วิวาห์รักลวง

ป๊อปปี้ผละออกจากฟาง ก่อนจะถอดเสื้อผ้าที่ใส่อยู่ออกจนไม่เหลืออะไรติดกาย แล้วทาบทับร่างสาวอีกครั้ง

"ไว้ใจพี่ไหม?"ป๊อปปี้ถามเสียงพร่า มือหนายังคงลูบไล้กายสาวไม่หยุด

"อืม... ถ้าเป็นพี่ป๊อป... ฟางไว้ใจพี่เสมอนะค่ะ"ฟางตอบเบาๆ มือบางประคองใบหน้าของป๊อปปี้ไว้ ก่อนที่ริมฝีปากบางจะจูบปากหยักเบาๆ เป็นคำมั่นว่าเธอไว้ใจเขาเสมอ

ป๊อปปี้จูบตอบ ก่อนจะนั่งชันเข่าจับขาเรียวพาดสะโพกหนาแล้วค่อยๆ ดันตัวตนของเขาเข้าไปในกายสาวเบาๆ แต่ขนาดที่แตกต่างกันนั้น ทำให้เขาเข้าไปอย่างยากลำบาก

ป๊อปปี้เงยหน้ามองฟางที่ตอนนี้ใบหน้าหวานมีแต่คราบน้ำตา ป๊อปปี้ตัดสินใจดันตัวตนเข้าที่เดียจนสุดทาง

"กรี๊ด! พะ พี่ป๊อป ฟางเจ็บ!"ฟางกรี๊ดออกมาทันที

"อดทนหน่อยนะคนดี..."ป๊อปปี้แช่ไว้อยู่อย่างนั้น ก่อนจะจูบปลอบเธอเบาๆ และบีบเคล้นอกอวบเพื่อเบี่ยงเบ่นความเจ็บปวดที่เกิดขึ้น

"อะ อืม..."ฟางครางออกมาเบาๆ ด้วยความเสี่ยวซานอีกครั้ง

เมื่อป๊อปปี้ได้ยินเสียงครางก็ค่อยขยับสะโพกสอบเบาๆ เพื่อให้เธอปรับตัวกับขนาดของเขา จากช้าเป็นเร็วสลับกันไปเรื่อยๆ

"อะ อืม... พะ พี่ป๊อป ฟาง มะ ไหวแล้ว กรี๊ด!"

ร่างแกร่งเร่งความเร็วขึ้นทันที ที่รับรู้ว่าร่างบางไปถึงจุดหมายปลายทางแล้ว ก่อนที่เขาจะตามเธอไปติดๆ

"อ่าห์!"เสียงคำรามดังลั่น พร้อมสายธารขุ่นที่หลั่งรินเข้าสู่กายสาวทุกหยาดหยด

พรึบ

ร่างแกร่งทรุดลงที่ทรวงอกอวบของร่างบางทันที เสียงหอบหายใจแข่งกัน ก่อนที่จะกลับเข้าสู่สภาวะปกติ

ป๊อปปี้เงยหน้ามองใบหน้าหวานของฟางที่หลับไปเพราะเหนื่อยก็ยิ้มออกมาบางๆ ก่อนที่เขาจะถอดถอนตัวตนเอามาแล้วล้มตัวนอนลงข้างๆ เธอ

'สักวันพี่คงจะรักเราได้แน่นอน...'ป๊อปปี้คิดในใจ ก่อนจะดึงร่างบางมากอดไว้แน่นด้วยความหวงแหน โดยไม่ลืมห่มผ้าให้ทั้งเขาและเธอ แล้วหลับตามร่างบางไป

เช้าวันต่อมา

ฟางลืมตาตื่นในตอนเช้า ก่อนจะยิ้มออกบางๆ เมื่อเห็นว่าป๊อปปี้ยังคงกอดเธอไว้แน่น

'ถ้าตื่นมา... แล้วเจอพี่นอนกอดฟางแบบนี้ทุกวันคงดีไม่ใช่น้อย...'ฟางคิดในใจ

"อืม..."เสียงทุ้มครางเบาๆ เมื่อนิ้วเรียวของฟางไล้ไปตามส่วนต่างๆ ของใบหน้า ทำให้ป๊อปปี้ลืมตาขึ้นมามองตัวก่อกวนทันที

"อยากได้อีกรอบเหรอ?"คำถามของป๊อปปี้ เรียกเลือดในกายสาวมาหล่อเลี้ยงที่ใบหน้าหวานทันที

"จะบ้าเหรอพี่ป๊อป ปล่อยฟางได้แล้ว ฟางจะไปอาบน้ำ"ฟางที่หน้าแดงเอ่ยกับชายหนุ่มให้ปล่อยเธอทันที

ป๊อปปี้ยิ้มให้กับความเขินอายของฟาง ก่อนจะยอมปล่อยเธอ ฟางเมื่อถูกปล่อยออกจากอ้อมกอดแล้วรีบลงจากเตียงทันที

"โอ๊ย!"ร่างบางทรุดลงกับฟื้นทันที ป๊อปปี้ที่อยู่นอนอยู่บนเตียงตกใจรีบลงจากเตียงมาดูฟางทันที

"ฟาง เป็นอะไร?"ป๊อปปี้รีบถามด้วยความเป็นห่วง

"เจ็บ..."

"อ๋อ ลืมไปว่าครั้งแรก..."ป๊อปปี้ประคองฟางให้ขึ้นมานั่งบนเตียง ก่อนจะเดินไปหยิบผ้าขนหนูมาให้เธอ

"ไหวไหม?"คำถามของป๊อปปี้ เรียกค้อนจากฟางได้ในทันที

"พี่คิดว่าไหวไหมล่ะค่ะ?"

"งั้นเดี๋ยวพี่พาไปอาบน้ำนะ"ป๊อปปี้ไม่รอคำตอบของฟางก็อุ้มเธอเข้าห้องน้ำไปทันที และเป็นอีกครั้งที่ป๊อปปี้ไม่ได้ทำแค่อาบน้ำอย่างเดียว

ที่บริษัท...

"ไง เจ้าลูกชายตัวดี มาทำงานเอาป่านนี้เนี่ยนะ? แกไม่รอมาทำงานพรุ่งนี้เลยล่ะ"คุณหญิงจารุวรรณแขวะลูกชายทันที ทีป๊อปปี้เดินเข้ามาในห้องทำงานแล้ว

"ได้เหรอครับ? งั้นผมกลับก่อนนะครับ"ป๊อปปี้หันหลังเตรียมตัวออกจากห้องทันที

"ตาป๊อป!"

"ล้อเล่นน่าคุณแม่ พอดีผมทำธุระอยู่น่ะครับ"ป๊อปปี้รีบพูดเอาใจมารดาทันที

"ทำธุระ? หวังว่าคงไม่ใช่ไปหาแม่พิมนั่นหรอกนะป๊อป แม่ขอแกได้ไหม? เลิกยุ่งกับแม่นั่นได้แล้ว ป๊อปแต่งงานแล้วนะลูก"คุณหญิงจารุวรรณพูดกับลูกชายเสียงอ่อนลง

"แม่ครับ ผมเลิกกับเธอแล้วนะ แม่ไม่ต้องห่วงหรอกว่าผมจะไปยุ่งกับเธออีก"

"จริงเหรอ? ที่แกเลิกกับแม่นั่นได้แล้ว"

"ครับ ผมรู้แล้วว่าเธอไม่เคยพอ ตอนนี้แม่วางใจได้แล้วนะครับ"

"แล้วเรื่องหนูฟางล่ะ? แกว่าอย่างไง?"

"ผมคิดว่า...สักวันผมคงรักเธอได้ไม่ยาก..."

"พี่ฟาง"เสียงหวานของใครบางคนเรียกฟางที่กำลังรดน้ำต้นไม้อยู่ให้หันกลับไปมอง

ฟางขมวดคิ้วทันที ที่เห็นหญิงสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้า ก่อนจะมองเธอด้วยความสงสัย

"พี่ฟางจำเฟย์ไม่ได้เหรอค่ะ?"เฟย์เอ่ยถามพี่สาวตัวเองทันที เมื่อเห็นว่าฟางมองเธออย่างสงสัย

"เฟย์...ใครเหรอค่ะ?"ฟางถามอย่างสงสัย เพราะเธอยังจำอะไรไม่ได้มากเท่าไหร่นัก

"น้องสาวพี่ฟางไงค่ะ วันนี้คุณแม่ก็มาเยี่ยมพี่ฟางด้วยนะค่ะ เราเข้าไปในบ้านดีกว่า"เฟย์เอ่ยชวน ก่อนที่สองสาวจะเดินเข้าไปในบ้านพร้อมกัน

"ฟาง เป็นอย่างไงบ้างลูก? จำอะไรได้บ้างหรือยัง?"คุณหญิงธัญญาธรญ์เอ่ยถามลูกสาวคนโตทันที

"อะไรนะค่ะ!? นี่พี่ฟางความจำเสื่อมเหรอ?"เฟย์ถามอย่างตกใจ

"อืม แม่ไม่อยากให้เฟย์ไม่สบายใจเลยรอให้เราเรียนจบกลับมาก่อนน่ะ"

"ตั้งแต่เมื่อไหร่กันค่ะ?"

"2อาทิตย์แล้วล่ะ"

"แล้วไม่มีใครบอกเฟย์เลยสักคน แล้วตอนนี้พี่ฟางพอนึกหรือจำอะไรได้บ้างหรือยังค่ะ?"เฟย์หันมาถามพี่สาวทันที

"ก็พอจำได้แล้วว่ามีผู้หญิงที่ชื่อพิมเป็นคนรักของพี่ป๊อป... แล้วมีน้องสาวที่ชื่อเฟย์ กลับมาอยู่กับพี่นะเฟย์..."ฟางพูดเบาๆ ก่อนจะกอดเฟย์ไว้แน่น

"ค่ะ เฟย์กลับมาอยู่กับพี่ฟางแล้วนะ... ไม่ว่าพี่ฟางจะจำได้หรือไม่ได้ เฟย์ก็อยู่ข้างๆ พี่ฟางเสมอนะค่ะ"เฟย์พูดและกอดตอบ

"หนูก็ยังมีแม่อีกคนนะฟาง"คุณหญิงธัญญาธรญ์เอ่ยกับลูกสาว ก่อนที่สองสาวจะกอดมารดาไว้แน่น

'ตอนนี้เธอไม่กลัวแล้ว ไม่ว่าความจำของเธอจะเลวร้ายหรือเจ็บปวดมากแค่ไหนเธอก็ไม่กลัวแล้ว... และต่อให้วันข้างหน้าเธอไม่มีเขาเธอก็ไม่เสียใจ...'

--------------------------------------------

มาแล้วๆๆ

ฝากเม้น ฝากติดตาม ให้กำลังใจกันได้นะค่ะรีดเดอร์

ฝันดีนะค่ะ