ช่วยสอนความรักให้ผมที

ความรักมันไม่จำเป็นสำหรับปีศาจอย่างผม...สิ่งที่ผมต้องการก็มีแต่การฆ่า ทรมาน อีกฝ่ายให้ทรมานมากเท่าที่สุดเท่านั้นแหละ ถ้าคุณอยากเข้ามาผมก็จะสนองความต้งการให้แต่ถ้าอยากได้หัวใจ...ผมจะมอบความตายให้คุณแทนแล้วกัน
"ไหนละอาวุธ"
"เอ้านี่"
ผมรับกล่องอาวุธมาจากคนในวงการตลาดมืดที่หน้าตาไม่น่าไว้วางใจเท่าไหร่
"แล้วคุณพาลูกน้องมาคนเดียวหรอครับ"
"อืม"
"ได้ข่าวว่านายเป็นมือขวาของคุณริทสึนี่"
"จะมือขวาหรือมือซ้ายมันก็ไม่เกี่ยวกับแกเว้ย!!"
ผมใช้หางตามองไอ้บ้าขี้โวยวายผมแดงที่ชื่อว่าคิงโวยวายอยู่ข้างๆ
"ถ้าได้ตัวนายมาจะเป็นยังไงนะ"
หมอนั่นไม่พูดพร่ำทำเพลงมันวิ่งมาล้อคคอคิงให้ออกห่างจากผมแล้วกดปุ่มอะไรบางอย่างบนมือถือ
ตู้มมมม!!
ทันใดนั้นกล่องอาวุธก็มีเสียงดังขึ้นมาแล้วก็ระเบิดใส่หน้าผม.........................................แรงระเบิดทำให้ผมกระเด็นทะลุโกดังค้าอาวุธไปหลายเมตรทั่วบริเวณนี้เต็มไปด้วยไฟและร่างของคนๆนึงที่นอนจมกองเลือดอยู่
"ฮ่าๆฉันฆ่าบอสของแกได้แล้ว ฮ่าๆต่อจากนี้ไปแกคือลูกน้องฉัน"
ผมได้ยินเสียงมันลากคิงให้ขึ้นรถไปจนลับสายตา
แรงระเบิดนี่มันทำให้ร่างกายเจ็บปวดจังเลย....เหมือนข้างในจะไหม้
"บอส!!"
"....."
ผมมองไอ้แว่นขี้โวยวายที่กระโดดลงจากหลังคาแล้วรีบวิ่งมาหาผม
"สภาพบอสดูไม่ได้เลย"
"หุบปากไปเลย"
ผมค่อยๆยันตัวขึ้นมานั่งบนพื้น...อา...ทำไมกระดูกมันหักทะลุแขนแบบนี้วะ...
"ทำหน้าที่แกซะสิ"
"ด้วยความยินดีครับบอส"
หมอนี่ลงมานั่งข้างๆผมแล้วค่อยๆใช้ปากจูบผมตั้งแต่หน้าผากยันขา...แผลค่อยๆจางหายไปทีละน้อยจนกลายเป็นสภาพปกติในที่สุด
อา...ทำไมแค่ถูกจูบถึงเป็นปกตินะหรอ...พวกเราเป็นปีศาจ...ปีศาจที่ไม่มีวันตายหมอนี่ชื่อลุซเป็นตัวแทนบาปแห่งราคะ...ส่วนผมเป็นตัวแทนบาปแห่งความโกรธยังไงละ
"ขอรางวัลด้วยครับ"
"วุ่นวายชะมัด"
ผมพูดแล้วดึงหมอนี่เข้ามาจูบ...รู้สึกว่าน้ำลายของเราสามารถเพิ่มพลังปีศาจให้แก่กันได้นะ
"...พอแล้ว"
ผมเอาเข่ากระแทกที่ท้องของไอ้แว่นนี่เพราะมันเริ่มเอาลิ้นสอดเข้ามาในปากผม
"บอสเจ็บตรงไหนหรือเปล่า"
"ไม่ได้เจ็บตรงไหนนี่"
ผมมองผู้ชายตัวเล็กๆผมสีทองวิ่งมาหาผมพร้อมเสื้อผ้าที่อยุ่ในมือ หมอนี่ชื่อฮิบาริ เป็นแบบแห่งความตะกละถึงหมอนี่จะดูตัวเล็กน่ารักแต่พอได้จับอาวุธขึ้นมากลับเปลี่ยนไปเป็นคนละคนเลย
"ขอบคุณสำหรับเสื้อผ้า"ผมยิ้มแล้วเอามือขยี้ผมของฮิบาริ
ตู้มมม!!
"แกอย่ามาอ่อยบอสนะโว้ยย!!"
ผมมองไอ้บ้าขี้โวยวายหัวชมพูที่วิ่งมากระโดดถีบฮิบารุจนลอยไปกระแทกโกดังเก็บของมันชื่ออาราชิ บาปแห่งความริษยา
"แก!!"ฮิบาริหยิบบาซูก้าออกมา
"ถึงแกจะเป็นรุ่นพี่ฉันก็ไม่ยอมหรอกนะโว้ย"
วุ่นวายกันชะมัด...วุ่นวาย...หนวกหูหนวกหูโว้ยยย!!
"ถ้าไม่เลิกทะเลาะกันฉันจะฆ่าพวกแกให้หมด"
"....."ฮิบาริก้มหน้าเงียบ
"....."อาราชิก็ก้มหน้าเงียบเหมือนกัน
"บอสเรารู้แล้วว่าตอนนี้คิงซังอยู่ไหน"กีเซอร์บาปแห่งความโลภกระโดดลงมาจากหลังคา
"เราไปละเลงเลือดกันเถอะบอส ฮ่าๆ"ซารอสเดินมาพร้อมกับเอามือแกว่งระเบิดในมือไปมา
"ฮึๆไปจัดการถล่มรังมันให้หมดฮ่าๆ"
"เฮ้ย!!แกตายไปแล้วไม่ใช่หรอ"
"ฮึ!ใช่"
ใช่...ที่พวกแกทั้งแก๊งจะตกใจกันก็ไม่แปลกเพราะว่าพวกแกฆ่าฉันจมกองเลือดไปแล้วแต่ฉันยังไม่ตาย...อย่าคิดว่าฉันจะยอมตายง่ายๆหรอกนะ
"ถะถ้าแกเข้ามาฉันจะยิงหมอนี่ทิ้งซะ"มันจ่อปืนไปที่หัวของไอ้บ้าคิงที่ถูกมัดติดกับเก้าอี้
"ถ้ากล้าก็ยิงเลย"ผมยักไหล่แล้วเดินไปหาไอ้สวะไร้ค่าที่เป็นหัวหน้าแก๊ง
"ทุกคนยิงมัน!!"
ไม่รอช้าพวกลูกน้องสิบกว่าคนของมันมันก็ลั่นไกปืนใส่ผมกับคิง
"ฮ่าๆจะฆ่าบอสมันยังเร็วไปสิบปี"ลุซวิ่งมาฟันลูกกระสุนที่เกือบโดนตัวพวกเราจนลูกกระสุนขาดเป็นสองท่อน
ฉัวะ!!
และลุกน้องสองคนที่จะเอามีดมาแทงคอคิงก็ล้มลงไปนอนดิ้นเลือดออกจากหัวที่พื้น...พวกขยะนี่ถูกสไนเปอร์ฝีมือดีของผมลอบยิงไงละ
"เลือดเลอะแขนเสื้อฉันจนได้"คิงเอามีดปาดคอลูกน้องขยะของไอ้สวะจนเลือดกระเด็นมาโดนแขนเสื้อตัวเอง
"รุมมัน!!"
ปังปังปังปัง!!!
แล้วก็มีลูกกระสุนนับร้อยถูกยิงลงมาจากบ้านชั้นบนของมัน...โทษทีพวกฉันโดดหลบได้หมดวะไอ้สวะ!!
"ซารอส...ฆ่ามันซะ"
"รับทราบ!!"ซารอสวาร์ปมาตรงหน้าผมก่อนจะปาระเบิดสีแดงออกไปข้างบนจนบ้านชั้นบนของมันถล่มลงมา
"อ้ากกก!!บ้านฉัน"
"นายท่านรีบหนีกันเถอะครับ"
"ฮึๆฮ่าๆหนีไม่พ้นหรอกนะ"
"พวกแกหอบเงินขึ้นรถหมดแล้วใช่มั้ย"
"เงินของแกก็จะเป็นของฉัน!!"
ผมมองที่กลางบ้านของไอ้สวะนั่นที่ตอนนี้เต็มไปด้วยซากศพอาบเลือดที่กองเป็นเพนิน...ไม่มีใครที่จะชนะผมได้หรอกนะ...โดยเฉพาะพระเจ้าฮ่าๆ
"แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก!!"
"ฉันมาแล้วนะ"
ปังงง!!
ผมยิงปืนเข้าไปที่ขาของไอ้สวะที่วิ่งหนีหอบเงิน...ฮ่าๆโลภจริงๆเลยนะถึงถูกยิงก็ยังสามารถวิ่งได้เสียดายชะมัดที่มันยังไม่ตายเพราะลูกน้องมันมาบังลูกกระสุนแทน
ปังงง!!
ลูกกระสุนลูกที่สองถูกยิงทะลุแขนของมันจนมันทำท่าจะล้มลงแต่ก็ไม่...และยังคงวิ่งหนีต่อไป
"หนีสิถ้ายังไม่อยากตายฮ่าๆ"
"ปะ...ปีศาจ"มันพยายามเหนี่ยวไกปืนใส่ผมแต่ผมก็หลบลูกกระสุนได้ทุกครั้ง
"แกหนีฉันไม่พ้นแล้วละ"
ปังงง!!
ลูกกระสุนลูกที่สามถูกยิงเข้าไปที่เอวของมันจนมันล้มลงไปที่พื้น
"อยะ...อย่าทำอะไรฉันเลยนะ...ฉันยอมยกเงินของฉันให้แกหมดเลยแต่อย่าฆ่าฉันนะ"
"ฮึๆฮ่าๆอ้อนวอนขอชีวิตอย่างงั้นหรอน่าสมเพษชะมัด!!"
"อ้ากกก!!"
ผมสแยะยิ้มมุมปากแล้วเอาเท้ากระทืบที่ขามันจนแผลที่ถูกยิงเหวอะ....เลือด เลือด ทำไมเลือดช่างสวยงามขนาดนี้
"คนที่ทรยศฉันมันต้องตาย ฮ่าๆ"
"ปะปล่อยฉัน!!"
ผมเหวี่ยงร่างที่แสนทุเรศเข้าไปกลางหมู่ศพลูกน้องของมัน...หน้าตาหวาดกลัวแบบนั้นแหละ
"ฮ่าๆฮ่าๆทำหน้าหวาดกลัวให้มากกว่านี้สิ"
"ได้โปรด...ปล่อยฉันไปปปป!!อ้ากกก!ศพ"
"เงินนะรักมากนักใช่ไหมฮึๆฮ่าๆ"
ผมหัวเราะอย่างบ้าคลั่งแล้วโยนเงินหลายสิบถุงใส่ตัวมันเงินปลิวไปทั่วบริเวณ
"แล้วเจอกันในนรกนะ"
พรึ่บบบบ!!อ้ากกก!!!
ผมจัดการปล่อยพลังลูกไฟสีดำที่เรียกว่าลูกไฟปีศาจออกจากมือตัวเองใส่ตัวของมัน...ไฟลามไปทั่วบริเวณและค่อยๆลามไปทั่วร่างของมันมันดิ้นทุรนทุรายและกรีดร้องอย่างทรมาน
"รีบไปก่อนพวกตำรวจน่ารำคาญจะมาเถอะ"
"ลาก่อนนะพวกวิญญาณต่ำช้าทั้งหลาย...พวกแกจะไม่มีวันได้ขึ้นสวรรค์แน่นอน ฮ่าๆ"
ชีวิตของผมก็เป็นแบบนี้แหละทำงานในโลกมืด...รับจ้างฆ่าคนด้วยค่าจ้างหลักล้านไม่ว่าใครหน้าไหนก็หยุดความแค้นของผมไม่ได้ ฮ่าๆ