You are mine

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ขอบคุณนะโทโมะที่มาช่วยกันวันนี้”แก้วพูดแล้วยิ้มให้โทโมะขณะที่ขับรถมาส่งเขาเอา
มอเตอร์ไซค์
 
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรครับ อะไรที่ช่วยๆกันได้ก็ช่วยกันไป”โทโมะยิ้มให้แก้วบางๆ ในวันนี้แก้วโทรหาเขาเพื่อ
ขอให้เขาไปช่วยดูของตกแต่งร้านกาแฟของเธอ เพราะเขื่อนต้องไปงานเลี้ยงที่ภูเก็ตของรีสอร์ท
ป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
“ความจริงโทโมะให้ชั้นเลี้ยงข้าวเป็นการตอบแทนก็ได้นะ”แก้วพูดเมื่อจอดรถลงที่ทำงานโทโมะ
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวคุณแก้วจะลำบากเอาเพราะว่าผมกินเยอะ ไปเถอะครับ ตอนนี้ดึกมากแล้ว”โท
โมะพูดแล้วยิ้ม
 
 
 
 
 
 
 
“ว้าย ลูกแม่ เป็นอะไรเนี่ย”แก้วสตาร์ทรถอีกครั้งต้องร้องเมื่อจู่ๆรถก็ไม่ติด
 
 
 
 
 
 
“ผมว่าคุณแก้วต้องหาทางเอารถไปเช็คที่ศูนย์ใหญ่แล้วล่ะครับงานนี้”โทโมะเห็นรถแก้วแก้วเสีย
เหมือนครั้งที่เจอแก้วครั้งแรกก็พูดออกมา แก้วยิ้มเจื่อนๆก่อนจะเอารถไว้ที่ทำงานโทโมะแล้วซ้อน
ท้ายมอเตอร์ไซค์โทโมะมา
 
 
 
 
 
 
 
“โทโมะ ชั้นหิวอ่า นายพาชั้นไปหาอะไรกินหน่อยสิ”แก้วพูด ทำให้โทโมะแวะมาที่ร้านข้างทาง
 
 
 
 
 
 
“มันอาจจะไม่ได้หรูเหมือนของขึ้นห้างแต่ร้านนี้อร่อยใช้ได้เลยนะครับ”โทโมะพูดเมื่อลงมาจาก
มอเตอร์ไซค์
 
 
 
 
 
“นี่โทโมะ นายเห็นชั้นเป็นสาวไฮโซเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อหรอ ร้านแบบนี้ชั้นทานได้น่า”แก้วพูดแล้ว
เดินไปนั่งในร้าน
 
 
 
 
 
 
 
“อ๊า ร้อนๆ”สักพัก สุกี้น้ำ2ถ้วยก็ถูกเสิร์ฟบนโต้ะของโทโมะและแก้วก่อนที่แก้วะร้องเมื่อรีบกิน
 
 
 
 
 
“ค่อยๆก็ได้ครับคุณแก้ว เดี๋ยวติดคอ”โทโมะพูดแล้วเอาน้ำให้แก้วดื่ม
 
 
 
 
 
 
“อร่อยดีเหมือนกันเนาะโทโมะ”แก้วพูดพลางมองตัวเองที่กินไป3ชามซึ่งไล่เลี่ยกับโทโมะที่กิน
หมดไป4ชาม
 
 
 
 
 
“พึ่งรู้นะครับเนี่ยว่าคุณแก้วนี่กินจุใช่เล่นเลย”โทโมะทึ่งไม่คิดว่าแก้วจะกินเก่งขนาดนี้
 
 
 
 
 
 
“แหม เห็นชั้นเป็นแบบนี้ชั้นก็กินจุนะจ้ะ ว้าย”แก้วพูดแล้วต้องร้องเมื่อรองเท้าตัวเองติดร่องจน
รองเท้าส้นสูงที่สวมอยู่พัง
 
 
 
 
 
 
“ตายแล้ว ไม่มีรองเท้าใส่กลับซะด้วยสิ”แก้วเหวอมองรองเท้าตัวเองที่ส้นหัก
 
 
 
 
 
 
“งั้นใส่นี่ไปก่อนได้มั้ยครับ”โทโมะพูดแล้วเดินเอารองเท้าแตะคูคีบราคาไม่กี่บาทที่ขายข้างทางมา
สวมให้แก้วอย่างอ่อนโยน จนแก้วหน้าแดงจัด เพราะวันนี้ทั้งวันที่ใส่ส้นสูงเพราะต้องออกงานเลย
ทำให้เท้าแดง
 
 
 
 
 
 
 
“ขะ ขอบคุณนะโทโมะ อ๊ะ”แก้วพูดแล้วกำลังจะลุกขึ้นก็ต้องร้องเมื่อรู้ตัวว่าเท้าตัวเองเคล็ด
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ ถ้าไม่รังเกียจ คุณแก้วขี่หลังผมมั้ยครับ เดี๋ยวผมไปส่งที่บ้าน”โทโมะพูด
 
 
 
 
 
 
“ขะ ขอบคุณจริงๆนะสำหรับวันนี้ อัศวินของชั้น”แก้วพูดเมื่อตัวเองขี่หลังโทโมะที่อาสาให้เธอขี่อยู่
แล้วยิ้มอย่างเป็นสุขบนหลังของชายหนุ่ม แค่เพียงเท่านี้เธอก็สุขใจแล้ว ที่ได้อยู่ใกล้ๆโทโมะแบบนี้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ความจริงคุณน่าจะอยู่กับครอบครัวที่นี่ต่อนะคะคุณป๊อป”ฟางพูดเมื่อกลับมาเปลี่ยนเสื้อแล้วป๊อปปี้
จะกลับกรุงเทพด้วย
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรหรอก พรุ่งนี้ผมมีประชุมกรรมการบริษัทแต่เช้าด้วย กลับคืนนี้เลยก็ดี”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
“แต่คุณจะเหนื่อยเอาน่ะสิคะ”ฟางพูดแล้วมองป๊อปปี้ที่ง่วนกับการเตรียมเอกสาร
 
 
 
 
 
“ผมทำงานหนักจนเป็นชีวิตประจำวันอยู่แล้วที่รักอย่าได้ห่วงเลย”ป๊อปปี้ยิ้มนิดนึงก่อนจะพูดออกมา
 
 
 
 
 
“ทำงานหนักอย่าหักโหมนะคะ ต้องดูแลสุขภาพคุณซะบ้าง”ฟางพูดด้วยความเป็นห่วง
 
 
 
 
 
 
“งั้นคุณก็มาดูแลผมสิ ดูแลตลอดไปเลย”ป๊อปปี้พูดแล้วเดินมากุมมือฟางไว้
 
 
 
 
 
 
“แล้วฟางจะดูแลคุณในฐานะอะไรล่ะคะ คนรักหรืคะ”ฟางถามตามตรง
 
 
 
 
 
 
“ฟาง ผมอาจจะไม่ใช่คนดีอย่างที่คุณเข้าใจ ด้านมืดของผมนั้นมีมากมายพอและมากพอที่คุณจะ
รับได้ ผมเหมือนเกิดมาแล้วถูกสาปโดยพระเจ้าแต่แรกแล้วว่า ไม่ควรมีความรักกับใคร”ป๊อปปี้พูด
แล้วทอดมองออกไปนอกหน้าต่าง
 
 
 
 
 
 
“แล้วอดีตของคุณคืออะไรคะ คุณบอกชั้นมาได้มั้ยคะ”ฟางเดินไปถามก่อนจะแตะไหล่ป๊อปปี้ ชาย
หนุ่มกลับพลิกตัวฟางมานั่งตักตัวเองแล้วบดจูบอย่างร้อนแรงก่อนจะสอดลิ้นเข้าไปหยอกล้อใน
โพรงปากจนฟางอ่อนระทวย
 
 
 
 
 
 
 
“ไปกันเถอะ ปลื้มคงเอารถมารอด้านล่างแล้วล่ะ”ป๊อปปี้ถอนจูบฟางออกมาก่อนจะเดินจูงมือฟางให้
เดินไปขึ้นรถของปลื้ม แล้วปลื้มก็ขับรถมาจอดที่สนามบิน ก่อนฟางและป๊อปปี้จะเดินมาขึ้นเครื่อง
บินส่วนตัวของจิระคุณ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ความจริงฟางกลับกับรถก็ได้นะคะ”เมื่อขึ้นมาบนเครื่องทำให้ฟางอึ้งกว่าเดิมเมื่อพบว่าเครื่องบิน
ส่วนตัวนั้นเป็นถึงระดับFirst classที่มีที่นั่งใหญ่โตและมีเฟอร์นิเจอร์อำนวนความสะดวกครบครัน
 
 
 
 
 
 
“ไวน์หน่อยมั้ยที่รัก เราจะได้มาคุยเรื่องสัญญานายกับบ่าวของเรา”ป๊อปปี้พูดก่อนจะรินไวน์มาให้
ฟาง
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางขอถามคุณหน่อยได้มั้ยคะ ก่อนที่คุณจะเจอฟาง คุณเคยมีทาสสาวมาแล้วกี่คนคะ”ฟางนิ่งสัก
พักก่อนจะถาม
 
 
 
 
 
 
“15คน แต่เธอพวกนั้นเมื่อถึงเวลาพวกเอก็ไปโดยที่ไม่ปริปากเรื่องของผมกับพวกเค้าเลยสัก
คน”ป๊อปปี้พูดทำให้ฟางอึ้งมองหน้าป๊อปปี้ นี่เขาเคยมีทาสสาวมาแล้วตั้ง15คนเชียวรึ
 
 
 
 
 
 
“แล้วเธอพวกนั้นถูกบังคับรึสมยอมมาล่ะคะ”ฟางถามต่อ
 
 
 
 
 
“ทุกคนสมยอมมาหมด”ป๊อปปี้พูดก่อนจะดื่มไวน์จนหมดแก้ว
 
 
 
 
 
 
“อย่างที่ผมเคยบอก เธอพวกนั้นมีหน้าที่เป็นทาส ทาสก็ต้องทำหน้าที่เพื่อให้นายพอใจ และพวก
เธอก็จะได้ในสิ่งที่พวกเธอต้องการ แต่ผมก็ไม่บังคับพวกเธอให้ทำอะไรในห้องนั้นนะ พวกเธอ
ทั้งหมดเต็มใจให้ผมทำเอง และพอถึงเวลาพวกเธอก็เป็นฝ่ายไปจากผมเอง จนเมื่อผมเจอคุณ
ความรู้สึกประหลาดก็เกิดขึ้นกับผม ตั้งแต่วันที่คุณสะดุดล้มในห้องทำงานของผมแล้วล่ะฟาง ผม
ต้องการคุณตั้งแต่วันนั้นมา”ป๊อปปี้พูดแล้วจ้องฟางฟาง ฟางหน้าแดงจัด
 
 
 
 
 
 
 
“แต่ชั้นไม่เคยต้องการอยากได้ในสิ่งของหรือเงินทองของคุณเลยนะคะ”ฟางพูดแล้วมองหน้า
ป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
 
“ข้อนี้ผมรู้ดี ฟางผมอยากให้คุณเซ็นสัญญานี้มากเลยรู้มั้ย”ป๊อปปี้พูดแล้วยื่นสัญญาให้ฟางอ่าน
 
 
 
 
 
 
“สัญญาว่าด้วยการเป็นทาสของนายภาณุ จิระคุณ คนเป็นทาสจะต้องทำทุกอย่างเพื่อให้คนเป็น
นายพอใจ คนเป็นทาสจะต้องเข้าพบเจ้านายในสันศุกร์เย็นจนถึงวันอาทิตย์ คนเป็นทาสจะต้อง
ติดต่อกับเจ้านายสม่ำเสมอไม่ให้ขาดการติดต่อเกิน3ชั่วโมง จะไปไหนต้องรายงานให้เจ้านายรับรู้
เสมอ คนเป็นทาสจะต้องเรียกนายตัวเองว่าท่าน คนเป็นทาสจะต้องดูแลตัวเองให้ดี นอนหลับพัก
ผ่อนให้เต็มอิ่ม รับประทานอาหารที่มีประโยชน์ต่อร่างกายเสมอ ที่สำคัญต้องหมั่นออกกำลังกาย
เพื่อให้ร่างกายแข็งแรง คนเป็นทาสจะต้องได้รับการตรวจร่างกายและทานยาคุมทุกครั้ง และต้อง
ไปพบนายแพทย์ที่นายเป็นผู้จัดหาอย่างสม่ำเสมอ คนเป็นทาสจะต้องไม่ดื่มแอลกอฮอล์หรือเครื่อง
ดื่มมึนเมามากเกินกว่ากำหนด คนเป็นทาสไม่มีสิทธิ์ขึ้นเสียงหรือต่อต้านเจ้านาย เพราะถ้าทำมัน
ทาสจะต้องถูกลงโทษและโทษจะหนักเบาขึ้นอยู่กับเจ้านาย คนเป็นทาสต้องไม่มีเพศสัมพันธ์กับผู้
อื่นระหว่างที่ตกเป็นทาสของเจ้านาย”ฟางอ่านกฎทั้งหมดของสัญญาแล้วอึ้ง
 
 
 
 
 
 
 
“ผมเคยบอกไง ถ้าคุณเป็นของผมจะดูแลคุณเป็นอย่างดี ไม่ปล่อยให้เมาแอ๋แน่ แล้วคุณรู้มั้ย ส่วน
มากผู้หญิงที่ขอยกเลิกสัญญาไปนั้นมักจะทำข้อสุดท้ายไม่ได้เลยสักราย”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าสมมุติว่าชั้นไม่เซ็น คุณจะหายไปมั้ยคะ”ฟางกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากก่อนจะถาม
ป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
“ฟาง ได้โปรด ผมต้องการคุณเหลือเกิน คุณเซ็นได้มั้ย”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
“ชั้นกลัว ถึงแม้ชั้นจะเกิดมาไม่ได้อยู่ในชีวิตที่สมบูรณ์แต่ในความจนของชั้น มันยังมีอิสรเสรีที่ชั้น
ฝันหา ชั้นกลัวค่ะ ชั้นกลัวว่าชั้นอาจจะไม่ใช่ผู้หญิงที่คุณต้องการให้เป็นอย่างในสัญญานี้”ฟางพูด
ออกมา
 
 
 
 
 
 
“งั้นคุณจะไม่เซ็นก็ได้ ผมยินดีให้คุณทดลองอยู่เป็นทาสผมไปก่อนก็ได้ ถ้าคุณพร้อมคุณค่อย
เซ็น”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
“คุณป๊อปคะชั้นถามอะไรหน่อยสิคะ คุณเคยมีความสัมพันธ์แบบคู่รักคู่อื่นบ้างมั้ยคะ แบบไปทาน
ข้าวด้วยกัน ดูหนัง ฟังเพลงด้วยกัน มีดอกไม้ให้กัน ประมาณนี้ล่ะค่ะ”ฟางถามชายหนุ่มด้วยความ
อยากรู้
 
 
 
 
 
 
“ไม่ เท่าที่ผมจำได้ ผมไม่เคยมีความรู้สึกแบบนั้นฟาง ผมไม่สามารถที่จะเป็นเหมือนคู่รักคนอื่นได้
ไม่มีช่อดอกไม้ ตุ๊กตาหรือช้อคโกแลตเหมือนคู่อื่น คือผมไม่ใช่คนโรแมนตติกขนาดนั้น
หรอก”ป๊อปปี้พูดจบทำให้ฟางอดซึมลงไปไม่ได้
 
 
 
 
 
ทั้งให้ทดลองเป็นทาสก่อนจะเซ็นด้วย แต่กลับไม่มีความโรแมนติกในตัว
 
มาดูกันว่าผู้ชายเคร่งขรึมและจอมบงการ จะไม่โรเเมนติกจริงรึเปล่าาา