รักที่ไม่เคยได้รับ

9.7

เขียนโดย TomoFang_TF

วันที่ 13 มกราคม พ.ศ. 2558 เวลา 13.33 น.

  12 ตอน
  59 วิจารณ์
  18.23K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 2 มีนาคม พ.ศ. 2558 16.35 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

4)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

“ ตกลงแกเลือกคนนี้ใช่ไหม ดูท่าทางจะสนิทกันมาก ” คุณอิงอรถามเธอขณะเดินไปขึ้นรถ

“ ฟางข้อเท้าพลิกเขาก็เลยมาส่ง ไม่ได้มีอะไรจริงๆนะคะ ”

“ ข้อเท้าพลิกหรอ เข้าใจหาวิธีอ่อยผู้ชายดีนิ งั้นพรุ่งนี้ก็เตรียมแผนไว้อ่อยอีกคนนะ ” ธนันต์ธรญ์ไดด้แต่ถอนหายใจเพราะแม่เลี้ยงเอาแต่พูดแบบนี้ถ้าใครมาได้ยินเข้ามันคงไม่ใช่เรื่องดี

“ พรุ่งนี้คุณอรจะพาฟางไปเจอคุณวิศวะอีกหรอค่ะ ”

“ ใช่ ถ้าเป็นไปได้แกควรเรียกเขา เพราะคุณวิศวะเขาเป็นนักบริหารดูเป็นการเป็นงานมากกว่าคนที่แกอ่อยเมื่อกี่ ” คุณอิงอรพูดเสร็จก็เดินขึ้นรถไปก่อนเธอ

เมื่อกลับมาบ้านธนันต์ธรญ์มานั่งคิดเรื่องที่ภาณุช่วยนวดเท้าให้เธอ เขาเป็นสุภาพบุรุษมากกว่าที่เธอคิดถึงจะมีความเจ้าชู้อยู่ไม่น้อยแต่ยังไงเธอก็ยังด่วนตัดสินใจไม่ได้เพราะยังไม่ได้เจอเขาอีกคนหนึ่ง ครั้งนี้คงต้องเลือกจริงๆสินะว่าต้องแต่งกับใคร

<<< อืด อืด >>>

“ สวัสดีค่ะ ”

“ น้องฟางนี่พี่ป๊อปนะ เท้าเป็นยังไงบ้างดีขึ้นบ้างหรือยังครับ ” เมื่อมาถึงพี่บ้านเขาก็รีบโทรหาเธอทันทีเพราะอดเป็นห่วงไม่ได้

“ ดีขึ้นมากแล้วค่ะ ต้องขอบคุณคุณภาณุมากนะค่ะ ที่นวดให้ฟาง ”

“ พี่บอกกี่ครั้งแล้วว่าให้เรียกว่าพี่ป๊อป ไม่งั้นจะไม่รับคำขอบคุณ ”

“ โอเคค่ะ พี่ป๊อป พอใจหรือยังค่ะ ”

“ พอใจมากๆครับ แต่ถ้าจะให้พอใจกว่านี้ฟางต้องบอกฝันดีพี่ก่อน ” ธนันต์ธรญ์เผลอยิ้มออกมานี่สินะความขี้เล่นของผู้ชายเจ้าชู้

“ ฝันดีนะคะ คุณเออ….พี่ป๊อป ” คนปลายสายยิ้มดีใจเมื่อได้ยินเสียงหวาน ที่จริงท่าทางบุคคลิกของเธอไม่ใช่แนวที่เขาชอบด้วยซ้ำแต่ถ้าหน้าตาคงจะไม่มีใครกล้าปฎิเสธว่าเธอสวยมาก มากซะจนเขาอยากจะครอบครองไว้คนเดียว

“ ฝันดีเช่นกันครับน้องฟาง ตั้งแต่เกิดมาพี่ไม่เคยฝันดีเลยนะหวังว่าคืนนี้พี่คงจะฝันดี ”

“ แล้วฝันดีพี่ป๊อปนี่เป็นยังไงค่ะ น่าสงสารจังไม่เคยฝันดี ” เธอพูดไปด้วยหัวเราะไปด้วย

“ ฝันดีพี่ก็คงมีฟางอยู่ในนั้นด้วยมั้ง 5555 ” มีเพียงภาณุเท่านั้นที่หัวเราะส่วนธนันต์ธรญ์ยังอึ้งอยู่ไม่คิดว่าเธอจะเล่นมุขนี้กับเธอ

“ มุขนี้ใช้กับสาวมากี่คนแล้วค่ะ ไม่ขำเลยนะคะ ”

“ มุขนี้พี่สาบานว่าใช้กับฟางคนแรกแล้ว…ก็..แป๊กด้วย ”

“ 555555 ” เธอหัวเราะอย่างลืมตัว

“ แกล้งพี่หรอห่ะ อย่าให้เจอตัวนะ งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้พี่ไปเยี่ยมที่บ้านนะ ”

“ พรุ่งนี้ฟางไม่อยู่บ้านค่ะ ไปธุระกับคุณแม่พี่ป๊อปไม่ต้องเป็นห่วงนะคะฟางไม่เป็นอะไรมากหรอกค่ะ ”

“ งั้นพี่พาไปทำธุระนะครับ ” ธนันต์ธรญ์เริ่มหนักใจเมื่อเขามีท่าทีจริงจังกับเธอ จะให้เธอบอกว่าพาไปดูตัวกับผู้ชายอีกคนอย่างนั้นหรอ

“ ไม่เป็นไรจริงๆค่ะ ขอบคุณมากนะคะ ฝันดีนะคะพี่ป๊อป ”

“ ฝันดีที่มีฟางอยู่ในฝันหรอครับ ”

“ มุขนี้เพลย์บอยคงจะใช้บ่อยๆ นะคะ 555555 ”

“ พี่ไม่ใช่เพลย์บอยที่ชอบควงผู้หญิงเพราะว่ายังไม่เจอคนที่ใช่ไง ”

“ งั้นฟางก็ขอให้พี่ป๊อปเจอผู้หญิงที่ใช่คนนั้น ”

“ พี่คิดว่าน่าจะเจอแล้วแหละ ”

“ โหยยยยย ฟางว่าฟางเริ่มง่วงแล้วค่ะ ฝันดีนะคะ ” เธอแกล้งทำเป็นหาวนอนก่อนจะขอตัดสายเขา

บ้านจิระคุณ

“ พ่อครับ แม่ครับบบบ ” ภาณุวิ่งจากห้องนอนตัวเองไปห้องนอนของพ่อแม่เขา

“ อะไรเนี่ยตาป๊อป พ่อแม่จะหลับจะนอนแล้วนะ เสียงดังอย่างกับเด็ก ” ชายกลางคนด่าว่าลูกชาย

“ ผมจะมาบอกว่าเตรียมตัวอุ้มหลายได้เลยครับพ่อ ” ภาณุเอ่ยออกมาอย่างอารมณ์ดี

“ นี่ลูกไปทำผู้หญิงท้องหรอ ถึงพ่อจะไม่เคยว่าเรื่องนี้แต่ก็ทำตัวให้มันดีๆหน่อย ดูสิพลอยคุณตามใจลูกจนไม่รู้อะไรดีไม่ดี ไปคว้าผู้หญิงที่ไหนมาเป็นลูกสะใภ้เราก็ไม่รู้ ” ภาณุหันไปยิ้มให้กับมารดาเมื่อเห็นบิดาดุด่าตัวเอง

“ ด่าขนาดนี้ยังมีหน้ามายิ้มอีก คุณตามใจลูกเกินไปผมบอกแล้ว ”

“ คุณก็ฟังพูดลูกก่อนสิค่ะ ”

“ ผมคิดว่าผมหาลูกสะใภ้ให้พ่อแม่ได้แล้วนะ จะเริ่มจีบแล้วด้วยครับ ”

“ ใครกันนะ ใช่สาวสวยคนที่ลูกชายแม่หิ้วร้องเท้ามาให้วันนี้หรือเปล่านะ ” คุณพลอยไพรลินแซวลูกชายตัวเองที่ดูท่าทางมีความสุขยิ่งกว่าครั้งไหนๆ

“ คุณแม่นี่รู้ใจป๊อปจริงๆ ถ้าคุณแม่ไม่บังคับผมไปก็คงไม่ได้เจอเธอ ต้องเป็นเพราะพรหมลิขิตแน่ๆ 55555 ”

“ ว่าแต่หนูคนนี่เป็นใครหรอลูก ” คนเป็นพ่อถามลูกชายด้วยความอยากรู้

“ น้องฟาง ธนันต์ธรญ์ นีระสิงห์ ”

“ อ่อ ใช่หนูฟาง ลูกอิงอรไหมพ่อเห็นมาตั้งแต่เด็ก น่ารักมากเลย ตอนนี้คงโตเป็นสาวสวย เอาเลยลูกๆ จีบให้ติดแล้วกัน ”

“ ระดับภาณุ จิระคุณ แค่กระดิกนิ้วสาวๆก็วิ่งใส่แล้ว ”

“ พ่อกับแม่จะค่อยดูแล้วกัน ” สองสามีภรรยาพูดพร้อมกันเพราะเห็นท่าทางลูกชายจะดูมั่นใจซะเหลือเกิน

เย็นของอีกวันต่อมาคุณอิงอรก็พาธนันต์ธรญ์ออกมาทานที่โรงแรมแห่งหนึ่งที่ดูหรูหราอลังการมาก เธอเดินตามแม่เลี้ยงขึ้นลิฟท์มาจนถึงชั้นที่สูงสุดของโรงแรม บนชั้นดาดฟ้ามีโต๊ะอาหารถูกจัดไว้หนึ่งโต๊ะประมาณ 5 คน

“ สวัสดีค่ะคุณเอกวิทย์ คุณกัลยา ขอโทษนะคะที่ดิฉันมาช้า ” แม่เลี้ยงและลูกบุญธรรมยกมือไหว้ทั้งสองคนพร้อมกัน

“ หนูฟางลูก คุณลุงวิทย์กับคุณป้ากัลยาเป็นเพื่อนของคุณพ่อนะลูก ” ธนันต์ธรญ์ยิ้มให้ผู้ใหญ่ทั้งสองอย่างอ่อนโยน

“ เราไม่ได้เจอกันนานมากตั้งแต่เอกชัยเสีย ตั้งแต่หนูฟางเด็กๆจนตอนนี้โตเป็นสาวสวยมากๆ ”

“ ตาโทโมะนี่เสียมารยาทจริงๆ เลยเวลามาเกือบครึ่งชั่วโมงยังไม่มาอีก ” คุณกัลยาบ่นลูกชายตัวเองเธอกลัวเหลือเกินว่าลูกชายตัวดีจะไม่มาตามนัด

“ คงจะทำงานอยู่นะคะ เป็นถึงผู้บริหารลูกชายคุณพี่นี่เก่งจริงๆนะคะ ” คุณอิงอรเอ่ยชมลูกชายของรุ่นพี่ที่มีดีกรีผู้บริหารหนุ่มไฟแรง

“ มาพอดีเลย เร็วสิตาโมะ คุณน้าเขารอนานแล้วลูก ” ชายหนุ่มร่างสูงค่อยๆเดินเข้ามาอย่างสุขุม ก่อนจะนั่งลงเก้าอี้ที่ว่างอยู่แค่ตัวเดียวคือข้างหน้าหญิงสาวร่างบาง

“ สวัสดีครับ คุณน้าอิงอง ” เขากล่าวสวัสดีอย่างเรียบๆด้วยน้ำเสียงเย็นชา จนสาวร่างบางที่นั่งข้างหน้าทำตัวแทบไม่ถูก

“ สวัสดีครับ ” เขาเอ่ยทักทายเธอก่อนแต่หากสายตาเขาไม่ได้มองเธอเลยตั้งแต่เขามา เขาทำแบบนี้กับผู้หญิงทุกคนที่แม่พามาดูตัวสวนมาก็ทนนั่งรวมโต๊ะกันได้บางคนก็ตามมาตื้ออีกที่วันหลัง ถ้าให้เดาคงจะเป็นเพราะเงินของตระกูลเขา

“ สวัสดีค่ะ ” เธอทำอะไรไม่ถูกเลยจริงเขาทำเหมือนเธอไม่มีตัวตน

“ ตาโมะนี่หนูฟางลูกสาวเพื่อนพ่อ ” คุณกัลยาบอกลูกชายของหล่อนแต่เขาไม่สนใจเธอเลยสักนิด

“ ทานข้าวกันเถอะครับผมหิว ”

“ โทโมะทำไมเสียมารยาทแบบนี้ลูก แม่ยังไม่คุยธุระเลยนะ ”

“ หรอครับ ขอโทษนะครับคุณน้า ผมนึกว่าคุยกันเสร็จแล้ว เรื่องดูตัวนะหรอครับ ขอบคุณนะครับที่พามาให้เลือกถึงที่ ถึงโต๊ะ ถึงเตียง ” เขายังคงทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น นั่งก้มหน้าทานข้าวอยู่คนเดียว

“ หยุดเดี๋ยวนี้นะโทโมะ ถ้าไม่อยากมาก็กลับไปเลย ” ชายกลางคนหนึ่งเดียวในโต๊ะลุกขึ้นด่าลูกชายที่เสียมารยาทกว่าครั้งไหนๆ

“ ผมยังไม่อิ่มเลยครับผม ทานสิครับ ของแพงทั้งนั้น ก็แค่พาผู้หญิงมาให้ผมดูรู้สึกว่าครั้งนี้จะจัดอลังการไปนะครับพ่อ ”

“ แกกลับไปเลยนะโทโมะ ผมต้องขอโทษคุณอิงอรกับหนูฟางด้วยนะครับ อย่าถือส่าตาโทโมะเลย ”

“ ฟางขอเสียมารยาทกลับก่อนนะคะคุณลุงคุณป้า คุณแม่ไม่ต้องห่วงนะเดี๋ยวฟางกลับเอง คุณแม่อยู่คุยธุระก่อนเถอะค่ะ ” พูดเสร็จธนันต์ธรญ์ก็รีบวิ่งออกมาจากชั้นดาดฟ้าแล้วลงลิฟท์มาชั้นล่าง ก่อนที่เธอจะมานั่งซบโต๊ะร้องไห้ที่มุมอับคน ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยมีใครดูถูกศักดิ์ศรีของเธอขนาดนี้ เขาทำตัวแย่มากตั้งแต่เดินเข้ามาไม่มองหน้าเธอ เธอยังพอที่จะรับไปแต่เรื่องที่เขาว่าหลัง

จากนั้นเธอรับไม่ได้ๆจริง ส่วนคุณอิงอรก็ไม่ได้มีทีท่าโกรธอะไรคงจะพอใจที่เธอถูกผู้ชายคนนั้นดูถูก

เม้นเยอะๆหน่อยนะคะอยากรู้ว่าคิดยังไงกัน

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.6 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา