วิวาห์รักลวง

ฟางนั่งกุมศรีษะแน่น ภาพความทรงจำเก่าๆ หลั่งรินเข้าสู่สมองเธอ จนปวดระบมไปหมด
น้ำตาหยดใสไหลรินไม่หยุด เมื่อภาพของป๊อปปี้กับพิมที่รักกันตอกย่ำเข้ามาในหัวใจของเธอ จนปวดหนึบไปหมด รอยแผลเป็นในหัวใจที่กำลังจะจางหายกลับมาเด่นชัดอีกครั้ง
'เขาไม่เคยรักเธอ... ที่เขาทำทุกอย่างเพื่อเธอ เพราะเธอความจำเสื่อมเท่านั้น...'ฟางคิดในใจ น้ำตาไหลลงอาบแก้มใส มือบางเลื่อนมากุมที่หน้าอกข้างซ้ายแน่น รู้สึกเจ็บจนหัวใจไม่มีแรงเต้น...
 
ป๊อปปี้หน้านั่งเครียด หลังจากที่พิชชี่ได้ตัดสายไปแล้ว
"ไอ้ป๊อป มึงจะเอายังไงต่อ?"เขื่อนถาม หลังจากที่ป๊อปปี้โทรตามเขามาที่บ้านและเล่าเรื่องที่ฟางถูกจับตัวไปอีกครั้ง
"มันต้องการให้กูหย่ากับฟางว่ะ"ป๊อปปี้พูดออกมา ก่อนจะถอนหายใจเบาๆ
"พี่ป๊อปจะหย่ากับพี่ฟางตามที่มันบอกเหรอ? แล้วจะแน่ใจได้ยังไงว่ามันจะรักษาสัญญา? อย่างน้อยเพื่อความมั่นใจว่าพี่กับพี่ฟางไม่เจอกันอีก มันก็ต้องฆ่าพี่ฟางอยู่ดี"เฟย์พูดจบก็มองหน้าป๊อปปี้นิ่ง
"พี่ป๊อปรักพี่ฟางหรือเปล่า?"คำถามของเฟย์ ทำเอาป๊อปปี้นิ่งไปทันที
ทุกคนมองหน้าป๊อปปี้อย่างรอคำตอบว่าเขาจะตอบออกมาอย่างไร...
'นั่นสินะ... เขารักฟางหรือเปล่า? แต่เขากล้าบอกกับตัวเองได้ว่าเขามีความสุขที่ได้อยู่กับเธอ อยากปกป้องเธอตลอดเวลา... เป็นหว่งเธอทุกครั้งเวลาที่เขาออกไปทำงานจนบางครั้งเขาต้องรีบกลับบ้านมาหาเธอ...'ป๊อปปี้ทบทวนในใจนิ่ง จนเขาเริ่มแน่ใจในความรู้สึกที่เขามีให้กับฟางแล้ว
"พี่เริ่มแน่ใจแล้ว... ว่าตอนนี้พี่รักฟาง"คำตอบของป๊อปปี้เรียกรอยยิ้มจากเฟย์ได้ทันที ที่ได้ยิน
"งั้นพี่ป๊อปไม่จำเป็นที่จะต้องทำตามที่มันบอกหรอกค่ะ"เฟย์พูดกับป๊อปปี้ทั้งรอยยิ้ม ก่อนที่ทุกคนจะเริ่มคิดหาทางช่วยฟาง
 
บ้านร้างชานเมือง...
พิมที่จอดรถที่บ้านร้าง ก่อนจะลงจากรถแล้วเดินตรงเข้าไปในตัวบ้านทันที
"มันอยู่ไหน?"พิมถามพิชชี่ทันที ที่เห็นน้องชายของเธอเดินออกมาจากห้องๆ หนึ่ง
"อยู่ด้านบน"พิชชี่ตอบเสียงเรียบ แล้วเดินตามพี่สาวที่เดินขึ้นไปชั้นบนของบ้านร้าง
ปัง
พิมเปิดประตูห้องเสียงดัง จนฟางที่นั่งอยู่ภายในห้องนั้นสะดุ้งตกใจแล้วมองไปทางพิมที่เดินเข้ามาหาเธอ
"พี่พิม..."ฟางเอ่ยออกมาเบาๆ
พิมแสยะยิ้มทันที ที่เห็นฟาง
"ไง จำฉันได้แล้วเหรอ?"พิมถามฟางเสียงเย็น มือเรียวบีบคางฟางแน่น จนเธอต้องเบ้ปากด้วยความเจ็บ
"พี่พิมทำแบบนี้ทำไมค่ะ?"ฟางถามเสียงเบา
"หึ! ก็แกทำให้ฉันกับป๊อปต้องเลิกกันไง!"พิมตอกกลับก่อนจะสะบัดมือออกอย่างแรง
"เลิกกันเหรอ? ฟางไม่เคยทำอะไรแบบนั้นนะ พี่ป๊อปรักพี่พิมคนเดียว ถึงแม้ว่าเขาจะแต่งงานกับฟางแล้ว... เขาไม่เคยรักฟางเหมือนที่รักพี่พิมเลยนะค่ะ"
"โกหก! ถ้าป๊อปรักฉันอย่างที่แกว่า เขาจะมาบอกเลิกฉันทำไม!? ถ้าเขาไม่ได้สนใจแก!"
"ที่พี่ป๊อปทำแบบนั้น คงเพราะว่าฟางความจำเสื่อม... เขาคงสงสารฟางเท่านั้น..."
เมื่อคิดถึงตรงนี้ก็เหมือนมีคมมีดกรีดลงกลางใจจนได้เลือด...
"หึ! ให้เป็นอย่างที่แกพูดเถอะ ฉันให้เวลาแกตัดสินใจว่าแกจะหย่ากับป๊อปแล้วเดินออกไปจากชีวิตเขา หรือจะตายอยู่ที่นี่!"พิมพูดจบก็เดินออกจากห้องไปทันที
พิชชี่มองฟางนิ่ง ไม่ใช่ว่าเขาไม่สงสารเธอที่เจอเรื่องแบบนี้ แต่เพราะเขารักพี่สาวมากต่างหากจึงยอมทำแบบนี้กับคนบริสุทธิ์
พิชชี่เดินออกจากไป ทิ้งให้ฟางจมอยู่กับการตัดสินใจที่เหมือนจะเป็นทางออกเดียวของเธอที่จะมีชีวิตรอดกับไปหามารดาและน้องสาว...
 
3วันต่อมา
ป๊อปปี้ โทโมะ เขื่อน เคนตะและจองเบได้ขับรถมาที่บ้านร้างตามที่พิชชี่บอก ก่อนจะเดินเข้ามาในบ้านร้าง
"มาเร็วดีนี่ไอ้ป๊อป"พิชชี่เอ่ยทักป๊อปปี้ทันที ที่เห็นป๊อปปี้เดินเข้ามาในบ้านพร้อมเพื่อนๆ ของเขา
"เออ ฟางอยู่ไหน?"ป๊อปถามหาฟางทันที
"แหม... ดูมึงจะห่วงเธอเหลือเกินนะ แต่ถึงยังไงมึงก็ได้เจอเธออยู่แล้ว แต่มึงต้องทำตามที่กูบอก!"
"ได้! กูจะหย่ากับฟางตามที่มึงต้องการ แต่มึงต้องปล่อยฟางก่อน!"
"ไอ้กั้ง! ไปเอาตัวเธอมาดิ!"พิชชี่หันมาหากั้ง ก่อนจะสั่งให้ไปพาตัวฟางออกมาจากห้อง
"โอ๊ย..."ฟางร้องออกมาเบาๆ เมื่อกั้งผลักเธอมาทางพิชชี่ที่ยืนอยู่ด้านล่าง
"ฟาง!"ป๊อปปี้เรียกเธอทันที
ฟางหันไปตามเสียงเรียกก็เจอกับพวกของป๊อปปี้ที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอกับพิชชี่
"พี่ป๊อป..."ฟางเอ่ยออกมาเบาๆ น้ำตาหยดใสไหลออกมาทันที ที่เห็นหน้าชายหนุ่ม
'อยู่ใกล้กันแค่นี้แต่ทำไมถึงจับต้องเขาไม่ได้นะ...'ฟางคิดในใจ
"เอาล่ะ ถ้าอยากได้ตัวเธอกลับไปก็เซ็นใบหย่านี่ซะ"พิชชี่พูดจบก็ส่งใบหย่าให้กับป๊อปปี้
ป๊อปปี้มองใบหย่าในมือนิ่ง โทโมะสะกิดเบาแล้วพยักหน้าให้กับป๊อปปี้ ก่อนที่เขาจะเซ็นชื่อลงในใบหย่าแล้วส่งคืนให้กับพิชชี่
"ทีนี้ก็ตาเธอแล้วฟาง..."พิชชี่หันมาบอกเธอ แต่พูดยังไม่ทันจบเธอก็ดึงใบหย่าไปแล้วเซ็นชื่อลงไปอย่างไม่ลังเล เพราะเธอได้ตัดสินใจแล้ว
"เสร็จแล้วก็ส่งตัวเธอสักทีสิว่ะไอ้พิช!"ป๊อปปี้ตะโกนบอกพิชชี่ทันที
"หึ! เรื่องอะไรกูจะส่งคืนให้มึง"พิชชี่พูดจบก็ดึงตัวฟางไปข้างหลังทันที
ป๊อปปี้กัดกรามดังกรอด กำมือแน่น เมื่อพิชชี่ไม่ยอมส่งตัวฟางมา
"พวกมึงกลับไปได้! เดี๋ยวตอนเย็นกูจะไปส่งเธอที่บ้านนีระสิงห์เอง!"
--------------------------------------------
 
มาแล้วๆๆๆ
ฝากติดตามกันด้วยนะค่ะ