You are mine

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อืม”ฟางลืมตาตื่นมาในสายวันต่อมา แล้วพลิกตัวหันกลับมามองร่างสูงของป๊อปปี้ที่หลับอยู่ข้างๆ

กาย ก็เผลอยิ้มออกมาแล้วคิดถึงเมื่อคืนที่ป๊อปปี้มาส่งเธอที่ห้อง ป๊อปปี้เล่าเรื่องด้านมืดที่เหลือของ

เขาให้เธอฟังและขอยกเลิกสัญญาทาสทุกอย่างก่อนจะขอเธอเป็นแฟน ซึ่งเธอเองก็ตอบตกลงและ

หลังจากนั้นเธอกับเขาก็มีอะไรกันอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

“ว้าย”ฟางที่ขยับตัวมาใกล้ๆป๊อปปี้เพื่อจะมองชายหนุ่มชัดๆก็ถูกป๊อปปี้ดึงมาอยู่ใต้ร่างก่อนจะบดจูบ

ฟางทันที

 

 

 

 

 

 

“Morning kiss”ป๊อปปี้ถอนจูบออกมาก่อนจะซุกไซร้ตามตัวฟางอีกครั้ง

 

 

 

 

“พอก่อนค่ะคุณป๊อป ไหนว่าแค่จูบไงคะ”ฟางขัดขืนและดันตัวชายหนุ่มออกห่าง

 

 

 

 

 

 

 

“เอ้า วันนี้เธอหยุด ชั้นก็หยุด เรานอนกันบนเตียงนี้ทั้งวันเลยยังได้นะ”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์

 

 

 

 

 

“พอเลยค่ะ พอ ลุกไปทำอย่างอื่นบ้างเถอะค่ะ คุณป๊อป”ฟางหน้าแดงแล้วพูด ป๊อปปี้หัวเราะในลำ

คอเบาๆก่อนจะลุกขึ้นนั่งแล้วดึงฟางมานั่งตามก่อนจะกอดหลวมๆไว้แล้วหอมแก้มซ้ายขวาสลับกัน

 

 

 

 

 

 

“คุณเป็นผู้หญิงคนแรกเลยนะที่ผมอยากมีเซ็กส์ด้วยบนเตียง แบบนุ่มนวล”ป๊อปปี้พูดแล้วฝังจมูกลง

ที่หัวไหล่ของฟาง

 

 

 

 

 

 

“นี่ฟางควรจะยินดีสินะคะที่ถูกคุณนอนกอดไว้ทั้งคืนแบบนี้”ฟางหน้าแดงแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

“ผมน่ะสิควรยินดีที่ได้คุณกลับมา ที่รัก ผมชอบเรียกคุณแบบนี้จริงๆ”ป๊อปปี้พูดแล้วหอมแก้มฟาง

อีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

“อ๊าย พอแล้วค่ะคุณป๊อป แก้มช้ำหมดแล้ว”ฟางยิ้มออกมาด้วยความเขินแล้วร้องห้ามชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยววันนี้ผมจะอยู่กับคุณทั้งวันเลยนะฟาง เราไปซื้อของที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตแล้วมาทำอาหารด้วย

กันนะ”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

“ได้สิคะ งั้นก่อนไปเราไปอาบน้ำกันดีกว่า ว้าย คุณป๊อปทำอะไรเนี่ย”ฟางพูดไม่ทันจบก็ถูกป๊อปปี้

อุ้มขึ้นโดยเปลือยทั้งคู่

 

 

 

 

 

“ก็อาบน้ำไงล่ะ ขออาบน้ำกับแฟนตัวหน่อยแล้วกัน”ป๊อปปี้ยิ้มก่อนจะอุ้มฟางเข้าไปในห้องน้ำทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวหลังจากไปให้หมอตรวจแล้ว โทโมะจะไปไหนต่อรึเปล่าคะ”แก้วถามเมื่อมาส่งโทโมะให้

หมอตรวจอาการแขนที่เข้าเฝือกของเขาอยู่

 

 

 

 

 

“ไม่ครับ เพราะเฮียที่เป็นเจ้าของที่ทำงานอยู่เค้าให้ลาจนกว่าจะเอาเฝือกออก”โทโมะพูด

 

 

 

 

 

“เอ่อ แล้วนี่โทโมะจะไปหาฟางรึเปล่าคะ เดี๋ยวแก้วไปส่งได้นะคะ”แก้วนึกถึงฟางแล้วพูด

 

 

 

 

“ไปหา ไปหาทำไมหรอครับคุณแก้ว ก็ผมไม่ได้เป็นอะไรกับฟางสักหน่อย”โทโมะพูด

 

 

 

 

 

 

“ก็โทโมะชอบฟางไม่ใช่หรอคะ แก้วมานั่งคิดๆดูนะคะ การที่แก้วเข้ามาหาโทโมะและดูแลคุณ

ตลอดแบบนี้มันอาจจะทำให้โทโมะไม่มีเวลาไปหาฟางก็ได้”แก้วพูด เพราะตอนที่ขึ้นเครื่องกลับมา

จากเชียงใหม่2คน พวกเขาได้ไปช่วยป้าขายขนมคนหนึ่งที่เป็นลม ป้าคนนั้นขอบคุณโทโมะและ

แก้วก่อนจะอวยพรให้รักกันนานๆ แต่โทโมะกลับรีบบอกว่าไม่ใช่แฟนแก้ว

 

 

 

 

 

 

“ถึงผมไปหาฟาง ฟางเค้าก็อาจจะไม่ได้อยากเจอผมอยู่ดี อย่าลืมสิ ว่าฟางเค้ารักคุณภาณุมาก”โท

โมะพูดแล้วหันไปมองแก้วที่ยืนทำหน้าเศร้าก่อนจะเดินไปกุมมือแก้วไว้

 

 

 

 

 

“คุณโทโมะ”แก้วหน้าแดงเมื่อถูกโทโมะเดินมาจับมือ

 

 

 

 

 

“ตอนแรกผมคิดว่าผมคิดกับคุณแก้วเป็นแค่เพื่อนที่ดีต่อกัน”โทโมะพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

“แต่พอคุณแก้วมาใกล้ และใส่ดูแลผมไม่ไปไหน มันทำให้ผมเริ่มอยากเปลี่ยนใจ”โทโมะพูด

 

 

 

 

 

 

“มะ หมายความว่ายังไงคะ”แก้วที่ใจเริ่มเต้นรัวก็รีบถามโทโมะทันที เธออยากเข้าข้างตัวเองแต่ถ้า

มันไม่ใช่ล่ะจะทำไง

 

 

 

 

 

 

 

“คุณแก้วจะรังเกียจมั้ยครับที่คนธรรมดาคนหนึ่งเค้าอยากจะลองเริ่มใหม่กับคุณแก้ว”โทโมะพูด

 

 

 

 

 

“ไม่ค่ะ ไม่รังเกียจเลยค่ะ ยินดีมากเลย”แก้วที่เริ่มเข้าใจความหมายของโทโมะก็รีบพูด

 

 

 

 

 

 

“ทั้งๆที่ผมเป็นคนต่ำต้อย ไม่รวยไม่ได้เป็นไฮโซคุณแก้วจะเปิดใจกับผมมั้ยครับ”โทโมะลองถามอีก

ครั้ง

 

 

 

 

 

 

“เปิดค่ะ แก้วเปิดใจและมอบใจให้โทโมะมานานแล้ว แต่เพราะตอนแรกโทโมะชอบฟางเลยต้อง

ซ่อนมันไว้”แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

“งั้นก็ไม่ต้องแอบซ่อนความรู้สึกแล้วนะครับ คุณแก้วเรามาลองดูๆใจกันมั้ยครับ”โทโมะหน้าแดง

แล้วถาม

 

 

 

 

 

“ลองกัน ยินดีมากด้วย โทโมะ”แก้วยิ้มแก้มปริก่อนจะรีบพูดแล้วจับมือกับโทโมะไว้ไม่ปล่อย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ดีจังเลยนะคะ ซุปเปอร์มาร์เก็จใกล้ๆคอนโดของคุณใหญ่อยู่เหมือนกัน มีซะครับทุกอย่าง

เลย”ฟางพูดเมื่อเดินเข้ามาที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตกับป๊อปปี้ในช่วงบ่ายหลังจากที่ทั้งคู่จะออกจาก

ห้องน้ำมาแต่งตัวก็แทบหมดแรง

 

 

 

 

 

 

“ความจริงจดรายการให้ปลื้มซื้อแล้วก็เอามาให้เราข้างบนก็ได้นี่นา”ป๊อปปี้พูดแล้วเอารถเข็นเดิน

ตามฟางมา

 

 

 

 

 

“แล้วใครกันล่ะคะที่อยากจะซื้อของที่ซุปเปออร์แล้วมาทำอาหารด้วยกัน”ฟางหันไปถามป๊อปปี้

 

 

 

 

 

“ก็ตอนแรกอยากทำ แต่เมื่อกี้นี้ มันอยากจะกินคุณทั้งตัวมากกว่านี่นา”ป๊อปปี้ยิ้มก่อนจะกระซิบข้าง

หูฟาง

 

 

 

 

 

 

“บ้า คุณป๊อปเลิกหื่นแล้วไปซื้อของค่ะ”ฟางทุบอกป๊อปปี้ก่อนจะเดินนำชายหนุ่มไป

 

 

 

 

 

 

“ฟางอยากทานผักหรอเห็นจ้องตั้งแต่เมื่อกี้นี้แล้ว”ป๊อปปี้เดินมาหาฟางหลังจากไปหยิบไข่แพ็คมา

ใส่รถเข็น

 

 

 

 

 

“เปล่าค่ะฟางนึกถึงคุณทำผัดผักบุ้งที่บ้านเช่าของฟางแล้วเกือบจะเผาบ้านฟางต่างหากล่ะ คุณ

ป๊อปคะ คุณอยากจะลองทำอาหารอีกครั้งมั้ยคะเดี๋ยวคราวนี้ฟางสอน”ฟางพูดแล้วยิ้มเชิงล้อชาย

หนุ่มเมื่อตอนนั้นที่เขาเกือบเผาบ้านเธอ

 

 

 

 

 

 

“ผมว่า เอาไปก็ดีนะ ผมจะได้ไม่ทำครัวไหม้เวลาอยากทำอะไรให้คุณทาน”ป๊อปปี้พูดก่อนจะเดิน

ไปหยิบของที่ล็อกอื่น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง ธนันต์ธรญ์ใช่มั้ย”ขณะที่ฟางหยิบผักอยู่นั้นก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาทัก

 

 

 

 

“คะ อะไรนะคะ”ฟางหันมามองสาวร่างบางคนหนึ่งที่ยืนจ้องเธอในระยะประชิดด้วยสายตา

เลื่อนลอย

 

 

 

 

 

“ฟาง ธนันต์ธรญ์ นีระสิงห์ใช่มั้ย”หญิงสาวคนนั้นถามอีกครั้ง

 

 

 

 

 

“ค่ะ ชั้นเอง ขอโทษนะคะ เราเคยรู้จักกันหรอคะ”ฟางตอบรับก่อนจะถามสาวแปลกหน้าคนนั้นต่อ

 

 

 

 

 

“เธอเหมือนกับชั้นเหลือเกิน แต่เธอมีในสิ่งที่ชั้นไม่มี”หญิงสาวคนนั้นพูด

 

 

 

 

 

“อะไรนะคะ แล้วชั้นมีอะไรในสิ่งที่คุณไม่มีคะ”ฟางแปลกใก่อนจะถามหญิงสาวคนนั้น

 

 

 

 

 

“เธอมีในสิ่งที่ชั้นไม่มี ชั้นอิจฉาเธอจริงๆฟาง”หญิงสาวคนนั้นส่ายหน้าช้าๆแล้วพูด

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวนะคะ คุณจะมาอิจฉาชั้นทำไมคะ เราไม่ได้รู้จักกันสักหน่อยคุณคือใครกันแน่คะ”ฟางถาม

 

 

 

 

 

 

“ชั้นน่ะหรอ ชั้นก็เป็นแค่คนไม่สำคัญยังไงล่ะ”หญิงสาวคนนั้นยิ้มสมเพชกับตัวเองก่อนจะพูดออก

มา

 

 

 

 

 

“เอ่อ คุณคะ คุณโอเคนะคะ”ฟางเริ่มกลัวท่าทางของผู้หญิงคนนั้นก็รีบถามอีกครั้ง

 

 

 

 

 

“ชั้นอิจฉาเธอเหลือเกินฟาง ที่ได้เป็นคนสำคัญของเค้า ส่วนชั้นมันคนไม่สำคัญ”หญิงสาวคนนั้น

พูดอีกครั้งซ้ำๆและเหม่อบ้างแล้วยิ้มบ้างตนฟางเริ่มไม่ไว้วางใจความปลอดภัยตัวเองก็เดินหนี

 

 

 

 

 

 

 

 

ตุบ

 

 

 

ฟางที่รีบเดินหนีจะชนกับป๊อปปี้ที่กำลังเดินมาพอดี

 

 

 

 

 

 

“เป็นอะไรหรอฟาง หรือว่าคุณทนคิดถึงผมไม่ไหวเลยมาหา”ป๊อปปี้ประคองฟางไม่ให้ล้มแล้วถาม

ติดตลก

 

 

 

 

 

“ไม่ใช่ค่ะ คือว่าเมื่อกี้นี้”ฟางพูดก่อนจะหันหลังไปมองพบว่าผู้หญิงคนนั้นหายไปแล้ว

 

 

 

 

 

“เมื่อกี้นี้มีอะไรหรอฟาง”ป๊อปปี้เห็นท่าทางฟางที่แอบตื่นตกใจก็รีบถาม

 

 

 

 

 

 

“เปล่าค่ะ สงสัยเมื่อกี้มีคนมาทักชั้นผิด สงสัยฟางคงหน้าโหลมั้งคะเลยมีคนทักผิด”ฟางพูดอย่าง

ไม่ใส่ใจ

 

 

 

 

 

 

“ถึงหน้าจะโหล คุณก็น่ารักในสายตาผมอยู่ดี ป่ะ ไปกันเถอะ ซื้อของครบแล้ว”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้ม

ก่อนจะโอบเอวฟางกลับไปที่รถเข็นตามเดิมแล้วพาฟางไปจ่ายเงินก่อนะพากันออกไป

 

 

 

 

 

 

“ชั้นอิจฉาเธอจริงๆฟาง ที่ได้เป็นคนสำคัญของนายท่าน”หญิงสาวคนเดิมเดินออกมาจากอีกล็อก

หนึ่งที่ซ่อนตัวอยู่มองภาพนั้นก่อนจะพูดมันออกมาซ้ำๆ

 

 

 

 

 

เอาแล้วไง พอะหวานกลับมีใครเนี่ยเข้ามาหาฟาง

 

เธอคนั้นเป็นใครกันน้ออออออ