รักอันตรายของยัยตัวร้าย

       หลังจากที่ทราบข่าวความปลอดภัยของคนสำคัญของตนเองแล้วใช่ว่าเธอจะสบายใจอย่างแท้จริง แก้วยังคงทิ้งทั้งมีดทั้งโซ่ เรียกว่าเขวี้ยงอยู่รอบๆตัวเธอจะดีกว่า แล้วล้มลงนอนอย่างคนหมดแรง 
       "เฮ่ออออ ทำไมมีแต่เรื่องไม่เป็นเรื่องแบบนี้ว่ะ งี่เง่าสิ้นดี โธ่เว้ยยย!!!!" เธอตะโกนระบายความในใจออกมาแล้วนอนมองเพดานเหมือนคิดอะไรไปเรื่อยแล้วเผลอรับไปในที่สุดทั้งๆที่ตัวเองชุ่มไปด้วยเหงื่อ 
   
     เวลา 9.00 น
     แสงแดดยามเช้าเริ่มสาดแสงมายังบริเวณที่หญิงสาวนอนหลับอยู่ยิ่งสายแดดยิ่งแรง แก้วขยับหนีพยายามหลบแสงแดดจนรู้สึกหงุดหงิด 
     "โธ่เว้ยจะส่องหาพ่อหาแม่ไรมากว่ะ ร้อนโว้ยย แล้วนี่กี่โมงแล้วว่ะ อึ๊บบบ แล้วทำไมเผลอนอนทั้งๆที่ไม่อาบน้ำว่ะนี่"บ่นไปพร้อมบิดขี้เกียจไป
     อีกฝั่งของบ้านตอนนี้ทุกคนพร้อมหน้าพร้อมตากันที่ห้องอาหารใหญ่ขาดแต่เจ้าของบ้านตัวจริงอย่างแก้วที่ยังไม่มาปรากฎตัว
     "นี่จะ 10.โมงแล้วแก้วยังไม่ตื่นอีกเหรอแปลกจริงวันนี้ทำไมตื่นสาย พวกคุณกรทานข้าวเลยครับเชิญๆไม่ต้องรอแก้วเขสหรอกครับเดี๋........."
      ไม่ทันเอ่ยจบก็มีเสียงก็ดังมาจากห้องพักด้านนอกทันที
     "ไอ่พี่คริส อยู่ไหนน เอาปืนด้ามนี้ไปของพี่ฉันให้เพราะมางานให้พวกพี่แล้วล่ะ อีก 20 นาทีเจอกันห้องกันที่ห้องซ้อมด้านหลังทานข้าวให้เรียบร้อย อ่อฝากเก็บโซ่กับดาบให้เข้าด้วยขอบคุณ" แก้วที่เอ่ยเรียกหัวหน้ากลุ่มลูกน้องตนเองทันทีที่ตาสว่าง แต่เธอหารู้ไหมว่าการแต่งตัวของเธอในตอนนี้มันเรียกเลือดในกายชายหนุ่มคนหนึ่งที่มองเธอตาเป็นมันส์ ก็เธอเล่นเดินออกมาให้เสื้อสปอร์ตสีน้ำเงินครึ่งตัวกับกางเกงกีฬาขาสั้นสีดำ อวดขาขาวๆแต่อย่างว่าก็มีแต่โทโมะนั่นแหละที่ตกตลึงในตัวแก้วส่วนบรรดาลูกน้องเหรอต่างกลัวลูกมือลูกตีนของเจ้านายตัวเองยิ่งกว่าอะไรอีก แก้วเอ่ยกับลูกน้องเสร็จก็ทักทายบุคคลที่เหลือแล้วเดินขึ้นไปยังห้องเพื่อจัดการธุระส่วนตัวของเธอเอง แก้วมาในลุกเสื่อยืดสีดำคอวี กับกางเกวยีนส์เข้ารูป ผมที่เคยปล่อยสยายตอนนี้ได้เกล้าม้วนไว้เปิดคอระหงและโครงหน้าที่สวยงามอย่างชัดเจน
    20 นาทีต่อมา
    "ป้าค่ะแก้วขอกาแฟกับขนมปังปิ้งก็พอ เก็บโจ๊กออกไปได้เลยค่ะ"
    "แก้วทำไมไม่ทานข้าวล่ะเดี๋ยววันนี้ปหลายที่อยู่เป็นลมเป็นแล้งได้เอาน่ะ"แดนหันมาดุแก้วทันทีที่ไม่เห็นเธอแตะอาหาร
     "แก้วพึ่งนอนตอนจะเกือบหกโมงยังกินหนักไม่ไหวอ่ะพี่ ว่าแต่วันนี้สิน่ะที่คุณโทโมะจะให้คำตอบข้องสองกับฉัน ฉันพร้อมฟังแล้วล่ะค่ะ"
    "ข้อ2นั่นสิครับ ผมอาจขอเยอะหน่อยข้อนี้เพราะมันรวมถึงครอบครัวผมในอนาคต"
    "ครอบครัว ครอบครัวคุณมันเกี่ยวอะไรตรงไหน อ๋องานฉันไม่ถึงครอบครัวคุณหรอกค่ะ"แก้วตอนแรกขมวดคิ้วที่ได้ยินคำพูดของเขาเมื่อเธอคิดตามก็เข้าใจว่าจะกระทบถึงลูกปลาก็ถึงบางอ้อ
     แต่ชายหนุ่มส่ายหน้าแล้วยิ้มให้เธอก่อนจะกล่าวออกมา
     "ผมหมายถึงครอบครัวผมคือว่า ผมอยากให้คุณแทนตัวเองว่าแก้วกับผมตลอดเวลา และผมอยากรู้ด้วยว่าตัวจริงๆของคุณเป็นคนแบบไหนกันแน่"
    "แค่นี้เองเหรอก็ได้ฉะ....แก้วตกลงรองานจบแก้วจะบอกว่าแก้วเป็นคนแบบไหน เฮ้ยแต่ฉันเอ๊ยแก้วเป็นคนแบบไหนเกี่ยวอะไรด้วยล่ะ"
     "เกี่ยวสิครับทำไมไม่เกี่ยวก็ว่าที่แม่ของลูกผมในอนาคตเป็นคนแบบไหนผมต้องรู้สิจะได้จีบอย่างไงให้ถูกใจจริงไหมครับ"
     "มันใช่เรื่องไหมค่ะคุณโทโมะ"
     "แล้วอีกอย่างเรียกผมว่าโทโมะดีกว่าพี่แดนด้วยน่ะครับเรียกคุณมันห่างเหินเกินไปจริงไหมครับว่าที่แฟน"
     "นี่ถ้าไม่ติดทำงานด้วยกันแม่อยากฟาดปากจริงๆ"
     "ฟาดปากด้วยปากถ้าจะหอมหวานดีน่ะครับ ผมขอตัวไปทำงานก่อนน่ะครับ ถ้าเอกสารครบผมจะโทรหาน่ะครับ ฟอดดด"
     "ไอ่บ้า กล้าดียังมาหอมแก้มมมมมไปไหนก็ไปเลย"
 
 
ผมมีให้เท่านี้ก่อน แล้วติดตามตอนต่อไปครับ