วิวาห์รักลวง

ป๊อปปี้ผละออกจากฟาง ก่อนจะถอดเสื้อผ้าที่ใส่อยู่ออกจนไม่เหลืออะไรติดกาย แล้วทาบทับร่างสาวอีกครั้ง
"ไว้ใจพี่ไหม?"ป๊อปปี้ถามเสียงพร่า มือหนายังคงลูบไล้กายสาวไม่หยุด
"อืม... ถ้าเป็นพี่ป๊อป... ฟางไว้ใจพี่เสมอนะค่ะ"ฟางตอบเบาๆ มือบางประคองใบหน้าของป๊อปปี้ไว้ ก่อนที่ริมฝีปากบางจะจูบปากหยักเบาๆ เป็นคำมั่นว่าเธอไว้ใจเขาเสมอ
ป๊อปปี้จูบตอบ ก่อนจะนั่งชันเข่าจับขาเรียวพาดสะโพกหนาแล้วค่อยๆ ดันตัวตนของเขาเข้าไปในกายสาวเบาๆ แต่ขนาดที่แตกต่างกันนั้น ทำให้เขาเข้าไปอย่างยากลำบาก
ป๊อปปี้เงยหน้ามองฟางที่ตอนนี้ใบหน้าหวานมีแต่คราบน้ำตา ป๊อปปี้ตัดสินใจดันตัวตนเข้าที่เดียจนสุดทาง
"กรี๊ด! พะ พี่ป๊อป ฟางเจ็บ!"ฟางกรี๊ดออกมาทันที
"อดทนหน่อยนะคนดี..."ป๊อปปี้แช่ไว้อยู่อย่างนั้น ก่อนจะจูบปลอบเธอเบาๆ และบีบเคล้นอกอวบเพื่อเบี่ยงเบ่นความเจ็บปวดที่เกิดขึ้น
"อะ อืม..."ฟางครางออกมาเบาๆ ด้วยความเสี่ยวซานอีกครั้ง
เมื่อป๊อปปี้ได้ยินเสียงครางก็ค่อยขยับสะโพกสอบเบาๆ เพื่อให้เธอปรับตัวกับขนาดของเขา จากช้าเป็นเร็วสลับกันไปเรื่อยๆ
"อะ อืม... พะ พี่ป๊อป ฟาง มะ ไหวแล้ว กรี๊ด!"
ร่างแกร่งเร่งความเร็วขึ้นทันที ที่รับรู้ว่าร่างบางไปถึงจุดหมายปลายทางแล้ว ก่อนที่เขาจะตามเธอไปติดๆ
"อ่าห์!"เสียงคำรามดังลั่น พร้อมสายธารขุ่นที่หลั่งรินเข้าสู่กายสาวทุกหยาดหยด
พรึบ
ร่างแกร่งทรุดลงที่ทรวงอกอวบของร่างบางทันที เสียงหอบหายใจแข่งกัน ก่อนที่จะกลับเข้าสู่สภาวะปกติ
ป๊อปปี้เงยหน้ามองใบหน้าหวานของฟางที่หลับไปเพราะเหนื่อยก็ยิ้มออกมาบางๆ ก่อนที่เขาจะถอดถอนตัวตนเอามาแล้วล้มตัวนอนลงข้างๆ เธอ
'สักวันพี่คงจะรักเราได้แน่นอน...'ป๊อปปี้คิดในใจ ก่อนจะดึงร่างบางมากอดไว้แน่นด้วยความหวงแหน โดยไม่ลืมห่มผ้าให้ทั้งเขาและเธอ แล้วหลับตามร่างบางไป
 
เช้าวันต่อมา
ฟางลืมตาตื่นในตอนเช้า ก่อนจะยิ้มออกบางๆ เมื่อเห็นว่าป๊อปปี้ยังคงกอดเธอไว้แน่น
'ถ้าตื่นมา... แล้วเจอพี่นอนกอดฟางแบบนี้ทุกวันคงดีไม่ใช่น้อย...'ฟางคิดในใจ
"อืม..."เสียงทุ้มครางเบาๆ เมื่อนิ้วเรียวของฟางไล้ไปตามส่วนต่างๆ ของใบหน้า ทำให้ป๊อปปี้ลืมตาขึ้นมามองตัวก่อกวนทันที
"อยากได้อีกรอบเหรอ?"คำถามของป๊อปปี้ เรียกเลือดในกายสาวมาหล่อเลี้ยงที่ใบหน้าหวานทันที
"จะบ้าเหรอพี่ป๊อป ปล่อยฟางได้แล้ว ฟางจะไปอาบน้ำ"ฟางที่หน้าแดงเอ่ยกับชายหนุ่มให้ปล่อยเธอทันที
ป๊อปปี้ยิ้มให้กับความเขินอายของฟาง ก่อนจะยอมปล่อยเธอ ฟางเมื่อถูกปล่อยออกจากอ้อมกอดแล้วรีบลงจากเตียงทันที
"โอ๊ย!"ร่างบางทรุดลงกับฟื้นทันที ป๊อปปี้ที่อยู่นอนอยู่บนเตียงตกใจรีบลงจากเตียงมาดูฟางทันที
"ฟาง เป็นอะไร?"ป๊อปปี้รีบถามด้วยความเป็นห่วง
"เจ็บ..."
"อ๋อ ลืมไปว่าครั้งแรก..."ป๊อปปี้ประคองฟางให้ขึ้นมานั่งบนเตียง ก่อนจะเดินไปหยิบผ้าขนหนูมาให้เธอ
"ไหวไหม?"คำถามของป๊อปปี้ เรียกค้อนจากฟางได้ในทันที
"พี่คิดว่าไหวไหมล่ะค่ะ?"
"งั้นเดี๋ยวพี่พาไปอาบน้ำนะ"ป๊อปปี้ไม่รอคำตอบของฟางก็อุ้มเธอเข้าห้องน้ำไปทันที และเป็นอีกครั้งที่ป๊อปปี้ไม่ได้ทำแค่อาบน้ำอย่างเดียว
 
ที่บริษัท...
"ไง เจ้าลูกชายตัวดี มาทำงานเอาป่านนี้เนี่ยนะ? แกไม่รอมาทำงานพรุ่งนี้เลยล่ะ"คุณหญิงจารุวรรณแขวะลูกชายทันที ทีป๊อปปี้เดินเข้ามาในห้องทำงานแล้ว
"ได้เหรอครับ? งั้นผมกลับก่อนนะครับ"ป๊อปปี้หันหลังเตรียมตัวออกจากห้องทันที
"ตาป๊อป!"
"ล้อเล่นน่าคุณแม่ พอดีผมทำธุระอยู่น่ะครับ"ป๊อปปี้รีบพูดเอาใจมารดาทันที
"ทำธุระ? หวังว่าคงไม่ใช่ไปหาแม่พิมนั่นหรอกนะป๊อป แม่ขอแกได้ไหม? เลิกยุ่งกับแม่นั่นได้แล้ว ป๊อปแต่งงานแล้วนะลูก"คุณหญิงจารุวรรณพูดกับลูกชายเสียงอ่อนลง
"แม่ครับ ผมเลิกกับเธอแล้วนะ แม่ไม่ต้องห่วงหรอกว่าผมจะไปยุ่งกับเธออีก"
"จริงเหรอ? ที่แกเลิกกับแม่นั่นได้แล้ว"
"ครับ ผมรู้แล้วว่าเธอไม่เคยพอ ตอนนี้แม่วางใจได้แล้วนะครับ"
"แล้วเรื่องหนูฟางล่ะ? แกว่าอย่างไง?"
"ผมคิดว่า...สักวันผมคงรักเธอได้ไม่ยาก..."
 
"พี่ฟาง"เสียงหวานของใครบางคนเรียกฟางที่กำลังรดน้ำต้นไม้อยู่ให้หันกลับไปมอง
ฟางขมวดคิ้วทันที ที่เห็นหญิงสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้า ก่อนจะมองเธอด้วยความสงสัย
"พี่ฟางจำเฟย์ไม่ได้เหรอค่ะ?"เฟย์เอ่ยถามพี่สาวตัวเองทันที เมื่อเห็นว่าฟางมองเธออย่างสงสัย
"เฟย์...ใครเหรอค่ะ?"ฟางถามอย่างสงสัย เพราะเธอยังจำอะไรไม่ได้มากเท่าไหร่นัก
"น้องสาวพี่ฟางไงค่ะ วันนี้คุณแม่ก็มาเยี่ยมพี่ฟางด้วยนะค่ะ เราเข้าไปในบ้านดีกว่า"เฟย์เอ่ยชวน ก่อนที่สองสาวจะเดินเข้าไปในบ้านพร้อมกัน
"ฟาง เป็นอย่างไงบ้างลูก? จำอะไรได้บ้างหรือยัง?"คุณหญิงธัญญาธรญ์เอ่ยถามลูกสาวคนโตทันที
"อะไรนะค่ะ!? นี่พี่ฟางความจำเสื่อมเหรอ?"เฟย์ถามอย่างตกใจ
"อืม แม่ไม่อยากให้เฟย์ไม่สบายใจเลยรอให้เราเรียนจบกลับมาก่อนน่ะ"
"ตั้งแต่เมื่อไหร่กันค่ะ?"
"2อาทิตย์แล้วล่ะ"
"แล้วไม่มีใครบอกเฟย์เลยสักคน แล้วตอนนี้พี่ฟางพอนึกหรือจำอะไรได้บ้างหรือยังค่ะ?"เฟย์หันมาถามพี่สาวทันที
"ก็พอจำได้แล้วว่ามีผู้หญิงที่ชื่อพิมเป็นคนรักของพี่ป๊อป... แล้วมีน้องสาวที่ชื่อเฟย์ กลับมาอยู่กับพี่นะเฟย์..."ฟางพูดเบาๆ ก่อนจะกอดเฟย์ไว้แน่น
"ค่ะ เฟย์กลับมาอยู่กับพี่ฟางแล้วนะ... ไม่ว่าพี่ฟางจะจำได้หรือไม่ได้ เฟย์ก็อยู่ข้างๆ พี่ฟางเสมอนะค่ะ"เฟย์พูดและกอดตอบ
"หนูก็ยังมีแม่อีกคนนะฟาง"คุณหญิงธัญญาธรญ์เอ่ยกับลูกสาว ก่อนที่สองสาวจะกอดมารดาไว้แน่น
'ตอนนี้เธอไม่กลัวแล้ว ไม่ว่าความจำของเธอจะเลวร้ายหรือเจ็บปวดมากแค่ไหนเธอก็ไม่กลัวแล้ว... และต่อให้วันข้างหน้าเธอไม่มีเขาเธอก็ไม่เสียใจ...'
--------------------------------------------
 
มาแล้วๆๆ
ฝากเม้น ฝากติดตาม ให้กำลังใจกันได้นะค่ะรีดเดอร์
ฝันดีนะค่ะ