Sweet Heart หวานใจนายขี้เก๊ก

ตอนที่ 2 เริ่มงานวันแรก

" โอ้ยยยยย ~ ตายแล้ว เริ่มงานวันแรกก็สาย ตายแน่ๆฉัน -*- " ก็รถแท็กซี่ที่ฉันนั่งมาน่ะสิ ดันพาฉันหลง แถมรถยังติดอีกต่างหาก ฉันเลยตัดสินใจนั่งวินมอไซค์มา สภาพตอนนี้หัวฟูเป็นรังนกเลย

ก๊อกๆ

" ขอโทษนะค่ะบอสพอดีมีปัญหานิดหน่อย " ฉันเข้าห้องทำงานของโทโมะไปพร้อมกับก้มหัวทันที
" อืม " โทโมะตอบ
" .......... " แค่นี้ ? -0-
ฉันเงยหน้ามา เห็นนาย เอ้ย บอสกำลังก้มหน้าก้มตาอ่านเอกสารอะไรสักอย่างอยู่
" มีอะไรให้พิมช่วยมั้ยค่ะ ? " ฉันถามเจ้านายของฉัน เขาเงยหน้ามามองฉันด้วยหน้าไร้ความรู้สึกอีกแล้ว....
" เอาแฟ้มประวัติบริษัทไปศึกษา แล้วเอาเอกสารนี่ไปแก้ไขตามที่ขีดไว้ในนั้น " โทโมะพูดพร้อมกับนำกองแฟ้มเอกสารมาวางไว้บนตรง ฉันหยิบแฟ้มแล้วมานั่งที่ของตัวเองหน้าห้อง
" ชีวิตนี้เกิดมาไม่เคยยิ้มบ้างหรือไง -_- " ฉันบ่นกับตัวเอง แล้วก้มหน้าก้มตาอ่านแฟ้มเอกสารที่เอามา

.........

" เที่ยงแล้วเหรอเนี่ย ถึงเวลาพักแล้วสินะ เฮ้อออออ ~ " ฉันยึดเส้นยึดสายด้วยความเมื่อย ดีใจเมื่อถึงเวลาพักแล้ว เพราะเมื่อเช้าไม่ได้ทานอะไรมาด้วยสิ
" อ๊ะ ตานั่นทานไรยังนะ " ฉันมองไปยังห้องของโทโมะ จริงสินายนั้นยังไม่ออกจากห้องตั้งแต่เมื่อเช้า ป่านนี้ไม่หิวข้าวแย่เลยเหรอ ไปดูสักหน่อยดีกว่า

ก๊อกๆ

" บอสค่ะ ทานอะไรหรือป่าวค่ะ ? "
" ......... " ZZZzzz
" หลับเหรอ " ฉันมองไปตรงชายหนุ่มที่กำลังหลับตาพริ้ม ผู้ชายอะไรตอนหลับยังเท่เลย อ๊ากกกกกกกก >< (น้อยๆหน่อยนะแหม่)
ฉันเดินไปนั่งคุกเข่าตรงข้างๆเก้าอี้ของเขา อะไรดลใจก็ไม่รู้ให้ฉันค่อยๆเอามือไปลูบหน้าเขาเบาๆ

หมับ

ฉันสะดุ้งแทบช็อก เมื่อคนตรงหน้าเอ้ามือมาคว้ามือนุ่มๆที่สัมผัสแก้มเขาเอาไว้
" ทำอะไรของเธอ " โทโมะลืมตาขึ้นมาต้องตาฉัน ทำเอาฉันใจสั่นยังไงไม่รู้ -//-
" ปะ เปล่าค่ะ คือพิมเห็นว่าหน้าตุณเปื้อนอะไร " ข้ออ้างชัดๆเลย
" เหรอ " อยู่ดีๆ อีตานั้นเอาหน้ามาใกล้ฉันทำมายยยยยยย ฉันเขินนะ >\\<
" อะ เอ่อ... " ทำไงดีใจฉันเต้นไม่เป็นจังหวะแล้วนะ เป็นลมดีมั้ย ToT

" ทำอะไรน่ะ ? " อยู่ดีๆ ก็มีผู้หญิงคนนึงเป็นประตูเข้ามา ทำให้ฉันกับโทโมะผละออกจากกันโดยอัตโนมัติ
     เธอคนนี้รูปร่างอวบอิ่ม หุ่นเซ็กซี่ใช้ได้ แก้มป่อง ตาโต ปากเล็กๆได้รูป รวมๆแล้วก็สวยพอๆกับฉันเลย (นางเอกเรื่องหลงตัวเอก) แล้วเธอเป็นใครกันนะ ?
" เธอเป็นใคร ? " เธอถามฉัน
" เอ่อ..."
" เป็นเลขาผมครับ หวาย " โทโมะตอบแทนฉัน ฉันมองหน้าโทโมะและผู้หญิงที่ชื่อหวายนั่นสลับกัน ก็ที่จะขอตัวออกไป
" เดี๋ยว " หวายเรียกฉันไว้ พร้อมกับไปคล้องแขนโทโมะที่ยื่นอยู่
" ฉันเป็นแฟนโทโมะ " หวายยิ้มให้ฉันแบบนางร้ายในละครเลย ฉันนี่แอบหมั่นไส้มั๊กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลยล่ะ เชอะ ! แล้วบอกฉันทำไมใครสน แล้วทำไมใจต้องเต้นแรงอ่ะ ฉันมอง

แขนหวายที่คล้องแขนโทโมะแล้วรู้สึกโมโห เลยเดินออกจากห้องไปแบบตึงๆ

ฉันอารมณ์เสียจนลืมไปว่านี่เวลาพักกลางวันนี่ แล้วเราจะไปยุ่งเรื่องของเขา 2 คนทำไมเนี่ย

" เอ้า หวายยังไม่ไปพักเที่ยงเหรอ " เสียงคุ้นหูนี่ ว่าที่พี่สะใภ้ฉันนิ
" เฟย์มาได้ไงเนี้ย ? "
" นี่มันบริษัทพี่ชายฉันจะมาไม่ได้หรือไง " เฟย์ตอบกวนประสาทฉัน แต่ฉันไม่โกดหรอก ฉันโมโหคนข้างในมากกว่า -*-
" แล้วนี่พี่โมะล่ะ " เฟย์ถาม
" อยู่ข้างใน ... กับแฟน " ฉันตอบเฟย์ถึงกลับหันขวับมาหาฉัน แล้วก็รีบเข้าไปหาพี่ชายตัวเองทันที ฉันก็สงสัยอยู่นะ แต่...หิวแล้ววว ไปหาไรกินดีกว่า ~

ด้านใน

Tomo Talk

" หวายมาได้ไง " ผมถาม
" ทำไมหวายจะมาไม่ได้ล่ะ หวายเป็นแฟนโมะนี่ " หวายพูดพร้อมบีบจมูกชายคนรัก แต่โทโมะเบือนหน้าหนี
" ที่นี้ที่ทำงานนะครับ " ผมกลับไปนั่งที่โต๊ะทำงาน หวายยื่นดูอย่างไม่สบอารมณ์
" แล้วไงค่ะ โมะไม่มีเวลาให้หวายเลยนะค่ะ เรื่องโมะไปเรียนหวายก็แทบแย่แล้ว พอกลับมาโมะก็เย็นชาใส่หวาย โมะไม่รักหวายแล้วเหรอค่ะ " หวายพูดพร้อมบีบน้ำตาใส่ผม เอ่ย ร้องไห้ให้มันจริงใจกว่านี้หน่อยก็ได้ -*-
" เปล่าครับ โมะแค่เหนื่อยกลับมานี่ก็มีงานให้ทำเลย ขอโทดนะครับที่ไม่มีเวลาให้ " ผมเองก็เริ่มรู้สึกผิดขึ้นมา ผมไม่มีเวลาให้หวายจริงนิ
" แล้วช่วงหลังเราไม่ได้ติดต่อกันเลย ผมเลยคิดว่าเรา ..."
" เลิกกันแล้ว ? งั้นเหรอค่ะ ? ตลอดเวลาหวายรอโมะมาตลอด " แล้วเธอก็ตวาดใส่ผม
" รอเหรอ ฉันเห็นเธอเที่ยวไปไหนมาไหน .. กับใคร นึกว่าจะลืมพี่โมะไปแล้วซะอีก " แล้วเฟย์ น้องสาวตัวแสบของผมก็เข้ามา ผมว่าคงต้องมีสงครามแน่ๆ เพราะสองคนนี้ไม่ถูกกันเอาซะเลย
" เธอพูดอะไรของเธอ " หวายหันไปทำตาขวางใส่เฟย์
เธอนอกใจผมจริงๆเหรอ ? จะว่าไปผมก็เจ็บที่ใจเหมือนกันแหะ
" ตามที่ฉันเห็น " เฟย์จิกไม่ยอมแพ้หวายเหมือนกัน
" พอได้แล้ว เฟย์มีธุระอะไรกับพี่หรือเปล่า " ผมถามน้องสาวก็จะเปิดศึกกับหวาย
" เปล่าค่ะ แต่มีกับพิม ไปก่อนนะค่ะ แถวนี้มัน.... เหม็น " เฟย์หันไปมองหวายแบบเหยียด ทำเอาหวายแทบเต้น
" หวายครับ เรามีเรื่องต้องคุยกัน " ผมมองหวายอย่างเอาเรื่อง
" หวายหิวแล้ว ไปหาไรทานดีกว่าค่ะ " หวายลากผมไปแต่โดยดี

ร้านอาหารอิตาเลี่ยน

หลังจากทานอาหารเสร็จผมก็เริ่มเรื่องคุยกับหวายทันที
" หวายไม่ได้มีใครนะคะ เฟย์ใส่ร้ายหวาย "
" ผมว่า ... ช่วงนี้ผมไม่ค่อยมีเวลาดูแลหวายหรอก ไม่แปลกนะที่หวายจะหาคนอื่นแทน..ผม " ผมตัดสินใจพูดอ้อมๆ เพื่อให้เธอตัดใจจากผม
" หมายความไงค่ะ ? " หวายย้อนถาม
" หมายถึง ถ้าหวายเจอคนที่ดีกว่า.. "

ปัง ..

     ผมยังพูดไม่จบ หวายก็ลุกขึ้นทุบโต๊ะอย่างแรง เล่นเอาคนทั้งร้านมองมาที่โต๊ะของผม
" ไม่ค่ะ หวายไม่เลิกกับโทโมะ และหวายจะทำให้โทโมะกลับมารักหวายเหมือนเดิมให้ได้ จำไว้ค่ะ " หวายโวยวาย แล้วเดินออกไปอย่างอารมณ์เสีย

     ผมถึงกับทำอะไรไม่ถูก ไม่เคยเจอคนที่ผม(เคย)รัก วีนใส่ขนาดนี้เลย -*-
     ผมรู้สึกว่าผมไม่เหมือนเดิมกับหวายตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้สิ ตอนที่ผมกลับมาไทยนั้น ผมก็ยังรู้สึกคิดถึงเธออยู่เลย ผมอาจจะวุ่นๆอยู่กับงานมากไปจนทำให้ผมลืมเธอ หรือเพราะความห่าง บวกกับขาดการติดต่อกับเธอเป็นเวลานานทำให้ ผมรู้สึกเปลี่ยนไป..

     ผมรู้สึกคิดถึงพิม เลขาสาวของผม ที่เธอเอามือนุ่มๆมาสัมผัสหน้าของผม ทำให้อุณหภูมิในร่างกายผมแทบเดือดขึ้นมา ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกัน แววตาคู่นั้นของเธอทำให้ผมรู้สึกเด็กผู้หญิงคนนึง ซึ่งเหมือนเป็นความทรงจำและรักแรกของผม

" ไม่มีทางเป็นไปได้ โลกไม่กลมขนาดนั้นหรอก " ผมลูบหน้าเพื่อเตือนสติตนเอง นี่ผมคิดอะไรกับเธอหรือเนี้ย

     ************ เม้นให้เราหน่อยนะ ไม่มีเม้นเลย T^T ***********