางคนที่นั่งมองเธอในความมืดนั้น

"พี่ป๊อป!!!"ฟางตะโกนชื่อชายหนุ่มออกมาอย่างตกใจ ก่อนจะรีบลุกขึ้นนั่งทันที

--------------------------------------------

มาแล้วๆๆๆ

อะไรจะตกใจขนาดนั้น

ยังไงก็ฝากเม้น ฝากติดตามกันด้วยนะค่ะรีดเดอร์