ช่วยสอนความรักให้ผมที

ความรักมันไม่จำเป็นสำหรับปีศาจอย่างผม...สิ่งที่ผมต้องการก็มีแต่การฆ่า ทรมาน อีกฝ่ายให้ทรมานมากเท่าที่สุดเท่านั้นแหละ ถ้าคุณอยากเข้ามาผมก็จะสนองความต้งการให้แต่ถ้าอยากได้หัวใจ...ผมจะมอบความตายให้คุณแทนแล้วกัน

"ไหนละอาวุธ"

"เอ้านี่"

ผมรับกล่องอาวุธมาจากคนในวงการตลาดมืดที่หน้าตาไม่น่าไว้วางใจเท่าไหร่

"แล้วคุณพาลูกน้องมาคนเดียวหรอครับ"

"อืม"

"ได้ข่าวว่านายเป็นมือขวาของคุณริทสึนี่"

"จะมือขวาหรือมือซ้ายมันก็ไม่เกี่ยวกับแกเว้ย!!"

ผมใช้หางตามองไอ้บ้าขี้โวยวายผมแดงที่ชื่อว่าคิงโวยวายอยู่ข้างๆ

"ถ้าได้ตัวนายมาจะเป็นยังไงนะ"

หมอนั่นไม่พูดพร่ำทำเพลงมันวิ่งมาล้อคคอคิงให้ออกห่างจากผมแล้วกดปุ่มอะไรบางอย่างบนมือถือ

ตู้มมมม!!

ทันใดนั้นกล่องอาวุธก็มีเสียงดังขึ้นมาแล้วก็ระเบิดใส่หน้าผม.........................................แรงระเบิดทำให้ผมกระเด็นทะลุโกดังค้าอาวุธไปหลายเมตรทั่วบริเวณนี้เต็มไปด้วยไฟและร่างของคนๆนึงที่นอนจมกองเลือดอยู่

"ฮ่าๆฉันฆ่าบอสของแกได้แล้ว ฮ่าๆต่อจากนี้ไปแกคือลูกน้องฉัน"

ผมได้ยินเสียงมันลากคิงให้ขึ้นรถไปจนลับสายตา

แรงระเบิดนี่มันทำให้ร่างกายเจ็บปวดจังเลย....เหมือนข้างในจะไหม้

"บอส!!"

"....."

ผมมองไอ้แว่นขี้โวยวายที่กระโดดลงจากหลังคาแล้วรีบวิ่งมาหาผม

"สภาพบอสดูไม่ได้เลย"

"หุบปากไปเลย"

ผมค่อยๆยันตัวขึ้นมานั่งบนพื้น...อา...ทำไมกระดูกมันหักทะลุแขนแบบนี้วะ...

"ทำหน้าที่แกซะสิ"

"ด้วยความยินดีครับบอส"

หมอนี่ลงมานั่งข้างๆผมแล้วค่อยๆใช้ปากจูบผมตั้งแต่หน้าผากยันขา...แผลค่อยๆจางหายไปทีละน้อยจนกลายเป็นสภาพปกติในที่สุด

อา...ทำไมแค่ถูกจูบถึงเป็นปกตินะหรอ...พวกเราเป็นปีศาจ...ปีศาจที่ไม่มีวันตายหมอนี่ชื่อลุซเป็นตัวแทนบาปแห่งราคะ...ส่วนผมเป็นตัวแทนบาปแห่งความโกรธยังไงละ

"ขอรางวัลด้วยครับ"

"วุ่นวายชะมัด"

ผมพูดแล้วดึงหมอนี่เข้ามาจูบ...รู้สึกว่าน้ำลายของเราสามารถเพิ่มพลังปีศาจให้แก่กันได้นะ

"...พอแล้ว"

ผมเอาเข่ากระแทกที่ท้องของไอ้แว่นนี่เพราะมันเริ่มเอาลิ้นสอดเข้ามาในปากผม

"บอสเจ็บตรงไหนหรือเปล่า"

"ไม่ได้เจ็บตรงไหนนี่"

ผมมองผู้ชายตัวเล็กๆผมสีทองวิ่งมาหาผมพร้อมเสื้อผ้าที่อยุ่ในมือ หมอนี่ชื่อฮิบาริ เป็นแบบแห่งความตะกละถึงหมอนี่จะดูตัวเล็กน่ารักแต่พอได้จับอาวุธขึ้นมากลับเปลี่ยนไปเป็นคนละคนเลย

"ขอบคุณสำหรับเสื้อผ้า"ผมยิ้มแล้วเอามือขยี้ผมของฮิบาริ

ตู้มมม!!

"แกอย่ามาอ่อยบอสนะโว้ยย!!"

ผมมองไอ้บ้าขี้โวยวายหัวชมพูที่วิ่งมากระโดดถีบฮิบารุจนลอยไปกระแทกโกดังเก็บของมันชื่ออาราชิ บาปแห่งความริษยา

"แก!!"ฮิบาริหยิบบาซูก้าออกมา

"ถึงแกจะเป็นรุ่นพี่ฉันก็ไม่ยอมหรอกนะโว้ย"

วุ่นวายกันชะมัด...วุ่นวาย...หนวกหูหนวกหูโว้ยยย!!

"ถ้าไม่เลิกทะเลาะกันฉันจะฆ่าพวกแกให้หมด"

"....."ฮิบาริก้มหน้าเงียบ

"....."อาราชิก็ก้มหน้าเงียบเหมือนกัน

"บอสเรารู้แล้วว่าตอนนี้คิงซังอยู่ไหน"กีเซอร์บาปแห่งความโลภกระโดดลงมาจากหลังคา

"เราไปละเลงเลือดกันเถอะบอส ฮ่าๆ"ซารอสเดินมาพร้อมกับเอามือแกว่งระเบิดในมือไปมา

"ฮึๆไปจัดการถล่มรังมันให้หมดฮ่าๆ"

"เฮ้ย!!แกตายไปแล้วไม่ใช่หรอ"

"ฮึ!ใช่"

ใช่...ที่พวกแกทั้งแก๊งจะตกใจกันก็ไม่แปลกเพราะว่าพวกแกฆ่าฉันจมกองเลือดไปแล้วแต่ฉันยังไม่ตาย...อย่าคิดว่าฉันจะยอมตายง่ายๆหรอกนะ

"ถะถ้าแกเข้ามาฉันจะยิงหมอนี่ทิ้งซะ"มันจ่อปืนไปที่หัวของไอ้บ้าคิงที่ถูกมัดติดกับเก้าอี้

"ถ้ากล้าก็ยิงเลย"ผมยักไหล่แล้วเดินไปหาไอ้สวะไร้ค่าที่เป็นหัวหน้าแก๊ง

"ทุกคนยิงมัน!!"

ไม่รอช้าพวกลูกน้องสิบกว่าคนของมันมันก็ลั่นไกปืนใส่ผมกับคิง

"ฮ่าๆจะฆ่าบอสมันยังเร็วไปสิบปี"ลุซวิ่งมาฟันลูกกระสุนที่เกือบโดนตัวพวกเราจนลูกกระสุนขาดเป็นสองท่อน

ฉัวะ!!

และลุกน้องสองคนที่จะเอามีดมาแทงคอคิงก็ล้มลงไปนอนดิ้นเลือดออกจากหัวที่พื้น...พวกขยะนี่ถูกสไนเปอร์ฝีมือดีของผมลอบยิงไงละ

"เลือดเลอะแขนเสื้อฉันจนได้"คิงเอามีดปาดคอลูกน้องขยะของไอ้สวะจนเลือดกระเด็นมาโดนแขนเสื้อตัวเอง

"รุมมัน!!"

ปังปังปังปัง!!!

แล้วก็มีลูกกระสุนนับร้อยถูกยิงลงมาจากบ้านชั้นบนของมัน...โทษทีพวกฉันโดดหลบได้หมดวะไอ้สวะ!!

"ซารอส...ฆ่ามันซะ"

"รับทราบ!!"ซารอสวาร์ปมาตรงหน้าผมก่อนจะปาระเบิดสีแดงออกไปข้างบนจนบ้านชั้นบนของมันถล่มลงมา

"อ้ากกก!!บ้านฉัน"

"นายท่านรีบหนีกันเถอะครับ"

"ฮึๆฮ่าๆหนีไม่พ้นหรอกนะ"

"พวกแกหอบเงินขึ้นรถหมดแล้วใช่มั้ย"

"เงินของแกก็จะเป็นของฉัน!!"

ผมมองที่กลางบ้านของไอ้สวะนั่นที่ตอนนี้เต็มไปด้วยซากศพอาบเลือดที่กองเป็นเพนิน...ไม่มีใครที่จะชนะผมได้หรอกนะ...โดยเฉพาะพระเจ้าฮ่าๆ

"แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก!!"

"ฉันมาแล้วนะ"

ปังงง!!

ผมยิงปืนเข้าไปที่ขาของไอ้สวะที่วิ่งหนีหอบเงิน...ฮ่าๆโลภจริงๆเลยนะถึงถูกยิงก็ยังสามารถวิ่งได้เสียดายชะมัดที่มันยังไม่ตายเพราะลูกน้องมันมาบังลูกกระสุนแทน

ปังงง!!

ลูกกระสุนลูกที่สองถูกยิงทะลุแขนของมันจนมันทำท่าจะล้มลงแต่ก็ไม่...และยังคงวิ่งหนีต่อไป

"หนีสิถ้ายังไม่อยากตายฮ่าๆ"

"ปะ...ปีศาจ"มันพยายามเหนี่ยวไกปืนใส่ผมแต่ผมก็หลบลูกกระสุนได้ทุกครั้ง

"แกหนีฉันไม่พ้นแล้วละ"

ปังงง!!

ลูกกระสุนลูกที่สามถูกยิงเข้าไปที่เอวของมันจนมันล้มลงไปที่พื้น

"อยะ...อย่าทำอะไรฉันเลยนะ...ฉันยอมยกเงินของฉันให้แกหมดเลยแต่อย่าฆ่าฉันนะ"

"ฮึๆฮ่าๆอ้อนวอนขอชีวิตอย่างงั้นหรอน่าสมเพษชะมัด!!"

"อ้ากกก!!"

ผมสแยะยิ้มมุมปากแล้วเอาเท้ากระทืบที่ขามันจนแผลที่ถูกยิงเหวอะ....เลือด เลือด ทำไมเลือดช่างสวยงามขนาดนี้

"คนที่ทรยศฉันมันต้องตาย ฮ่าๆ"

"ปะปล่อยฉัน!!"

ผมเหวี่ยงร่างที่แสนทุเรศเข้าไปกลางหมู่ศพลูกน้องของมัน...หน้าตาหวาดกลัวแบบนั้นแหละ

"ฮ่าๆฮ่าๆทำหน้าหวาดกลัวให้มากกว่านี้สิ"

"ได้โปรด...ปล่อยฉันไปปปป!!อ้ากกก!ศพ"

"เงินนะรักมากนักใช่ไหมฮึๆฮ่าๆ"

ผมหัวเราะอย่างบ้าคลั่งแล้วโยนเงินหลายสิบถุงใส่ตัวมันเงินปลิวไปทั่วบริเวณ

"แล้วเจอกันในนรกนะ"

พรึ่บบบบ!!อ้ากกก!!!

ผมจัดการปล่อยพลังลูกไฟสีดำที่เรียกว่าลูกไฟปีศาจออกจากมือตัวเองใส่ตัวของมัน...ไฟลามไปทั่วบริเวณและค่อยๆลามไปทั่วร่างของมันมันดิ้นทุรนทุรายและกรีดร้องอย่างทรมาน

"รีบไปก่อนพวกตำรวจน่ารำคาญจะมาเถอะ"

"ลาก่อนนะพวกวิญญาณต่ำช้าทั้งหลาย...พวกแกจะไม่มีวันได้ขึ้นสวรรค์แน่นอน ฮ่าๆ"

ชีวิตของผมก็เป็นแบบนี้แหละทำงานในโลกมืด...รับจ้างฆ่าคนด้วยค่าจ้างหลักล้านไม่ว่าใครหน้าไหนก็หยุดความแค้นของผมไม่ได้ ฮ่าๆ