You are mine

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อืม”ฟางขยับตัวตื่นในตอนสายของวันแล้วมองร่างสูงที่เธอนอนกอดทั้งคืนแล้วยิ้มออกมาก่อนจะ
ค่อยๆลุกขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
“ว้าย”แล้วฟางต้องร้องเมื่อกำลังลุกขึ้นแล้วถูกป๊อปปี้ดึงมานอนกอดอีกครั้ง
 
 
 
 
 
 
“คุณป๊อป เดี๋ยวฟางก็โป๊หรอกค่ะพอได้แล้วนี่สายแล้วนะคะ”ฟางหน้าแดงเมื่อซุกตัวอยู่ในผ้าห่มผืน
เดียวกับป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
“ฟาง นี่ฟางลืมไปแล้วรึไงว่าเรามาฮันนีมูนกันน่ะ หืม”ป๊อปปี้พูดแล้วใงจมูกลงที่ไหล่มนของฟาง
 
 
 
 
 
 
 
“รู้ค่ะ แต่นี่เรามาไกลกันถึงฮาวาย เราก็ออกไปเที่ยวในเมืองหรือไปเล่นน้ำทะเลบ้างสิคะไม่ใช่มา
ขลุกตัวอยู่แต่ในห้องนอนแบบนี้”ฟางพูดแล้วนึกย้อนเมื่อเดือนก่อนที่เธอพึ่งแต่งงานกับป๊อปปี้ไป
และเดือนต่อมาเขาก็พาเธอมาฮันนีมูนที่ฮาวาย
 
 
 
 
 
 
 
 
“ก็ได้ครับ เดี๋ยวเราอาบน้ำเสร็จเดี๋ยวผมจะพาคุณเดินเที่ยวในเมืองแล้วตอนเย็นเราก็ไปเดินเล่นริม
หาดกันนะครับที่รัก จะว่าไปแล้วเดี๋ยวเราอาบน้ำพร้อมกันเลยนะจะได้ไวไว”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้ม
กรุ้มกริ่มก่อนจะอุ้มฟางเข้าไปในห้องน้ำทันทีโดยที่ฟางอ้าปากทักท้วงไม่ทัน โดยสุดท้ายทั้งคู่ที่
จะจะอาบน้ำเร็วๆก็ต้องช้ากันอยู่ดี
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“โทโมะหายไปไหนมาน่ะตั้งแต่แก้วกลับมากเยี่ยมอาม่าที่ฮ่องกงแล้วโทโมะก็ย้ายงาน พอไปรอที่
บ้านก็บอกโทโมะหายไปเชียงใหม่มา นี่มันเรื่องอะไรกันแน่น่ะ”แก้วเมื่อเห็นโทโมะกลับมาในบ้าน
ตัวเองก็โวยวาย
 
 
 
 
 
 
 
“ที่แสดงออกอยู่ตอนนี้มันก็ชัดเจนแล้วไม่ใช่หรอว่าควระห่างกันน่ะ”โทโมะมองแก้วนิ่งๆก่อนจะพูด
ออกมา
 
 
 
 
 
 
 
“ดะ เดี๋ยวก่อนทำไมถึงพูดแบบนี้ล่ะ นี่มันเกิดอะไรขึ้นเพราะเฮียใช่มั้ย ได้เดี๋ยวแก้วจะไปจัดการ
เฮีย”แก้วว่า
 
 
 
 
 
 
 
“มันไม่ใช่เพราะใครทั้งนั้นล่ะแก้ว แต่มันเป็นเพราะเรา2คนเองที่เข้ากันไม่ได้”โทโมะพูดดัก
 
 
 
 
 
 
“ทำไมล่ะโทโมะ เราเข้ากันไม่ได้ตรงไหนยังไง แก้วทั้งดูและเทคแคร์โทโมะดีหมดทุกอย่าง”แก้ว
ว่า
 
 
 
 
 
 
 
“เรื่องแบบนี้มันไม่ขึ้นอยู่ว่าเทคแคร์ดีไม่ดีนะแก้ว แต่คนเราเข้ากันไม่ได้ ต่อให้ฝืนยังไงมันก็ไม่
ได้”โทโมะว่า
 
 
 
 
 
 
 
“หรือว่าที่โทโมะหายไปเพราะโทโมะมีคนอื่นอย่างที่เฮียกับแม่บอก”แก้วเริ่มพูดตามสิ่งที่ตัวเอง
ได้ยินมา
 
 
 
 
 
 
 
“ก็ถ้าอยากจะเชื่อคำพวกนั้นที่แม่กับพี่ชายสุดที่รักแก้วบอกก็ตามใจ”โทโมะพูดแล้วเดินหนีแก้ว
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวโทโมะ จะเดินหนีแก้วมาแบบนี้ไม่ได้นะ นี่มันเรื่องอะไรกัน โทโมะเบื่อแก้วแล้วหรอ”แก้วพูด
 
 
 
 
 
 
“อือ ใช่ เบื่อแล้ว โทษทีนะที่ต้องพูดคำนี้ออกมา”โทโมะคิดถึงภาพวันก่อนที่เขาออกมาจากบริษัท
ของเขาแล้วเขาเจอแม่และทีเจที่ยืนรออยู่ พวกเรามายื่นขอเสนอเงินจำนวนมากกับการบอกเลิก
แก้ว ตอนแรกเขาไม่ยอมแล้วเดินหนี แต่แม่แก้วและทีเจบีบบังคับให้โทโมะเกือบถูกไล่ออกจาก
งาน จนสุดท้ายเขาก็ต้องยอม
 
 
 
 
 
 
 
‘เลือกเอาว่าถ้ารักแก้วแล้วเธอจะยอมให้ลูกชั้นไปกัดก้อนเกลือกินรึยังไง ถ้ารักกันก็ควรจะอยาก
เห็นคนรักมีอนาคตที่ดีสิ เลิกกับแก้วซะ แล้วให้แก้วไปแต่งงานกับมิณทร์’
 
 
 
 
 
คำพูดของแม่แก้วยังดังก้องในหัวเขา
 
 
 
 
 
 
“เบื่อ พูดมาได้ยังไงว่าเบื่อ บอกแก้วมาได้มั้ยเป็นเพราะอะไรทำไมถึงเบื่อกัน”แก้วพูด
 
 
 
 
 
“ก็เพราะโทโมะไม่ได้รักแก้วแล้วยังไงล่ะ”โทโมะฝืนที่จะพูดคำๆนี้ออกมาอย่างยากลำบาก
 
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
 
 
 
แก้วที่เมื่อฟังคำตัดรอนของโทโมะก็ง้างมือตบหน้าชายหนุ่มจนหัน
 
 
 
 
 
 
“โทโมะ กลับมาฮือๆ อย่าไป”แก้วทรุดลงกับพื้นเมื่อโทโมะเดินหนีแก้วไปแล้วไม่หันหลังกลับมา
ไยดีเลย
 
 
 
 
 
 
โทโมะที่เดินร้องไห้มาตามทางเดินเรื่อยๆให้ไกลจากบ้านตัวเอง ใจของเขาอยากจะกลับไปหาแก้ว
ใจจะขาด แต่เพราะเขากลัวว่าเขาจะดูแลแก้วไม่ดีพอ ไหนจะเรื่องที่บ้านแก้วไม่ยอมรับอีก รักของ
เขากับแก้วมันถึงทางตันซะแล้วสินะ
 
 
 
 
 
 
“คุณ”โทโมะชะงักเมื่อมีรถยนต์คันหรูคันหนึ่งมาจอดตรงหน้าโทโมะแล้วเลื่อนกระจกลงมา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ขอบคุณค่ะ”ฟางยิ้มรับเมื่อขึ้นมาจากสระว่ายน้ำของโรงแรมแล้วป๊อปปี้ยื่นผ้าเช็ดตัวให้
 
 
 
 
 
 
“นี่ครับ”ป๊อปปี้พูดแล้วรินไวน์ก่อนจะยื่นให้ฟาง ฟางยิ้มก่อนจะดื่มมัน
 
 
 
 
 
 
“แล้วนี่งานเยอะแบบนี้ จะมีเวลาไปทานมื้อเย็นด้วยกันที่ร้านมั้ยคะ”ฟางถามเมื่อเห็นป๊อปปี้หันกลับ
ไปง่วนกับงาน
 
 
 
 
 
 
 
“มีเวลาสิฟาง ผมน่ะจองโซนVIPของร้านไว้สำหรับเรา2คนแล้วนะ”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องVIPแค่มีคุณอยู่กับฟางเท่านี้ก็เพียงพอแล้วล่ะค่ะ”ฟางพูดแล้วยิ้มก่อนจะหอมแก้มป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
“ขึ้นไปอาบน้ำเถอะครับ แล้วลงไปรอที่ร้านเลย เดี๋ยวผมไปคุยกับลูกค้าที่อยู่แถวนี้ก่อนแล้วจะตาม
คุณไปที่ห้องอาหารนะครับ”ป๊อปปี้พูดแล้วพาฟางไปส่งที่ห้องก่อนจะลงมาที่เดิม
 
 
 
 
 
 
 
“เห้อ”ฟางที่อาบน้ำแต่งตัวเสร็ก็เดินมาที่ห้องอาหารตรงโซนVIPเพื่อรอป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ คุณฟางครับเจ้านายบอกให้คุณฟางทานอะไรไปเลยครับเพราะเจ้านายยังทำธุระไม่
เสร็จ”ปลื้มเดินมาบอก
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรค่ะฟางไม่หิวเท่าไหร่ ฟางรอได้”ฟางพูดแล้วยิ้มให้กับปลื้มที่อาสายืนอยู่เป็นเพื่อนฟาง
ตั้งนาน
 
 
 
 
 
 
“ทานอะไรหน่อยเถอะครับนี่ก็3ทุ่มกว่าแล้ว”ปลื้มเป็นห่วงฟางก็รีบพูด
 
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรค่ะ”ฟางยิ้มให้ปลื้มก่อนจะตัดสินใจลุกขึ้นแล้วเดินออกไปจากห้องอาหารทันที
 
 
 
 
 
 
“ฟางจะไปไหนน่ะครับ”ปลื้มตกใจรีบวิ่งมาตามฟางทันที
 
 
 
 
 
 
“ไม่ป็นไรค่ะ ฟางกำลังจะขึ้นไปนอน ปลื้มไปพักเถอะค่วันนี้คุณอยู่กับฟางมาเกือบทั้งวันแล้ว ฟาง
อยากอยู่คนเดียวค่ะ”ฟางพูดแล้วยิ้มให้ปลื้มเชิงบอกว่าเธอไม่เป็นไร ก่อนจะเดินทำทีว่าขึ้นลิฟทืไป
เมื่อพ้นสายตาของปลื้มและเห็นชายหนุ่มเดินเข้าห้องไป ฟางก็รีบเดินกลับมาที่ลิฟท์แล้วลงมาชั้น
ล่างก่อนจะเดินข้ามถนนมาที่ริมหาดยามค่ำคืน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“คนใจร้าย นัดไม่เป็นนัด ธุระบ้าบออะไรกัน”ฟางพูดแล้วดื่มเบียร์ที่เธอซื้อมาจากร้านเล็กๆริมหาด
พลางเดินริมหาเซไปมา
 
 
 
 
 
 
“ว้าย”ขณะที่ฟางเดินดื่มเบียร์ริมหาดนั้นตัวเองก็เซล้มลงไปกับพื้นทำให้เธอตัวเปียกไปด้วยน้ำ
ทะเล
 
 
 
 
 
 
 
“Hey are you ok?”มีชาวต่างชาติผู้ชาย2คนเห็นฟางเมาก็พยายามหิ้วปีกฟางและจะลวนลาม
ฟาง
 
 
 
 
 
 
“ปล่อยชั้นนะ ปล่อยยย”ฟางที่เมาแล้วดิ้นไปมาและโวยวาย
 
 
 
 
 
 
ผลัก
 
 
 
 
 
 
 
ป๊อปปี้และปลื้มที่โผล่เข้ามาดึงฟางออกจากชาวต่างชาติ2คนนั้นทันที ก่อนที่ปลื้มจะชักปืนขึ้นมาขู่
 
 
 
 
 
 
 
 
“Stay away from my wife!”ป๊อปปี้พูดกับชาวต่างชาติ2คนนั้นก่อนจะอุ้มฟางกลับมาที่ห้อง
นอนที่โรงแรม
 
 
 
 
 
 
 
“ปล่อยฟางง จะไปไหนก็ไป คนใจร้าย”ฟางดิ้นขลุกจจลักในอ้อมกอดป๊อปปี้ที่อุ้มมาในห้อง
 
 
 
 
 
 
 
“ขอโทษนะที่ทิ้งคุณอยู่คนเดียว แต่ผมก็บอกคุณแล้วนี่ว่าให้ทานอะไรไปเลยๆ”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
“ไม่รู้ ไม่สน คุณมันผิดสัญญา ชั้นไม่นอนกับคุณแล้ว”ฟางงอแงไปตามฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ดื่มแล้ว
พยายามลุกจากเตียง
 
 
 
 
 
 
 
“จะไปไหนน่ะฟาง กลับมาเลยนะ เมาแล้วนะเนี่ย”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
“ไปพ้นๆคนโกหกอย่างคุณไงล่ะคนบ้า”ฟางว่าก่อนะเดินไปสักพักก็เซจะล้มป๊อปปี้รีบประคองกอด
 
 
 
 
 
 
“เอ๊ะ ทำไมดื้อแบบนี้ปล้ำเลยดีมั้ยเนี่ย”ป๊อปปี้พูดขู่และพยายามอุ้มฟางมานอนที่เตียง
 
 
 
 
 
“ไม่ยอมหรอก วันนี้”ฟางย่นจมูกแล้วพลิกตัวหนี ป๊อปปี้ยิ้มนิดนึงก่อนจะล้มตัวนอนข้างๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ๊ะ ไม่เอานะคุณป๊อปปปปป ไม่อาววว”ฟางดิ้นไปมาเมื่อถูกชายหนุ่มดึงปมสายเดี่ยวคล้องคอออก
 
 
 
 
 
 
 
“เมียผมงอนแบบนี้ ผมก็ต้องง้อสิครับ”ป๊อปปี้พูดแล้วกอดฟางจากด้านหลังก่อนจะซุกไซร้ตามแผ่น
หลังขาวเนียน
 
 
 
 
 
 
 
“อ๊ะ ไม่เอาน้า”ฟางดิ้นขลุกขลักสักพักก่อนที่ชุดเดรสสีสวยของเธอจะลอยคว้างหล่นลงไปจาก
เตียง และสุดท้ายเธอก็ยอมให้ป๊อปปี้ง้อเธอในแบบของเขาสำเร็จ
 
 
 
 
 
 
งานนี้ต้องเข้าใจว่าคู่นี้เค้าอยู่ในช่วงฮันนีมูนกันอยู่
 
 
แต่โทโมะแก้วจะเป็นยังไงต้องติดตาม แล้วป๊อปฟางจะเจออะไรมั้ยต้องลุ้นอีกทีนะ