You are mine

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ตัดอกตัดซะเถอะยัยแก้วนี่มันก็ผ่านเลยมาถึงวันเผาแล้วเนี่ย”ทีเจบ่นเมื่อเห็นแก้วเอาแต่ซึมเศร้า
อยู่ที่งานเผาศพโทโมะ
 
 
 
 
 
 
 
“นั่นน่ะสิ เดี๋ยวมะรืนเราจะต้องไปทานข้าวกับครอบครัวมิณทร์เค้าอีกนะไอ้ชุดดำนี่ก็เลิกใส่ด้วย”แม่
แก้วพูด
 
 
 
 
 
 
“นี่คุณ ตาทีเจ ไม่เกินไปหน่อยนี่เรายังอยู่ในงานศพโทโมะอยู่นะ”พ่อแก้วปรามภรรยาและลูกชาย
 
 
 
 
 
 
“ก็คนเค้าตายไปแล้วนี่ครับพ่อ จะมาจมอยู่กับอดีตไปเพื่ออะไรกัน”ทีเจพูดอย่างไม่ใส่ใจ
 
 
 
 
 
 
 
พรึบ
 
 
 
 
 
 
แก้วที่นั่งฟังอยู่นานก็ลุกขึ้นแล้วหันไปมองแม่และทีเจทั้งน้ำตา
 
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไมเฮียถึงพูดแบบนี้ ทั้งเฮียทั้งแม่ทำไมใจร้ายกัยแก้วกับโทโมะแบบนี้พรากความรักจากเราไป
แล้วยังจะไม่เห็นหัวโทโมะอีก วันนี้เป็นวันเผาของเค้าแท้ๆนะ”แก้วที่เสียใจไม่คิดว่าแม่กับพี่ชายจะ
เป็นคนแบบนี้ก็โพล่งออกมาเสียงดัง
 
 
 
 
 
 
 
“ยัยแก้ว เบาๆ พูดเสียงดังทำไม อายเค้า นี่ไม่อายเค้ารึไง”แม่แก้วดุ
 
 
 
 
 
 
 
“ใช่ จะร้องทำไมคนมันตายไปแล้วนะ เรื่องของเราควระต้องเดินไปข้างหน้าไม่ใช่จมกับอดีตแบบ
นี้”ทีเจว่า
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าเฮียเคยรักใครจริงๆสักคน เฮียจะรู้ว่าถ้าวันหนึ่งเราสูญเสียเค้าไปอย่างไม่มีวันกลับแบบนี้มัน
เหมือนกับครึ่งหัวใจของเราที่เหลือมันได้ตายไปพร้อมกับเค้านั่นล่ะ”แก้วปาดน้ำตาแล้วพูดก่อนจะ
เดินหนีแม่และทีเจไปนั่งเงียบๆคนเดียวจนถึงเวลาเผาศพ แก้วยืนกอดรูปของโทโมะแล้วน้ำตาไหล
มองดูควันสีดำที่ลอยขึ้นไปบนฟ้า
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวแก้วกลับกับพ่อก็ได้นะลูกเดี๋ยวให้คนขับรถมาเอารถไปก็ได้”เมื่อเสร็จงานศพโทโมะพ่อของ
เธอก็เดินมาพูด
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรค่ะพ่อ แก้วโอเคเดี๋ยวแก้วขับรถกลับเองได้ค่ะ”แก้วพูดแล้วเดินไปขับรถเพียงลำพัง
 
 
 
 
 
 
 
“ฮึก ฮือๆ”ระหว่างที่ขับรถไปตามทางเพียงลำพัง เพลงช้าๆที่เปิดในวิทยุทำให้แก้วหวนคิดถึงตอน
ที่เธอและโทโมะคบกันแล้วโทโมะชอบเปิดเพลงในรถ ภาพเก่าๆของโทโมะและเธอฉายเข้ามา
 
 
 
 
 
 
“ฮือๆ ทำไมโทโมะ ทำไมต้องเป็นแบบนี้”แก้วฟุบลงตรงพวงมาลัยรถแล้วปล่อยโฮออกมา
 
 
 
 
 
 
 
ปี้นนนน
 
 
 
 
 
 
เสียงบีบแตรรถจากด้านหลังทำให้แก้วได้สติแล้วรีบขับรถไปจอดข้างๆทาง
 
 
 
 
 
 
 
 
“ว้าย”แก้วที่ขับรถหนีมาในทางเลี่ยงอีกทางก็ร้องเมื่อเห็นใครคนหนึ่งตัดหน้ารถก่อนจะขับรถชน
ต้นไม้ข้างทางทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“ชะ ช่วยด้วย”แก้วที่หัวโขกกับพวงมาลัยรถยนต์อย่างแรงก็ร้องออกมาด้วยความเจ็บก่อนจะสลบ
ไป
 
 
 
 
 
 
 
“แก้ว”ใครคนหนึ่งรีบเปิดประตูรถออกมาจากนั้นก็รีบอุ้มแก้วออกไปจากรถทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวฟางจะอาบน้ำก่อนรึว่าจะทานอะไรก่อนดีล่ะ นี่ชั้นให้ปลื้มเตรียมของมาเพียบเลยนะ”ป๊อปปี้
พูดเมื่อพาฟางกลับมาถึงคอนโดชุดของเขาแล้วพยายามชวนฟางคุย แต่ฟางนิ่งเงียบมาตลอดทาง
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟาง นี่ผมพยายามชวนคุณคุยแล้วนะ คุณอย่าทำแบบนี้สิ”ป๊อปปี้เดินเข้ามาว่า
 
 
 
 
 
 
“ถ้ามันพยายามแล้วมันลำบากก็ปล่อยฟางไปสิคะ”ฟางหันมาพูดนิ่งๆแล้วเดินหนีกลับไปที่ห้อง
 
 
 
 
 
 
 
“ว้าย คุณป๊อป ปล่อยฟางนะคะ”ฟางร้องเมื่อป๊อปปี้พุ่งเข้ามาอุ้มฟางขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
“ปล่อยทำไม ผมจะไม่มีวันปล่อยเมียผมหรอก ไม่มีวัน”ป๊อปปี้พูดแล้วอุ้มฟางมาโยนลงเตียงทันที
 
 
 
 
 
 
“คุณจะทำอะไรคะ นี่คุณจะฆ่าฟางงั้นหรอหรือว่าคุณจะฆ่าลูก ไม่นะ”ฟางรีบพูดแล้วถอยหนีนชิดหัว
เตียง
 
 
 
 
 
 
“ไปกันใหญ่แล้วฟาง ผมไม่ทำอย่างนั้นหรอกน่า”ป๊อปปี้ส่ายหน้าแล้วพูด
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่เชื่อ คุณน่ะบอกกับฟางที่ฮาวายว่าคุณจะให้ฟางเอาเด็กออก ฟางไม่วันยอมเด็ดขาด ถึงคุณไม่
รักเค้าฟางรักเค้า แม้คุณจะไม่ต้องการแต่ฟางต้องการเค้า เพราะเค้าคือลูกของฟาง หลีก ฟางจะ
ไป”ฟางพูดแล้วรีบลงจากเตียง
 
 
 
 
 
 
 
 
“จะไปไหน อย่าไปจากผม ไม่เอาฟางอย่าทิ้งผมไป”ป๊อปปี้ตกใจรีบกอดฟางจากด้านหลังแน่น
 
 
 
 
 
 
 
“ปล่อยค่ะ คุณเองก็ไปหาคุณต่ายสิคะ คนที่คุณยอมและเชื่อเค้ามากที่สุด คนสำคัญของคุณ
อื้อ”ฟางดิ้นขลุกขลักในอ้อมกอดไม่ยอมป๊อปปี้ แล้วพูดถึงคุณต่ายทำให้ป๊อปปี้พลิกตัวฟางกลับมา
แล้วบดจูบฟางทันที
 
 
 
 
 
 
 
“อย่าพูดถึงคนอื่น ตอนนี้ทีเธอกับชั้นเท่านั้น ฟางเธอเป็นเมียชั้น ชั้นไม่ยอมนะที่เธอจะจากชั้นไป
ไหนเราสัญญากันแล้วไงว่าเราจะอยู่ด้วยกันไงล่ะฟาง อย่าทิ้งชั้นไปแบบนี้ ชั้นอยู่ไม่ได้เมื่อขาดเธอ
กบัคุณต่ายชั้นแค่ผูกพัน เราแค่สนุกกันเท่านั้น ถ้าเธอไม่ชอบชั้นไม่กลับไปหาเค้าอีกแล้วนะ ชั้นไม่
ได้รักคุณต่ายแต่ชั้นรักเธอ อย่าทิ้งชั้นไปนะ”ป๊อปปี้พูดแล้วน้ำตาก็ไหลออกมา เขายอมรับว่าบางที
เขาเป็นผู้ชายก็หวั่นไหวไปกับอารมณ์กับคนเคยคุ้นอย่างคุณต่าย แต่ถ้าถามว่าทั้งหัวใจเขารักใคร
เขาเลือกฟาง เขาทนไม่ได้ถ้าฟางจะเดินจากเขาไปอีกครั้ง เขาไม่ยอม
 
 
 
 
 
 
 
“แต่คุณทำลายความเชื่อใจที่ฟางมีให้ ฮือๆ คุณทำลายมันไปแล้ว”ฟางพูดแล้วทุบอกกว้างและ
ร้องไห้
 
 
 
 
 
 
 
“ให้ผมได้แก้ไขได้มั้ย ผมขอโทษ ได้โปรดฟาง อยู่กับผมเถอะนะคนดี ผมสัญญาผมจะไม่ทำให้
คุณผิดหวังในตัวผมอีแล้ว อย่าจากผมไปเลยนะที่รักของผม”ป๊อปปี้พูดแล้วเอา2มือจับที่แก้มเนียน
เพื่อเช็ดน้ำตา
 
 
 
 
 
 
“ก็ได้ค่ะ ฟางจะอยู่ที่นี่เพื่อให้โอกาสคุณอีกครั้ง”ฟางที่เห็นป๊อปปี้ร้องไห้เพราะเธออีกแล้วก็ยิ่ง
น้ำตาไหล เธอรักเขามากเหมือนกัน เธอเองก็ไม่อยากทำร้ายจิตใจของเขาและเธออีกแบบนี้เลย
 
 
 
 
 
 
 
ฉับบบบบบบ
 
 
ใครกันหนอที่ช่วยแก้ว แล้วฟางจะหายโกรธป๊อปปี้จริงรึเปล่าน้อ ต้องติดตามๆๆๆ