รักที่ไม่เคยได้รับ
เขียนโดย TomoFang_TF
วันที่ 13 มกราคม พ.ศ. 2558 เวลา 13.33 น.
แก้ไขเมื่อ 2 มีนาคม พ.ศ. 2558 16.35 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
3)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความธนันต์ธรญ์เดินมาตึกใหญ่ตามคำเรียกร้องของคุณอิงอร ถ้าให้เธอเดาวันนี้แม่เลี้ยงของเธอคงจะพาไปดูตัวกับชายคนใดคนหนึ่ง
“ คุณอรมีอะไรกับฟางหรอค่ะ ”
“ เย็นนี้มีงานการกุศลเธอต้องไปกับฉัน ฉันให้นังเอมเอาชุดไปให้แล้ว รีบแต่งตัวซะ ”
“ ค่ะ คุณอร ”
“ เดี๋ยวก่อน ตกลงตัดสินใจได้ยังว่าจะเลือกคนไหน ”
“ ฟางยังไม่รู้ค่ะ แล้วคุณอรชอบคนไหนละคะ คุณอรจะเลือกให้ฟางก็ได้นะเพราะฟางไม่ได้รักทั้งสองคน ” แม่เลี้ยงของเธอยิ้มดีใจที่ธนันต์ธรญ์ยอมแต่งงานกับคนที่เลือกให้
“ ถ้าให้ฉันเลือกคนไหนก็ได้เพราะดูมีชาติตระกูลทั้งสองคนแต่นิสัยแกก็ไปปรับกันเองนะ สองคนนั้นไม่ธรรมดาแกก็คงรู้ ” คุณอิงอรพูดก่อนจะเดินขึ้นบนบ้าน
สาวร่างบางเดินกลับมาเรือนคนใช้พรางคิดเรื่องที่เธอต้องแต่งงานกับคนที่ไม่เคยรู้จักมาก่อน ในเมื่อแม่เลี้ยงของเธอก็รู้ว่าเขาทั้งสองเป็นคนแบบไหนยังจะให้เธอแต่งอีก คงเพราะว่าพวกเขารวยเป็นมหาเศรษฐีระดับประเทศ
“ น้องฟาง มาแต่งตัวได้แล้ว คุณอิงอรบอกพี่ว่าต้องแต่งให้ทัน 6 โมง ” เอมหลานสาวป้าจันทร์รีบวิ่งมาเรียกเธอ
“ ฟางเบื่ออ่ะ ฟางไม่อยากไป ฟางไม่ชอบสังคมที่สวมหน้ากากเข้าหากัน ” เธอทำหน้างอแงเหมือนเด็กจะร้องไห้
“ ยังไงก็ต้องไป เราขัดคำสั่งคุณอรเขาไม่ได้นะ รีบแต่งตัวเถอะ ”
“ ก็ได้ค่ะ ”
เวลาผ่านไปเกือบ 2 ชม. เธอทำทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยพร้อมออกงาน ธนันต์ธรญ์รีบเดินไปหาคุณอิงอรที่ตึกใหญ่เพราะใกล้จะถึงเวลานัดแล้ว วันนี้เธอใส่ชุดราตรีสีขาวมีโชว์หลังเล็กน้อยทำให้ดูน่ามองยิ่งขึ้น ผมยาวถูกรวบขึ้นรวมหลวมๆ ใบหน้าหวานถูกแต่งเต็มเล็กน้อยเพราะผิวหน้าของเธออมชมพูดูเป็นธรรมชาติมาก
“ แกนี่มันใส่อะไรก็สวยไปหมดจริงๆ ” คุณอิงอรเอ่ยชมเธอ
“ ขอบคุณค่ะ ”
“ นี่ เอาไปใส่ซะ ” อิงอรเอาตลับเครื่องเพรชให้ธนันต์ธรญ์ก่อนจะเดินไปนั่งรอบนรถ
“ ถึงงานแล้วทำตัวให้มันเนียนๆละ เพราะวันนี้เธอต้องเจอว่าที่เจ้าบ่าว ” ธนันต์ธรญ์เข้าใจที่แม่เลี้ยงดูดีในสายตาคนภายนอกเธอคือคุณหนูฟางผู้เพียบพร้อมทุกอย่าง
“ คุณอรค่ะ ฟางขอเวลาอีกสัก 2 ปี ได้ไหม ฟางเพิ่งเรียนจบอายุก็ยังน้อย ”
“ นี่แกคิดถึงบุญคุณฉันบ้างสิ ฉันให้ที่อยู่อาศัย ส่งแกเรียนหนังสือที่ดีๆ พอจบมหาลัยฉันก็ส่งไปต่อปริญญาโทต่างประเทศ แกเคยคิดบางไหมว่าฉันเสียเงินไปกี่ล้านที่เลี้ยงแกมาจนโตขนาดนี้ แค่แต่งงานแค่นี้ทำไม่ได้หรอ ” หญิงวัยกลางคนหันหน้ามาตวาดเสียงดัง
“ ที่จริงถ้าคุณอรไม่ให้เรียนฟางก็ไม่เรียน แต่ทุกอย่างที่ทำคุณบังคับฟางหมด ฟางอยากเรียนอีกสายหนึ่งคุณก็ให้เรียนอีกสายหนึ่ง ”
“ นังเด็กบ้า ถ้าแกยังไม่หยุดต่อปากต่อคำกับฉัน ฉันจะให้แกไปเป็นเมียตาแกอายุรุ่นพ่อหรือแกจะเอา ” เธอเงียบทันทีเมื่อได้ยินแม่เลี้ยงพูดเพราะอิงอรเป็นคนเด็ดขาด
“ ฟางขอโทษค่ะ ” เธอน้ำตาคลอเมื่อหาทางออกไม่ได้ ถ้าจะหนี้ออกจากบ้านมันก็เลวเกินไปเพราะอย่างที่แม่เลี้ยงเธอบอกท่านหมดเงินไปเยอะ
“ ดี บอกง่ายๆตั้งแต่แรกก็จบ และถ้าแกยังเลือกที่จะแต่งกับใครไม่ได้ แกได้แต่งกับตาแกแน่ๆ ”
“ ถึงงานแล้ว ลงรถ !!! ”
ธนันต์ธรญ์เดินควงแขนคุณอิงอรเขามาในงาน แม่เลี้ยงของเธอหน้าตายิ้มแยมต่างจากเมื่อกี่ที่อยู่บนรถมาก นี่สินะสังคมของคนรวยต่างคนก็ต่างสวมหน้ากากเข้าหากัน
“ สวัสดีค่ะ คุณพี่พลอยลดา ” คุณอิงอรและธนันต์ธรญ์เดินเข้าไปไหว้ผู้ใหญ่
“ สวัสดีจ๊ะ คุณน้องอิงอร หนูฟางป้าคิดถึงจังเลยโตเป็นสาวแล้วสวยกว่าคุณแม่อีกนะเนี่ย ”
“ ขอบคุณค่ะคุณป้า ”
“ คุณพี่มาคนเดียวหรอค่ะ ”
“ ป่าวจ๊ะ พี่มากับลูกชาย นานๆออกงานสังคมทีหนึ่ง ไม่เหมือนหนูฟางมากับคุณแม่ตลอดทำตัวน่ารักๆป้าอยากได้เป็นลูกสะไภ้จริงๆ ” ธนันต์ธรญ์รู้แล้วว่าผู้ใหญ่ทั้งสองเริ่มจะเปิดประเด็น
“ นั่นไงจ๊ะ ลูกชายพี่เดินมานั่นแล้ว ” ชายหนุ่มหน้าคมเดินตรงมาหามารดาแต่สายตาของเขากลับจ้องมองแต่หญิงสาวหน้าหวานที่สวยมากจนเขาไม่อาจละสายตาได้
“ สวัสดีครับคุณน้าอร ” ขณะที่คุยกับผู้ใหญ่เขาก็ยังรอบมองเธออยู่เป็นระยะ
“ โตขึ้นหล่อจนป้าเกือบจำไม่ได้ นี่น้องฟางลูกสาวน้าเพิ่งกลับมาจากต่างประเทศ ”
“ สวัสดีครับ ป๊อปปี้ครับ ”
“ สวัสดีค่ะ ฟางค่ะ ”
“ คุณน้องค่ะ พี่ว่าเราไปคุยกับคนอื่นในงานดีกว่า ” คุณพลอยลดาเปิดทางให้ลูกชายเต็มที่เพราะหล่อนรู้ว่าลูกชายเจ้าชู้เจอผู้หญิงที่ดีและเรียบพร้อมอย่างธนันต์ธรญ์ต้องรีบคว้าไว้
“ ตาป๊อปฝากดูแลน้องด้วยนะ ”
“ ครับ ”
“ น้องฟางอยากดื่มอะไรไหมครับ เดี๋ยวพี่ไปเอามาให้ ”
“ ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณมากนะครับ ”
“ พี่ว่าเราออกไปเดินเล่นข้างนอกดีกว่าไหม หลังโรงแรมมีสวนสวยมากเลยนะ ”
“ ก็ดีเหมือนกันค่ะ ”
ทั้งสองเดินคุยกันมาเรื่อยๆ ถึงธนันต์ธรญ์ดูออกว่าเขาเจ้าชูมากสายตาแวววาวตลอดเวลา แต่เธอก็ยังออกมากับเขาเพราะไม่ชอบบรรยากาศในงานเลี้ยงยังไงเขาก็ไม่กล้าทำอะไรเธอหรอกกล้องวงจรปิดเต็มโรงแรม
“ ที่จริงพี่ไม่ค่อยออกงานกับคุณแม่เลยนะ มีแต่ผู้ใหญ่เต็มไปหมดพี่ไม่มีเพื่อน ”
“ แล้วทำไมวันนี้ถึงมาละค่ะ ”
“ พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันถ้าจะให้เดา คิดว่าคงเป็นพรหมลิขิตให้เรามาเจอกัน ” เธอยิ้มให้เขาวันนี้ภาณุแซวเธอเป็นรอบที่ร้อยแล้วมั้ง
“ ฟางว่าเราเข้าไปข้างในกันเถอะค่ะ คุณแม่ท่านโทรมาบอกฟางนะคะ ” เธอรีบเปลี่ยนเรื่องเพื่อหาทางกลับเข้างาน
“ โอเคครับ ”
“ ว้ายยยยยยย ” ธนันต์ธรญ์สะดุดก้อนหินใหญ่จนล้มเมื่อเธอเดินกลับ ภาณุรีบเข้าไปประคองร่างบางลุกขึ้น
“ โอ้ย มันยังเจ็บอยู่เลยค่ะ ฟางขอนั่งพักก่อน ”
“ โอเค งั้นเดี๋ยวพี่นวดเท้าให้นะ ”
“ อย่าเลยค่ะ คุณภาณุ ” ไม่ทันที่เธอจะพูดเสร็จเขาถอดรองเท้าแล้ว มือหนาค่อยๆนวดเบาๆที่ข้อเท้า ธนันต์ธรญ์ไม่คิดว่าเขาจะกล้าทำขนาดนี้ ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยมีใครนวดเท้าเธอแบบนี้เลย
“ นวดเป็นด้วยหรอค่ะ ” เธอรู้สึกแปลกใจไม่คิดว่าเพลย์บอยหนุ่มไฮโซจะมีมุมแบบนี้ด้วย
“ พี่ไปเล่นกีฬามาแล้วขาพลิกบ่อย 5555 แต่ฟางเป็นคนแรกที่นวดให้เลยนะเนี่ย ” เขาพูดไปด้วยนวดไปด้วย
“ ขอบคุณมานะคะ ”
“ พี่ว่าน่าจะดีขึ้นแล้วแหละ ” เขาพูดเสร็จก็ถอดร้องเท้าของเธอออกอีกข้างหนึ่ง
“ ไม่ต้องใส่แล้วนะรองเท้าเดี๋ยวมันจะทำให้ฟางเจ็บ พี่ถือให้เอง ” เขาประคองร่างบางลุกขึ้นมายืนข้างกาย
“ ขอร้องเท้าด้วยค่ะ ”
“ ก็พี่บอกว่าจะถือให้ไง ”
“ นั่นมันรองเท้านะคะ แค่คุณนวดเท้าให้ฟางก็เกรงใจจะแย่อยู่แล้ว ” เธอเกรงใจเขามากเพราะจริงๆแล้วเธอก็ไม่ใช่คุณหนูเป็นแค่เด็กกำพร้าธรรมดาๆคนหนึ่ง เขาเป็นถึงทายาทของตระกูลใหญ่ถ้าเขารู้ว่าเธอเป็นใครคงไม่คิดจะทำแบบนั้น
“ ก็รองเท้าไงครับ แล้วไงหรอ ไปกันเถอะไหนบอกพี่ว่าคุณแม่โทรตามไง ”
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ