You are mine

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ขี่รถกลับดีๆนะโทโมะ”เจ้าของร้านพูดกับโทโมะที่กำลังขี่รถกลับบ้าน
 
 
 
 
 
“บ้าจริง ไอ้รถบ้า ทำไมต้องมาเสียแบบนี้ด้วยเนี่ย”เสียงใสๆของใครคนหนึ่งกำลังบ่นรถยนต์คันหรู
อยู่ข้างทาง
 
 
 
 
 
 
 
“ขอโทษนะครับมีอะไรให้ผมช่วยมั้ยครับ”โทโมะจอดรถแล้วลงไปถาม
 
 
 
 
 
 
“พอดีรถของชั้นเสียน่ะค่ะ แล้วนี่โทรศัพท์แถวนี้ก็ไม่มีสัญญาณด้วยสิ”หญิงสาวคนนั้นพูดแล้วมอง
ไปรอบๆ
 
 
 
 
 
 
“ตรงนี้มันค่อนข้างเปลี่ยวนะครับไม่ค่อยมีสัญญาณสักเท่าไหร่ งั้นเดี๋ยวผมดูรถให้นะครับ เพราะผม
พอซ่อมรถเป็นบ้าง”โทโมะพูดก่อนจะเปิดกระโปรงรถแล้วเช็คสภาพรถให้กับสาวสวยคนนั้น
 
 
 
 
 
 
 
“โอเคครับ ตอนนี้สตาร์ทติดแล้ว เดี๋ยวคุณรีบขับรถกลับเลยนะครับเพราะนี่ก็เย็นมากแล้ว เส้นทาง
เปลี่ยวๆแบบนี้มันเป็นอันตรายกับลูกผู้หญิงคนเดียวอย่างคุณ แล้วยิ่งรถมาเสียอีก”โทโมะพูดทำให้
สาวคนนั้นในเต้นกับความเป็นห่วงเป็นใยฉันเพื่อนมนุษย์ด้วยกันของโทโมะ
 
 
 
 
 
 
“อ๊ะหน้าคุณเลอะ”หญิงสาวร้องก่อนจะเอาผ้าเช็ดหน้ายื่นให้โทโมะ
 
 
 
 
 
“ขอบคุณมากนะครับ”โทโมะยิ้มบางๆให้หญิงสาวคนนั้น
 
 
 
 
“ชั้นชื่อแก้วนะคะ”แก้วพูดแนะนำตัวเองให้แก่โทโมะ
 
 
 
 
“ครับ ผมชื่อโทโมะครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ”โทโมะพูดแล้วยิ้มอย่างเป็นมิตรให้กับแก้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่ป๊อปทางนี้ครับ”เขื่อนโบกมือเรียกป๊อปปี้ที่เดินเข้ามาในร้านอาหาร
 
 
 
 
 
 
“แล้วแก้วล่ะมาถึงรึยัง”ป๊อปปี้ถามเขื่อนรุ่นน้องถึง รุ่นน้องอีกคนที่เขาสนิท ป่านนี้ยังไม่มา
 
 
 
 
 
 
 
“ขอโทษทีนะคะทุกคนที่มาช้า พอดีว่ารถเสียน่ะค่ะ”แก้วเดินเข้ามาหาป๊อปปี้และเขื่อนก็รีบพูด
 
 
 
 
 
 
“ไอ้เราก็นึกว่าคุณหนูแก้วทายาทไฮโซขื่ดังจะมีนัดเดทกับใครซะอีก”เขื่อนแซวทำให้แก้วอมยิ้ม
คิดถึงโทโมะ
 
 
 
 
 
“บ้าหรอเขื่อน แก้วไม่มีแฟน เขื่อนกับพี่ป๊อปก็รู้”แก้วยิ้มนิดนึงก่อนจะตอบ
 
 
 
 
 
 
“เราน่ะ รีบมีแฟนได้แล้วนะแก้ว เดี๋ยวนานเข้าเดี๋ยวจะเหงาแย่”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
“แล้วพี่ป๊อปล่ะคะไม่คิดจะมีใครสักคนหรอคะ”แก้วถามทำให้ป๊อปปี้นิ่งนึกถึงฟางเมื่อตอนกลางวัน
 
 
 
 
 
 
“อันนี้ขอตอบแทนนะครับ ว่าคนที่เข้ามาในชีวิตพี่ป๊อปเนี่ย เกินๆทั้งนั้น ทั้งคุณจินนี่ที่ตามพี่ป๊อป
แทบทุกงานอีเว้นท์ที่ได้ไป ไหนจะคุณพิมเลขาที่ตามติดพี่ป๊อปทุกที่ นี่ไม่นับยัยเด็กฝึกงานที่ชื่อ
เฟย์นั่นอีก”เขื่อนพูด
 
 
 
 
 
 
“หึงพี่ป๊อปก็บอกสิเขื่อน”แก้วแซว
 
 
 
 
“บ้า ชั้นไม่ใช่เกย์นะ”เขื่อนรีบพูด
 
 
 
 
 
 
“เอาล่ะ ทานข้าวกันดีกว่านะทุกคน นานทีจะได้เจอกันพร้อมหน้าพร้อมตา”ป๊อปปี้เปลี่ยนเรื่องคุย
ก่อนที่ทั้ง3จะนั่งทานข้าวด้วยกันแล้วพูดคุยและเปลี่ยนประสบการณ์ต่างๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ขอบคุณมากนะโทโมะที่วันนี้อาสาเลี้ยงฟางอีกแล้ว แต่คราวหน้าน่ะ ฟางได้เงินเดือนแล้วต้องให้
ฟางเลี้ยงบ้างนะ จะได้แฟร์ๆ”ฟางรีบพูดเมื่อเดินออกมาจากร้านอาหารเล็กๆแห่งหนึ่งที่เปิดติดกับ
ถนน
 
 
 
 
 
 
 
“ให้เราเลี้ยงฟางทั้งชีวิตเราก็เลี้ยงไหวน้า”โทโมะพูดแล้วยิ้มทำให้ฟางชะงักก่อนจะแกล้งมองไป
ทางอื่น เพราะไม่ใช่ว่าเธอไม่รู้ว่าโทโมะเข้ามาหาเธอนั้นเขารู้สึกยังไง แต่เธอขอเลือกความสัมพันธ์
แบบเพื่อนกันแบบนี้ดีกว่า
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่เอาน่าโทโมะ อย่าพูดแบบนี้เลยตายแล้ว เย็นมากแล้วกลับกันเถอะ”ฟางพูดแล้วเปลี่ยนเรื่อง
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวนะ ผู้หญิงคนนั้นนี่”โทโมะมองไปอีกฝั่งถนนก็พูดขึ้นทำให้ฟางมองตามไปทันที
 
 
 
 
 
 
 
“อิ่มจังเลย วันนี้ขอบคุณมากนะครับที่พี่ป๊อปเลี้ยงพวกเราอีกแล้ว”เขื่อนพูดออกมาเมื่อเดินออกมา
จากร้านอาหารหรูกับแก้วและป๊อปปี้ที่อยู่ตรงข้ามถนนกับร้านอาหารที่โทโมะและฟางยืนอยู่
 
 
 
 
 
 
 
“เอ๊ะ นั่นมันคนที่ช่วยซ่อมรถให้กับแก้วนี่ โถ มีแฟนแล้วนี่นา”แก้วพูดเมื่อมองไปฝั่งตรงข้ามถนน
แล้วเห็นโทโมะและฟาง
 
 
 
 
 
 
“นั่นมันนักข่าวสาวจากนิตยสารKzนี่พี่ป๊อป โถๆ สวยแบบนี้ไม่แปลกหรอกจะมีแฟน อ้าวพี่ป๊อปไป
ไหนล่ะครับ”เขื่อมองไปยังฟางก่อนจะถามเมื่อเห็นป๊อปปี้เดินไปขึ้นรถแล้วขับรถสปอร์ตคันหรูออก
ไป
 
 
 
 
 
 
 
“วิถีชีวิตเค้ากับเราช่างต่างกันมากเหลือเกิน”ฟางมองป๊อปปี้ขับรถยนต์คันหรูก็พูดขึ้นอย่างเจียมตัว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ค่ะคุณแคท เดี๋ยวฟางสั่งกาแฟเสร็จแล้วฟางจะไปเอาเอกสารที่ร้านให้นะคะ ค่ะ”วันต่อมาฟางที่ถูก
แคทวานให้ไปซื้อกาแฟร้านประจำและเอาเอกสารงานที่ร้านข้างๆนั้นกำลังเปิดประตูเข้าไปในร้าน
กาแฟ
 
 
 
 
 
 
 
“ว้าย”ฟางต้องร้องเมื่อตัวเองไม่ได้มองแล้วทำให้ชนกับใครคนหนึ่งเข้าเต็มๆ
 
 
 
 
 
“สวัสดีครับคุณธนันต์ธรณ์”ป๊อปปี้รีบประคองฟางไม่ให้ล้มแล้วพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ สะ สวัสดีค่ะคุณภาณุ ทำไมวันนี้คุณถึงมาอยู่ที่นี่ได้คะ”ฟางรีบผละออกจากอ้อมกอดป๊อปปี้
แล้วถาม
 
 
 
 
 
 
“ผมมาพบลูกค้าน่ะครับเลยแวะมาดื่มกาแฟร้านโปรด แล้วนี่คุณชอบดื่มกาแฟหรอครับ”ป๊อปปี้ถาม
 
 
 
 
 
“ไม่ค่ะ ไม่ชอบเลย แต่ชั้นแวะมาซื้อให้คุณแคทน่ะค่ะ”ฟางรีบพูดแล้วหัวเรราะเจื่อนๆ
 
 
 
 
 
“ไม่ชอบดื่มกาแฟแล้วคุณชอบดื่มอะไรหรอครับ”ป๊อปปี้ถาม
 
 
 
 
 
“ชาค่ะ ชั้นชอบดื่มชาพวกชาที่ผสมนม มันหวานดี”ฟางพูดออกมาแล้วยิ้มให้ป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
“งั้นเดี๋ยวผมขอเลี้ยงเครื่องดื่มขึ้นถือว่าแทนคำขอโทษที่เดินชนคุณเมื่อกี้นะครับ”ป๊อปปี้ยิ้มก่อนจะ
พาฟางไปสั่งกาแฟให้แคทโดยที่ตัวเองไม่ลืมจะสั่งชาให้ฟาง ฟางหน้าแดงไม่คิดว่านักธุรกิจหนุ่ม
อย่างป๊อปปี้จะใส่ใจเรื่องของเธอแบบนี้
 
 
 
 
 
 
“ขอบคุณมากนะคะคุณภาณุ จริงๆแล้วไม่ต้องก็ได้”ฟางรับชามาจากป๊อปปี้อย่างเกรงใจ
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรครับ จริงสิครับ สัมภาษณ์ผมเมื่อวันก่อนแล้วไม่ถ่ายรูปประกอบการสัมภาษณ์หรอ
ครับ”ป๊อปปี้ถาม
 
 
 
 
 
 
 
“จริงด้วยค่ะ พอดีคุณแคทเค้ากำลังขอตารางคิวจากเลขาคุณภาณุ เห็นว่าอาทิตย์คุณภาณุต้องไป
ประชุมผู้ถือหุ้นที่เชียงใหม่ ส่วนอาทิตย์หน้าต้องบินลงไปที่ภูเก็ตเพื่อดูกิจการขนส่ง”ฟางพูดเมื่อ
ได้ยินแคทบ่นถึงคิวงานป๊อปปี้ที่ยาวเหยียด
 
 
 
 
 
 
 
“ฮัลโหล คุณพิม พรุ่งนี้ผมมีนัดอะไรรึเปล่า อ๋อ ไปดูงานที่สปางั้นหรอ งั้นคุณช่วยแคนเซิลนัดนี้ให้
ผมทีนะ แล้วก็โทรไปหาคุณแคทที่นิตยสารKzแล้วบอกให้เค้ามาถ่ายรูปผมตอน11โมง”ป๊อปปี้กด
โทรศัพท์โทรหาพิมแล้วพูด ทำให้ฟางอึ้ง
 
 
 
 
 
 
 
“แต่มันจะเป็นการเสียงานของคุณภาณุนะคะที่แคนเซิลงานไปแบบนี้”ฟางพูดเมื่อป๊อปปี้วางสาย
จากพิม
 
 
 
 
 
 
“มันก็เสียงานของคุณเหมือนกันไม่ใช่หรอครับ ผมเคยบอกแล้วนิ ว่ากว่านิตยสารเล่มหนึ่งจะนัดผม
ได้ ต้องต่อคิวรอนานมากจนเป็นเดือน แล้วไอ้ตรวจงานธุรกิจเนี่ยมันคือสิ่งที่ผมทำเป็นกระจำอยู่
แล้ว แต่กับนิตยสารของคุณ ถ้าไม่มีรูปถ่ายของผม คอลัมส์ก็จะถูกตีพิมไม่ได้ ก็จะล่าช้าต่อไป
อีก”ป๊อปปี้พูดแล้วสบสายตากับฟาง
 
 
 
 
 
 
“ขะ ขอบคุณคุณภาณุมากจริงๆนะ ขอบคุณค่ะ”ฟางที่หน้าแดงกับป๊อปปี้ก็รีบพูดแล้วดื่มชาแก้เขิน
เมื่อสบสายตากับชายหนุ่ม เขาเป็นผู้ชายที่เพอเฟ้คมาก ทั้งเรื่องงาน และนิสัย ไม่แปลกที่สาวๆทั้ง
ประเทศจะหลงรักและโหวตให้คุณภาณุเป็นหนุ่มโสดที่น่าจับตามองแห่งปี ฟางดื่มชาแล้วเอาลิ้น
เลียรอบริมฝีปากตัวเองทำให้ชายหนุ่มมองฟางแล้วหน้าแดง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวพรุ่งนี้ทางเราจะไปที่บริษัทคุณป๊อปเพื่อถ่ายภาพนะคะ”ฟางพูดพลางเดินออกมาจากร้าน
กาแฟกับป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
“ระวัง”ป๊อปปี้ตกใจเมื่อเห็นรถมอเตอร์ไซค์คันหนึ่งขับมาด้วยความเร็วก็รับดึงฟางที่กำลังเดินข้าม
ถนนเข้ามาไว้ในอ้อมกอด ตึก ฟางที่ตกอยู่ในอ้อมกอดของป๊อปปี้กอึ้ง ใจสั่นรัว กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆ
จากชุกราคาแพงของเขามันทำให้เธอคุมสติไม่อยู่ ป๊อปปี้มองฟางก่อนจะค่อยๆเลื่อนมือหน้ามาจับ
ที่แก้มเนียนของฟาง ฟางหลับตาพริ้มเมื่อถูกสัมผัสนั้น
 
 
 
 
 
 
“ขอโทษ ที่เสียมารยาทกับคุณ เอ่อ คุณกับผมเราควรอยู่ห่างๆกันดีกว่า”ป๊อปปี้ที่เห็นฟางเคลิ้มไป
กับสัมผัสก็ชะงักเหมือนนิ่งคิดอะไร ก่อนจะพูดแล้วรีบปล่อยตัวฟางให้เป็นอิสระก่อนจะเดินจากไป
 
 
 
 
 
 
“จริงสิ คุณกับชั้นเราต่างกันมาก ไม่ควรใกล้กันเลย”ฟางมองตามแผ่นหลังของป๊อปปี้ที่เดินหาย
เข้าไปในกลุ่มคนในเมืองก็พูดเบาๆ เพียงแต่มือของเขาสัมผัสลงบนใบหน้าของเธอก็เหมือนเกิด
พลังงานประหลาดวูบวาบไปทั่วตัวของเธอ แต่เมื่อเขาบอกว่าเธอกับเขาควรอยู่ห่างกันคงเป็น
เพราะความแตกต่างของเขากับเธอสินะ
 
 
 
 
 
 
 
เอ๊ะ ยังไง สนใจฟาง แต่กลับบอกให้ฟางอยู่ห่างแบบนี้ยังไงกันนะ