รักที่ไม่เคยได้รับ
9.7
เขียนโดย 
TomoFang_TF
วันที่ 13 มกราคม พ.ศ. 2558 เวลา 13.33 น.
12 ตอน
59 วิจารณ์
18.34K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 2 มีนาคม พ.ศ. 2558 16.35 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
แชร์นิยายฟิคชั่น
10)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความแสงแดดส่องทะลุผ้าม้านสีเข้มมากระทบผิวของสองหนุ่มสาวที่นอนกอดกันบนเตียงใหญ่ ชายหนุ่มขยี้ตาก่อนจะลืมตามามองใบหน้าหวานที่อยู่ห่างจากสายตาเขาไม่กี่เซ็น เขาสำรวจใบหน้าหวานและผิวกายที่ขาวอมชมพูปะทะแดดก่อนจะยิ้มออกมาแล้วกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น
“ ตื่นแล้วหรอครับ ” เขาเอ่ยถามภรรยาสาวที่พยายามก้มหลบสายตาเขา
“ ค่ะ ”
“ นอนต่อก็ได้นะ พี่รู้ว่าฟางเหนื่อย ” เขากระซิบข้างหูเธอเบาๆ ใจหนึ่งก็อยากจะต่ออีกสักยกก็ร่างกายเธอกับเขาสัมผัสกันขนาดนี้
ใครจะทนไหว แต่ดูจากสภาพของเธอแล้วไม่น่าจะไหว
“ คุณ…. ” ใบหน้าหวานตอนนี้แดงไม่ต่างจากมะเขือเทศ
“ หยุด ไม่ต้องเรียกพี่ว่าคุณแล้ว ต่อไปนี้ฟางต้องเรียกว่าพี่โทโมะหรือจะเรียกว่าที่รักก็ได้นะพี่ไม่ว่า เข้าใจไหม ”
“ เข้าใจค่ะ คุณ.. พี่โทโมะ ”
“ หรือจะเรียกว่า……ก็ได้นะครับที่รัก ”
“ เรียกว่าอะไรค่ะ ”
“ สามีคร้า ” ชายหนุ่มกระซิบข้างหูเธอ จนคนได้ยินหน้าแดงกว่าเดิม
“ พอได้แล้วฟางก็อายเป็นนะ พี่รีบไปอาบน้ำได้แล้วจะได้ไปทำงาน ” ร่างบางดันร่างสูงลงจากเตียงแต่คงสู้แรงชายหนุ่มไม่ได้
“ ฟางก็ไปอาบกับพี่สิ ” วิศวะดึงร่างบางให้ลงจากเตียงพร้อมเขาแต่ต้องตกใจเมื่อภรรยาสาวร้องด้วยความเจ็บปวดแล้วทรุดลงข้างเตียง
“ อ๊ายยยยยย ฟางเจ็บ ” แค่ขยับตัวลุกเมื่อกี่ความเจ็บปวดตรงกายสาวก็เกิดขึ้นอย่างทรมาน
“ ฟางเจ็บมากไหม พี่ขอโทษ พี่ลืมว่ามันคือครั้งแรกของเรา ” ชายหนุ่มอุ้มร่างบางขึ้นไปนอนบนเตียง และห่มผ้าให้ตามเดิม
“ ฟางโอเคแล้วค่ะ พี่โทโมะไปทำงานเถอะ ”
“ ภรรยาพี่ไม่สบายจะให้พี่ไปทำงานได้ไงล่ะ ก็คนมันเป็นห่วง ” เขาพูดกับเธอก่อนจะเดินเข้าไปอาบน้ำแล้วออกมากนั่งข้างเตียง
“ พี่ขอโทษนะที่รุนแรงกับเรา แต่พี่พยายามแล้วนะฟาง ” สีหน้าของชายหนุ่มดูกังวลและรู้สึกผิดมาก
“ ฟางเริ่มโอเคขึ้นแล้วค่ะ ไม่ต้องเป็นห่วง ” เธอยิ้มให้เขาแล้วเอามือคนที่ได้ชื่อว่าสามีมาจับไว้ เธอไม่เคยเห็นมุมนี้ของชายหนุ่มเลยตั้งแต่อยู่ด้วยกันมา ตอนนี้อาการเจ็บเริ่มบรรเทาลงมากแล้วแต่ถ้าเป็นเมื่อคืนเธอยอมรับว่าเจ็บส่วนนั้นมากเจ็บเหมือนมันจะฉีกขาด
“ กินซะจะได้หาย นี่ยาแกอักเสบ ” เขายืนยาเม็ดให้เธอ
“ ถ้าฟางยังไม่หาย พี่จะพาไปหาหมอ ”
“ ไม่ได้นะคะ ฟางไม่ไป ฟางไม่ไปหาหมอเด็ดขาด ฟางอายเขานะพีโทโมะ ” วิศวะหัวเราะออกมากเมื่อรู้เหตุผลของสาวหน้าหวาน
“ ยังจะหัวเราะอีก เป็นคนทำฟางเจ็บแท้ๆ ”
“ ไม่งอนนะเมียจ๋า เดี๋ยวสามีคนนี้จะอยู่เฝ้าเมียจ๋าจนหายเลย ”
“ ที่ยังงี่มาปากหวาน ที่วันแรกนี่ด่าฟางจังเลยนะคะคุณสามี ”
“ ก็ตอนนั้นพี่ยังไม่รู้จักฟางนิ ถ้าแม่พาฟางมาให้พี่ดูตั้งแต่แรกเราคงได้แต่งงานกันหลายปีแล้วแหละเนอะ ”
“ พอเลย หยุดพูด ฟางง่วงจะนอน ”
“ ลืมไปว่าเมื่อคืนหนักไปหน่อย ” ธนันต์ธรญ์หน้าแดงเมื่อคิดถึงเรื่องเมื่อคืนเขาเพิ่งจะยอมให้เธอนอนตอน 6 โมงเช้านี่เอง
“ พี่โทโมะ ถ้ายังไม่หยุดพูดอย่าหวังว่าจะได้อีก ”
“ คิดว่าพี่กลัวหรอจ๊ะ เอาตอนนี้เลยก็ยังได้ 55555 ”
“ พอๆๆ จะนอนแล้ว ” สาวร่างบางพลิกตัวหนีไปอีกทางก่อนจะหลับยาวถึงตอนเย็นโดยมีสามีหนุ่มเฝ้าอยู่ข้างเตียงไม่ห่าง
บ้าน จิระคุณ
“ คุณแม่ครับ ผมจะทำยังไงดี ตอนนี้ก็หลายอาทิตย์แล้วผมยังติดต่อฟางไม่ได้เลย เธอโกรธผมมาก ถึงขนาดหลอกว่าตัวเองแต่งงานแล้ว ยังไงผมก็ไม่เชื่อ ” ภาณุมาระบายอารมณ์ให้มารดาฟังเขาใจไม่ได้มาหลายวันแล้ว
“ ป๊อปรู้เรื่องแล้วหรอ ”
“ นี่คุณแม่หมายความว่ายังไงครับ คุณแม่รู้เรื่องอะไรมาทำไมไม่บอกผม ”
“ ป๊อปฟังแม่นะ หนูฟางแต่งงานแล้วจริงๆ ”
“ คุณแม่รู้เรื่องได้ยังไง อย่ามาโกหกผม ผมจริงจังกับฟางมากนะครับแม่ ” ภาณุเครียดหนักกว่าเดิมเมื่อได้ยินมารดาของเขาพูดแบบนั้น
“ ใจเย็นๆลูก ฟังแม่นะ เมื่อคืนแม่ไปงานการกุศลมาได้ยินคุณหญิงหลายคนเขาพูดกันว่าไปงานแต่งลูกสาวตระกูลนีระสิงห์ ” หญิงวัยกลางคนพยายามอธิบายให้ลูกชายเธอฟัง เธอก็ไม่อยากจะเชื่อว่าอยู่ๆแฟนลูกชายหล่อนจะแต่งงานกับชายอื่นได้
“ อาจมีลูกสาวหลายคนก็ได้ ที่ไม่ใช่ฟาง ”
“ หนูฟางจริงๆลูก เธอแต่งแบบเงียบมีแต่คนรู้จักจริงๆที่รู้เรื่องนี้ ” น้ำตาของลูกผู้ชายไหลออกมาทั้งสองข้าง เขาไม่คิดจะโทษเธอที่ทำแบบนี้มันเป็นเพราะตัวเขาเองที่ไม่รู้จักพอทำให้เสียคนที่รักไป
“ ผู้ชายคนนั้นมันเป็นใครครับ ”
“ เขาชื่อวิศวะ ไทยานนท์ เป็นนักธุรกิจรุ่นใหม่ไฟแรงเลยแหละลูก แม่ยังสงสัยอยู่เลยว่าไปรู้จักกันตอนทั้งที่หนูฟางก็อยู่กับลูกตลอดหรือว่าเขามาหลอกลูกแม่ ”
" วิศวะ ไทยานนท์ " ภาณุพูดกับตัวเองเบาๆ ถึงเขาจะไม่เคยรู้จักไม่เคยเห็นหน้า แต่ก็พอจะเห็นผ่านหนังสือพิมพ์บ้าง ไอ้ผู้ชายคนนี้ค่อนข้างเก็บตัวไม่ค่อยสุงสิงกับใคร
“ ไม่จริง ผมไม่เชื่อ ถึงผมจะคบกับฟางไม่นานผมรู้ดีว่าเธอเป็นคนยังไงและที่สำคัญเธอบอกว่าผมเป็นแฟนคนแรกของเธอ ฟางไม่มีทางหลอกผม ผมรู้นิสัยเธอดี มันต้องมีเรื่องอะไรแน่ๆ ”
“ แม่ว่าลูกเลิกสนใจเธอเถอะ หนูฟางเขาแต่งงานแล้วมีสามีแล้ว ลูกแม่ทั้งหล่อทั้งเฟอเฟคมีผู้หญิงอีกมากมายมาให้ลูกเลือก แม่ว่าป๊อปเลิกยุ่งกับหนูฟางเถอะนะลูก ” คนเป็นแม่พยายามเกลี้ยกล่อมลูกชาย
“ ไม่ครับ ผมเป็นทำต่อเธอ ”
“ แต่หนูเขามีสามีแล้ว เธอแต่งงานแล้ว แม่ไม่ยอมให้ลูกไปแย่งเมียเขาหรอกนะ ” เธอเริ่มจะหมดความอดทนกับลูกชายจึงด่าเสียงดัง
“ ผมไม่สนหรอกว่าเธอจะผ่านอะไรมา แค่ผมรักเธอและเธอรักผม แค่นี้ก็พอแล้วครับ ” ภาณุพูดก่อนจะรีบเดินขึ้นบ้านเขาไม่อยากให้มารดาเสียใจกับคำพูดของเขามากกว่านี้ จะให้เขาตัดใจจากเธอมันก็ยาก เขาเชื่อว่าฟางไม่มีทางหลอกเขาแน่นอนที่เธอทำแบบนี้มันต้องมีเหตุผลบางอย่าง
“ ตื่นแล้วหรอครับ ” เขาเอ่ยถามภรรยาสาวที่พยายามก้มหลบสายตาเขา
“ ค่ะ ”
“ นอนต่อก็ได้นะ พี่รู้ว่าฟางเหนื่อย ” เขากระซิบข้างหูเธอเบาๆ ใจหนึ่งก็อยากจะต่ออีกสักยกก็ร่างกายเธอกับเขาสัมผัสกันขนาดนี้
ใครจะทนไหว แต่ดูจากสภาพของเธอแล้วไม่น่าจะไหว
“ คุณ…. ” ใบหน้าหวานตอนนี้แดงไม่ต่างจากมะเขือเทศ
“ หยุด ไม่ต้องเรียกพี่ว่าคุณแล้ว ต่อไปนี้ฟางต้องเรียกว่าพี่โทโมะหรือจะเรียกว่าที่รักก็ได้นะพี่ไม่ว่า เข้าใจไหม ”
“ เข้าใจค่ะ คุณ.. พี่โทโมะ ”
“ หรือจะเรียกว่า……ก็ได้นะครับที่รัก ”
“ เรียกว่าอะไรค่ะ ”
“ สามีคร้า ” ชายหนุ่มกระซิบข้างหูเธอ จนคนได้ยินหน้าแดงกว่าเดิม
“ พอได้แล้วฟางก็อายเป็นนะ พี่รีบไปอาบน้ำได้แล้วจะได้ไปทำงาน ” ร่างบางดันร่างสูงลงจากเตียงแต่คงสู้แรงชายหนุ่มไม่ได้
“ ฟางก็ไปอาบกับพี่สิ ” วิศวะดึงร่างบางให้ลงจากเตียงพร้อมเขาแต่ต้องตกใจเมื่อภรรยาสาวร้องด้วยความเจ็บปวดแล้วทรุดลงข้างเตียง
“ อ๊ายยยยยย ฟางเจ็บ ” แค่ขยับตัวลุกเมื่อกี่ความเจ็บปวดตรงกายสาวก็เกิดขึ้นอย่างทรมาน
“ ฟางเจ็บมากไหม พี่ขอโทษ พี่ลืมว่ามันคือครั้งแรกของเรา ” ชายหนุ่มอุ้มร่างบางขึ้นไปนอนบนเตียง และห่มผ้าให้ตามเดิม
“ ฟางโอเคแล้วค่ะ พี่โทโมะไปทำงานเถอะ ”
“ ภรรยาพี่ไม่สบายจะให้พี่ไปทำงานได้ไงล่ะ ก็คนมันเป็นห่วง ” เขาพูดกับเธอก่อนจะเดินเข้าไปอาบน้ำแล้วออกมากนั่งข้างเตียง
“ พี่ขอโทษนะที่รุนแรงกับเรา แต่พี่พยายามแล้วนะฟาง ” สีหน้าของชายหนุ่มดูกังวลและรู้สึกผิดมาก
“ ฟางเริ่มโอเคขึ้นแล้วค่ะ ไม่ต้องเป็นห่วง ” เธอยิ้มให้เขาแล้วเอามือคนที่ได้ชื่อว่าสามีมาจับไว้ เธอไม่เคยเห็นมุมนี้ของชายหนุ่มเลยตั้งแต่อยู่ด้วยกันมา ตอนนี้อาการเจ็บเริ่มบรรเทาลงมากแล้วแต่ถ้าเป็นเมื่อคืนเธอยอมรับว่าเจ็บส่วนนั้นมากเจ็บเหมือนมันจะฉีกขาด
“ กินซะจะได้หาย นี่ยาแกอักเสบ ” เขายืนยาเม็ดให้เธอ
“ ถ้าฟางยังไม่หาย พี่จะพาไปหาหมอ ”
“ ไม่ได้นะคะ ฟางไม่ไป ฟางไม่ไปหาหมอเด็ดขาด ฟางอายเขานะพีโทโมะ ” วิศวะหัวเราะออกมากเมื่อรู้เหตุผลของสาวหน้าหวาน
“ ยังจะหัวเราะอีก เป็นคนทำฟางเจ็บแท้ๆ ”
“ ไม่งอนนะเมียจ๋า เดี๋ยวสามีคนนี้จะอยู่เฝ้าเมียจ๋าจนหายเลย ”
“ ที่ยังงี่มาปากหวาน ที่วันแรกนี่ด่าฟางจังเลยนะคะคุณสามี ”
“ ก็ตอนนั้นพี่ยังไม่รู้จักฟางนิ ถ้าแม่พาฟางมาให้พี่ดูตั้งแต่แรกเราคงได้แต่งงานกันหลายปีแล้วแหละเนอะ ”
“ พอเลย หยุดพูด ฟางง่วงจะนอน ”
“ ลืมไปว่าเมื่อคืนหนักไปหน่อย ” ธนันต์ธรญ์หน้าแดงเมื่อคิดถึงเรื่องเมื่อคืนเขาเพิ่งจะยอมให้เธอนอนตอน 6 โมงเช้านี่เอง
“ พี่โทโมะ ถ้ายังไม่หยุดพูดอย่าหวังว่าจะได้อีก ”
“ คิดว่าพี่กลัวหรอจ๊ะ เอาตอนนี้เลยก็ยังได้ 55555 ”
“ พอๆๆ จะนอนแล้ว ” สาวร่างบางพลิกตัวหนีไปอีกทางก่อนจะหลับยาวถึงตอนเย็นโดยมีสามีหนุ่มเฝ้าอยู่ข้างเตียงไม่ห่าง
บ้าน จิระคุณ
“ คุณแม่ครับ ผมจะทำยังไงดี ตอนนี้ก็หลายอาทิตย์แล้วผมยังติดต่อฟางไม่ได้เลย เธอโกรธผมมาก ถึงขนาดหลอกว่าตัวเองแต่งงานแล้ว ยังไงผมก็ไม่เชื่อ ” ภาณุมาระบายอารมณ์ให้มารดาฟังเขาใจไม่ได้มาหลายวันแล้ว
“ ป๊อปรู้เรื่องแล้วหรอ ”
“ นี่คุณแม่หมายความว่ายังไงครับ คุณแม่รู้เรื่องอะไรมาทำไมไม่บอกผม ”
“ ป๊อปฟังแม่นะ หนูฟางแต่งงานแล้วจริงๆ ”
“ คุณแม่รู้เรื่องได้ยังไง อย่ามาโกหกผม ผมจริงจังกับฟางมากนะครับแม่ ” ภาณุเครียดหนักกว่าเดิมเมื่อได้ยินมารดาของเขาพูดแบบนั้น
“ ใจเย็นๆลูก ฟังแม่นะ เมื่อคืนแม่ไปงานการกุศลมาได้ยินคุณหญิงหลายคนเขาพูดกันว่าไปงานแต่งลูกสาวตระกูลนีระสิงห์ ” หญิงวัยกลางคนพยายามอธิบายให้ลูกชายเธอฟัง เธอก็ไม่อยากจะเชื่อว่าอยู่ๆแฟนลูกชายหล่อนจะแต่งงานกับชายอื่นได้
“ อาจมีลูกสาวหลายคนก็ได้ ที่ไม่ใช่ฟาง ”
“ หนูฟางจริงๆลูก เธอแต่งแบบเงียบมีแต่คนรู้จักจริงๆที่รู้เรื่องนี้ ” น้ำตาของลูกผู้ชายไหลออกมาทั้งสองข้าง เขาไม่คิดจะโทษเธอที่ทำแบบนี้มันเป็นเพราะตัวเขาเองที่ไม่รู้จักพอทำให้เสียคนที่รักไป
“ ผู้ชายคนนั้นมันเป็นใครครับ ”
“ เขาชื่อวิศวะ ไทยานนท์ เป็นนักธุรกิจรุ่นใหม่ไฟแรงเลยแหละลูก แม่ยังสงสัยอยู่เลยว่าไปรู้จักกันตอนทั้งที่หนูฟางก็อยู่กับลูกตลอดหรือว่าเขามาหลอกลูกแม่ ”
" วิศวะ ไทยานนท์ " ภาณุพูดกับตัวเองเบาๆ ถึงเขาจะไม่เคยรู้จักไม่เคยเห็นหน้า แต่ก็พอจะเห็นผ่านหนังสือพิมพ์บ้าง ไอ้ผู้ชายคนนี้ค่อนข้างเก็บตัวไม่ค่อยสุงสิงกับใคร
“ ไม่จริง ผมไม่เชื่อ ถึงผมจะคบกับฟางไม่นานผมรู้ดีว่าเธอเป็นคนยังไงและที่สำคัญเธอบอกว่าผมเป็นแฟนคนแรกของเธอ ฟางไม่มีทางหลอกผม ผมรู้นิสัยเธอดี มันต้องมีเรื่องอะไรแน่ๆ ”
“ แม่ว่าลูกเลิกสนใจเธอเถอะ หนูฟางเขาแต่งงานแล้วมีสามีแล้ว ลูกแม่ทั้งหล่อทั้งเฟอเฟคมีผู้หญิงอีกมากมายมาให้ลูกเลือก แม่ว่าป๊อปเลิกยุ่งกับหนูฟางเถอะนะลูก ” คนเป็นแม่พยายามเกลี้ยกล่อมลูกชาย
“ ไม่ครับ ผมเป็นทำต่อเธอ ”
“ แต่หนูเขามีสามีแล้ว เธอแต่งงานแล้ว แม่ไม่ยอมให้ลูกไปแย่งเมียเขาหรอกนะ ” เธอเริ่มจะหมดความอดทนกับลูกชายจึงด่าเสียงดัง
“ ผมไม่สนหรอกว่าเธอจะผ่านอะไรมา แค่ผมรักเธอและเธอรักผม แค่นี้ก็พอแล้วครับ ” ภาณุพูดก่อนจะรีบเดินขึ้นบ้านเขาไม่อยากให้มารดาเสียใจกับคำพูดของเขามากกว่านี้ จะให้เขาตัดใจจากเธอมันก็ยาก เขาเชื่อว่าฟางไม่มีทางหลอกเขาแน่นอนที่เธอทำแบบนี้มันต้องมีเหตุผลบางอย่าง
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.6 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
