รักอันตรายของยัยตัวร้าย

    "อะอืม งั้นทุ่มสี่สิบ เจอกันที่หน้าปากซอยแก้วอยากไปบ้านหลังนั้น พี่ช่วยพาไปหน่อยได้ไหม"

 

     "ตะตอนนี้ เดี๋ยวนี้เลยเหรอครับหัวหน้า"

 

     "ใช่จุดมันนอกเมืองแล้วเหมือนจะไม่ห่างกันมากด้วยไม่ใช่เหรอ จะเสียเวลาทำไมหรือว่ามันมีอะไร"

 

    "ป่าวครับแค่ผมไม่แน่ใจว่าพวกมันจะเคลื่อนไหวที่บ้านหลังนั้นยัง"

 

    "นี่ๆอย่าบอกน่ะว่าที่ฉันสั่งให้ตามความเคลื่อนไหวพี่ไปถึงจุดพิกัดนั้นแล้ว พี่ไม่ได้ตั้งกล้องหรือเครื่องเฝ้าสังเกตการณ์ที่บ้านหลังนั้นเอาไว้"

 

   "ใช่ครับ ผมคาดว่าผมจะต้องกลับไปอีกครั้งถึงยังไม่ได้ติดเครื่องเอาไว้"

 

   "ชิปหายแล้วกุ...." แก้วที่ได้ยินคำตอบถึงกับตบหน้าผากตัวเองทันที คริสที่เห็นท่าทางของเจ้านายตัวเองก็รีบหาทางเอาตัวรอดทันทีก่อนจะได้ตายในหน้าที่ในตอนนี้

 

   "เอายังงี้ไหมครับวันนี้ผมแยกตัวไปจัดการ ที่บ้านหลังนั้นก่อนดีกว่าไหมครับแล้ว ผมจะให้เครื่องยิงไปแสดงผลที่มือถือของหัวหน้าภายหลังเครื่องทำงานทันทีดีไหมครับ"

 

   "มันก็ต้องเป็นอย่างงั้น ถ้ายังไงรบกวนจัดการให้เสร็จภายในวันนี้ไม่เกินบ่ายสองด้วย ถ้าช้ากว่านี้เตรียมตัวนับเวลาหายใจที่ลดลงๆได้เลย"

 

   จากนั้นทั้งคู่ก็แยกย้ายกันไปตามจุดหมายของตนเองโดยแก้วเดินทางกลับไปยังบริษัทเพื่อวางแผนงานขั้นต่อไปทันที

 

    "พี่ชาย พี่กรวิชญ์ พี่แก้วเขาแปลกๆน่ะผมว่า ผู้หญิงบ้าอะไรการเตะต่อยเก่งชมัด แถมชอบยิงปืนอีกแถมอุปกรณ์ในห้องนั้นอีก ผมว่าเขาไม่ธรรมดาแน่ๆ"

 

   "แก้วมันชอบชกมวย ยิงปืน มาตั้งแต่อยู่ม.ปลายแล้วล่ะ เพราะช่วงนั้นมันโดนลักพาตัวบ่อยๆมันเลยหันไปเรียนอะไรพวกนี้เป็นการป้องกันตัวเองเบื้องต้นน่ะ จากเรียนเพื่อป้องกันตัวสะสมเรื่อยๆจนกลายเป็นความชอบอ่ะน่ะ ..... ประมานนั้น"

 

   "ผู้หญิงประหลาดจริงๆนั้นล่ะ ว่าแต่แก้วเขาได้ข่าวเรื่องลักลอบรถมาได้ยังไง แล้วคนสำคัญนี่คือ"โทโมะที่ได้ฟังเรื่องราวของแก้วมากขึ่นก็เริ่มคลางแคลงในตัวหญิงสาวมากขึ้น

 

   "ก็เส้นสายของแก้วนั้นแหละ มันก็มีหนอนสืบมาให้ก็คนสำคัญของแก้วคนนั้นมันเป็นฐานะพี่ชายของมันถึงไม่แท้ก็ตามก็เป็นญาติโดยตรงอ่ะน่ะ งานนี้ยากเลยล่ะ นั้นก็พี่นี่ความถูกต้องไหนต้องเจอลุงพ่อของพี่มันคอยดักเล่นงานอีก สงสารมันเหมือนกัน"

 

   "แล้วนี่เราจะช่วยอะไรแก้วเขาได้บ้างผู้หญิงตัวเล็กๆอย่างนั้น เหมือนอีกฝั่งก็มีแต่ผู้ชาย"

 

   "พวกเราเอาตัวเองให้รอดก่อนเถอะ แก้วมันดูแลตัวเองได้ระดับหนึ่งแล้วล่ะ แถมเดี๋ยวคนสนิทมันก็จะมาทำงานกะมันอยู่ล่ะ หายห่วง"

 

   "คนสนิทแล้วคุณคริสที่พาลูกน้องในทีมมาล่ะ"โทโมะรีบเอ่ยถามในสิ่งที่เขาสงสัยมานานทันที

 

  "โหย ทีมนี้เป็นคนของคุณลุงไพศาลน่ะ ของแก้วมันมีสองคน(กับลูกน้องอีกเป็นร้อย) แต่แก้วให้อยู่เคลียร์งานทางโน้นแทนแต่รู้สึกจะตามมาคนหนึ่งพรุ่งนี้คงถึงล่ะ คนนี้แกจับตาดูให้ดีล่ะกันระดับความสนิทสนม"

 

   หลังจากที่กรวิชญ์เล่าความลับบางอย่างของแกเวให้สองหนุ่มฟังแทนที่พวกเขาสบายใจขึ้นกับทำให้สงสัยไปกว่าเดิมเพราะรู้สึกว่าหญิงสาวคนนี้ต้องมีอะไรๆที่ยังไม่เปิดเผยให้พวกเขาได้รู้ชัดเจนจริงๆจากนั้นกรวิชญ์ก็มาส่งโทโมะถึงที่ทำงานก่อนที่เขาจะไปทำงานต่อ

 

   "เอ่อไอ่โมะไว้ถ้าได้เรื่องคืบหน้าเกี่ยวกับการส่งมอบรถหนีภาษียังไงฉันจะติดต่อกับแกมาน่ะ ไปล่ะแล้วเจอกัน"

 

   "ขอบคุณน่ะไอ่กรยังไงฝากทีน่ะ ไปเถอะโยชิ ขับรถดีๆน่ะมึงไว้เจอกันบาย"

 

   "พี่ชายผมว่าผมสงสัย พี่สาวว่ะ ทำไมนักธุรกิจถึงมีท่าทางไม่เหมือนเลย ผมว่าท่าทางพี่สาวเหมือนใครสักอย่างผมนึกไม่ออก"

 

   "เหมือนแกไง พี่ว่าเขาเหมือนพวกมาเฟียว่ะแต่คงไม่ใช่กลุ่มใหญ่ เพราะถ้าใหญ่ๆแกกับพ่อชั้นต้องรู้จักสิน่ะ"

 

   "ไม่หรอกมั้ง เพราะลุงเองก็บอกว่าคุณไพศาลเขาเป็นนักธุรกิจ แต่แค่ช่วงสมัยหนุ่มแกเป็นนังเลง ก็เท่านั้นเอง ไม่ถึงกับมีแก๊งค์อะไรเหมือนๆเราน่ะพี่"

 

   จากนั้นทั้งสองก็ตกลงกันว่าเมื่อถามจากกรวิชญ์แล้วไม่ได้คำตอบชัดเจนก็ให้โยชิเป็นคนสืบหาข้อมูลมานั้นเอง จากนั้นโยชิก็ได้สั่งมือขวาไปสืบหาประวัติแก้วทันทีโดยเริ่มจากคุณไพศาลเป็นอันดับแรก

 

    "พี่แดน พี่บอกคุณธีรนันท์ให้แก้วยังค่ะ" แก้วเดินทางมาถึงบริษัทก็รีบเดินไปยังห้องทำงานทันที และทันทีที่เปิดห้องเข้าไปก็เอ่ยถามแดนดนัย

 

    "พี่แจ้งแล้วครับ บ่ายโมงครึ่งเขาจะมาหาเราที่ห้องนี้ แล้วเรามีอะไรจะบอกพี่ก่อนไหม ก่อนที่คุณธีรนันท์จะมาถึงในห้องก่อนเวลานัดหมาย"

 

   "อืม...ก็ไม่มีอะไรมากอ่ะพี่แก้วแค่ต้องการเดินงานแล้วเฉยเพราะอีกฝ่ายมันเริ่มเดินงานมันล่ะแก้วต้องดักตีหางมันก่อนจะเดินไปไกล.....ก็แค่นั้น"แก้วทำท่ายักไหล่พร้อมกับโบกมือบอกแบบขอไปทีให้กับแดนดนัยหลังจากได้ยินคำถามของเขา

 

  "งั้นก็ตามใจ ทำอะไรๆก็อย่าให้เกินตัว ตัวเองเกินไปล่ะเดี๋ยวอะไรๆ มันจะแย่ไปหมด"

 

   หลังจากที่แดนดนัยพูดออกมาแก้วก็เดินไปยังโซฟาแล้วหลับไปทันทีเนื่องจากความเหนื่อยล้าที่สะสมมานาน จน......

 

   "แดนค่ะ ยุ่งไหมไม่เห็นไปหาจอยเลยนี่ก็ 1 เดือนได้แล้วที่คุณไม่ติดต่อจอยเลย"หญิงสาวที่แดนดนัยเคยหลงเสน่ห์ในความคล่องแคล่วสมัยเรียนมหาลัยด้วยกันเธอเข้ามาติดพันแดนด้วยเพราะเห็นว่าเขาไม่ค่อยใจผู้หญิงคนไหน แถมครอบครัวร่ำรวยเธอจึงมาหวังรวยทางลัดนั้นเอง ตอนแรกเขาก็หลงเสน่ห์เธอและให้ในสิ่งที่เธอต้องการ จนวันหนึ่งเขาเห็นเธอควงกับไฮโซคนหนึ่งแล้วได้ยินพวกเขาคุยกัน

 

   "คุณจอยวันนี้คุณมากับผมแบบนี้คุณแดนดนัยเขาไม่ว่าอะไรเราเหรอครับนี่"

 

   "คุณมาร์คก็ จอยกับแดนเราเลิกกันแล้วละค่ะ ที่จอยไปหาเขาเพราะว่าจอยสงสารเขา รายนั้นน่ะทึ่มมากจอยอ่อยยังไงเขาก็ไม่มีท่าทีสนใจจอย จะมีดีตรงแค่เบย์เงิน เบย์ของให้จอยก็เท่านั้น จริงๆแล้วสิ่งที่จอยต้องการ ก็มีแต่คุณนั้นแหละค่ะ คุณแหละมาร์คที่ให้จอยได้"

 

   "แบบนี้ค่อยโล่งอกหน่อยผมกลัวจะกลายเป็นชู้กับแฟนชาวบ้านเขา"

 

    นี่คือสิ่งที่เขาได้ยินวันนั้น หลังจากวันนั้นเขาก็ไม่เคยคิดที่จะติดต่อเธออีกเลยแถมยังสั่งเลขาหน้าห้องไว้ว่าถ้าคุณจอยมาให้แจ้งเธอว่าเขาไปเมืองนอกเป็นเวลา 1 เดือนและนี่ครบกำหนดเธอจึงรีบมาหาเขาถึงห้องทำงานทันทีโดยที่เขาก็ลืมนึกถึงเรื่องนี้ไปเลย

 

   "แดนค่ะแดน นี่คุณเป็นอะไร คุณไม่ดีใจเหรอค่ะที่จอยมาหาปกติคุณไม่เป็นแบบนี้นี่"

 

  "ผมแค่เหนื่อยๆน่ะครับ งานผมยุ่งมากช่วงแล้วเพลียๆผมเลยไม่ได้ติดต่อคุณ ผมขอโทษน่ะครับแล้วนี่ทานข้าวเที่ยงมายังครับนี่"

 

   "ก็ เพราะอย่างงี้ไง ไม่เอาน่ะแดนอย่าเงียบไปนานๆแบบนี้สิ จอยใจคอไม่ดีเลยนึกว่าคุณจะเปลี่ยนใจแล้วสะอีก"

 

   "หือ ใครเปลี่ยนใจผมทำงานทุกวันแทบไม่ได้เที่ยวไหนเลย ผมล่ะกลัวคุณจะเปลี่ยนเองมากกว่า ฮาๆๆ"

 

  "บะบ้า คุณดีขนาดนี้ใครจะเปลี่ยนใจไปได้"จอยรีบเอ่ยออกมาทันที

 

  "ก็ไม่แน่นะครับ คุณอาจจะเบื่อผมเข้าสักวันก็ได้ อย่าคิดมากสิครับ ผมแค่พูดเล่น"

 

   "แดนพูดเล่นแบบนี้ คราวหน้าอย่าทำอีกน่ะ จอยไม่ชะ......"

 

   "โหยง่วง เสียงอะไรใครมาโหยหวนแถวนี้ว่ะ"แก้วที่นอนหลับสนิทอยู่ต้องสะดุ้งตื่นเพราะเสียงของหญิงอีกคนทันนี้

 

   "อ๊ายยย นังบ้าแกเป็นใครมีสิทธิ์อะไรมานอนในห้องทำงานขงแฟนฉัน แดนค่ะจอยต้องการตำอธิบายอีนังนี่เป็นใคร ตอบมาสิค่ะแดน" หญิงถามเสียงแหลมพร้อมกับชี้หน้าแก้วทันทีที่เห็นแก้ว

 

   "โอ้ย เจ็บน่ะมาบิดนิ้วฉันทำไมย่ะ"แก้วที่เห็นนิ้วของจอยก็จับนิ้วแล้วบิดทันที

 

   "พูดดีๆน่ะป้า ป้าเป็นใครมีสิทธิ์อะไรมาชี้หน้าคนอื่นเขาแบบนี้ห๊ะ ไอ่พี่แดนถ้าจะหาเมียคราวหน้าหาให้ดีเขาคนที่มีสมองแล้วมีมารยาทด้วย"

 

   "ใจเย็น เฮ้ยแก้วแล้วแกจะไปไหน ไหนให้พี่นัดคุณธีรนันท์ให้ไงแล้วแกจะไปไหน"

 

   "ไปกินข้าว เดี๋ยวกลับมาใหม่ รำคานมลพิษอากาศและสายตามันรกหูรกตาไปล่ะ"

 

   "กรี้ดดดด อีบ้าแกเป็นใครมีสิทธิ์อะไรมาด่าฉัน"

 

   "หยุดกรี้ดได้แล้วจอย นั้นแก้วน้องสาวผมคนที่เกิดที่เมืองนอกที่ผมเคยเล่าให้ฟังไง แล้วถ้าไม่มีอะไรคุณดลับไปก่อนได้ไหมครับวันนี้ งานผมยุ่งจริงๆ แล้วไงผมจะโทรหาคุณน่ะ"

 

    "อ่อ ได้ค่ะงั้นจอยขอโทษจริงๆน่ะคะ ก็จอยหวงคุณนิหึงคุณมากเลยเผลอทำอะไรแย่ๆไปฝากบอกน้องแก้วด้วยน่ะคะแดน ไว้คราวหน้าจอยจะขอโทษด้วยตัวเอง" เธอรีบตอบด้วยน้ำเสียงอ่อนลงทันทีที่ได้ทราบว่าแก้วเป็นใคร เธอจึงสร้างภาพใหม่เพราะกลัวแหล่งเงินของเธอหายไป

 

   ฟากแก้วที่เดินออกมาจากห้องนั้นก็เดินไปยังโซนที่พักของพนักงานทันทีเธอไปนั่งสงบสติอารมณ์ที่มาคุของตัวเองให้เบาลงด้วยการนอนได้สักพักก็มีเสียงปลุก

 

   "หัวหน้าครับ ตอนนี่ผมติดตั้งเครื่องเรียบร้อยแล้วครับหัวหน้าสามารถตรวจสอบได้เลยครับ แล้วตอนนี้ดูเหมือนว่าคุณปีแอร์กับคุณโรเบริ์ดเขาจะมาที่นี่ด้วยกันน่ะครับหัวหน้า"

 

   "พี่อยู่เฝ้าพวกมันไว้ก่อน อย่าให้มันสังเกตุเห็นพี่ได้ล่ะไม่งั้นตายยกฝูงแน่"

 

    ไม่นานก็ถึงเวลานัดหมายกับธีรนันท์เมื่อทั้งสามคนอยู่ภายในห้องแล้วโดยปราศจากคนนอกแก้วก็เริ่มทำงานทันที

 

    "นี่คือแผนที่ตามเท่าที่แก้ววาดจำลองมาได้ คุณธีรนันท์พอทราบไหมว่าพวกมันจะเข้ามาได้กี่ทาง"

 

    " 2 ทางครับ นี่จะเป็นทางถนนและด้านหลังนี้จะเป็นทางน้ำ เพราะทั้งซ้ายติดกับป่าขวาติดกับหมู่บ้านคนละแวกนั้น"

 

   "เฮ่ คุฯนี่เก่งแหะไม่ได้วาดฝั่งนี้มารู้ได้ไงว่าอะไรเป็นอะไร"

 

   "แง่สิครับ เพราะ........

 

                 ติดตามตอนต่อไปคร้าบบบ