You are mine

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แหม พิชชี่มาทำงานได้ไม่กี่วันก็ออกตัวแรงจีบฟางเลยหรอ”แพทเดินมาเห็นพิชชี่กับฟางก็รีบพูด
 
 
 
 
 
“ไม่ใช่หรอกค่ะคุณแพท คือคุณพิชชี่ไม่ได้จีบฟางสักหน่อย”ฟางรีบพูดปฏิเสธทันที
 
 
 
 
 
“แหม เอาดอกไม้ให้กันแบบนี้ ดูๆก็รู้ว่าจีบ เสน่ห์แรงเชียวนะฟาง”แพทรีบพูด
 
 
 
 
 
“ก็ไม่ถึงกับจีบหรอกครับ แค่อยากลองศึกษาดูใจกันไปก่อน”พิชชี่พูดแล้วยิ้มกริ่มให้กับฟาง
 
 
 
 
“แต่ผมว่าพี่ฟางไม่ได้ชอบพี่หรอกฮะ”ไปป์เห็นฟางถูกพิชชี่จีบก็รีบเดินเข้ามาพูด
 
 
 
 
 
“ทำไมพูดงี้อ่ะน้อง รึว่าหึงฟาง แต่เท่าที่พี่สังเกตฟางเค้าก็ไม่ได้ชอบน้องเหมือนกันนิ”พิชชี่พูด
 
 
 
 
 
 
“ก็แน่นอนอยู่แล้ว พี่ฟางไม่ได้ชอบผมเพราะพี่เค้ามี/ไปป์ เที่ยงแล้วไปกินข้าวกันเถอะ”ไปป์จะพูด
เรื่องของป๊อปปี้ ฟางรีบพูดห้ามไว้ทันก่อนที่จะลากไปป์ไปกินข้าวเที่ยง โดยที่พิชชี่ตามติดเธอแจ
ไปทานข้าวด้วย
 
 
 
 
 
 
 
 
‘เที่ยงแล้วทานข้าวเที่ยงรึยังครับ’
 
 
ขณะที่นั่งทานข้าวกัน3คนป๊อปปี้ก็ส่งข้อความมา
 
 
 
 
 
‘ค่ะ กำลังทานกับปลื้มแถวร้านอาหารใกล้ๆบริษัทนี้ล่ะค่ะ’
 
 
ฟางส่งข้อความกลับให้ป๊อปปี้
 
 
 
‘ทานกับไปป์น่ะผมไม่ติดใจอะไรหรอก แต่ผู้ชายที่นั่งข้างๆคุณคือใครกัน’
 
 
 
 
ป๊อปปี้ส่งข้อความกลับมาทำให้ฟางเหวอ
 
 
 
 
 
 
“มีอะไรรึเปล่าพี่ฟาง”ไปป์แปลกใจที่จู่ๆฟางก็ลุกพรวดขึ้นมามองรอบๆร้านอาหาร
 
 
 
 
 
 
‘นี่ คุณป๊อปคะ คุณอยู่แถวนี้หรอ ทำไมถึงรู้ล่ะว่าชั้นอยู่กับพิชชี่อีกคน’
 
 
 
ฟางรีบส่งข้อความกลับ
 
 
 
 
‘อ๋อ พิชชี่มาเมื่อวันก่อนสินะ สนิทกันไวดีนี่ เสน่ห์แรงจริงจริ๊ง’
 
 
 
 
ป๊อปปี้ส่งข้อความกลับมา
 
 
 
 
 
‘ก็คนโสดนี่คะ เลยมีคนเข้ามาสนใจ ฮิฮิ’
 
 
 
 
ฟางนึกสนุกส่งข้อความกลับให้ป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
‘งั้นคนโสดคนนี้ก็คงจะว่างมาทานมื้อเย็นกับผมสินะ ดีงั้นวันนี้คุณเลิกงานผมจะมารอรับคุณที่เดิมนะ
หวังว่าคนโสดคนนี้จะไม่เถลไถลนะครับ แล้วเจอกัน’
 
 
 
 
ป๊อปปี้ส่งข้อความกลับมาให้ฟางอีกครั้ง
 
 
 
 
 
 
 
“คนบ้า เผด็จการที่สุดเลย”ฟางหน้างอเมื่อเห็นว่าป๊อปปี้มัดมือชกเธออีกครั้ง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เย็นนี้จะไปดื่มอะไรกันมั้ยครับฟาง ถือว่าเลี้ยงต้อนรับผม น้ะๆในเมืองไทยผมไม่ค่อยมีเพื่อนคน
ไทยที่ไหนเลย ไปกันนะครับ”ใกล้เวลาเลิกงานพิชชี่ก็ชวนฟางและอ้อนร่างบางทันที
 
 
 
 
 
“เอ่อ ก็ได้ค่ะ”ฟางที่ไม่กล้าปฏิเสธจึงตอบตกลงไป
 
 
 
 
 
 
‘ขอโทษนะคะคุณป๊อป วันนี้ฟางไม่ว่างจริงๆ ฟางต้องไปทานข้าวเย็นกับพิชชี่น่ะค่ะ ไว้ค่อยนัดกัน
ใหม่นะคะ’
 
 
 
ฟางรีบส่งข้อความกลับให้ป๊อปปี้ ก่อนจะนำมือถือใส่กระเป๋าแล้วไปดื่มกับพิชชี่และไปป์ทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่น้อง เป็นเด็กเป็นเล็กน่าจะกลับบ้านได้แล้วมั้ง”พิชชี่พูดเมื่อมาดื่มเบียร์ที่ร้านกับฟางแล้วมีไปป์
ตามมา
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่เอาอ่ะพี่ นานทีได้ออกมา แถมวันนี้ก็วันศุกร์แห่งชาติด้วย เอาน่านานทีออกมา เอ้า ชนน”ไปป์
พูดแล้วพยายามชนแก้วกับพิชชี่แล้วพยายามเบียดตัวเองเวลาที่พิชชี่พยายามเอามือเลื้อยเป็น
ปลาหมึกมาจับตัวฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวฟางขอไปเข้าห้องน้ำแปปนึงนะคะ”ฟางที่เห็นไปป์เริ่มเมาแล้วก็รีบลุกขึ้นไปเช้าห้องน้ำทันที
 
 
 
 
 
 
 
“ตายล่ะ50misscall”ฟางเปิดมือถือตัวเองที่อยู่ในกระเป๋าออกมาต้องตกใจเมื่อเห็นป๊อปปี้โทรมา
เกือบ50สาย
 
 
 
 
 
 
 
“ว้าย”ขณะที่ฟางเดินออกมานอกร้านเพื่อจะโทรหาป๊อปปี้ก็มีมือหนาของใครคนหนึ่งกระชากฟาง
ไป
 
 
 
 
 
 
 
 
“โทรไปไม่รับ แล้วมาในที่แบบนี้กลางคืน ผู้หญิงมาที่แบบนี้มันอันตรายรู้มั้ย”ป๊อปปี้รีบดุฟางเมื่อ
กระชากฟางมาแนบลำตัว
 
 
 
 
 
 
“ฟางไม่ได้คนเดียวสักหน่อยนี่คะ ยังมีพิชชี่และก็ไปป์ในนั้นอีก”ฟางรีบเถียง
 
 
 
 
 
 
“นั้นใช่มั้ย องค์รักษ์ของฟาง”ป๊อปปี้กอดอกจ้องมองร่างบางก่อนจะบอกให้ฟางหันไปมองปลื้มที่หิ้ว
ปีกไปป์ที่เมาออกมา
 
 
 
 
 
 
“ตายแล้วไปป์ เมาแบบนี้ฟางขอไปดูแลน้องก่อนนะคะ แล้วต้องบอกพิชชี่อีกว่าต้องกลับก่อน”ฟาง
รีบพูด
 
 
 
 
 
 
“ปลื้มจัดการบอกไอ้หนุ่มในนั้นแล้วใช่มั้ยว่าฟางกับไปป์ขอตัวออกมาก่อน เสร็จแล้วนายช่วยเป็น
ธุระพาไปป์กลับไปส่งที่บ้านด้วยนะ ส่วนคุณ มากับผม”ป๊อปปี้สั่งปลื้มแล้วโยนกุญแจรถมาก่อนจะ
โบกแท็กซี่แล้วยัดฟางลงไปในรถทันที
 
 
 
 
 
 
“คนน่ะเผด็จการที่สุด เราเลิกกันแล้วนะ”ฟางหน้างอเมื่อมาถึงหน้าห้องพักตัวเองแล้วอดบ่นป๊อปปี้
ไม่ได้
 
 
 
 
 
“ที่ผมต้องตามคุณและลากคุณกลับมาเพราะผมรู้ว่าผู้ชายอย่างพิชชี่น่ะไว้ใจไม่ได้นะ”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
“หรอคะ แล้วต้องเป็นผู้ขายแบบไหนล่ะคะถึงไว้ใจได้ ต้องไม่มีหัวใจแบบคุณงั้นหรอคะ”ฟางย้อน
กลับ
 
 
 
 
“ฟาง แค่วันนี้ผมหงุดหงิดเรื่องคุณแล้วพยายามข่มอารมณ์ให้เย็นลงมันก็มากพอแล้วนะ คุณอย่า
มากวนให้ผมโมโหอีกสิ”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
“แล้วโมโหคุณจะทำอะไรชั้นอีกคะ ระบายกับชั้นด้วยการลากเข้าห้องเล่นของคุณอีกรึเปล่า”ฟางว่า
 
 
 
 
 
 
 
“ผมว่าคุณเมาแล้วนะ มานี่”ป๊อปปี้อึ้งและหน้าแดงด้วยความโกรธก่อนจะดึงฟางเข้าไปในห้องเพื่อ
ไม่ให้ใครได้ยินอีก
 
 
 
 
 
 
“คุณเข้ามาทำไมคะ ออกไปนะ อย่าลืมสิว่าฟางไม่ใช่ทาสคุณอีกแล้วนะ”ฟางพูด
 
 
 
 
 
 
“ผมไม่ไปหรอก คุณเป็นของผมไปแล้ว ผมไม่ยอมให้ผู้หญิงของผมต้องถูกไอ้มือปลาหมึกนั่นทำมิ
ดีมิร้ายนะ”ป๊อปปี้พูดกลับทำให้ฟางหน้าแดงแล้วค่อยๆเย็นลง เพราะแววตาที่ชายหนุ่มจ้องเธอมา
นั้นมันคือสายตาที่ไม่ได้โกหกแน่นอน
 
 
 
 
 
 
“ฟางไม่เป็นไรค่ะ ฟางอยู่ที่นี่แล้ว คุณสบายใจได้นะคะมันไม่มีอะไรแล้วค่ะ”ฟางที่ยอมเย็นลงแล้ว
พูดกับป๊อปปี้
 
 
 
 
 
“ผมแค่ไม่อยากให้คุณเจอคนเลวๆแบบนั้น โลกนี้มันโหดร้ายเกินที่คุณจะเข้าใจ”ป๊อปปี้นั่งลงข้าง
ฟางแล้วพูด
 
 
 
 
 
 
“พูดถึงเรื่องนี้ ฟางขอถามคุณหน่อยสิคะว่านอกจากเรื่องที่คุณเป็นทาสเพื่อนแม่แล้ว คุณมีอะไรอยู่
ในใจอีก รวมถึงแผลพวกนั้น คุณเล่าให้ฟางฟังหน่อยได้มั้ยคะ”ฟางที่สงสัยกับปมของป๊อปปี้มา
ตั้งแต่แรกแล้วก็ถามชายหนุ่ม
 
 
 
 
 
 
 
“ก่อนที่แม่จะรับผมมาอุปการะเป็นลูก ผมเติบโตมาในซ่อง แม่ของผมเป็นโสเภณีและติดยาเสพติด
อย่างแรง เธอไม่เคยเหลียวแลผมเลย วันๆทำตัวเหลวแหลก เลยเป็นโอกาสให้ไอ้แมงดาพวกนั้น
มันเล่นงานผม ตอนนั้นผมจำได้ว่าผมเพิ่งจะ5ขวบ ผมไม่เคยได้เรียนหนังสือ ภาพที่ผมเห็นทุกวัน
คือภาพที่แม่ติดยาและถูกทำร้ายจากไอ้แมงดาพวกนั้น มันเหมือนนรกทั้งเป็นที่ผมเจอมา”ป๊อปปี้
ค่อยๆเลื่อนตัวลงนอนหนุนดตักฟางแล้วเล่าเรื่องราวในอดีตให้ฟัง
 
 
 
 
 
 
“และวันนี้ที่ผมชวนคุณทานข้าว เพราะผมอยากจะบอกให้คุณรู้ไว้ว่า ตั้งแต่วันที่คุณเดินออกไปจาก
ชีวิตผม ผมเหมือนตกอยู่ในนรกนั้นอีกครั้ง มันช่างโดดเดี่ยวและทรมานเหลือเกิน”ป๊อปปี้พูดออกมา
เศร้า
 
 
 
 
 
 
แหมะ
 
 
 
 
 
น้ำตาของฟางไหลเอ่อล้นเมื่อได้ฟังเรื่องราวของป๊อปปี้ก่อนที่จะหยดลงที่แก้มของชายหนุ่มที่นอน
ตักอยู่
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไมชีวิตคุณถึงโหดร้ายแบบนี้คะ อย่ากลัวไปเลยนะคะ คุณไม่ได้อยู่โดดเดียวเหมือนในอดีตอีก
แล้ว”ฟางดึงป๊อปปี้ไปกอดแน่นแล้วปล่อยโฮร้องไห้ออกมาด้วยความสงสาร ป๊อปปึ้งดึงฟางไปจูบ
อย่างอ่อนโยน
 
 
 
 
 
 
“อย่าร้องไห้เพราะผมเลยนะคนดี อย่าร้อง”ป๊อปปี้ถอนจูบฟางออกมาแล้วปาดน้ำตาให้ร่างบาง
 
 
 
 
 
 
 
“เมื่อคุณไปจากชีวิตผม มันทำให้ผมได้รู้อีกอย่างนึงว่า ผมต้องการคุณมากแค่ไหน ผมทรมานแค่
ไหนเมื่อไม่มีคุณ เสียงที่คุณบอกลาผมมันดังก้องหัวผมตลอด2อาทิตย์ ฟางผมอยากจะขอโอกาส
อีกครั้ง”ป๊อปปี้พูดอีกครั้ง
 
 
 
 
 
 
“โอกาส โอกาสที่จะให้ฟางกลับไปเป็นทาสคุณอีกหรอคะ”ฟางถามชายหนุ่ม
 
 
 
 
 
“คุณทำให้ผมอยากยกเลิกกฎทุกอย่าง สัญญาทาสระหว่างเรา2คน”ป๊อปปี้พูดแล้วลูบผมฟางอย่าง
อ่อนโยน
 
 
 
 
 
“รวมถึงกฏที่คุณห้ามไม่ให้ชั้นสัมผัสตัวคุณรึเปล่าคะ”ฟางถามต่อ
 
 
 
 
 
 
“ข้อนี้ผมยังขออยู่เหมือนเดิมได้มั้ย เพราะอดีตที่ผมเจอมันโหดร้ายเกินที่ผมจะลืมมัน แต่ฟางคุณ
เป็นเหมือนนางฟ้าที่ทำให้หัวใจที่ด้านชาของผมค่อยๆละลาย ผมเคยมีทาสถึง15คน แต่คุณคน
เดียวที่ทำให้ผมต้องการคุณตั้งแต่วันที่คุณสะดุดล้มที่ห้องทำงานผม คุณกลับมาหาผมเถอะนะ มัน
ะไม่มีอีกแล้วสัญญาทาสระหว่างเรา”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
“แล้วฟางจะอยู่ข้างคุณในฐานะอะไรล่ะคะ”ฟางที่ใจเต้นรัวแล้วถามต่อ
 
 
 
 
 
“แฟนของผม”ป๊อปปี้พูดออกมาทำให้ฟางอึ้งจนแทบสร่าง เมื่อถูกป๊อปปี้ขอเป็นแฟน
 
 
 
 
 
กลับมาคราวนี้ ป๊อปปี้ยอมเล่าอดีตด้านมืดให้ฟังแล้ว แถมขอเป็นแฟนซะด้วย
 
 
งานนี้ฟางแอบเป็นต่อแล้วนะเนี่ยๆๆๆๆ