You are mine

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ตัดอกตัดซะเถอะยัยแก้วนี่มันก็ผ่านเลยมาถึงวันเผาแล้วเนี่ย”ทีเจบ่นเมื่อเห็นแก้วเอาแต่ซึมเศร้า

อยู่ที่งานเผาศพโทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

“นั่นน่ะสิ เดี๋ยวมะรืนเราจะต้องไปทานข้าวกับครอบครัวมิณทร์เค้าอีกนะไอ้ชุดดำนี่ก็เลิกใส่ด้วย”แม่

แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

“นี่คุณ ตาทีเจ ไม่เกินไปหน่อยนี่เรายังอยู่ในงานศพโทโมะอยู่นะ”พ่อแก้วปรามภรรยาและลูกชาย

 

 

 

 

 

 

“ก็คนเค้าตายไปแล้วนี่ครับพ่อ จะมาจมอยู่กับอดีตไปเพื่ออะไรกัน”ทีเจพูดอย่างไม่ใส่ใจ

 

 

 

 

 

 

 

พรึบ

 

 

 

 

 

 

แก้วที่นั่งฟังอยู่นานก็ลุกขึ้นแล้วหันไปมองแม่และทีเจทั้งน้ำตา

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมเฮียถึงพูดแบบนี้ ทั้งเฮียทั้งแม่ทำไมใจร้ายกัยแก้วกับโทโมะแบบนี้พรากความรักจากเราไป

แล้วยังจะไม่เห็นหัวโทโมะอีก วันนี้เป็นวันเผาของเค้าแท้ๆนะ”แก้วที่เสียใจไม่คิดว่าแม่กับพี่ชายจะ

เป็นคนแบบนี้ก็โพล่งออกมาเสียงดัง

 

 

 

 

 

 

 

“ยัยแก้ว เบาๆ พูดเสียงดังทำไม อายเค้า นี่ไม่อายเค้ารึไง”แม่แก้วดุ

 

 

 

 

 

 

 

“ใช่ จะร้องทำไมคนมันตายไปแล้วนะ เรื่องของเราควระต้องเดินไปข้างหน้าไม่ใช่จมกับอดีตแบบ

นี้”ทีเจว่า

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าเฮียเคยรักใครจริงๆสักคน เฮียจะรู้ว่าถ้าวันหนึ่งเราสูญเสียเค้าไปอย่างไม่มีวันกลับแบบนี้มัน

เหมือนกับครึ่งหัวใจของเราที่เหลือมันได้ตายไปพร้อมกับเค้านั่นล่ะ”แก้วปาดน้ำตาแล้วพูดก่อนจะ

เดินหนีแม่และทีเจไปนั่งเงียบๆคนเดียวจนถึงเวลาเผาศพ แก้วยืนกอดรูปของโทโมะแล้วน้ำตาไหล

มองดูควันสีดำที่ลอยขึ้นไปบนฟ้า

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวแก้วกลับกับพ่อก็ได้นะลูกเดี๋ยวให้คนขับรถมาเอารถไปก็ได้”เมื่อเสร็จงานศพโทโมะพ่อของ

เธอก็เดินมาพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรค่ะพ่อ แก้วโอเคเดี๋ยวแก้วขับรถกลับเองได้ค่ะ”แก้วพูดแล้วเดินไปขับรถเพียงลำพัง

 

 

 

 

 

 

 

“ฮึก ฮือๆ”ระหว่างที่ขับรถไปตามทางเพียงลำพัง เพลงช้าๆที่เปิดในวิทยุทำให้แก้วหวนคิดถึงตอน

ที่เธอและโทโมะคบกันแล้วโทโมะชอบเปิดเพลงในรถ ภาพเก่าๆของโทโมะและเธอฉายเข้ามา

 

 

 

 

 

 

“ฮือๆ ทำไมโทโมะ ทำไมต้องเป็นแบบนี้”แก้วฟุบลงตรงพวงมาลัยรถแล้วปล่อยโฮออกมา

 

 

 

 

 

 

 

ปี้นนนน

 

 

 

 

 

 

เสียงบีบแตรรถจากด้านหลังทำให้แก้วได้สติแล้วรีบขับรถไปจอดข้างๆทาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ว้าย”แก้วที่ขับรถหนีมาในทางเลี่ยงอีกทางก็ร้องเมื่อเห็นใครคนหนึ่งตัดหน้ารถก่อนจะขับรถชน

ต้นไม้ข้างทางทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“ชะ ช่วยด้วย”แก้วที่หัวโขกกับพวงมาลัยรถยนต์อย่างแรงก็ร้องออกมาด้วยความเจ็บก่อนจะสลบ

ไป

 

 

 

 

 

 

 

“แก้ว”ใครคนหนึ่งรีบเปิดประตูรถออกมาจากนั้นก็รีบอุ้มแก้วออกไปจากรถทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวฟางจะอาบน้ำก่อนรึว่าจะทานอะไรก่อนดีล่ะ นี่ชั้นให้ปลื้มเตรียมของมาเพียบเลยนะ”ป๊อปปี้

พูดเมื่อพาฟางกลับมาถึงคอนโดชุดของเขาแล้วพยายามชวนฟางคุย แต่ฟางนิ่งเงียบมาตลอดทาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง นี่ผมพยายามชวนคุณคุยแล้วนะ คุณอย่าทำแบบนี้สิ”ป๊อปปี้เดินเข้ามาว่า

 

 

 

 

 

 

“ถ้ามันพยายามแล้วมันลำบากก็ปล่อยฟางไปสิคะ”ฟางหันมาพูดนิ่งๆแล้วเดินหนีกลับไปที่ห้อง

 

 

 

 

 

 

 

“ว้าย คุณป๊อป ปล่อยฟางนะคะ”ฟางร้องเมื่อป๊อปปี้พุ่งเข้ามาอุ้มฟางขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

“ปล่อยทำไม ผมจะไม่มีวันปล่อยเมียผมหรอก ไม่มีวัน”ป๊อปปี้พูดแล้วอุ้มฟางมาโยนลงเตียงทันที

 

 

 

 

 

 

“คุณจะทำอะไรคะ นี่คุณจะฆ่าฟางงั้นหรอหรือว่าคุณจะฆ่าลูก ไม่นะ”ฟางรีบพูดแล้วถอยหนีนชิดหัว

เตียง

 

 

 

 

 

 

“ไปกันใหญ่แล้วฟาง ผมไม่ทำอย่างนั้นหรอกน่า”ป๊อปปี้ส่ายหน้าแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เชื่อ คุณน่ะบอกกับฟางที่ฮาวายว่าคุณจะให้ฟางเอาเด็กออก ฟางไม่วันยอมเด็ดขาด ถึงคุณไม่

รักเค้าฟางรักเค้า แม้คุณจะไม่ต้องการแต่ฟางต้องการเค้า เพราะเค้าคือลูกของฟาง หลีก ฟางจะ

ไป”ฟางพูดแล้วรีบลงจากเตียง

 

 

 

 

 

 

 

 

“จะไปไหน อย่าไปจากผม ไม่เอาฟางอย่าทิ้งผมไป”ป๊อปปี้ตกใจรีบกอดฟางจากด้านหลังแน่น

 

 

 

 

 

 

 

“ปล่อยค่ะ คุณเองก็ไปหาคุณต่ายสิคะ คนที่คุณยอมและเชื่อเค้ามากที่สุด คนสำคัญของคุณ

อื้อ”ฟางดิ้นขลุกขลักในอ้อมกอดไม่ยอมป๊อปปี้ แล้วพูดถึงคุณต่ายทำให้ป๊อปปี้พลิกตัวฟางกลับมา

แล้วบดจูบฟางทันที

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าพูดถึงคนอื่น ตอนนี้ทีเธอกับชั้นเท่านั้น ฟางเธอเป็นเมียชั้น ชั้นไม่ยอมนะที่เธอจะจากชั้นไป

ไหนเราสัญญากันแล้วไงว่าเราจะอยู่ด้วยกันไงล่ะฟาง อย่าทิ้งชั้นไปแบบนี้ ชั้นอยู่ไม่ได้เมื่อขาดเธอ

กบัคุณต่ายชั้นแค่ผูกพัน เราแค่สนุกกันเท่านั้น ถ้าเธอไม่ชอบชั้นไม่กลับไปหาเค้าอีกแล้วนะ ชั้นไม่

ได้รักคุณต่ายแต่ชั้นรักเธอ อย่าทิ้งชั้นไปนะ”ป๊อปปี้พูดแล้วน้ำตาก็ไหลออกมา เขายอมรับว่าบางที

เขาเป็นผู้ชายก็หวั่นไหวไปกับอารมณ์กับคนเคยคุ้นอย่างคุณต่าย แต่ถ้าถามว่าทั้งหัวใจเขารักใคร

เขาเลือกฟาง เขาทนไม่ได้ถ้าฟางจะเดินจากเขาไปอีกครั้ง เขาไม่ยอม

 

 

 

 

 

 

 

“แต่คุณทำลายความเชื่อใจที่ฟางมีให้ ฮือๆ คุณทำลายมันไปแล้ว”ฟางพูดแล้วทุบอกกว้างและ

ร้องไห้

 

 

 

 

 

 

 

“ให้ผมได้แก้ไขได้มั้ย ผมขอโทษ ได้โปรดฟาง อยู่กับผมเถอะนะคนดี ผมสัญญาผมจะไม่ทำให้

คุณผิดหวังในตัวผมอีแล้ว อย่าจากผมไปเลยนะที่รักของผม”ป๊อปปี้พูดแล้วเอา2มือจับที่แก้มเนียน

เพื่อเช็ดน้ำตา

 

 

 

 

 

 

“ก็ได้ค่ะ ฟางจะอยู่ที่นี่เพื่อให้โอกาสคุณอีกครั้ง”ฟางที่เห็นป๊อปปี้ร้องไห้เพราะเธออีกแล้วก็ยิ่ง

น้ำตาไหล เธอรักเขามากเหมือนกัน เธอเองก็ไม่อยากทำร้ายจิตใจของเขาและเธออีกแบบนี้เลย

 

 

 

 

 

 

 

ฉับบบบบบบ

 

 

ใครกันหนอที่ช่วยแก้ว แล้วฟางจะหายโกรธป๊อปปี้จริงรึเปล่าน้อ ต้องติดตามๆๆๆ