You are mine

 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ ผมว่าผมอยู่ด้านนอกดีกว่านะครับเข้าไปข้างในคงจะอึดอัดแย่”โทโมะพูดเมื่อแก้วควงเขาเข้า
มาในงานเลี้ยงที่บ้านป๊อปปี้ที่มีแต่พวกไฮโซและคนมีหน้าตาทางสังคมมากมายนั่นทำให้เขารู้สึก
อึดอัด
 
 
 
 
 
 
 
“จะมามัวคิดมากทำไมล่ะโทโมะถือซะว่ามาในงานเป็นเพื่อนแก้วนะๆ”แก้วหันไปอ้อนโทโมะทันที
 
 
 
 
 
 
 
“แหม ก็เห็นๆอยู่ว่าโทโมะเค้าไม่ถนัดกับการออกงานในสังคมก็ยังจะไปยังคับเค้ามาอีก”ทีเจเดิน
เข้ามาพูด
 
 
 
 
 
 
“แก้วไม่ได้บังคับแต่แก้วขอให้โทโมะเค้ามาเป็นคนดูแลต่างหากล่ะเฮีย”แก้วรีบพูด
 
 
 
 
 
 
 
“ไปหาคนอื่นมาดูแลทำไมล่ะ งานแบบนี้ก็เอาคนกันเองมาดูแลสิ นี่ไงมิณทร์ ที่เคยมาวิ่งเล่นที่บ้าน
เราตอนเด็กๆตอนนี้โตเป็นหนุ่มแล้วนะแถมพึ่งจบหมาดๆ มิณทร์ทักทายพี่แก้วหน่อยสิ”ทีเจผายมือ
ให้หนุ่มน้อยหน้าตี๋คนหนึ่งเดินมาหาแก้ว
 
 
 
 
 
 
 
“พี่แก้วตัวจริงนี่สวยกว่าในรูปอีกนะฮะ”มิณทร์ยิ้มจนตาหยีให้กับแก้วแล้วพูด
 
 
 
 
 
 
 
“มิณทร์เองก็เหมือนกัน เป็นยังไงมายังไงเนี่ยเรียนจบแล้วหรอ เร็วจัง”แก้วเมื่อเห็นรุ่นน้องที่เคยวิ่ง
เล่นที่บ้านวัยเด็กตอนนี้โตเป็นหนุ่มแล้วก็รีบพูดคุยถามไถ่สารทุกข์สุขดิบ จนโทโมะชะงัก แล้วมอง
แก้ว
 
 
 
 
 
 
 
“แก้ว พามิณทร์เข้าไปทักทายคุณป้าหน่อยสิ เดี๋ยวค่อยมาหาโทโมะตรงนี้”ทีเจรีบพูดทำให้แก้วพา
มิณทร์เข้าไปข้างใน
 
 
 
 
 
 
 
“เห้อ มิณทร์กับแก้วเค้าสนิทกันมาตั้งแต่เด็กละล่ะ มิณทร์ชอบมาวิ่งเล่นที่บ้านบ่อยๆ แถมชอบ
ร้องไห้ตามแก้วจนแก้วต้องกอดปลอบบ่อยๆ ก็งี้ล่ะนะ คนเค้าสนิทกันมาแต่เด็ก”ทีเจพูดแล้วยิ้มนิด
นึงก่อนจะเดินเข้าไป
 
 
 
 
 
 
 
 
“งานหรูแบบนี้ จะไปเหมาะอะไรกับเราล่ะ”โทโมะมองดูบรรยากาศงานแล้วถอนหายใจก่อนจะหนี
ไปนั่งในสวนคนเดียว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ๊ะ พอแล้วค่ะคุณป๊อป เดี๋ยวครอบครัวคุณจะตามหานะ”ฟางที่กำลังแต่งตัวก็ร้องเมื่อถูกป๊อปปี้ที่
แต่งตัวเสร็จแล้วเดินมาโอบกอดจากด้านหลังแล้วซุกไซร้ตามซอกคอขาวๆของเธอแล้วเอามือรูด
ซิบหลังของชุดเดรส
 
 
 
 
 
 
 
“ก็เห็นเธอทีไรมันอดใจไม่ไหวนี่นา ฟางน่ะน่ากินไปทั้งตัวเลยรู้มั้ย”ป๊อปปี้กระซิบข้างหูทำให้ฟาง
หน้าแดงจัด
 
 
 
 
 
 
 
“พอเลยค่ะ เราต้องลงไปกันแล้ว”ฟางรีบพูดก่อนจะผละออกจากอ้อมกอดป๊อปปี้แล้วเดินออกมา
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวสิฟาง ผมก็ยังเก็บไม่เรียบร้อย ลิปสีก็ซีดแถมเลอะแล้ว เอางี้เดี๋ยวชั้นแต่งหน้าทำผมให้อีก
ครั้งนะ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะดึงมือแฟนสาวมานั่งที่ปลายเตียงแล้วนั่งแต่งหน้าทำผมให้ฟางอย่าง
เบามือ
 
 
 
 
 
 
 
“คุณป๊อปนี้เก่งจะเลยนะคะมีความสามารถตั้งหลายอย่างเลย”ฟางยิ้มแล้วพูดชมป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
“ก็เคยเป็นทาสมาก่อนตั้ง6ปี เรื่องความสวยความงามผมทำได้”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้ม
 
 
 
 
 
 
“เรื่องความสามารถจากตอนเป็นทาสนำมาใช้ก็ดีค่ะ แต่ถ้าคุณกลับไปหาเจ้านายคนเก่าล่ะก็ ฟาง
โกรธแน่”ฟางพูดขู่
 
 
 
 
 
 
 
“คุณนี่หึงแล้วน่ารักจริงๆเลยรู้ตัวมั้ย ผมชอบจังเวลาคุณเป็นแบบนี้ ชีวิตรักของเราจะได้มีครบ
รส”ป๊อปปี้ยิ้มออกมาก่อนจะโอบกอดฟางเมื่อแต่งหน้าเสร็จ แล้วหอมแก้มซ้ายขวาทีสลับกัน
 
 
 
 
 
 
“พอแล้วค่ะคุณป๊อป เดี๋ยวฟางหน้าเลอะอีกหรอกค่ะ ลงไปกันได้แล้ว”ฟางหน้าแดงจัดรีบร้องห้าม
แฟนหนุ่มก่อนทั้งค่ะจูงมือกันลงมา ซึ่งโชคดีที่ตอนนี้การประมูลสินค้าชิ้นสุดท้ายเสร็จแล้ว ทำให้
ทั้งคู่ไม่ต้องกลับเข้าไปในงาน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่ป๊อปมาพอดีเลย หายไปไหนกันมากับพี่ฟางคะช่วงที่เค้าประมูลกัน”โบว์เข้ามาทักป๊อปปี้ทันที
 
 
 
 
 
“เอ่อ พอดีว่าพี่พาฟางไปเดินชมรอบๆบ้านของเราน่ะ”ป๊อปปี้หน้าแดงก่อนะรีบโกหก
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ ใช่ค่ะ พวกเราไปเดินชมบ้านกันมา”ฟางหน้าแดงจัดคิดถึงเรื่องเมื่อกี้นี้ก็รีบบอก
 
 
 
 
 
 
“อ๋อ พอดีว่าโบว์จะมาบอกพี่ฟางน่ะค่ะเรื่องเอกสารบ้านที่พี่ฟางประมูลได้เมื่อกี้นี้”โบว์พูด
 
 
 
 
 
 
“เออใช่ โบว์งั้นเดี๋ยวพี่ไปจัดการเรื่องนี้แทนฟางเอง ฟางอยู่แถวนี้รอก่อนนะ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะเดิน
ออกไปกับโบว์ ฟางมองท่าทางที่ลุกลี้ลุกลนของป๊อปปี้ก็แอบขำ ก่อนะเดินออกไปสูดอากาศตรง
บริเวณริมสระว่ายน้ำของบ้าน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“คุณฟางคะ”ขณะที่ฟางเดินทอดน่องอย่างสบายอารมณ์อยู่นั้นมีเสียงของผู้หญิงคนหนึ่งทักเธอขึ้น
 
 
 
 
 
 
“คุณ”ฟางหันกลับมาแล้วมองหญิงสูงวัยที่ท่าทางอายุราวๆ40กว่าแต่ยังคงความสวยมากก็ชะงัก
หรือว่าเธอคือ
 
 
 
 
 
 
 
“ค่ะ ชั้นคือคุณต่าย เดี๋ยวก่อนค่ะ คุณอย่าพึ่งไป ชั้นมีเรื่องจะคุยกับคุณ”คุณต่ายรีบพูด
 
 
 
 
 
 
“มีเรื่องจะคุยกับชั้น คุยเรื่องอะไรกันคะ”ฟางหันกลับมาแล้วถามคุณต่าย ผู้หญิงคนนี้สวยเหลือเกิน
 
 
 
 
 
 
“พอดีชั้นได้ยินจากป๊อปเค้าน่ะค่ะว่าคุณไม่ค่อยชอบชั้นสักเท่าไหร่ เพราะคุณกำลังหึง”คุณต่ายพูด
ทำให้ฟางชะงัก อะไรนะนี่ป๊อปปี้เอาเรื่องที่เธอไม่ชอบผู้หญิงคนนี้ไปบอกเธองั้นหรอ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ก็เข้าใจถูกแล้วนี่คะ ทำไมเราจะต้องพูดคุยกันอีกด้วย ต่างคนต่างอยู่ซะจะดีกว่า”ฟางพูด
 
 
 
 
 
 
“ชั้นไม่สบายใจน่ะสิคะ ไม่สิ ป๊อปเค้าก็ไม่สบายใจด้วยที่คุณยังมาตั้งแง่เรื่องของชั้นกับเค้าแบบ
นี้”คุณต่ายพูด
 
 
 
 
 
 
“งั้นคุณก็ไม่ต้องคิดมากสิคะ เรื่องของชั้นกับคุณป๊อปเราไม่มีเรื่องอะไรที่ไม่สบายใจ”ฟางรีบพูด
ทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“แต่ชั้นว่ามีนะคะ เอาล่ะค่ะ ถึงแม้คุณจะไม่ชอบชั้นก็ตาม ชั้นก็เข้าใจดีว่ามันเป็นธรรมดาของ
สัญชาตญาณลูกผู้หญิงที่จะต้องหึงหวงเป็นธรรมดา ที่ชั้นอยากคุยกับคุณในวันนี้เพราะชั้นอยากจะ
เตือนคุณไว้ว่า ถ้าคุณทำให้ป๊อปปี้เสียใจอีกล่ะก็ ชั้นนี่ล่ะจะเป็นคนมาจัดการคุณเอง และมันก็คงจะ
หนักเหมือนกัน”คุณต่ายพูด
 
 
 
 
 
 
 
“งั้นคุณก็เก็บคำเตือนไปเถอะค่ะเพราะว่าชั้นคงจะไม่ทิ้งเค้าอีกแล้ว”ฟางรีบตอบ
 
 
 
 
 
 
 
“งั้นก็ดีค่ะ เพราะชั้นอยากจะบอกคุณว่า ป๊อปปี้จริงๆแล้วเป็นคนน่าสงสารมาก มีแต่ความเจ็บปวดที่
อยู่ในหัวใจของเค้า ตอนที่ป๊อปปี้มาที่นี่ใหม่ๆเค้าเป็นคนเงียบไม่ยอมพูดจากับใคร ทางเกรซก็เลย
ให้ป๊อปปี้ไปเล่นดนตรีเพื่อบำบัดจิตใจที่บอบช้ำของเค้า จนกระทั่งเกรซรับหนูโบว์เข้ามา ป๊อปปี้ถึง
จะได้เริ่มพูด เอ่อ ทั้นเอาเรื่องวัยเด็กของป๊อปปี้มาเล่าให้คุณฟังเพราะชั้น อยากจะให้คุณรับรู้ว่า
เค้าไม่สมควรจะได้รับความเจ็บปวดอีก ชั้นน่ะพอรู้เรื่องของคุณทิ้งเค้าไปในช่วง2เดือนก่อนแล้วเค้า
ก็เอาแต่เศร้ามาปรึกษา ชั้นยอมรับชั้นโกรธคุณมากแค่ไหนที่คุณทิ้งเค้าไป ชั้นรู้ว่าเค้าสนใจคุณมาก
ไม่เหมือนกับทาสคนอื่นๆที่ผ่านมา ดังนั้นชั้นเลยอยากจะเล่าเรื่องทั้งหมดให้คุณฟังในฐานะ คนเคย
เข้าใจป๊อปปี้ทุกเรื่อง โทษทีนะที่ใช้คำนี้แต่ชั้นยอมรับเลยนะว่าเค้าสดใสมากเมื่อมีคุณ และชั้นก็
ชอบด้วยที่คุณกับเค้าจะคบกัน”คุณต่ายพูด
 
 
 
 
 
 
 
“งั้นก็ขอบคุณคุณต่ายนะคะที่บอกชั้น เรื่องพวกนี้ชั้นไม่รู้มาก่อนเลยนะเนี่ย”ฟางนิ่งสักพักก่อนจะ
พูดออกมา ในใจเธอได้แต่สงสัยว่าผู้หญิงคนนี้เป็นยังไงกันแน่ ถึงได้มาบอกเรื่องพวกนี้กับเธอแถม
ยังปกป้องป๊อปปี้แบบนี้
 
 
 
 
 
 
 
“อ้อ ถ้าเป็นไปได้ คุณอยากรู้เรื่องราวของเค้าคุณก็มาคุยกับชั้นได้นะคะ เอาเป็นมื้อเที่ยงสักมื้อ
ก็ได้”คุณต่ายพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“คุณมาคุยอะไรกับฟางน่ะ”ก่อนที่ฟางจะตอบตกลงป๊อปปี้ก็เดินกลับเข้ามาแล้วพูดเสียงดัง
 
 
 
 
 
 
 
“แหม ทำไมต้องทำเสียงเข้มแบบนั้นล่ะป๊อปปี้ หืม”คุณต่ายยิ้มนิดนึงก่อนจะกอดอกจ้องป๊อปปี้
ทำให้ชายหนุ่มหลบสายตาของเธอทันที ฟางชะงักเมื่อมองท่าทางของคน2คนตรงหน้า ป๊อปปี้เก
รงคุณต่ายงั้นหรอ
 
 
 
 
 
 
“ฟาง ดึกมากแล้วเดี๋ยวผมจะให้ปลื้มไปส่งคุณที่พักนะ”ป๊อปปี้พูดแล้วจับแขนฟางไว้
 
 
 
 
 
“จะไปไหนล่ะป๊อป นี่ยังไม่ดึกมากเลยนะ”คุณต่ายพูดแล้วยิ้มออกมา
 
 
 
 
“มันดึกมากสำหรับฟางแล้วครับ เมื่อกี้แม่อยู่ในงานเหมือนกำลังตามหาคุณ คุณรีบไปสิ”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
 
“แล้วรีบกลับมานะ ชั้นไปสวีเดนมามีของมาฝากเธอด้วยล่ะ ไวน์ที่เธอชอบไง”คุณต่ายพูดแล้วยิ้ม
ให้ป๊อปปี้ก่อนจะเดินเข้าไปในบ้าน ฟางมองป๊อปปี้ที่ยืนนิ่งไม่แสดงความรู้สึกอะไรก็ชะงัก ก่อนจะ
เดินหนีป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
“จะไปไหนน่ะฟาง รถอยู่ทางนี้นะ”ป๊อปปี้เหวอเมื่อฟางเดินหนีก็รีบไปตาม
 
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรค่ะ ฟางกลับเองได้ ไม่มีอันตรายอะไรหรอกค่ะ วันนี้คุณต่ายเค้ากลับมาและก็อยากเจอ
คุณนี่คะ กลับเข้าไปในงานเถอะค่ะ”ฟางหันกลับมาพูดแล้วรีบวิ่งหนีป๊อปปี้ก่อนจะขึ้นรถแท็กซี่ที่อยู่
ด้านหน้าบ้านทันที
 
 
 
 
 
 
เอ้าา มีทั้งโฟร์ที่ลอยนวลอยู่ ไหนจะมีคุณต่ายเข้ามา แล้วนี่ฟางก็งอนอีก เป็นไงต่อละเนี่ย
 
 
ต้องติดตามๆๆๆๆ