รักอันตรายของยัยตัวร้าย

   ช่วงเช้าที่ห้องทานอาหาร แก้วที่ตื่นขึ้นมาเพราะเสียงปลุกจากโทรศัพท์จากคารอลว่าจัดการเรื่องยาสำคัญได้อย่างเรียบร้อยและปลอดภัย เธอก็นัดหมายการเดินทางของคารอลอย่างเข้าใจแล้วก็ไปจัดการธุระส่วนตัวและไปถึงโต๊ะก่อนใครเพื่อน

   "อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณหนู วันนี้มาแต่เช้าคนแรกของบ้านเลยน่ะค่ะ รับอะไรดีค่ะ" แม่บ้านรีบเอ่ยทักทายนายน้อยของเธอทันที

   "กาแฟกับขนมปัง ไข่ค้น ก็พอค่ะป้าบัวขอบคุณค่ะ"

   "เอ๋ วันนี้น้องสาวมาคนแรกแบบนี้....หิมะตกเมืองไทยแน่ๆ ป้าครับวันนี้ขอกาแฟกับโจ๊คเหมือนเดิมครับ" 

  "วันนี้พี่เข้าบริษัทก่อนน่ะสายๆแก้วจะเข้าตามไป"

   "แล้วเราจะไปไหนล่ะ ทำไมไม่ไปพร้อมพี่...."

   "ขอโทษที่เข้ามาขัดจังหวะครับหัวหน้า คุณแดนดนัย" ก่อนที่แดนจะเอ่ยถามน้องสาวตนเอง คริสก็เข้ามาขัดจังหวะเสียก่อนที่เขาจะถามจบ

   "รถที่สั่งไว้เมื่อวานพี่เอามาแล้วใช่ไหม"

   "เรียบร้อยแล้วครับ แล้วนี่กุญแจรถครับ ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวไปล่วงหน้าก่อนน่ะครับ"

   "ได้เดี๋ยวเจอกันที่จุดนัดหมาย..ยังไงระวังตัวด้วย"

   "แก้วรถอะไร แล้วแกจะไปไหน ทำไม...."

   "เฮ่ออ ...กาแฟร้อนๆดื่มก่อนพี่ แก้วไปทำงานนิดหน่อยยังไม่มีอะไรอันตรายหรอกพี่ไม่ต้องห่วง แต่ไปดูลาดราวถ้ำที่แก้วจะเข้าไปขย้ำลูกเสือเท่านั้นเอง  อ่อช่วงบ่ายพี่นัดคุณธีรนันท์มาให้แก้วทีดิพี่ แก้วกลับจากทำธุระข้างนอก มีเรื่องจะสั่งกับเขาหน่อยอ่ะ"

   "สายันต์สวัสดิ์ครับคุณเพื่อน และพี่แดน ตื่นเช้ากันจัง ขอโทษครับที่แขกสายไปหน่อย"

   "อย่าคิดมากเลยครับ แปลกที่แก้วมากกว่าที่มันนตื่นเช้ากว่าทุกวัน นอนสบายกันไหมครับหนุ่มๆ"

   "สบายครับ แต่ที่ผมไม่สบายใจคือ แก้วคุณมีอะไรปิดบังผมรึเปล่า"

   "เห่ งั้ยมาถามฉันแบบล่ะค่ะคุณโทโมะแก้วจะปิดบังอะไรคุณล่ะ คุณไม่ใช่คนที่แก้วจะต้องปิดบังนิค่ะ" แก้วที่ตกใจจากทำความจากโทโมะก็กอดยกยกคิ้วถามชายหนุ่มทันที

   "พี่สาว ผมก็รู้สึกแบบพี่ชายผมน่ะ ผู้หญิงนักธุระกิจทำไมถึงเตะต่อยเก่งปานนั้น แถมพูดถึงมีด ปืนแบบไม่กลัวอีก"โยชิเอ่ยสนับสนุนที่ชายตนเองทันที

   "ก็แค่มีชอบยิงปืนเป็นกีฬายามว่างเอง ถึงได้ไม่กลัวปืนไง" แก้วเองก็ตอบไปแบบชิลๆ จนชายหนุ่มทั้งสองเริ่มเอนเอียงไปบ้างเพราะปัจจุบันผู้หญิงก็หันไปเล่นกีฬาชนิดนี้กันมากแล้ว

   "ว้าว ไว้พี่สาวพาผมไปเล่นด้วยสิผมอยากเล่นบ้างมานี่เบื่อไม่มีอะไรให้เล่นสนุกเลย"

   "นายครับกลุ่มไมอ๊อคเริ่มขยับตัวแล้วครับ"

  "อืม วันนี้พี่โจเซฟพี่ไปจับกลุ่มกับพี่ปีเตอร์เลยแก้วจะตามพี่คริสไปเอง พี่อย่าปล่อยให้พวกมันจับได้และคาดสายตาพวกพี่ให้ได้ล่ะ แล้วรายงานมาเป็นระยะๆไปได้"

   "แก้วมีอะไรกันเหรอพี่งงไปหมด"

   "ตอนนี้แก้วได้ข่าวมาว่าพวกนี้มันจะลักลอบเอารถหนีภาษีมาอีกรอบน่ะสิ แก้วเลยให้คนของแก้วตามประกบพวกนั้นไว้เพราะคนสำคัญของแก้ว มันร่วมกิจการนี้เต็มๆ ถ้าจัดการได้จะฝากตำรวจดูแลคนสำคัญคนนี้ให้หนัก"

   "คนสำคัญแฟนพี่สาวเหรอครับ แบบนี้พี่ชายผมก็แห้วสิครับ" โยชิได้ยินถึงกับสงสัยในคำพูดของแก้ว

  "แฟน.....บ้าเหรอลูกชายของลุงนอกไส้น่ะสิพูดแล้วอยากจับมากระทืบจริง ช่างเหอะทานกาแฟกันดีกว่าเสียบรรยากาศหมด เอ่อไอ่วิชถ้าได้เรื่องยังไงจะรีบติดต่อไปหาน่ะ"

   "ได้เลยเพื่อน ตำรวจสุดหล่อและเก่งแบบกุยินดีให้ความร่วมมืออยู่แล้วยิ่งกับแก๊......แก้วเพื่อนรักคนนี้"กรวิชญ์ที่เอ่ยออกมาพร้อมเกือบหลุดคำว่าแก๊งค์โนเบสไปนั้นเอง

   หลังจากที่ทานอาหารกันเสร็จทุกคนก็แยกย้ายไปทำงานของตนเองทันทีแต่ก็เกิดเหตุการณ์ก่อนแยกย้ายอีกรอบที่โรงรถ

   "เฮ้ย..ไม่ได้น่ะแก้ว เอารถยนต์ไปแกเอามอเตอร์ไซต์ไปได้ไง มะนอันตราย"

   "เฮ้ยอะไรกันนักกันหนาว่ะไอ้พี่แดนแก้วขับที่เมกาประจำ ที่ๆแก้วจะไปมันไม่สะดวกมอไซต์น่ะดีแล้ว"

   "ไม่ได้ ถ้าแกใช้แกห้ามออกจากบ้านเด็ดขาด"

    "โธ่เว้ย เลิกงอแงได้แล้ว เอาไว้เจอกันตอนบ่ายน่ะพี่ไปล่ะ" แก้วที่รำคานเสียงคัดค้านของพี่ชายตัวเองก็บึ่งรถออกไปทันที

   กรวิชญ์ได้แต่ขำความบ้าบิ่นของหญิงที่ไม่เคยเชื่อฟังคำห้ามปรามของแดนดนัย ก็เดินไปตบบ่าแล้วบอกให้เขาทำใจในความดื้อหัวชนฝาของแก้วสะที เพราะอะไรที่แก้วมันตัดสินใจทำไปแล้วมันไม่มีวันเลิกทำเด็ดขาด

   "งั้นพวกผมสามคนขอตัวลาไปทำงานก่อนน่ะครับนี่ก็สายมากแล้ว สวัสดีครับ"

   ฝ่ายแก้วที่บึ่งมอไซต์ออกมาชานเมืองมุ่งหน้าไปยังท่าเรือแถวชานเมืองทันที และจอดรถยังท่าเรือปิดตายที่นัดหมายกับคริสเอาไว้

   "สวัสดีครับหัวหน้า มาไกลไปหน่อยน่ะครับแต่นี่เป็นท่าเรือที่คุณธีรนันท์ไปบอกผมไว้พร้อมกับแผนที่ที่จริงผมมารอบที่สี่ได้เพราะผมหลงทางหลายรอบกว่าจะเจอท่านี้"

   "พี่คิดว่าใช่ท่านี้จริงเหรอ มันเงียบมากเหมือน..."

   "มันเป็นท่าเรือร้างน่ะครับ คนแถวนี้บอกว่าไม่ได้เปิดใช้งานมาสองปีแล้ว แล้วเจ้าของคนใหม่ก็ไม่เคยเห็นมาปรับปรุงอะไรเลย"

   "อืม งั้นแบบนี้มันจะใช้ส่งของได้เหรอ"แก้วเริ่มสงสัยในข้อมูลที่ได้รับฟังมา

    "แต่คนแถวนี้บอกผมมาอีกว่า ช่วงดึกมีคนเข้าออกที่นี่มาได้ 2-3 วันแล้วครับ ผมเลยคิดว่าคืนนี้ผมจะมาดักเฝ้าสังเกตุครับหัวหน้า"

    "ตอนดึกๆงั้นเหรอ"

    "ครับ ใช่แล้วครับ"

    "ดีได้สิ แกเวก็จะมาสุ่มอยู่ด้วย"

    "ไม่ได้น่ะครับ ที่นี่ให้ผมจัดการเถอะครับ"

    "พี่คริสอย่าห้ามฉันให้ยากเลย คนแบบฉันถ้าจะทำก็คือทำ ไม่ทำก็คือไม่ทำ แม้กระทั่งคุณป๋ายังห้ามฉันไม่ได้เลยแล้วพี่......"

    "โอเคร ครับผมย้อมแพ้กับความดื้อมหาดื้อของหัวหน้าแล้วครับ"

    "แล้วพวกมันที่ว่ามาที่นี่ตอนกี่โมง"

    "ดึกๆน่ะครับ ผมเลยคิดว่าประมาณสองทุ่มผมจะมาสุ่มดีเวลายี้น่ะครับ"

    "อะอืม งั้นทุ่มสี่สิบเรามาเจอกันตรงนี้"

                     ติดตามตอนต่อไปครับผม