ช่วยสอนความรักให้ผมที

"โว้ย!นี่ไอ้บอสยังไม่ตื่นอีกหรอ"
ผมโวยวายกลางห้องนั่งเล่นของปราสาทเจ็ดบาป...ทั้งๆที่วันนี้มีงานเลี้ยงของมาเฟียที่แข็งแกร่งที่สุดของทุกจังหวัดญี่ปุ่นแท้ๆ
"จะโวยวายทำไมเล่ารองหัวหน้าคิง"รุ่นพี่ฮิบาริ(บาปแห่งความตะกละ)ยิ้มมุมปากแล้วจิ้มเค้กในจานบนโต๊ะเข้าปาก
"หรือจะให้ผมไปปลุกบอสก็ได้นะครับ"ลุซ(บาปแห่งราคะ)เอามือดันแว่นตัวเองแล้วทำหน้าหื่น
"ไม่ต้องไปลวนลามบอสเลยนะแก๊!!"อาราชิ(บาปแห่งความริษยา)เอาศอกกระทุ้งท้องของลุซจนมันลงไปนั่งกุมท้องบนพื้น
"พวกแกนี่น่ารำคาญจริ้งๆ"ผมถอนหายใจใส่พวกคนในกลุ่มที่ไม่ได้เรื่อง
"หรือท่านรองจะให้ผมเอาระเบิดไปปาที่ห้องบอสละเผื่อบอสจะตื่น^^"ซารอส(บาปแห่งความเกียจคร้าน)โยนลูกระเบิดสีแดงในมือขึ้นลง
"แกจะลอบฆ่าบอสหรอไงฟระ!!"กีเซอร์(บาปแห่งความโลภ)โวยวายแล้วเอาสันมือตีกลางหัวของซารอส
ผมก็ยังไม่เข้าใจว่านี่มันคือกลุ่มมาเฟียที่แข็งแกร่งที่สุดหรือว่ากลุ่มเด็กอนุบาลกันแน่
"เดี๊ยวฉันไปปลุกมันเอง"เป็นบอสแล้วยังมานอนตื่นสายอีกหรอ!!
ฟี้....
ผมมองไอ้บอสบ้าอำนาจนอนหลับเป็นตายอยู่บนเตียงคิงไซส์สุดหรู...นอนสบายไปแล้วนะแก!!คนอื่นเขารอแกคนเดียวเนี่ย!!
"เฮ้ย!!"
"ฟี้....ฟี้"
"ไอ้บอสตื่นเว้ย!!"
"ฟี้...ฟี้"
"ไอ้!!"
ผมจัดการดึงผ้าห่มออกจากตัวของหมอนี่...หมอนี่มันติดผ้าห่มยังกะอะไรครับ...พอดึงออกเท่านั้นแหละมันลืมตาครึ่งนึงเลยครับ
"แก!ตื่นได้แล้วคนอื่นรอแกคนเดียวเนี่ยไอ้บอส"
"หนวกหูชะมัด - -"
"โอ้ย!!แก!!"
ผมโวยวายทันทีเพราะไอ้บอสเวรนี่เอาตีน...ไม่สิเท้าถีบเข้ากลางท้องผมอย่างแรง...จุกนะโว้ยย!!
"แกทำผ้าห่มฉันสกปรกหมด - -"
"ตื่นแล้วก็รีบไปอาบน้ำซะเซ่!!"
"หนวกหูน่า - -"หมอนี่บ่นแล้วนอนตะแคงมองหน้าผมด้วยสายตาที่กวนตีน
"อาบน้ำให้ฉันสิ"
"ห๊ะ!!"
"ถ้าไม่อาบน้ำให้ฉันฉันก็จะไม่ไปงานเลี้ยงว่ะ"
ดูมัน ดูมัน ดูมัน!!ไอ้สายตาและคำพูดเอาแต่ใจนี่มันหมายความว่าอะไรไอ้อดีตคุณชาย
"เออๆ"และผมก็ยอมมันจนได้
"ขัดหลังดีๆเซ่!!"ริทสึโวยวายแล้วเอาขวดแชมพูเขวี้ยงใส่ตัวของคิง
"แกก็อยู่นิ่งๆสิโว้ย!!"
"ไม่ได้เรื่อง...ออกไปฉันจะอาบน้ำเอง - -"
"อะไรของแกว่ะ!!"
"ออกไปเหอะน่า!! - -"
"ชิ!"
ผมเบ้ปากใส่มันแล้วเดินลงบันไดมาอย่างโมโห...คนอะไรเอาแต่ใจชะมัดชอบโมโหใส่ฉันจังแถมไอ้บ้านั่นยังฉีดฝักบัวใส่หน้าด้วย...ชุดสูทสีดำเปียกหมดเลย!!
"บอสละ"รุ่นพี่ฮิบาริที่อายุมากที่สุดในกลุ่มแต่กลับทำตัวเหมือนเด็กมองหน้าผม
"ตายคาห้องน้ำไปแล้ว!!"
"ทะเลาะกันอีกเเล้วหรอเนี่ย"ซารอสถอนหายใจออกมา
"ก็มันหาเรื่องก่อนนี่เว้ย!!"
"แล้วทำไมตัวเปียกเป็นหมาอย่างนั้นละ...หรือว่าแกไปปล้ำบอสมา"อาราชิกับลุซโวยวายขึ้นพร้อมกัน
"คนแบบนั้นมันน่าพิศวาสตรงไหนว่ะ...โอ้ย!!"และผมก็ถูกวัตถุแข็งๆที่เรียกว่ารองเท้าปาใส่หัว
"หุบปากไปเลยไอ้ราชาแดงน่ารำคาญ- -"
"แก!!"
"โหววว!!"ทุกคนไม่รวมผมโห่ขึ้นมาทันทีที่เห็นไอ้บอสปีศาจ
เหอะ!ไอ้บ้านี่มันน่าพิศวาสตรงไหน หน้าหล่อๆที่แสนเย็นชา ปากเสีย บ้าอำนาจ...มันก็แค่ดูกว่าปกติเฉพาะตอนใส่ชุดสูทเนี่ยแหละ...เฮอะ!!
"บอสผูกเนคไทเบี้ยว"
ผมมองไอ้แว่นหัวทุเรียน(ลุซ)วิ่งไปหาบอสอย่างดี๊ด๊า
จุ๊บ!!
อ่า...เอ่อ...ไอ้ลุซแม่งโกหกว่าบอสเนคไทเบี้ยว....มันเดินไปหาบอสแล้วอามือดึงเนคไท้อย่างแรงจนบอสต้องก้มหัวลงมา...และมันก็ใช้โอกาสนั้นดึงบอสเข้ามาจูบ
"บสนี่ไม่ระวังตัวเลยน๊าาา...อื้อ!!"
ไอ้บอสก็เล่นไปตามเกมส์ของมันอี้กกก!!ไปจูบกลับมันทำไมเนี่ย =///=
"อย่ามาจูบกับบอสนะเว้ยยย!!"อาราชิกระโดดถีบจนลุซไถลไปตามพรม
"แก...ก็อยากโดนจูบเหมือนกันหรอ"
"ปะเปล่า....อะอื้อออ=/{}//="
อะไอ้บอสบ้าจูบ...ดึงตัวอาราชิเข้ามาจูบอย่างดูดดื่มเลยเว้ย....อ่า...ละแล้วทำไมต้องมาทำสายตากวนตีนใส่ผมด้วยวะ
อะอ่า...จะว่ายังไงดีละ...มีผมรุ่นพี่ฮิบาริกีเซอร์แล้วก็ซารอสที่ยังไม่เคยโดนบอสจูบ...ส่วนไอ้บ้าหัวชมพูกับไอ้แว่นหื่นโดนบอสดึงเข้าฮาเร็มไปแล้ว
"ไปกันได้แล้วโว้ยยย!!"
"หนวกหูชะมัด..."และไอ้บอสเวรก็ยอมถอนจูบจนได้
และพอพวกเราเจ็ดคนเดินเข้าไปในงานเลี้ยงที่ถูกจัดที่สวนของคฤหาสน์มาเฟียคนนึงก็ถูกสายตานับร้อยมองจิกมาที่พวกเรา...เหอะ!ไอ้พวกมนุษย์ที่น่ารังเกียจ...เสียงนินทาพวกฉันในใจของพวกแกมันน่าสะอิดสะเอียนชะมัด
"ฉัน...ริทสึหัวหน้าแห่งกลุ่ม S'evil"
ผมยืนมองบอสพูดใส่ไมโครโฟนหน้าเวที....สายตาแม่งโครตจะเย็นชาเลยวะบอสยิ่งไม่ชอบงานที่มีคนเยอะๆอยู่ด้วย...ถ้าใครทำบอสโมโหคงมีหวังโดนฆ่าตายแน่ๆ
"พี่ชายหน้าโหด"
แย่ละ...พอเริ่มงานเลี้ยงก็มีเด็กผู้ชายตัวเล็กๆวิ่งไปหาบอสทันที...เด็กนั่นเรียกบอสว่าพี่ชายหน้าโหดด้วย...แย่แน่ๆผมได้แต่ยืนฟังสองคนนั่นคุยกันหลังต้นไม้
"ว่าไง"บอสดื่มไวน์ในแก้วพลางพูดกับเด็กไปด้วย
"พี่ชายกำลังร้องไห้อยู่หรอ"
"...ฉันเนี่ยนะร้องไห้ ฮ่าๆ"
"ถ้าไม่ได้ร้องไห้แล้วทำไมสายตาพี่ชายเศร้าจังละ"
"ก็ไม่รู้สินะ"บอสยิ้มแล้วเอามือลูบหัวเด็กชาย
"บอสอ่อนโยนเป็นด้วยหรอเนี่ย"ซารอสเดินมาพูดกับผมเบาๆแล้วมองบสด้วยสายตาที่หลงไหล
"เฮ้ย!"ผมสะดุ้งเล็กน้อยที่เห็นมันโผล่มาแบบเงียบๆ
"หวา!!โซระ"
อยู่ๆคุณบอสไดสุเกะมาเฟียที่อ่อนโยนและเป็นมนุษย์นิสัยดีที่สุดที่สนิทกับบอสและบอสให้ความเคารพก็วิ่งมาจับเด็กผู้ชายไว้แน่น...น่าจะเป็นหลานชายนะ
"หลานของคุณไดสุเกะหรอ"
"ใช่หลานชายฉันเอง ฮ่าๆหลานฉันกวนนายหรือเปล่า"
"เปล่า..แต่หมอนี่แค่บอกว่าผมหน้าโหดเท่านั้นเอง"
"โซระขอโทษคุณริทสึเดี๊ยวนี้นะ!!"
นั่นมัน...สึบาสะลูกชายของคุณไดสุเกะนี่...บอสเคารพครอบครัวนี้มากเลยเฮะก้มหัวทักทายด้วย
"คุณสึบาสะไม่ได้เจอกันนานเลยนะคุณแอบหนีไปมีลูกสินะ"บอสพูดหน้าตาเฉย
"บอกให้เรียกฉันว่าพี่ชายไง"คุณสึบาสะพูดพลางตบไหล่บอส
"ไม่เอาหรอก"
"พี่ชายเย็นชาจังเลยเนอะคุณลุง"
"ฮ่าๆนั่นนะสินะ"
"กรี๊ดดด!!"
อยู่ก็มีเสียงผู้หญิงกรี๊ดที่ใจกลางงานแล้วก็มีชายใส่มวกสีดำปิดหน้าวิ่งมาหาบอสพร้อมกับบอกว่าไอ้บ้าลุซไปลวนลามผู้หญิงบอสจึงวิ่งออกไปพร้อมกับคุณสึบากิส่วนคุณไดสุเกะก็อยุ่เป็นเพื่อนหลานชายส่วนผมกับซารอสก็วิ่งตามบอสไป...ทำไมถึงรู้สึกถึงจิตสังหารแปลกๆตรงบริเวณที่คุณไดสุเกะอยู่นะแต่พอหันไปมองจิตสังหารก็หายไปแล้ว...น่าประหลาดใจจริงๆ
"ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเธอเลยนะ"ลุซโวยวาย
ตรงนี้ทำไมมีคนมามุงดูเยอะยังเลยวะมันก็แค่เรื่องปกติไม่ใช่หรอ
"ผู้ชายคนนี้ลวนลามฉันกับพี่สาวคะ"ผมมองลุซยืนเถียงกับมนุษย์ผู้หญิงที่ดูยังไงก็ตั้งใจแต่งตัวมาอ่อยเต็มที่
"แล้วพี่สาวเธอละไปไหนแล้ว"บอสถามเธอแต่เธอก็เอาแต่เงียบ
ปังง!!
และเสียงปืนก็ดังมขึ้นมาจากตรงที่คุณไดสุเกะยืนอยู่...บอสไม่รอช้าบอสและพวกเราเจ็ดบาปรีบวิ่งไปตรงที่คุณไดสุเกะอยู่...ตอนที่วิ่งผมหันไปมองผู้หญิงคนที่หาเรื่องลุซแต่เธอกลับไม่อยู่แล้ว
"พ่อ!!ไดสุเกะ!!"
"ฮือออออ....คุณลุงงง"
"พ่อออ!!"
สิ่งที่พวกเราเห็นก็คือภาพที่คุณไดสุเกะนอนจมกองเลือดและข้างๆก็มีโซระนั่งเขย่าตัวลุงตัวเองอยู่....หรือว่าคนที่ปล่อยจิตสังหารนั่น!!
ฮือฮา//เสียงทุกคนในงานกลุมพูดคุยกันเสียงดังต่างๆนาๆ
"เงียบ!!"
พอบอสพูดทุกคนในงานต่างก็หุบปากเงียบทันที
"ใครที่มันกล้าทำร้ายคุณไดสุเกะฉันจะตามไปกำจัดทิ้งให้หมด!!"
"รีบพาไปโรงพยาบาลเร็ว!!"ผมรีบตะโกนขึ้นมาก่อนที่ทุกอย่างมันจะแย่ไปกว่านี้
พอไปถึงโรงพยาบาลคุณไดสุเกะก็สิ้นลมหายใจแล้ว...และสิ่งสุดท้ายที่คุณไดสุเกะพูดขึ้นในรถพยาบาลกับพวกเราเขาพูดแค่ว่า..อย่าเศร้าไปเลยฉันยังอยู่ในใจของทุกคนเสมอ...ฉันรักทุกคนเหมือนครอบครัวนะ
".....พ่อ"ส่วนคุณสึบาสะก็เอาแต่ร้องไห้ในห้องดับศพกับร่างที่ไร้วิญญาณของพ่อตัวเอง
ส่วนบอสก็ไปคุยกับโซระเหมือนอยากรู้อะไรบางอย่าง
....คุณไดสึเกะใจดีกับทุกคนขนาดนี้แต่กลับถูกฆ่าต่อหน้าหลานตัวเอง อภัยไม่ได้ ไม่มีวันให้อภัยคนที่ฆ่ามนุษย์ที่ดีแบบนี้เด็ดขาด!!
(จบบันทึกพิเศษ:คิง)