เจ้าสาวซานตาน

  " นี่ท่านราชา สนใจข้าหน่อยได้มั้ย" จินนี่ได้แต่มอง วันๆราชาที่สนใจเธอ เริ่มทำตัวเหมือนจะตาย เหอะ! นี้เธอคิดผิดหรือเปล่าที่ตัดใจจาก ป๊อปปี้ 

  "เจ้าจะมาสนใจข้าทำไมล่ะ ใจเจ้ามีแต่ลูกชายไม่ใช่หรือ?" เขื่อน ถอนหายใจ ไม่มีใครรักข้าจริงๆสักคน ส่วนคนที่รักข้าจริงๆ ก็ทิ้งข้าไปแล้ว จะโทษใครได้นอกจากตัวเอง

   "หึ!  ได้ข้าไม่สนท่านแล้วก็ได้ "  เมื่อรักของเธอไม่สมหวังสักครั้ง อย่าหวังว่าเธอจะปล่อยให้มีความสุข 

จากนั้นก็เดินทางไปโลกมนุษย์ทันที

    "เอ๋~~ มีแต่ป่าๆ บ้านแฟนยัยฟางมันอยู่ตรงไหนว่ะ" แก้วที่เริ่มหงุดหงิด ขับรถมาตั้งนานทำไมไม่เจอสักที จนไม่ได้มองข้างทางว่ามีอะไรพุ่งออกมา

   เห้ย!!!  โครม!

   "โอ๊ย!!  เจ็บจัง. " จินนี่ได้แต่กุมหัวตัวเองที่ไปกระแทกอะไรบางอย่าง ขนาดเธอเป็นภูตยังเจ็บขนาดนี้ ถ้าเป็นมนุษย์เธอคงตายไปแล้ว ห๊ะ!  แล้วมนุษย์มาอยู่แถวได้ยังไง 

   "นี่ ทะ เธอเป็นอะไรมั้ย!?". แก้วที่ตกใจไม่หายอยู่เธอก็ขับรถชนคน ทั้งๆที่เมื่อกี้เธอไม่เห็นจะมีคนเลยแท้ๆ  

    "ข้าก็เจ็บน่ะสิถามได้!  โอ้ย!!  " อยู่ๆเธอก็ทรุด พลังภูตของเธอกำลังจะหายไป ทำไมกัน! 

  "ขอโทษ เด่วฉันพาไปหาหมอนะ " แก้วพยุงจินนี่ขึ้นไปบนรถ

    'ยัยภูตจินนี่โผ่ลมาไงละเนี่ย' ชายหนุ่มที่มาดูสถานการณ์ อยู่ห่างๆพูดขึ้น

    'นี่เรื่องของเราไม่ใช่ของใคร บอกเขาทำไมน่ะเธอ'

   "หือ?  เสียงโทรศัพท์ของโทโมะนิหว่า หึๆๆ. ไหนบอกไม่สนใจไง " ป๊อปปี้ที่ละสายตาจากแก้วกับจินนี่ก็หันไปมองตาเสียง 

   "ว่าไงครับยัยตัวแสบ?" โถ่เอ๋ย ป๊อปมันรู้แล้วแน่ๆว่าเขาแอบมาดูยัยห้อยนั้น 

     "พี่โมะไปรับเพื่อนฟางมาบ้านหน่อยสิค่ะ ฟางรอยัยแก้วตั้งนานแล้ว ทำไมยังไม่มาสักทีก็ไม่รู้" 

     "คงหลงทางะมั้งฟาง เด่วพี่เจอจะพาไปนะ" ฟางขมวดคิ้ว. หมายความว่าไงอ่ะ ถ้าเจอก็จพามา ถ้าไม่เจอก็ไม่พามาสินะ. ร้ายจริงๆพี่โมะ 

   "ก็ได้ค่ะ"